Vísir - 05.04.1952, Síða 5

Laugardaginn 5. apríl 1952
V 1 S I B
5
H cfobeiinvefnaði birtasf litir og
lögiiii á égleymanlegan hátt.
'Viötal vi& Srsk Vitgtiísi Kr-i&Égeka&s**
titíiiesB'* setat &pmtsa' sgjg&imtgss, £
h&ggaseal ÞjjtíHmbsZseptsssStssífss e eítsfj-
Vigdís Kristjánsdóttir er fá listamenn, sem ykju fjöl-
nokkuð þekkt sem málari, en breyttni listanna.
fæstir munu vita að hún er j
frumherji nýrrar listgreinar Lærði hjá
hér á landi, þar sem er gobel- sérfræðingi.
Samkvæmt ráði prófessors-
ins fór ég á fund forstöðukonu
invefnaöur.
Gobelinvefnaður er kenndur
við Frakkann Gobelin, og list-
greinin hefur átt mestu brautar-
gengi að fagna hjá rómönsk-
um þjóðum. Hér á Norðurlönd-
um kunna mjög fáir þenna
vefnað og eftir því, sem eg bezt
veit, vefur enginn Dani eftir
eigin myndpm, en í Noregi er
Hannah Ryggen þekkt fyrir
slíkan vefnað. Frú Vigdís hefur
,,komponerað“ allar sínar
gobelinmyndir sjálf, og gert það
með óvenjulegri snilld. Þegar
ég leit inn til frúarinnar til
skóla sem rekin er í sambandi
við Kustindustrimuseet í Kaup-
mannahöfn, en þannig stóð þá
á fyrir henni, að hún var sjálf
að læra þenna vefnað, og benti
mér á þá konu, sem hún taldi
hafa mesta tækni meðal Dam.
Kona þessi heitir frú Eilertsen.
Hefur hún lært gobelinvefnað
í Englandi, og var fengin til að
vefa inn í gömul gobelinteppi,
sem skemmst höfðu í eldi. Það
sem hefur gert frú Eilertsen
frægasta í Danmörku eru tepp-
þess að afla mér viðtalsefnis,' in, sem hún hefir ofið í Krist-
var hún önnnum kafin við tré- * jánsborgarhöll eftir málverkum
gmíðar. Hún var sem sé að Joakims Skovgaards, eins
smiða smáramma utan um
myndirnar sínar. Þegar hún var
búin að Ieggja frá sér smíða-
áhöldin og við höfðum setzt,
fórust henni meðal annars svo
brð:
,,Eg hef sjálfsagt verið búin
að lifa a. m. k. þúsund ár, þeg-
ar eg fæddist, því eg hef grúsk-
að í gömlum sögnum frá því ég
man eftir tilveru minni hér á
jörð. Sennilega hef ég verið
mesta illfylgi í fyrra lífi, því vefnaðmum sem skyldi, en þó
að oft hefur mér liðið heldur hef oflð átta “^dir, sem eg
ætla að sýna ásamt allmörgum
málverkum og fleiri myndum.
frægasta málara Dana, og tepp-
in í brúðkaupssal ráðhúsins.
Hjá frú Eilertsen lærði ég að
vefa, og komst brátt að raun
um að í gobelinmyndum gat
ég birt hugmyndir og motiv
engu síður en í málverkum.
Hefir ofið
átta myndir.
Síðan ég kom heim hef ég því
miður ekki getað sinnt gobelin-
upp og ofan hérna megin.
Byrjaði fljótt
að teikna.
Meðan ég var krakki, fór ég
að teikna og teiknaði mikið,
en síðar lærði ég að þá list hjá
miklum meistara, Stefáni
Eiríkssyni og þegar hann sleppti
mér, tók nemandi hans, Rík-
.arður Jónsson, við. Þessum
miklu snillingum á ég mikið ]itsterkari
að þakka. Snemma lék mér
hugur á að læra myndvefnað,
I íslenzkri náttúru eru dásam-
legustu motiv, sem hægt er að
hugsa sér til myndvefnaðar —
hún er ótæmandi listaauður.
Reyndu bara að skynja, skilja
og skýra haustliti á Þingvöllum,
margbreytileik hraunanna,
skýin sem verða glæsileger
fyrirmyndir sökum þess hve
himinninn bakvið er dimmblá”,
en himinlitur í suð-
myndirnar, sagði hann að ég
væri nú kominn á það stig að
mér væri jafnmikil nauðsyn á
að komast til Frakklands, Spán-
ar og Ítalíu, og Jóhannesi Kjar-
val hefði á sínum tíma verið að
komast til þjóða, þar sem mál-
aralist er rótgróin. Eg hef ekki
haft tækifæri til þess að sjá
mig neitt um síðan og hva5
framtíðin kann að bera í skauti
sér er ómögulegt að spá neinj
um.“
Þegar hér var komið sögu
hvarf Vigdís að húsmóðurstörf •
um, en ég virti fyrir mér gobel-
inmyndina hennar „Hausthrií“,
sem hún kvað vera endurminn-
ingu um eitthvað, sem hún sá á
ferð um Borgarfjörð. Að lýsa
litaauðlegðinni og hugmynda-
heildum, sem birtast í þessari
mynd, er ekki á færi annarra
en listamanna í litum og orðum,
svo lýsingin verður fátækleg.
