Vísir - 04.03.1950, Qupperneq 7

V I S I R
7
Laugardaginn 4. marz 1950
2
ÆífL. í ta i" k ö k i n g i
n n
Cfu, :Cka,L B. Ckdl.
w&mmmsmmaim&siim
]>að er ömggt, að þeir ei'u valdír að dauða lians.“
„Hafið þér nokkrar sannanir?"
„Ef eg liefði þær, þá hefði hnífur minn fundið háls Ibn-
Nu’umans —“ ,
Ehafik mælti: „Fvrst þér hafið engar sannanir, þá svar-
ið vinsamlegast þeim spurningUm, sern eg kann að leggja
fyi-ir vður. Eg verð að iiafa fengið allar staðreyndir í mál-
inu, áður en cg get gert mér l’ulla grein fyrir því. Var það
Mariya, sem úthjó mjóíkurdrykkinn lianda eigihmanni
sinum?“ , • ,
„Það sem mér er kunnugt um, er það, að mjólkin var
húin til handa yngri konunni, sem er harnshafandi. Og
afíur segi eg, að þessir lilutir skulu ekki ræddir frekar."
Yfirlögregluþjónninn virti fyrir sér ábreiðurnar fyrir
fi-ainan kverinahúrið og tók eftir því, að eitt þeirra bærð-
ist. Rödd lians var skær, er hanu hélt áfram: ,,Mér var
kunnugt, að bróðir yðar hafði tekið sér aðra konu, eina
sem heitir Furja, og ennfremur, að þau áttu von á erf-
ingja. Vonin um liann hlýtrir að liafa gert þaii mjög ham-
ingjusöm.“ , ,
„Hann var aldraður maður, lólf árum eldri en eg, en
voriin rim hann gerði hann ungan i annað sinn.“
„Og Mariya tólc fullan þátt í gleði lians?" spurði Chafilc
giaðklakkalega.
„Ilvaða manni er kimnugt um hugsanir kvenna? En
liún þjónaði Furju. Að ætla að færa henni mjólk, meðan
lniri hvíldist var einungis vinarhragð af hcnnar hálfu.“
Chafik sagði varlega: „Segið þér orðig „einungis“ til
þess að fullvissa sjálfan yður?“
Ilinar gTÖnnu hendur Jabirs krepptust utan um prikið
og sveigðu það. Varir hans voru herptar saman.Siðan sagði
harin með attðsýmlegri vanþóknun: „Ef éinliver éfi er i
hug minum, er það einungis vegna slúðursagna. Það var
vitað, að hún bar sorg í lijarta sínu vegna þcss að hún gat
ekki eignast aflcomendur. Og þegár hann tók sér nýja
komi og' barn var í vændum —“
„Segja slúðursögurnar auðvitað, að afbrýðiscmi væri
auðsýnileg?“
Jabir reis á fætur og reiði brann úr augum Iians. „Slúð-
ursögurnar segja, að Furja hafi átt að fá mjólkina. Þær
segja, að ]tað liafi verið tilviljun, að bróðir minn hafi
komið iiiri í lcvennahúrið, sveitiur eftir erfiða veiðiferð,
og grijrið mjólkurskálina fegins hendi og drukkið úr henni.
Hinsvegar “. Hann sleppti skyndilega tökumun á prik-
imi og fleygði því á góífið reiðilega. „Guð minn góðnr,þessi
hugsun er áridstyggíleg,“ sagði hann biturlega. „Megi hið
rétla koma i ljós, svo þér sannfærist um að þetta er lygi,
]>ví, í sannleika sagt, er eg blindaður af þessari smán og
gcl einnngis hugsað um heTnd“ ....
Chafik, ýfirlögregluþjóim, stóð í dyrunum á kvehnabúr-
inu. Hann heilsaði virðulega lcorium hins látná manns og
flutti þeim samúðarkveðjur sinar. Ilann sagði: „Eg heiti
Chafik J. Chafik og er frá Íögreglumri. Leyfist mér að
lcoma inn?“
Kona nokkur lá fyrir á legubekk, sem stóð skammt frá
henginu, sem aðskiidi kvemiabúrið frá karladcildinni.
Iiún var ung og fögur. Hún har fjölda skartgripa á liand-
leggjum sinum. yr
Cliafik sagði: „Eg bið margfaldrar afsökunar. Ef eg
geri ónæði, mún ég iiverfa á brott þegar.“
Ur skugganum í einu horninu heyrðist dimm rödd
segja: „Furja er nægilega Iiress til þess að svara spurning-
um yðar. Gjörið svo vel og gangið irin.“
Ilann lincigði sig aftur. Önnur koná reis upp af stól.
Hún var ellileg, en þó mátti merkja, að hún hafði verið
fögurí æsku.
„Þér eruð Mariya Al lvhatoon.“ sagði hann og lagði á-
herzlu á hinn einkennilega titil, sem elzta kona ættarhöfð-
ingjans ber.
„Hvað geluni við frætt yður um?“
„Þér getið sagt niér frá því, sem hér skeði. Mér þykir
leitt að þurfa að spyrja yður um þann atburð, sem olli
ykkur svo mikilli sorg, en —“
„Eg er nægilega hress,“ sagði Mariya og liorfði á hina
konuna, ,,Nrið hjuggum saman í þrjátíu ár, maðurinn minn
og eg. Það vpru ckki' alltaf góð ár.“
„Til þess að kunna að meta mjúka rekkju, verða menn
að Iiafa komist í kynni við liarða,“ sagði CJiafik.
