Vísir - 12.07.1950, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 12 júlí 1950
V I S I R
&
• w
I
ískytftfilegar atvinnuhorfur

M*eter MMattberg ojr/ II«.v
Gtansetius sefjjja /r«.
„Bérðu öllum, sem mig-
þekkja á Islandi, kæra
kveðju“, sagði Peter Hall-
berg, þegar við höfðum
„Nei, það geri eg ekki. Við
Rannveig viljum láta börn-
in okkar læra sænsku i Sví-
þjóð cn íslenzku á Islandi.
Kristján oklcar, sem er rúm-
| lega fjögurrá ára, talar alveg
„Talarðu íslenzku
keunslustundum ?“
„Stundum og ég' held, að hreimlausa sænsku og sama'manna og
mér sé óhætt að segja, að" niáli
i£a»jjartt úsin paö eina.
setn iramnnttan er.
Sveinasamband bygginga-
gegnir úm Mariu lillu, Reykjavíkur
spjallað saman um
hans í þágu íslands hér
Gautaborg.
Hallberg er Reykvíkingum
störf, nemendur, s,em hafa stundað 'en orðaforði hennar er að legar
Trésmíðafélag
segja mjög Ié-
atvinnuhorfur hjá iðn-
við hús-
hvað talmál snertir heima á
að góðu kunnur, síðan hann lslandi.
var sendikennari við Háskól-
ann. Óþarft er að ltynna
hann frekar.
„Þú munt kenna íslenzku
við Gautaborgai’háskóla eins
og að undanförnu ?“ spurði
eg.
„Já, eg kenni íslenzku, en
á haustmisserunum — þ. e.
a. s. lrá þvi í september til
jóla — kenni eg norrænu,
þínir
„Hafa nemendur
komið fíl Islands?"
„Nei, ekki enn, svo að eg
viti, cn miklar líkur eru til,
að þeir muni fara lil Islands
bráðlega og það er auðveld-
ara fyrir þá, síðaii íslenzka
krónan var felld."
„Hversu marga nemendur
hefir þú í norrænudeild ?“
í nám bæði misseriu, muni,vonum mjög takmarkaður, aðarmönum, er
mjög l'ljótt geta. bjargað sér því hún er aðeins 1% árs. byggingar vinna.
Við hjónin höfum í hyggju| Bæjarhúsin við Bústaða-
að skrcppa heim með bæði veg álti að aflienda eigendum
börnin að sumri og 'þá mæl-. fokheld og skyldi gefa eig-
um við aðeins á íslenzka endum kost á að vinna við
I húsin eftir því, sem þeir gcta.
I En nú hefir þessi aðstaða
hinar iskyggilegustu og verð-
ur ekki séð fram á annað en-
alvinnuleysi meðal þeirra, c£
ekki rætist úr.
tungu.1
þúsund Gautaborgar-
búar hafa séð kvikmynd
Lofts Guðmundssonar.
Fyrir fjórum árum kcnndi
kennari frá Gautaborg —^
Max Glanzelius að nafni —i
við I láskóla Islands. Hanrt
vann sér miklar vinsældir
um, hefir numið talsvert i burði. Eg held að sumar
norrænu cnda er hún þeirra geti bráðlega bjargað
grundvöliur allra Norður-'sér í viðræðum við Frón-
landamáía. Hér í Gautaborg búa.“
hefst háskólasænskunám á^ „Ertu ekki Jangt kominn
norrænu. Áður fyrr var, með d0k torsritgerðina þina ?“
kennslan hafin á svo aðj ^JÚ, eg býst við, að hún!
segja eintómri hljóðfi-æði og verði tilbúin til prentunar
málfræði og varð þvi freni-|haust. Er þetta nokkuð löng I
ur ólífræn. Ea' fer aðra leið vU.im-a iinitii- TM.Wf.Wiii-íVc-L ?
