Vísir - 08.03.1950, Blaðsíða 5

Vísir - 08.03.1950, Blaðsíða 5
Miðvikudaginn 8. marz 1950 VÍSIR 5 Þeir gerðu byltingu um helgina. C^tir iaarehce £cku>ah Það var við barinn í llót- tl Reform í Mexico Citý, þar scm spænska er aðaltungan. að maður vék sér að okkur og vavaði okkur við því að I'ara til Guatemala, vegna þess að liylting’rnyndi brjót- „Hann er úti“, svaraði þá einn imifæddu kuitningja ökkar hátíðlegri röddu. „Landsskjálfti“, sagði þá einhver okkar taugaóstyrkur, en hætti síðan við. „Nei, það Spennandi og skemmti- leg' fríisögn af stuttri en blóðugri byltingu, er gerð var í Guatentala. Frásögn- in er eftir ntann, sem var svo nálægt bardagasvæð- inu, að hann komst oftar en einu sinni í lifshættu. getur ekki verið. Þeim fylgir ast þar út. Þar sem þetta varj ekki svona hijóð eða hvað?“ j staður, þar sem vínglásið' „Fallbyssuskot!“ sagði þáj magnara skipaði maðurinn vinur okkar. „Þetta er bylt-j gestunum aðhætta að dánsa. ingin. Þeir skjóta nú á Saní„Fólk er að deyja úti á göt- José-virkið.“ j imuni. Okkar fólk. ()g þið.8ert 11,:ir«il Þen ca ao nos-j^. og a^t. skartgripk, út „Við verðtim að fai-a núua, iialdið áfrani að dansa.“ uionnum í ^ (. \mogugu s].orjuu skápur frá Ilólum, Luis. Það eru Ijörnin. N'iðj Jay var nú kominn til baka i S11H11’ imnnta6i !,a’ ^a|ði jfva igtn, en i bann er skorið .latnvel latið uthluta beiluVafn sira Þorláks HaHdórs- kostar cinn dal, en allskonar kviksögur eru endurgjalds- lausar, hlustaði eg á aðvaran- ir þéssar með öðru eyranu og síðau lögðmn við af stað dag- inn eftir, 19. október til liúum rétt hjá vidkinu.“ Ivon Fyrri stjórnar- skipti. Fyrir um fimm mánuðum; luifði Ubico, scm verði liafði einvaldur mn 13 ára skeið, verið kmiinn til licss aö Þjóðininjasafnið Framh. af 4. síðu. , upptekið og óhreyft á annan áratug, hingað komið. , . ... ! Meðal þeirra íuuna, sem leggia luður vold a iriðsam- . .... v ”■, , ,, , , ,.v buið var að taka ur mnbuð an hatt og lkmcc herstiofð- . . . . ; , .v -v uni, og serstaka alhygh mgi tckið við voldunum til kómust i vöktu. má neí'na: luá&lni'aöa, lirált „„„„„.j R,.lðuk,.uss (fri r„dir. liorgaraímr íið |.vi a8 Po»» a[l!irilstB(|u alveg *. ætlaði að komast hia því að . , ■ r;;,.Sni„ ■ . ■' ' skemmda (íra Goröuni a lata Irjalsar kosmngar tara' , , •' , Alttanesi) íra 1/. old, en iram, sem hann þo haloi lol- , . ’... , A. . 1 Inm mim donsk að uppruna, að. Hann var í sálnmnga- .. ., , • „ , mergð utskormna rumtjala, makki við ludíána o« liatði i , ,, „■ i, i stokkábeiti. spennur, iinapp- marga þeirra að liðs-l. um í levnilöareglu! jog fór með okkur i einum an beindi tali sínu að okkur. j hóp víir götuna í gistihúsið. xUinus n'v.nn a< sonar, og stóll, kallaður Guð- rórra er lm’ 'að oncc ia ðl att; brandsslóll, cn þessa giipi : ieynifund með Ubico, semjmun Ward hafa fengig fctf Svisslands Ameríku. Þar sem við i'lugmn í suð-íHún talaði spænsku, en liafð'i ú.rátt breyttusí brátt mexi-j sjálf ekki vcitt því eftirtekt. kanska fjallendið i grasslétt-j ur með úfnum kíettum á víð; og dreif, síðan tóku við Háðlegast bananaskógar meðTram að veia !