Vísir - 08.03.1950, Page 5

Miðvikudaginn 8. marz 1950
VÍSIR
5
Þeir gerðu byltingu um helgina.
C^tir iaarehce £cku>ah
Það var við barinn í llót-
tl Reform í Mexico Citý, þar
scm spænska er aðaltungan.
að maður vék sér að okkur
og vavaði okkur við því að
I'ara til Guatemala, vegna
þess að liylting’rnyndi brjót-
„Hann er úti“, svaraði þá
einn imifæddu kuitningja
ökkar hátíðlegri röddu.
„Landsskjálfti“, sagði þá
einhver okkar taugaóstyrkur,
en hætti síðan við. „Nei, það
Spennandi og skemmti-
leg' fríisögn af stuttri en
blóðugri byltingu, er gerð
var í Guatentala. Frásögn-
in er eftir ntann, sem var
svo nálægt bardagasvæð-
inu, að hann komst oftar
en einu sinni í lifshættu.
getur ekki verið. Þeim fylgir
ast þar út. Þar sem þetta varj ekki svona hijóð eða hvað?“ j
staður, þar sem vínglásið' „Fallbyssuskot!“ sagði þáj magnara skipaði maðurinn
vinur okkar. „Þetta er bylt-j gestunum aðhætta að dánsa.
ingin. Þeir skjóta nú á Saní„Fólk er að deyja úti á göt-
José-virkið.“ j imuni. Okkar fólk. ()g þið.8ert 11,:ir«il Þen ca ao nos-j^. og a^t. skartgripk, út
„Við verðtim að fai-a núua, iialdið áfrani að dansa.“ uionnum í ^ (. \mogugu s].orjuu skápur frá Ilólum,
Luis. Það eru Ijörnin. N'iðj Jay var nú kominn til baka i S11H11’ imnnta6i !,a’ ^a|ði jfva igtn, en i bann er skorið
.latnvel latið uthluta beiluVafn sira Þorláks HaHdórs-
kostar cinn dal, en allskonar
kviksögur eru endurgjalds-
lausar, hlustaði eg á aðvaran-
ir þéssar með öðru eyranu og
síðau lögðmn við af stað dag-
inn eftir, 19. október til liúum rétt hjá vidkinu.“ Ivon
Fyrri stjórnar-
skipti.
Fyrir um fimm mánuðum;
luifði Ubico, scm verði liafði
einvaldur mn 13 ára skeið,
verið kmiinn til licss aö
Þjóðininjasafnið
Framh. af 4. síðu.
, upptekið og óhreyft á annan
áratug, hingað komið.
, . ... ! Meðal þeirra íuuna, sem
leggia luður vold a iriðsam- . .... v
”■, , ,, , , ,.v buið var að taka ur mnbuð
an hatt og lkmcc herstiofð- . .
. . ; , .v -v uni, og serstaka alhygh
mgi tckið við voldunum til
kómust i
vöktu. má neí'na:
luá&lni'aöa, lirált „„„„„.j R,.lðuk,.uss (fri r„dir.
liorgaraímr íið |.vi a8 Po»» a[l!irilstB(|u alveg *.
ætlaði að komast hia því að . , ■ r;;,.Sni„ ■
. ■' ' skemmda (íra Goröuni a
lata Irjalsar kosmngar tara' ,
, •' , Alttanesi) íra 1/. old, en
iram, sem hann þo haloi lol- , . ’... , A.
. 1 Inm mim donsk að uppruna,
að. Hann var í sálnmnga- .. ., , • „ ,
mergð utskormna rumtjala,
makki við ludíána o« liatði i , ,, „■ i,
i stokkábeiti. spennur, iinapp-
marga þeirra að liðs-l.
um í levnilöareglu!
jog fór með okkur i einum
an beindi tali sínu að okkur. j hóp víir götuna í gistihúsið. xUinus n'v.nn a< sonar, og stóll, kallaður Guð-
rórra er lm’ 'að oncc ia ðl att; brandsslóll, cn þessa giipi
: ieynifund með Ubico, semjmun Ward hafa fengig fctf
Svisslands Ameríku.
