Vísir - 08.03.1950, Qupperneq 7

Miðvikudagiim 8. marz 1950
VISIR
-Ætt arh öfiÉ in i n u
VAM M¥IITITM
£fti, €ka,L R ChfcL
— Gras eyðimerkurlaiidsins var tekjð að visna af völdum
sterkjuliitans. Hinn gráhrúni auðnarlitur var á öllu á
jörðu niðri. Hitinn var óskaplegur, en inni í kventjaldinu
var svalt, og þó var þar þungt loft.
Konan, sem lá á legubekknum, kveinkaði sér. Hin kon-
an stóð.á fætur, dýfði klút í skál, sem appelsínuvatn var i,
og kældi enni konunnar.
Chafik Iögreglumaður kom inn. Hann var nvrakaður
og barst frá honum angan af ilmvatni. Hann baðst afsök-
unar á lcomu sinni. I fylgd með honum var Jabir sheik
og, eins og nærri má geta, Abdullah. sem áváílt var ná-
lægur.
„Eg tel nauðsyn til bera, að liér lari fram eihskönar Ieik-
sýning, til þess að glöggt megi í ljós koma hvað raunvéru-
lega gerðist,“ sagði hann eins og til skýringar.
Hann gekk út og birtist nærri jafnhraðan í tjalddyrun-
um með skál í hendi og var shineena í skálinni.
„Þetta er ekki hið ljúffenga shineena yðar, lafði mín,“
sagði hann, „þetta hlaup er tilreitt af þérnunni Ibla. Leyf-
ið mér að setja það, þar sem þér lögðuð frá yður bina
skálina.“
Húri tók við benni án þess að mæla orð af vörum og
lagði hana á borðið við höfðalag Furju.
Uriga konan hniþraði sig saman milli skrautsvæflanna
á Iégubekknum.
Chafik lögreglumaður néri saman höndunum.
„Eg er í rauninni leikstjóri þessa stundina; eg er að
„setja á svið“, og eg fer fram á. að þið leikið blutverk í
leiknum. Eg bið yður, lafði Furja, að reyna að festa blund,
eins og þér gerðuð áður Eg bið lafði Mariya að setjast i
dyragættina og tala við Jabir sheik, eins og þér gerðuð
áður.“
„Þér ögrið guði með þessu,“ sagði Jabir sheik og vgldi
sig.
„Eg ögra Satan,“ sagði Chafik Jiörkulega. Harni Ieit i
kringum sig með ánægjusvip.
„Ágætt. Tjaldið verður brátt dregið frá. Leikstjórinn
gengur af sviðinu og skilur leikendurna eftir þar.“
Hann lyfti titrandi liönd i kveðjuskyni og gekk hratt
úr út tjaldinu.
Þögn rílcti i kvennatjaldinu. — Jaljir sheik og lafði
Mariya stóðu í gættinni án þess að mæla orð af vörum, en
Jabir handlék staf sirin eins og vanalega, gripinn tauga-
æsingu. Konan, sem lá á leggubekknum, var bvrjuð að
mólca. Hún var langt gengin og loftið var þungt. En hún
virtist ekki gela fest svefnirift; við og vi'ð opriaði hún aug-
un, og starði á borðið, ]>ar sem leirskálin var.
Þögn ríkti. Ekkert rauf hana, riema suðandí fluga, réít
i svip. Aftur var þögn.
En svo barst allt í einu fnæsandi hljóð að éyra, eins
og þegar lofti er hleypt úr útblásnum gúmmíhnetti. Kon-
an unga, sem bar lif undir brjósti, settist upp, og huldi
andlitið í höndum sér, og veinaði:
„Eg sá hann — snákinn — eg sá hann - “
Mariva geklc til liennar og vafði Iiana örmuin. „Uss,“
sagði hún, „Þú sást ekkerl, væna iníft, nenra ef til vill
skugga? Eða bar eitthvað fyrir hugskotsaugu þin, skugga
gamallar minningar?“
„Eg heyrði hanri fnæsa. Eg sá liann, örmjóán, eins og
bugðast yfir skálinni. Og hvarf eins og áður gégnuiri opið
á tjaldveggnum næst nrakaad —“
Jabir konr, lrár, virðulegur. Skeggtoppurinn hans vcl
liirti hristist. Hann hélt svo fast unr úlfalda-keyrið, að
hnúarnir hvítnuðu. Halrn mælti reiðilega:
„Hér skal nú eridir á verða. I>að eru engin takmörk sell
óskanrnrfeilfti og virðingarleysi lögTeglunnar. Burt með
liana.“
„Lögreglan er reiðubúin áð fara leiðar sinnar,“ var sagt
rólega í dj;ragættixjni. „Leiknuin er lokið.“
'í '
Chafik kom inn, mjúkstígur senr köttur, en gaf nánar
gætur að öllu.