<-VU. ströndinni. Þegar i'logið var ^11 badti liljómsveitin að yí'ir Guatemala var strax spda og var þa greinilega farið að lækka flugið og brátt 9ægt að heyra i rifllum og voi'um við komin til Guate-, vélbyssuiii. Rétt seni snöggv-j en fjcstir peniiigainenn lands- mala City. Loftið í 5000 fetajast í'éll allt í dúnalogn hæða var hreint og tært síðuu virtist eins' og allir töl á Ineiðri trjágötumii, er uULl L eLlu* og vav þá spænsk liggtu' í gegnum þeir að gera? Þeir voru í flugbimingmn sínum og til- búnir áð leggja af stað. Hann í hlé frá öllum stjórnmálum ' Alejandro Cordo.va, ritstjóra |)l'mugarsk()kl | blaðsins, sem skýrði frá ssn var beinlínis ógnað syni. er liann var skólastjóri ms á ITólum. — gi-ipir og fleiri eru Þessir I , ínerkilegt rannnsóknarefni. 'öö- * .... ú thveri'i borgarmnar. 1 borginni sjáll'ri eru bankabyggingar úr mai'mara, hreinlegar vcrzlanir, skruutleg kvik- inyndahús, sein get'a henni svip stórborgá Miðrikjauna. Kn hún ber merki frmn- bygg.janna, Spánverjanna. Tveir flugmenu, vöknuðu við orustugnýinn og koniu an ylirgnæíandi. Monn þustu j htmipandi til Jays. Hvað átlu til eiuu dyranna á nætur-■ |)(,ir ag aera ? ' klúbbnum. Við þ;er stóð' eigandinn, hár tangodansari, Okkui' vai' öllum við vorum komin imi í and . , , , . : dyri gistiluissins. Það var ab j a ða ^1. slf j Hermanni heitnmn Jönas- veg eins líldegt, að öðrmn j hvorum aðilanum, er um völdin börðust, myiuli þykja1 gott tækií'æri til jiess að „ , .... , . lánar- ineð !<‘.vn,!<,31't',glnnm. Siðan Þá er j safninu meridlegt safn fóru fram handtökur á lælcn- j silfuvskeiöa og var’ékki búið mn, löglræðingúm, liáskóla- að laka |)a.r upp. J,á ber að kemnmiin og kmmum verzl- j nefna kirkjuklukku með um- uriannöniimn og þeir lokaðir hánaöj frá 1672. inui í hinni skrautlegu bygg-j ingu lögreglunnar. Suniir hlut misþyrmingar, aðrir voru reknir í útlegð. Þvínæst koma einhverjmn drottni símiin lvrir kattarnef 011 ins voru í (’.asablanca. sagðisl eldvi koniast til 1‘lug- i vallarins og gæti hvergi feng- scm einuig var kunuur á skemmtistöðum New York- borgar. | ið bíl. Annar stakk upp á því, „Verið kyuii, \inii inín-|ag ganga Jjangað. Jay svarnði 5“ ”t>a^ er þurriega: „Vertu kyrr hér. Flugvél- ar er hægt að endurnýja!