Þar sem við i'lugmn í suð-íHún talaði spænsku, en liafð'i
ú.rátt breyttusí brátt mexi-j sjálf ekki vcitt því eftirtekt.
kanska fjallendið i grasslétt-j
ur með úfnum kíettum á víð;
og dreif, síðan tóku við Háðlegast
bananaskógar meðTram að veia !<-VU.
ströndinni. Þegar i'logið var ^11 badti liljómsveitin að
yí'ir Guatemala var strax spda og var þa greinilega
farið að lækka flugið og brátt 9ægt að heyra i rifllum og
voi'um við komin til Guate-, vélbyssuiii. Rétt seni snöggv-j en fjcstir peniiigainenn lands-
mala City. Loftið í 5000 fetajast í'éll allt í dúnalogn
hæða var hreint og tært síðuu virtist eins' og allir töl
á Ineiðri trjágötumii, er uULl L eLlu* og vav þá spænsk
liggtu' í gegnum
þeir að gera? Þeir voru í
flugbimingmn sínum og til-
búnir áð leggja af stað. Hann
í hlé frá öllum stjórnmálum
' Alejandro Cordo.va, ritstjóra |)l'mugarsk()kl
| blaðsins, sem skýrði frá
ssn var beinlínis ógnað
syni. er liann var skólastjóri
ms á ITólum. —
gi-ipir og fleiri eru
Þessir
I
, ínerkilegt
rannnsóknarefni.
'öö- * .... ú thveri'i
borgarmnar. 1 borginni
sjáll'ri eru bankabyggingar
úr mai'mara, hreinlegar
vcrzlanir, skruutleg kvik-
inyndahús, sein get'a henni
svip stórborgá Miðrikjauna.
Kn hún ber merki frmn-
bygg.janna, Spánverjanna.
Tveir flugmenu, vöknuðu
við orustugnýinn og koniu
an ylirgnæíandi. Monn þustu j htmipandi til Jays. Hvað átlu
til eiuu dyranna á nætur-■ |)(,ir ag aera ? '
klúbbnum. Við þ;er stóð'
eigandinn, hár tangodansari,
Okkui' vai' öllum
við vorum komin imi í and . , , , . :
dyri gistiluissins. Það var ab j a ða ^1. slf j Hermanni heitnmn Jönas-
veg eins líldegt, að öðrmn j
hvorum aðilanum, er um
völdin börðust, myiuli þykja1
gott tækií'æri til jiess að „ , .... , .
lánar- ineð !<‘.vn,!<,31't',glnnm. Siðan Þá er j safninu meridlegt safn
fóru fram handtökur á lælcn- j silfuvskeiöa og var’ékki búið
mn, löglræðingúm, liáskóla- að laka |)a.r upp. J,á ber að
kemnmiin og kmmum verzl- j nefna kirkjuklukku með um-
uriannöniimn og þeir lokaðir hánaöj frá 1672.
inui í hinni skrautlegu bygg-j
ingu lögreglunnar. Suniir
hlut misþyrmingar, aðrir
voru reknir í útlegð. Þvínæst
koma einhverjmn
drottni símiin lvrir kattarnef
011 ins voru í (’.asablanca.
sagðisl eldvi koniast til 1‘lug-
i vallarins og gæti hvergi feng-
scm einuig var kunuur á
skemmtistöðum New York-
borgar. | ið bíl. Annar stakk upp á því,
„Verið kyuii, \inii inín-|ag ganga Jjangað. Jay svarnði
5“ ”t>a^ er þurriega:
„Vertu kyrr hér. Flugvél-
ar er hægt að endurnýja!“
ir,‘ sagði hann.