„Mjúkar rekkjur velcja öfund —
„Og baka mönnum óvild Mariva. Haldið þér, að Ibn-
Nu’umán úr Rakiættfloldcnum hafi gert þetta?“
Ilún hristi höfuðið. . „Nu’umanarnir eru hugrakkir.
Eitrið er vopn hins huglausa. Þér farið villur vegar, ef
þér takið þátt í gnm Jabirs.“
Ilann horfði á hana alvarlegur. „Mig langar til jiess aö
vita, hvernig ]iað skeöi, að ættarliöfðinginn drakk mjólk-
ina, sem búin liafði verið til fyrir yngii konn hans.“
Mariya svaraði, án ])ess að hika: „Maður okkar kom til
þess að slcýrg olckur frá veiðunum, eins og var hans vani.
Þegai' hann sá skálina við lilið Furju sagði hann: „Eg ev
þnrr í kverkunum,“ .og Furja bauð honum að drekka
mjólldna.“
„Eg sagði: „Drckkið maður mkin,“ og svo lézt hann af
því,‘“ kjökraði lconan á legubckkmim.
Chafik tók skyndilcgá fram i fyrir þeim: „Nóg um
þetta. Sagði liann nokkuð, þegar hann hafði drukkið úr
skálinni?“
„Harin sagði: „Þella er heizk t“, og svo la -ði hann skál-
ina frá sér. Eg selti hunang út í skálina og siðan draklc
hánn að nýj'u. Siðan sagði hann, að þáð væri enn mjög
beizkt og bað um vatn. Á eftir
Cháfik sriéri sér að eldri konunni: „Segið mér, livar og
hvornig þér útbjugguð mjólkurdrykkinn?“
„Eg útbjó hann í eldatjaldinu halc við kvennaljúrið. Eg
náði i skál og selli í hana mjólk, vcl súra og þykka. Síðán
hrærði eg nýrri m'jólk saman við, þar til þetta va'r orðiö
eins og rjómi.“
í,Var eitthvað éftir í skálinni?“
„Ef lil vill helníiilgurinn.“
„Hvað gerðuð þér við það?“
„Eg gaf 41)1 n, aðsloðarkomi minni það. Ilún er einnig
vanfær. Henni varð ekki meint áf.“
Chafik virti fyrir sér skuggann af aðstoðannanni sinum,
sem stóð fyrir ritan dyrnár. Þá sagði hann: „Farið og
yfirhcyrið þessa konu, Abdulláli.“
„En eg hefði áuðveldlega getað sagt Iblu livað hún Iiefði
átt að segja.“
ÞjóHminiasafiiið
Framh. af 8. síðu
Guðmundsson og dr. Sigurð-
ur Þóröarson, og liafa þeir til
uniráðn skrif'slbfu Og allstórt
geymslulierbergi.
Háskólinn reisir hús
yfir Náttúrugripasafnið.
N á t túr uf ræðingarnir, sem
að ofan eru nefndir, vinna að
undirbúningi Náttúrugripa-
safnsins, er verður flutt í
nýja byggingu á Háskólalóð-
inni, sunnanvért við Háslcóla-
hygginguna, og Iiefir Háslcól-
inn tekið að sér að reisa Nátt-
úrugripasafnsbygginguna.
Það mun enn dragast nokkur
ár, að sú bygging verði reist,
en þar lil munu áðurnefndir
menn starfa að undirbúningi
og niðurröðun o. s. frv. Er
þetta mikið verlc, þar sem á-
kveðið er að stækka og end-
urbæla safnið mjög mildð.
Turninn. —
Sérsöfn.
Þá er að minnast á turn
Þjóðminjasafnsins. Þai’ eru
herbergi á þremur liæðum og
verður þar ef til vill konrið
fyrir ýmsuui sérsöfnum, svo
sem Jóns Sigurðssonar safni,
Yidalíns safni o. s. frv. í
lurnintim eru mjög rúmgóð
herbergi á öllum hæðum, en
þó verður liúsrýmið þar sízt
of mikið fyrir starfsemi
safnsins.
Stærö byggingarinnav.
Kostnaður o. fl.
Stærð byggingarinnar er
ca. 17.000—18.000 teirings-
metrar og mun kostnaður
við snriði liússins verða 6%
—6 y2 milljón króna, er það
cr fullgert.
Ai kitektar byggiixgarinnar
eru Sigurður Guðmundsson
og Eiríkur Einarsson, en um
smiði byggingarinnar sjá
Sigurður Jónsscm múrara-
meistari og Snorri Halldórs-
son trésnriðameistari.
Þrátt fyrir lcreppu og
margskonar erfiðleika liefir
tekist að lialda verkinu áfram
og er nú aðeins herzlumuntir-
inn eftir, að markinu verði
náð.
Digby ílngm.lður las ske'ytíð, séiii var
tií'ð nierkilegasta.
„Morðinginii verður í dag á staðn-
um, þár sem Digby flugmaður skildi
- við haaa.“
Skiimu síðár lagði Digby af stað og
bafði lögregluincnn meðferðis.
Lúlli og Crimp ætluðu á meðan >að fá
sér blund. heir héldu að Öllu væri nú
óhætt.