“ ir,‘ sagði hann. Kontir gariga þac um strætin bættulegt að lara ut lyrir.; i nýtízku klæðum frá New'Herið svo vel og sit.jið ró- Yoi'k og Indíánakoiuir vagga/ b\g. Lg býð öllutn upp a ái'ram með körfurnar l'ullar! drvkk, endurgjaldslaust, —|- af suðræðuni úvöxtum ájÞjónar, takið við beiðnumj Hurð nærri höfðinu og börnin buudiu á' gcslaiin;i. j bakið. Við ókum raklcitt til Ralace Hótels, sem vár frek- ar lítilfjöricgt gistihús? Dunur og' dynkir. Þegar komið er inn í luet- hælum. Ekki veit eg, hvort það! Þarna var þó luisaskjól. I voru orð gestgjafans eða há-j herbergjuuum gat maður að- vaðinn í yélhyssunum, sem eins ímyndað sér ósköpin, er færðist uær og nær, sein rak gestina í sæti sín. á gengu, en uppi á þaldnu var liu'.gt að fylgjast með. urklúbb, hverfur. allt þ.jóð-jí snatri. Það er Douglasvél svo var í (.asahlauea, ■ úti á vellinmn og það myndi „Flugvélaiuiar míaar! Eg Mildrcd kona mín, og eg á- ye.rð að konia þeim á lof11 kváðuin að fara upp á þak. Við vormn ekki fvrr koniin upp, en kaljað var: „Beygið Munir frá síðari timum. En þárna erú éinnig inunir var Cordova, sem ekld linnti frá síðari Unium, t. d. Imrð- á gagnrýni sinni, myrtur. Þá iruar af Lollungsskáiamim, lá við að syði upp úr. Þá var s|n reistur var á Þillgvölluin það að Poncc var óláanlegur ]9{)- , Ulefni af komu Frið- til þess að ákveða kosiuuga- riLs Lommgs vm. Hurðir daginn og var þá mælirnm ])essar útskai. ])j()ðliaginn al- lullur. Iiáskolakemiaiai nii Luuili) Stefán Eiriksson. — lögðu á ráðin, en stmient- Fjjmig eru 3 málverk eítir arnir og borgararnir sáu 11111 ■ •JÞórarinn heitinn Þorláksson 1 i'amkvæmdir. listmálara, eitt af Ward á , hestbald. Málstaður j Þjó$m má.vissulega fagna Ladino. þvi, að safn þetta er komið í Eg spurði hvort það væri Þjóðiniiyjasafnið, þvi að þar til hagsbóía lýrir almeimiug, a þ að vissulega Íielma, og að byltingin tældst. Hann munu þess niargir öska, að sagði að það myndi verða þjóðin eignist aftur á kom- gott fyrir Ladinos. andi tímum sem flesta góða „Iivað er að vera Ladino?“ j gripi, sem flutzl liafa til ann- sþurði Mildred. jura lauda. Og þess ber að „Allir Imlíánar i Guate- miimnast. að Ward kéýpti enu og -em eimnitt yar opnaðm1 i hafa slæm el'tirköst, ef hún ykkúrA' Ein leið brá við mala, er hajia nægilega nyikið þessa muni ekki i sölu eða lyrsta skipti þétta kvöld a- vrði fVrir sköthríð. Þá væri skæru leiftri og við lieyrð- spænsld blóð í æðuih sér til hagnaðar skyni, og varðveitti þessu starfsári. Þar var mik- pan Ámerican ílugfélágið um skothvin. Það var fall- itl mannfjöld sanian kominn1 komið í strið.“ Það var Jay! byssukúla, sem fór yfir hús- þess að vera hreyknir af því. þá vel, og að sörinu.n ec lýrir ......... ..... .______________________________________ Eg er Ladino." þvi, að sú luigsuu .var lion- og virfist framkoma gest- yfirfbigsl.jóri, sem sagði þetta ið. „Hvað verður þá uni Indí- um áð skapi, að ísland fengí unna jafn íáguð og gljáandi U1U lefð og hann reyndi aði „Þarna skall hurð nærri ánana? Er þessi Ponc-e ekki safnið, Ög líka ber að þakka neglur þeirra. GestgjajJinn1 ryðjast gegmim inannþröng- j ha'lum“, sagði cg út í niyrkr- að berjast fyrir þeirra mál- blýhug og velvild þeirra kynnti okkur íyrir-skemhiti-: ma. Tvær flugþernur urðu á ið. Mildred tók variega í stað?