Hann bar í lrendi þurran, holau reyrstöngul, sem hægt
var að rio'ta senr hljóðpípu, og var hún tæpur nretri á lengd.
Ilann lagði reyrstöngulinn við hlið shineena-skálarimrar
og sagði við Furju:
„Þái’ria er snákurinn — sriákurinn eitraði.“
—V— .
Þegar hann tók upp skálina nreð báðum Iiöndum fór
hanii sér áð engft óðslega. Hann snéri sér við, lineigði sig
og mælli mjúkuni rónri:
„Ættarliöfðingi drakk úr þessari skál — geri nú airnar
ættarliöfðingi slikt lrið sama.“
Hann rétti Jabir skálina.
Jabir hörfaði aftur.
„Eruð þér genginn af vitinu?“ æpti hann.
„Drekkið úr skálinni,“ sagði Chafik og færði sig nær
Iionuin. „Eruð þér sleginn ótta vegna þess, að snákur
fnæsti? Eruð þér snreykur um að stöngullinn, senr eg
stakk gegftum rifuna á veggtjaldinu, hafi verið hlaðinn
stryknini? Haldið þér, að eg hafi blásið eilri í ]>essa skál?“
„Þér berið nrig sökunr —“
„Eg ákæri,“ sagði yfiriögregluþjónninn, sem eftir langa
reynslu í starfinu og iriörg afrek, fann mjög til sin. „I
þrjátíu ár sáuð þér aldrei bóla á neinu, senr gæti teflt
crfðarétti yðar á ætlarforystunni í hættu. Mariya gal ekki
alið nranni sinunr son. En svo tók hann sér aðra konu.
og lrún ]>er barn undir brjósti ef til vill son — erfingja
bróður yðar, ættarirÖfðingjans Ibn-Ál-Karrbis.“
„Þess vegna vildi hann drepa mig,“ hVíslaði Furja milli
svæflanna.
„Já, lafði nrin. og með þvi að vekja órökstuddan og
óréttmætan gruri um faðerni barnsins, koin íiann þvi lil
leiðar, að afstaða lafði Mariya í yðar garð breyttist nokk-
uð, varð kuldalegri. Hanri vildi lála það Iíta svo út sem
hún væri afbrýðisöm •— og grunur félli á hana. Ef þér |
heíðuð drukkið mjólkurhlaupið eitraða og dáið, hefðu
allar likur bent lil sektar hennar.“ |
,,Þá hefði maðurinn minn drepið mig,“ sagði láfði
Mariya. „Hárin var maður réttlátur."
Hún dró Furju til sin og þrýsti hérini að sér, eins og
hún vildi vernda lrana frá öllu illu.
Chafik kinkaði kolli.
„En þá nrundum vér lögreglunrenn hafa konrið og farið
irieð hann, því að i Bagdad litum vér svo á, að engirin ,
jafnvel ekki ættarhöfðingjar, geti tekið lögin í siftar hend- 1
ur. Jabir lmfði lagt niður fvrir sér hvernie íiann ætti að
fara að, svo að hann gæti losnað við vkkur — þrjú — !
eða kannske fjögrir, að meðtalinni ungu konunni og barn- !
iftu, sem hún ber undir brjósti, óesttárhöfðingjanunr, senr
einvaldur var i síriu „ríki“, og eldri konu hans. En Guð, .
senr er ofar öllu gefur iránar gætur að börirum sinum.
Ilans vilji er það, seiri mennirnir kalla öiiög. Ykkur voru
þau örlög ætluð, að svikráð yrðu ykkur ekki að baua. og
morðinginn fengi nrákleg málagjöld. Æðri máttárvöld’
gripu inn i Irinar glæpsamlegu fyriræftánir Jábirs. Ilárin
varð banamaður bróður síns aðeins og —-“
Og nú sneri Clrafik sér skyndilega og snariega að Jabir
og það yar lrvinur i nráli hans, eins og ]>'egar sverði er
snarlega sveiflað:
„Eg telc yður fastan fyrir morðið á Ibn-al Káribi, yðpr,
senr berið merki I\ains.“
Jabir varjraði frá sér úlfaldakevrinu og varpaði lil hliðar
skikkju siirni. í ljós koin skanrmbyssuhylki, sem hann
Iiáfði borið í ól innan klæða. Hann greip til skanrnrbyss-
unnar, en i söijru svifunr var hann gripinn kverkataki aft-
an frá. Abdullah lrafði verið vel á verði.