Helgi Elíasson fræðslumála-
stjóri taldi liúnn líklegan til
að vera „sendiherra“ Íslands samkvannl einii
í Gautaborg, Þótt Max
Venj ulega 25, en í nú tima
cn hún er skyldunám allra : íslenzku eru þeir mun færri, | n]eðal stéttarbræðra smna og
sænskra slúdenta, sem Ieggja því að þangað leita aðeins
stund á sænska tungu. Hver þeir allra duglegustu. Stúlk-
kennari, sem kennir sænsku urnar eru sérstaklega dúg-
í gagnlVæða- og meuntaskól- legar að.nú íslenzkum fram.-
Glanzelius væri ekki form-
lega gerður að sendiherra,
hefir hann gegnt „emhætfi“
sínu með mesta myndarskap
síðan.
I velur datt honum i hug
' að nota fristundir sínar til
Miess að sýna íslenzka kvik-
y J
t,. ,. ,v , -v, . , , ’imvnd og halda erindi um
“■ollr*,,. f* *“■ toSntgcrö og J.c.Ur Nótl,u„Iys.lls|aml * atbcilM Ur
hcf kemisluaa a leskoflimi jogy,. í sænskn tjóðagerð og Heígtt u“ic„J, sendifllllu.úa ,
Stefán Elíassoii
fimmtugur.
leilt til þess, að eigendurnir Stefán Elíasson bifreiðasfj.
notuðu ófaglærða menn til | Hringbraut 43 er fimmtugm*
þess að vinna iðnaðarvinnu i í dag'.
ibúðunum. En þetta eru hins-1 Stefán er bversdaglega*
vegar Jian einu verkefni, sem bægur og prúður og að
framundan eru fyrir bús-'sama skapi traustur. Allir
byggingariðnaðinn i nýbygg- seni kynnast honum bera ti!'
ingum í bænum. hans breina vináttu. Sioan
er við bús- eS kynntist Stefáni, hefi eg
oft hugsað, að svona eigii •
rctt á
vrnna fagvinnu i liúsunum,
að undanskildum húseigend
Iðnaðarmenn,
byasinear vinna, bafa lögum
að menii að vera.
i Eg veit að það vexðii
margir, sem hugsa hlýtt 151'’
um sjálfum. Áðurnefnd félög iians 1 ^a§- óska honuin •
hafa nú fastan starfsmann, °S vandafólki hans til ham-
sem annast eftirlit með því, ingju með c!aSinn °§ frí*P*~
að ófaglærðir menn vinni úðina.
ekki störf lxinna lærðu. Verð- Reykjavík, 12/5 1950.
ur ná allt gert, sem liægt er Lá][.us Salómonsson.
til að konta í veg fyrir, að
tbæjarliúsin verði unnin af
jþeim, sem ekki hala rétt lil
vinnunnar. Verður liert á
og tek málfræði og blföð-!verður sennileea einar 600 V,1"?11 '®cimill"luua/jeflirliti l)essu vegna þess, að
fræði með smám samanJ'blaðsíðtir.“ . ^tokkhohm og íræðsIumaJa-tqS áþe,ssu VOri hefir aðeins
Finnst mér þessi aðferð „Hvert er aðaléfni lierin/.stjómaiinnai fengu hann og vei-ið byrjáð á einu húsi, atik
,Hvert er
rcynast bctur. ! ar?“
Sú skoðun liefir verið all „Eg reyni að sýúa fram á,
almenn, að norræna væri af- hvað ýmislegt í náttúrunni
ar erl'itt mál, en eg reyni að táknar í Ijóðagerð, ennfrem-
sýna nemendum mínum ur relc cg þróun náttúrulýs-
í'ram á, að hún er alls ekki inga,
eins erfið og margir halda.“, Áður fyrr voru náttúrulýs-
„Kennirðu sömu nem-'ingar öfullkomnar, t.d. var
Rannveig
endunttm nútíma íslénzku ?“
„Nútlma íslenzka og bók-
menritir er ckki skyldunáms-
grein, svo að þeir, sem hafa
ekki sérstakan áhuga
henni þurfa ekki að
hana. Afleiðingii
íslenzkunenrarnir
staklega duglegt fólk. sem
iiefur mikinn
lenzkunámi.