Hinsvegar er ég sannfærður um,
að allir, sem unna fegurð, sköp-
unarsnilld og framúrskarandi
littækni, muni hrifast af þess-
ari mynd. íslenzk náttúra birt-
ist þarna blátt áfram en þó
hrífandi. Flestum mun ógleym-
anlegt að sjá svani fljúga gegn-
um geisladýrð, eðlilega í skynj-
un augans og úrvinnslu heilana,
óskiljanlegt í hugsun þess, sem
ekki hefur hlotið listagáfuna ;
vöggugjöf.
Skreyting
stórhýsa.
Eftir hundrað ár munu lista-
söfn og listaunnendur á íslandi
keppast um þessa og aðrar
gobelinmyndir Vigdísar. Hún
hefur skapað listaverkin við
slæm skilyrði en með bættum
vinnuskilyrðum gæti hún ofið
veggteppi í hátíðarsal tilvon-
andi ráðhúss í Reykjavík eða
aðrar opinberar byggingar, sem
ástæða mætti þykja til að sýna
sérstakan sóma. Álitamál er
samt hvort rétt sé að skapa
Vigdísi góða fjárhagslega af
komu. Ekki naut Jónas Hall
Rafmagnstakis lörkun
Álagstakmörkun dagana 5. apríl—12. apríl frá
kl. 10,45—12,15:
Laugardag' 5. apríl 2. lxluti.
Sunnudag 6. api'il 3. hluti.
Mánudag 7. api’íl 4. hluti.
Þriðjudag 8. april 5. hluti.
Miðvikudag 9. apríl 3. hluti.
Fimmtudag 10. apríl 4. hluti.
Föstudag 11. api’il 5. hluti.
Lauga*'dag 12. april 1. hluti.
Strauniurinn verður í’ofinn skv. þessu þegar og að
svo miklu leyti sem þöi’f ki'efur.
Sogsvirkjunin.
lægari löndum. Eða þá grasið,
nokkru grímsson 1 istamannalauna
sem er grænna en í
°g
iekki var Jóhannes Kjarval
en skilyrði til slíkra hluta voru ögru landif sennilega sökum ,
engin liér á landi í þá dág.i.'þess hversu bjart er á vbrin fjáður þegar hann aflaði sér
Reyndi ég þá nokkuð við vefn-, Qg sumrin Qg ennþá eitt_ taktu mestrar fræSðar með listaverk
að upp á eigin spýtur og mun íslenzkJ þara> ]áttu hann 1 um sínum’ Er Því álitamál>
hvort ekki sé réttast að láta
Tilkynning
frá flugvallarstjóra ríkisins.
Ráðnir verða til slarfa á Keflavikurflugvelli, all-
margir menn i eftirtöldum starfsgreinum: Verkamenn,
íxiálarav, jámsmiðir, blikksmiðii’, trésmiðir, skrifstofu-
menn, simastúlkur, rafvirkjar, kokkar o. fl.
Sérstölc eyðublöð undir umsóknir um störf þessi eru
afhent í Ráðningarskrifstofu Reykjavíkur á Lækjar-
torgi. Umsóknirnar má skilja eftir á ráðningarskrif-
stofunni, eða skila á skrifstofu flugvallarstjóra rikisins
á Reykjavikurflugvelli fyrir kl. 6 n.k. þriðjudagskvöld.
Reykjavik, 4. april 1952.
Flugvallarstjóri ríkisins,
Agnar E. Kofoed-Hansen.
y Áuitum trúHaÍi
eg setja lítinn bóndabæ, sem baðker og þér munu birtast
ég óf árið 1930, á sýninguna. |motiv> gem minna á kinVerska ; Vigdísi basla lléðan af eins og
Listabraut mín hefur verið
list.
: bugðótt og stundum þyrnum Eg er að visu eins göniul
stráð. Eg lagði lengi stund á Qg . grönum má sjá (Vígdís er
hljómlist, hóf .síðan málaranám aUg ekki mjög gömul)j svo eg
fyrir alvöru og nam þá nokkur endist ekki rnörg ár enn til
I hingað til, en veita henni svo
heiðurslaun þegar . sjónina
þrýtur og hjartað bilar.