,CAbdullah.“ sagði Chafik, miskunnarlaust, af biturri
Iiæðni, „i guðanna bænunr þrýstið ekki of fast að kverk-
um hans. Þér ætlið þó ekki að koma i veg fvi'ir, að böð-
ullinn fái þóknun þá, senr honum ber?"
[SÖGULOK ].
•
Undanfarið Irefir Vísir birt irokkurar stultar framhalds-
sögur og var það gert, meðan beðið var eftir nýjustu skáld-
sögu Samúels Shellabargers, höfundar „Sigurvegarans frá
Kastilíu“ og „Bragðarefs", en skáldsaga þessi konr út -1.
janúar s. 1. i Bándaríkjunum. Þessi nýja saga Shellabarg-
ers á það sameiginlegt með fyrri söguin lurns. að lriin er
frábærlega spennandi og skemmtileg. Gerist bún á róstu-
tiiimm i l’rakklandi — á sextándu öld — og lendir sögu-
hetjan, Blaise dc Lalliére í nrörgum. ævintÍTunr. er hann
rekur .erindi lrúsbónda sins, konungsins. Skal efnið ekki
rakið Irér, heldur öllum ráðlagt að fylgjast ineð sögunní
frá byrjun.

Fjölmennur
OÖinsfundur.
Málfundafélagið Óðinnr
í'éiag' sjálfstæðisverkamanna
og- sjónranna, hélt i'jölmenn-
an furid í Sjálfstæðishúsinu
s. 1. laugardag', og var aðal-
umræðuefnið frumvarp ríkis-
síjórnarinnar um gengis-
skráningu, Iaunabreytingar
o. fk
Formaður félagsins Svein-
björn Hanriesson setti fund-
inn og stjórnaði honunr. Á
fúndinum bárust 10 imrtoku-
heiðnir er voru allar sam-
þykktar í einu lrljóði. Félaga-
tala vex nreð lrverjum fundi
og stendur starfsemi Óðins
nú með meiri blóma en
noldcru sinni. Er það órælcur
vottur þess, að verlcamenn og
aðrir lauriþegar sjá æ betur
Irvérnig rauðliðar misbeita
verkalýðssamtökunum í eig-
in þarfir.
Fundur (Óðins á laugardag-
inn sýndi, að verkamenn
skilja að nú þýði elclci annað :
en skjólar aðgerðir til að
Iijarga algeru lrruni. Frum-
varp ríkisstjórnarinnar var
rætt á víð og dreif, en fram-
sögumaður var Friðleifur
Friðrikss.on formaður vöru-
bilsljói'afélagsins Þróttar,
Flutli bann langa ræðu og
reifaði fruniyarpið frá sjón-
arnriðí verlcamanna. Var
ræðu Friðleifs vel tekið enda
liefjr Irann kynnt sér þctla
nrál itarlega. Að ræðii hans
lokinni tólcu til máls þeir
Flannes Jónsson, Guðmundur
Hjörleifsson, Kristján Krist-
insson, Hibrrar Lútersson,
Ilróbjarlur Lúter'sson og
Böðvar Steinþórsson fornrað-
ur Sambands matreiðslu- og :
f r am reiðslumaniia.
Var ræðumönnum öllum
vel telcið, og nrikill áhugi
rikti uiii málefni Öðins.
filémaftúliH
(ÍAjHÐUR
Garðastræti 2 — Sími 7299.
sKiManitKö
RIKISINS
ÆÆÞ VÖMSUJV
Hér nreð er valcin athygli
á því að allar vörur, senr
sendast áttu með m.s. Esju
frá Reykjavílc 2. þ. nr. til
Djúpavogs, Breiðdalsvílcur,
Stoðvarfjárðar, Fáskrúðs-
l'jarðar og Eskifjarðar, urðu
eftir af skipinu vegna rúm-
leysis, cn verða sendar héð-
an með nr.s. Helga Helgasyni
YÉ 343 í dag. Þetta erri voru-
sendcndur beðnir að athuga,
vegna vátrvgginga á vÖrun-
unr o.fl.