“ ; manna, sem ióku ákvörðmv- legmn Guatémalabiium, er, vegi hans og lniðust til þess höud mér. j „Enginn berst lyrir mál-. ina um, að' hingað skyldi töluðu ágæta ensku. En við að skipta um föt og fara í| „Þetta var allfjarri. Þcir stað þeb'ra, senoni. Ekki einu safnið flutt sem gjöf til lands voruni samt eins og tram- einkcnnistvúninga sína, enj eru að miða fjariægðina. Það sinni Indíánarnir sjálfii*. Eg og þjoðar. Og saimarlega ber andi í jvessu andrúnislolii., hánn sagði þeim að veravó-'er óþarfi að beygja sig. - - • á við að þeir kunna ekki að eimiig vel að meta þatt síra Þaö hefir kaunske verið að, ieguni og liann myndi síma j Manni verður það bar á“. ; mvnda samtök. Ponce sýnist Jóns Auðuns í þessu máli. ovananum við að þjónarnir j frá gistilviisinu lveint á móti Aivnað leiftur og druna á vera að hjálpa þeim, en það -sem um beina gengu, voru, og sjá, livernig ástandið eí'tir. jer bara til þess að geta not- hcrtæltir lndianar. j væri. j Mildrcd, sem alltaf er jaðþá. Þeir eru í nveirihluta Klukkan var hér um bilj Hann hljóp siðan-yfir. göt-j raunsæiskona spurði mi:! meðal þjóðarinnar og takist tvd. þegar tólk, sem géngið nna í áttina til gistihússins j „Heyrið i.iig hver skýtur á j þeim einhverntíma að sam- hvern? Enginn virðist vita I einast jvá . . . .“ halði Irá borðmn símun konv og barði á Iiarðlæstar dyrn- lil baka og settist ylir tóm- ar.Greiniléga má'tti sjá byssu- 11,11 gliisum og re.ykti í inak-- hlmip gægjast fyrir hornið iiuluin. Eg lu.yrði jva langa vjö enda götunnar, en dyrn- drmm er yfirgnætði bljóm-' ar opnuöust varlega og hann svcitina, sem spiláði í'jörug j komst inn. danslög. Og aftur heyrði eg! Allt i ciuu stilcaði virðií- < nn jiyngri drunu. „Þrum-j legur Guatenvalabúi yfir gólf- Ln' ■’ sagði eg spyrjandi jð og að hljómsveitinni og röddu. ,,Eg héít að xfgntím-1 hrópaði eitthva&' tlljómgveil- iun væri liti hérná." ! m ])agnaði og með aðstoð neitt og mér er jafuvcl sagt að eg eigi ekki að spyrja. llvcrs vegna?“ „Hvers vegna skykiuð’ þér ekki spyrja? Eg er loft- skcytamaður og er fæddur liér.“ Og nieðan hver sprengi- kúlan eftir aðra spralck í ívá- greuninu skvrði haun okkur «r frá tildrögunuriv. Emv ein sjri’engikúla jvaut yfir. Við héldum að við vær- vim í'arin að venjast þeinv, en þessi var öðruvísi. Alll í einu heyrðist gríðarieg sprenging og reylc- og SmHivöriir 4KZL. fí rm sáum við hermennina flýja ekl- úr hrynjandi virkinu, lcoma súla stóð beint upp al' San . lilaupandi niður brekkuna og José-vii’kiivir. Sprengikúlan j’hverfa i náítmyrkrið. Virk- liafði Im'í't skolfærageymsL! ið varð brátt ulolda. una. I bu'tmmi af eldinunvj NÍ'ðuvT.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.