Vísir - 16.01.1952, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 16. janúar 1952
kannske hálfum og heilum setningum, og jafnvel fylla í skörð-
in, kemur fram allt önnur skoðun en eg lét í ljós.“
„Hvað sem þessu líður,“ sagði hún enn áhyggjufull á svip,
„er augljóst, að þú hefir varið herra Gobbett, þennan ofsa-
fengna mann, sem —“
„Já, ofsafenginn er hann, elskan mín, en hann hefir á réttu
að standa.“
„Það getur ekki verið, Sam? Jæja, þarna er skýringin fundin
á framkomu nágrannakvennanna. Eg er smeyk um að þessi
ræða muni ekki auka vinsældir þínar, Sam minn.“
„Eg kæri mig kollóttann,“ sagði Sam þrálega. „Hverjum
skyldi ekki standa á sama um það?“
„Mér stendur ekki á sama,“ svaraði hún. „Eg tek þetta nærri
mér. Eg vil áð maðurinn minn sé virtur og dáður sem sannur,
heiðarlegur maður, eins og hann líka er í reyndnini.“
„Ef þú-trúir á mig, Andomeda, skiptir ekki neinu um aðra.“
„Þú mátt ekki láta þetta sem vind um eyru þjóta. Þú verður
að hugsa um stöðu mína — og um barnið .... ó, nú skil eg
hvað kerlingarálkan hún frú Dene átti vig, en eg lagði ekki
eyru við því sem hún sagði, því að hún er vefstá kjaftaskjóða
greifadæmisins.“
„Og hvað sagði hún, elskan mín?“
„Hún kvaðst hafa heyrt þér lýst sem Jakobína, byltingar-
sinna og svikara við ríkjandi þjóðskipulag.“
>„Og byltingarsinni verð eg án vafa, meðan við, stéttin, sem
öllu ræður heldur í gildi grimmdarlegum og ranglátum lög-
um.“
„En, Sam, vafalaust er lög okkar, ensk lög, hin göfugustu og
réttlátustu, sem til eru?“
„Vissulega, fyrir okkar stétt, ekki sízt fyrir herrastéttina á
landsbyggðinni, sem allt af hefir haft allsnægtir — og veit
ekki hvað sultur-er. Veistu það, væna mín, að eg get fengið
veiðiþjóf, t. d. mann sem skýtur kanínu á landareign minni,
sendan í þrælavinnu til nýlendnaima?“
„En það mundir þú aldrei gera, Sam?“
„E býst ekki við því, en veiztu að í þessu landi er hægt að
fá vasaþjófa hengda fyrir að kveikja í hey- eða kornstakki
og því um líkt?“
„Það getur ekki verið, Sam?“
„Samt er það nú svo. í skjóli laganna getum við hneppt
alþýðu manna í þrældóm, en við herramennirnir getur keypt
eða s'elt sæti í parlamentinu og stöður í stjórnarskrifstofum.
Sumt fólk er svo fátækt, að ekki verður með orðum lýst, áðrir
svo auðugir, að engu tali tekur. Taktu mig sem dæmi. Eg á
Wrybourne Feveril og stórhýsi í London, og að auki fimm eða
sex sveitasetur víðsvegar í landinu, sem eg hefi sum aldrei
augum litið og sé sennilega aldrei sum hver, en aðrir eiga ekki
það yfir höfuðið. Þetta er ékki eins og það á að vera.“
„Og þú heldur, að þú geti kippt þessu í lag, Sam?“ !