Islenzkukennslan hefst
það algengast á 18. öld, að
skáld bentu aðeins á, að um
tré væri að ræða, en nú tala
skáldin um ákveðnar trjá-
í'yrir tegundir. Jurtafræðingurinn
læra Linrie átti mikinn Jiátt í að
er sú, að breyta þessu, hann ferðaðist
eru sér-1 mikið um Svíþjóð og skrif-
y ...... aði ferðasögur, sem lýsa ein-
áhuga á is- staklega vel bæði jurta og
dýralífi Svíþjóðar.
Náttúrulýsingar gömltt
feþrúar ár hyert og helcl skáldanna vortt svo óljósar,
eg henni áfram allt náms- að'ókleiít vðr að sjá, hvaða
misserið. Kennslubókin, sem liéruðiim þau vöru að lýsa.
eg nota er eftir Lejström? Karlieldt og Frösling áttu
sinn di-júga jiátt i því, að
breyta þessti. — Á ljóðtun
Jansson og Sig Þórarinsson
og heitir Islenzkir leskaflar.
I henni eru greinar eftir ísl.
út’valsliöftinda í.d. kafli um
Egilssögu eí'tir Sig. Nordal
og ttm Njálu eftir Eiriár Öl.
Sveinsson. Bókin hefst á
skemmtilegu efni — nefni-
lega ísl. þjóðsögum. Mér leik-
ur sérstaklega hugur á að ur í íslenzku,
auka orðaforða nemendanna,1 að þrjú
sem mest og fága framburð fórst „að heiman
Kristjánsdóttir'bæjarhúsaiina Eru þy. at.
húsiteyja Petei Hallbeig| vinnu]101-fur iðnaðarmanna
kvikmynd Lofts Guðmunds- __________________________________
sonar léða. Rannveig sýndi
myndina í kvenfélagi í Gauia-
horg,en Max sneri sér einkura
til skólanua. Eftirspurnin
varð meiri en búizt liafði
verið við.
„Eg varð að nota allar
mínar frístundii’ —“ sagð'
Ganzelius. „StéttarbræðiU
mínir vildu fyrir livern nntr
fá mig til þess að sýna nem
endum sínum þessa kvik
m.ynd. Mór fannst eg her
ábyrgð á henni svo eg vil ’
eldci lána öðrurn hana og fé’
því í frístundum til skólanna;
messaði um ísland og sýndi
myndina. Aðgangur var
aldrei seldur svo tekjur voru
ntill fvrirlesarinn þá ekt
laun neinstaðar að, svo út-
gjöld voru einnig mill.“
„Hvernig liljóðaði ræða
SlmakúiiH
GARÐUR
Garðastræti 2 — Síml 7299
Jieirra má alltaf sjá, hvar
þeir álfcu heiina, Það mætti
ef til vill orða þctta þannig,
að náttiirulýsingarnar hafa
horfið frá því hugtorræða
til þess húgljósa.“
„Þér hefir ekki farið aft-
þrútl fyrir
Jieirra eftir því sem kostur ajltaf islenzku við húsfreyj-
er á.“ , , ,j una og hörnjn?“
kemiimatmsins ?“
„Iltin fór eftir því liversu
þroskaðir áheyrendurnlr
voru, en eg reyndi a. m. k. að
segja allt ]>að hezta og falleg-
asla, seni eg vissi um ísland."
Svíar hera. eftir ]>vi sem ég
bezt veit, hlýjan luig til í's-
lendinga svo ]>að er bara
i ar eru liðin síðan þú gaman að vera „sendihen a
nð lipimnn" Talaiðii þeirra hér í Gautaborg.
Ólafur Gunnarsson
frá Vík í Eóni.
Paisal konungur í Irak hefir nýlega Iolcið háskólaprófi og
sést ásamt öðmrn námsmönnum ganga framhjá rektor
og’ ltveSja hann.