O.G.
ár i Konungl. listaháskólanum í
þess að setja mig inn í motiv
Kaupmannahöf. Þegar ég kom ,., , A , , , „
’ ö ö natturunnar. Auk þess krefur
þangað í fyrsta skiíti, sýndi ég gobelinvefnaðurinn ágæta sjón,
skólastjóranum, Kærsten Iver-|cn hún bilár eins Qg kunnugt
er með aldrinum að öllum jafn-
aoi. Eg vona bara að gobelin-
myndirnar minar geti orðið til
þess, að ungt listafólk tald eftir
sen prófessor, nokkrar myndir.1
sem ég hafði gert. Þegar hann
háfði athugað myndirnar sagði
hann strax, að i mér leyndust
liæfileikar til myndvefnaða r,' hinum ónotuðu möguleikum og
sem mér bæri að þroska.; leggi undir sig ný listalönd.
Skömmu síðar fór ég á gobelin- |
vefnaðarsýningu í París, og sá Heimsókn á
þá allt það bezta, sem ofið Ressastaði.
hefur verið í gobeliíi síðustu j Eínið í rnyndunum naíiium er
árin auk sígildra verka. Vakti alíslenzkt m.a. er í þeim ís-
■ þessi sýning ennþá meiri löng- lenzkur hör frá Bessastöðum.
• un hjá mér til vefnaðar. Það^Maðurinn minn var gamall
herti líka á mér, að Kærsten kunningi forsetans sálaða o.
Iversen taldi svo marga ís-
lendinga leggja stund á mál-
bað hann manninn minn að
koma með mig og myndirnar
aralist. að meira virði væri að til sin. Þegar hann hafði séð
Gcsjan fylgir hringnnum frá
.SiGURhOR, Hafnarstræti 4.
Margar gerOir fyrtrltygjaniit.
Samkoma i Laugarnes-
kirkju í kvöld kl. 8,30. —
Jónas Gísiason cand.
thcol. talar.
Allir velkornnir.
K.F.U.M. og K.
Bókavinur. spyr: „Hvar gét
eg fengið leiðbeiningar um val
góðra bóka, innlendra og er-
lendra? Áður fyrr voru allir
öndvegishöfundar Evrópu og
Bandaríkjanna kynntir í ís-
lenzkum blöðum og tímaritum,
j en nú virðist slík kynning hafa
lagzt niður. Er nokkur stofnun
hér í bænum, sem leita mætti
til?“
Svar: Eðlilegt væri að bóka-
verðir Landsbókasafnsins og
Bæjarbókasafnsins veitti ein-
hverjar upplýsingar, ef til
þeirra er leitað. Gera má ráð
fyrir, að bókmenntakennarar
Háskólans myndu fúsir til að
halda fræðsluerindi fyrir al-
menning, ef þeir væru hvattir
til þess, en skipuleg bók-
menntakynning mun engin
^ vera hér á landi eins og stend-
' ur. Þar eð þér spyrjið einnig
um erlendar bækur get eg bent
yður á, að á Norðurlöndunum
öllum og Englandi eru gefin út
smárit, þar sem bókmennta-
fræðingar kynna nýjar bók-
menntir. Eitt af beztu bók-
menntatímaritum Noi’ðurlanda
mun vera Bonniei’s litterara
magasin.
Móðir spyr: „Eg á 10 ára
dreng, sem er mér ákaflegá erf-
iður. 'Hann vill ekki læra náms-
greinarnar sínar, og stundum
fæst hann varla til að fara í
skólann. Heima fyrir er hann
óþekkur og óstýi’ilátur og hand-
æði hans er að gera mig grá-
hærða.
Getið þér gefið mér nokkur.
ráð?“
Svar: Þar eð sonur yðar er
handóður og mikill fyrir sér,
gæti það beixt á, að hann væri
talsvert mannsefni. Þér ættuð
að tala við kennarann hans og
spyi’ja um hegðun drengsins í
skólanum, og hvernig hann
stendur sig þar. Áhugaleysið
fyrir náminu getur stafað af
því, að hann hafi of litið að
gera i skólanum. Ef svo skyldí
reynast, verðið þér íxú þegar að
reyna að útvega drengnum
vei’kefni, sem hann hefir áhuga
fyrir. Þér gætuð t. d. reynt að
láta hann fá einföld smíðatól
og efni til að smíða úr. Þegar
vorar, gætuð þér ef til vill út-
vegað honum samastað í sveit,
en ef það bregzt, ættuð þér að
athuga, hvort hann getur ekki
fengið reit i skólag'örðum bæj-
arins. Umfram allt vei’ður
di'engui’inn að hafa nóg að
gei’3. « :