„Nei, eg fer ekki í neinar grafgötur um það — aðeins fólkið
sjálft — veiztu það að nágrannar okkar hér í Sussex, herra-
menn, neyða ménn til að strita fyrir sig fyrir 50 aura á dag.“
„En slíkt á sér ekki stað hér í Wrvbourne, þannig fer þú
ekki með leiguliða þina.“
„Nei, eg hefi reynt að fara vel með þá, en afleiðingin er sú,
að eg hefi fengið minnar stéttar fólk upp á móti mér, — og
nú þessi afskræmda. endurprentun á grein minni. En sleppum
þvi. Nú skal eg segja þér dálítið; eg ætla mér að endurbyggja
helming smáhúsanna í Wrexford, kaupa gömlu mylnuna, fylla
upp tj arnafskrattann, og koma upp leikvelli, þar sem menn
geta keppt í glímum, reiptogi og öðrum íþróttum, keppni
V í S I R
-------------f-- .—..........................................
milli ungra manna í þorpunum og fleira hefi eg á prjónun-
um. Hvað segirðu Um þetta, frú mín góð?“
„Þetta er mjög líkt lávarðinum, manninum mínum, — hon-
um Sam ætlaði eg að segja, — þatta mun færa mörgum heil-
brigði og hamingju og —“
í 'þessum svifum kvað við fagur klukkusláttur og konan
unga spratt á fætur og fór að lagfæra hið hrafnsvarta hár
sitt, og um leið og hún bjóst til farar, sagði hún:
„Eg vetð að fara, Sam — erfingi lávarðsins mun þurfa á
svengd.“
mér að halda. Hann hlýtur að vera nær dauða en lífi af
„Hvað, aftur? skárri er það nú lystin í strákpattanum.“
„Lystin er í bezta lagi — guði sé lof, eg er farin, lávarðs-
pattinn bíður.“
„En — væri ekki betra að þú hættir að hafa hann á brjósti,
— það ætti að vera hægt að fá —“
„Nei, þökk, eg vil hafa barnið mitt, barnið okkar, á brjósti
sjálf —“
„En aðrar konur gera þetta, og mér virðist —“
„Aðrar konur, en ekki konan þín. Mér ætti að vera vork-
unnarlaust að hafa drenginn á brjósti. Við skulum sjálf gera
fyrir hann allt, sem gera þarf. Ó, Sam, heimskinginn þinn, þú
veizt ekki hve mikilli sælukennd eg er gripinn af því, að
barnunginn okkar, sem er hold af okkar holdi og blóð af okkar
blóði, fær líf sitt og orku frá mér, veistu ekki að ástin hefir
sameinað okkur þig og mig og hann, og ekkert getur neinu þar
um breytt, en eg get ekki komið heimskum manni í skilning
um þetta svona á svipstundu, en barnunginn bíður, háskæl-
andi að líkindum, og nú er eg farin.“
„Vonandi verður hann verðugur slíkrar móður sem hann á.“
„Það verður hann, líkist hann pabba sínum, og það gerir
hann — lítt bara á litla nebbann hans og hve munnfríður hann
er — hvorttveggja minnir að minnsta kosti á stóra Sam, en
nú flýg eg —“
Og svo „flaug“ hún, hin unga, áhyggjufulla og hamingju-
sama eiginkona og móðir, og skildi eftir eiginmanninn star-
andi, og með aðdáun í augum, eins og vlssulega allir ungir
eigimexm myndu hafa gert í hans sporum. Loks reis hann á
fætur, og er hann hafði gengið úr einum salnum í annan, þar
sem geymdir voru gamlir gunnfánar, brynjur, hjálmar og
vopn fornleg, auk margs annars, um göng, þar sem gólfið var
lagt mjúkri ábreiðu, barði hann loks á hurð nokkra, um leið
og hann opnaði dyrnar og sagði hressilega:
„Það er bara Sam, Anna frænka.“
Anna Leet var kona allmjög við aldur, mikil á velli og klædd
sem aldraðiú, siðavandri konu sómdi, 1 piisi víðu, sem skrjáfaði
í við hverja hreyfingu, og með blúndukappa á höfði. Anna
frænka var ráðskona jarls og renndu fáir augum til hennar,
án þess að kenna beygs nokkurs, og stjórnaði hún fjölmennu
þjónaliði með miklum myndarskap. Hún sat í stól með háu
baki og reis nú upp og skrjáfaði þá heldur en ekki í pilsinu
mikla, en allur ógnarsvipur hvarf af andliti hennar er bros
færðist allt í einu yfir varir henni, og var sem ’hún gerbreyttist
i einu vetfangi. Stór og loðinn hundur, sem lá við fætur henni,
reis einnig upp og fór að dingla skottstúf sínum, og var eigi
síður óðfús en ráðskonan til að sýna jarlinum hlýleika- og
virðingarmerki, en telpa, sem setið hafði við stól konunnar
ráeð spjald og griffil, gat ekki stillt sig og spratt á fætur,
innilegá glöð og hljóp í fángið á Sam.