Kontir gariga þac um strætin bættulegt að lara ut lyrir.;
i nýtízku klæðum frá New'Herið svo vel og sit.jið ró-
Yoi'k og Indíánakoiuir vagga/ b\g. Lg býð öllutn upp a
ái'ram með körfurnar l'ullar! drvkk, endurgjaldslaust, —|-
af suðræðuni úvöxtum ájÞjónar, takið við beiðnumj Hurð nærri
höfðinu og börnin buudiu á' gcslaiin;i. j
bakið. Við ókum raklcitt til
Ralace Hótels, sem vár frek-
ar lítilfjöricgt gistihús?
Dunur og'
dynkir.
Þegar komið er inn í luet-
hælum.
Ekki veit eg, hvort það! Þarna var þó luisaskjól. I
voru orð gestgjafans eða há-j herbergjuuum gat maður að-
vaðinn í yélhyssunum, sem eins ímyndað sér ósköpin, er
færðist uær og nær, sein rak
gestina í sæti sín.
á gengu, en uppi á þaldnu
var liu'.gt að fylgjast með.
urklúbb, hverfur. allt þ.jóð-jí snatri. Það er Douglasvél
svo var í (.asahlauea, ■ úti á vellinmn og það myndi
„Flugvélaiuiar míaar! Eg Mildrcd kona mín, og eg á-
ye.rð að konia þeim á lof11 kváðuin að fara upp á þak.
Við vormn ekki fvrr koniin
upp, en kaljað var: „Beygið
Munir frá
síðari timum.
En þárna erú éinnig inunir
var Cordova, sem ekld linnti frá síðari Unium, t. d. Imrð-
á gagnrýni sinni, myrtur. Þá iruar af Lollungsskáiamim,
lá við að syði upp úr. Þá var s|n reistur var á Þillgvölluin
það að Poncc var óláanlegur ]9{)- , Ulefni af komu Frið-
til þess að ákveða kosiuuga- riLs Lommgs vm. Hurðir
daginn og var þá mælirnm ])essar útskai. ])j()ðliaginn al-
lullur. Iiáskolakemiaiai nii Luuili) Stefán Eiriksson. —
lögðu á ráðin, en stmient- Fjjmig eru 3 málverk eítir
arnir og borgararnir sáu 11111 ■ •JÞórarinn heitinn Þorláksson
1 i'amkvæmdir. listmálara, eitt af Ward á
, hestbald.
Málstaður j Þjó$m má.vissulega fagna
Ladino. þvi, að safn þetta er komið í
Eg spurði hvort það væri Þjóðiniiyjasafnið, þvi að þar
til hagsbóía lýrir almeimiug, a þ að vissulega Íielma, og
að byltingin tældst. Hann munu þess niargir öska, að
sagði að það myndi verða þjóðin eignist aftur á kom-
gott fyrir Ladinos. andi tímum sem flesta góða
„Iivað er að vera Ladino?“ j gripi, sem flutzl liafa til ann-
sþurði Mildred. jura lauda. Og þess ber að
„Allir Imlíánar i Guate- miimnast. að Ward kéýpti
enu og
-em eimnitt yar opnaðm1 i hafa slæm el'tirköst, ef hún ykkúrA' Ein leið brá við mala, er hajia nægilega nyikið þessa muni ekki i sölu eða
lyrsta skipti þétta kvöld a- vrði fVrir sköthríð. Þá væri skæru leiftri og við lieyrð- spænsld blóð í æðuih sér til hagnaðar skyni, og varðveitti
þessu starfsári. Þar var mik- pan Ámerican ílugfélágið um skothvin. Það var fall-
itl mannfjöld sanian kominn1 komið í strið.“ Það var Jay! byssukúla, sem fór yfir hús-
þess að vera hreyknir af því. þá vel, og að sörinu.n ec lýrir
......... ..... .______________________________________ Eg er Ladino." þvi, að sú luigsuu .var lion-
og virfist framkoma gest- yfirfbigsl.jóri, sem sagði þetta ið. „Hvað verður þá uni Indí- um áð skapi, að ísland fengí
unna jafn íáguð og gljáandi U1U lefð og hann reyndi aði „Þarna skall hurð nærri ánana? Er þessi Ponc-e ekki safnið, Ög líka ber að þakka
neglur þeirra. GestgjajJinn1 ryðjast gegmim inannþröng- j ha'lum“, sagði cg út í niyrkr- að berjast fyrir þeirra mál- blýhug og velvild þeirra
kynnti okkur íyrir-skemhiti-: ma. Tvær flugþernur urðu á ið. Mildred tók variega í stað?“ ; manna, sem ióku ákvörðmv-
legmn Guatémalabiium, er, vegi hans og lniðust til þess höud mér. j „Enginn berst lyrir mál-. ina um, að' hingað skyldi
töluðu ágæta ensku. En við að skipta um föt og fara í| „Þetta var allfjarri. Þcir stað þeb'ra, senoni. Ekki einu safnið flutt sem gjöf til lands
voruni samt eins og tram- einkcnnistvúninga sína, enj eru að miða fjariægðina. Það sinni Indíánarnir sjálfii*. Eg og þjoðar. Og saimarlega ber
andi í jvessu andrúnislolii., hánn sagði þeim að veravó-'er óþarfi að beygja sig. - - • á við að þeir kunna ekki að eimiig vel að meta þatt síra
Þaö hefir kaunske verið að, ieguni og liann myndi síma j Manni verður það bar á“. ; mvnda samtök. Ponce sýnist Jóns Auðuns í þessu máli.
ovananum við að þjónarnir j frá gistilviisinu lveint á móti Aivnað leiftur og druna á vera að hjálpa þeim, en það
-sem um beina gengu, voru, og sjá, livernig ástandið eí'tir. jer bara til þess að geta not-
hcrtæltir lndianar. j væri. j Mildrcd, sem alltaf er jaðþá. Þeir eru í nveirihluta
Klukkan var hér um bilj Hann hljóp siðan-yfir. göt-j raunsæiskona spurði mi:! meðal þjóðarinnar og takist
tvd. þegar tólk, sem géngið nna í áttina til gistihússins j „Heyrið i.iig hver skýtur á j þeim einhverntíma að sam-
hvern? Enginn virðist vita I einast jvá . . . .“
halði Irá borðmn símun konv og barði á Iiarðlæstar dyrn-
lil baka og settist ylir tóm- ar.Greiniléga má'tti sjá byssu-
11,11 gliisum og re.ykti í inak-- hlmip gægjast fyrir hornið
iiuluin. Eg lu.yrði jva langa vjö enda götunnar, en dyrn-
drmm er yfirgnætði bljóm-' ar opnuöust varlega og hann
svcitina, sem spiláði í'jörug j komst inn.
danslög. Og aftur heyrði eg! Allt i ciuu stilcaði virðií-
< nn jiyngri drunu. „Þrum-j legur Guatenvalabúi yfir gólf-
Ln' ■’ sagði eg spyrjandi jð og að hljómsveitinni og
röddu. ,,Eg héít að xfgntím-1 hrópaði eitthva&' tlljómgveil-
iun væri liti hérná." ! m ])agnaði og með aðstoð
neitt og mér er jafuvcl sagt
að eg eigi ekki að spyrja.
llvcrs vegna?“
„Hvers vegna skykiuð’ þér
ekki spyrja? Eg er loft-
skcytamaður og er fæddur
liér.“ Og nieðan hver sprengi-
kúlan eftir aðra spralck í ívá-
greuninu skvrði haun okkur
«r
frá tildrögunuriv.
Emv ein sjri’engikúla jvaut
yfir. Við héldum að við vær-
vim í'arin að venjast þeinv,
en þessi var öðruvísi. Alll í
einu heyrðist gríðarieg
sprenging og reylc- og
SmHivöriir
4KZL. fí
rm
sáum við hermennina flýja
ekl- úr hrynjandi virkinu, lcoma
súla stóð beint upp al' San . lilaupandi niður brekkuna og
José-vii’kiivir. Sprengikúlan j’hverfa i náítmyrkrið. Virk-
liafði Im'í't skolfærageymsL! ið varð brátt ulolda.
una. I bu'tmmi af eldinunvj NÍ'ðuvT.