„Jane,“ kalíaði langamma hennar byrst, „hefirðu gleymt.
öllum mannasiðum, barn?“
„Æ, íangamma," andvarpaði Jane, „en Sam frænda stendur
alveg á sama um mannasiði, er það ekki, Sam frændi?“
„Hvað barninu getur dottið í hug,“ hrópaði Anná frænka,
„gerðu svo vel og hneigðu þig fyrir jarlinum, barn — á þessu
andartaki, heyrirðu?11
„Gott og vel, langamma, en þótt hann sé jarl er hann nú
lika Sam frændi, er það ekki?“
„Víst er eg það, Jane litla,“ sagði Sam hjartanlega, „og verð
alltaf, alveg eins og eg er og verð alltaf fóstursonur lang-
ömmu þinnar.“
7"
Gæfan fylgir hringunum fri
SIGURÞÖR, Kafnarstræti
Margar gerOir fyrirllggjanii.
Ódýrt
nokkur pör kuldastígvél
EGGERT CLAESSEN
GUSTAF A. SVEINSSON
hœstaréttarlögmenn
Hamarshúsinu, Tryggvagötu.
Allskonar lögfræðistörf.
Fasteignasala.
Me&fwirhjar
Diamond-rofar 10 og 25 Amp.
Str au j árnselement
550 og 750w.
Ofnaelement 1000 og 750 w.
Könnuelement 600 og 750 w.
Suðuplötuelement 750 w.
Hitagormar 700 w.
Bjöllur og spennar.
Dyrabjölluþrýsti
Krónutsngi.
Loftkrókar og lok.
Einangrunarband.
Rofar, tenglar, krónurofar,
samrofar og margt fleira.
Véla- og raftækjaverzlunin
Bankastrœti 10. Simi 6456.
Tryggvagötu 23. Simi 81279.
SJtsaian
stendur aðelns til laugardags.
í dag teknir fram þunnir
kvenhanzkar á 10 kr. parið.
H. TOFT
Skólavörðustíg 5.
MARGT Á SAMA STAÐ
QUESTIONEP ey ME(?ALA AS TO
TME WHEREABOUTS OF HIS
COMRANIONS, TAR2AN REPUEP,
•'WHEN RUTANÖ AWAKENED '
AtE, THEY WERI5 GONE, X l|
PO NOT KNOW P
,. WH6RE THEX ARE." L
"WERE IT NOT/AAERALA
STOSAAEP, " THAT YOU
fl&HT M’LUNáA IN THE
ARENA, YOU WOULD&O
TO THE Fltze PIT
(AAAAEDIATELY/
i Bnrroueli'i
»istr. by Unlted Featúro SyncUíiatð, InJ
£. /?. fáltJ'POUúkA:

Merala spurði Tarza:i ; jo unurn
úr um hvarf þéirra Lukah og
O’.Rorkes.
Hánn kvaðst ekkert um þetia vita,
hann hefði verið sofandi, er þeir
fóru. ,
1041
„Ef þú ættir ekki að berjast við
M’Lungá, myndir þu 'lará ' á bálið
strax,“ sagði hún.
V • «a. •*. i ^ V- 1
(T, / ' ,0
- >4 • v
'“Vake
HÍAA TO
THE
OUARRÍES;5" SHE
CQNCLUPED HARSHLY.
. “ONTlL TKE DAY HE MEETS
í M’LUNðA. CHAIN HiM WITH
THE QUARRy SLAVES.4'
„Farið með hann í grjótnámið,"
skipaði hún. „Færið hann í hlekki
með þrælunum.“