Vísir - 19.09.1952, Blaðsíða 5

Föstudaginn 19. september 1952
VlSIR

JBre/:
Sóknin mikta gegn Tjörninni.
Glosbrunnur or/ r«öhitsbtftft/itsf/.
200 manns í hressingarheimili
Náttúrulækningafélagsins.
AfvrlijíBsöIueltif/us'iis« « morgun.
Hinn árlegi merkjasöludag-
ur Náttúrulækningafélags fs-
lands, til ágóða fyrir Heilsu-
hælissjóð félagsins, er á morg-
un, Iaugardaginn 20. sept.
Fyrir nokkrum árum keypti
félagið jarðhitajörðina Gröf í
Hrunamannahreppi í því skyni
að koma þar upp heilsuhæli,
en úr frekari framkvæmdum
hefur ekki orðið, því að fyrst
nú í sumar var samþykkt í
Fjárhagsráði að veita fjárfest-
ingarleyfi til byrjunarbygging-
ar. Hins vegar hefur félagið
síðustu tvö sumur starfrækt
hressingarheimili og fengið við
það mikilsverða reynslu varð-
andi starfsemi væntanlegs hæl-
is.
Enda þótt sú starfsemi hafi
gengið mjög að óskum, er vevu
legs árangurs þá fyrst að
vænta, er félagið getur starfað
í eigin húsakynnum, sniðnum
fyrir slíkan rekstur. Og það er
undir áhuga og velvild félags-
manna og annarra landsmanna
komið, hve fljótt það getur
orðið. Er þess að vænta, að
menn styrki málefnið með því
að kaupa merki á morgun, svo
og með áheitum og gjöfum.
Félagsmenn og aðrir velunn-
arar eru vinsamlega beðnir að
veita aðstoð sína við söíu
merkjanna eða senda unglinga
til að selja merkin, sem verða
afgreidd að Mánagötu 13 og
Ásvallagötu 39.
Hressingarheimili Náttúru-
lækningafélagsins var starf-
rækt að Varmalandi í Borgar-
firði frá 20. júní til ágústloka
i sumar. Sóttu það yfir 200
manns, og komust færri að en
vildu. Jónas Kristjánsson var
læknir heimilisins og dvaldi
þar allan tímann ,en forstöðu-
kona var ungfrú Benny Sigurð-
ardóttir frá Hvammstanga, er
lauk námi í Húsmæðrakennara
skóla íslands sl. vor. Jónas
Kristjánsson flutti erindi fyr-
ir dvalargesti á laugardags-
kvöldum. Auk þess flutti hann
tvívegis erindi í Stafholts-
kirkju að lokinni guðsþjónustu.
Áður en sumarheimilið hætti
störfum, var skólanefnd hús-
mæðraskólans og nokkrum öðr-
um héraðsbúum boðið til há-
degisverðar. Fluttu þar ræð-
ur m. a. formaður skólanefnd-
ar frú Geirlaug Jónsdóttir,
Guðmundur Jónasson skóla-
stjóri að Hvanneyri og Þórður
læknir Oddsson að Kleppjárns
reykjum og létu í ljósi ánægju
sína yfir þessari starfsemi, er
vakti mikla athygli þar í hér-
aði og víðar.
Það má til tíðinda teljast, að
Jónas Kristjánsson, sem er 82
ára 20. september, fór tvær ■
ferðir upp á Baulu, fótgang-
andi alla leið frá Varmalandi,
og síðar brá hann sér upp á
Eiríksjökul.
Reka sendisveitina
úr húsnæði sínu.
Hong Kong. (A.P.).
Franska sendiráðið í Peking
hefir orðið að rýma byggingu
þá, er það hefir verið til húsa í.
Kommúnistastj. kínverska
hefir krafizt þess að fá hús
sendiráðsins og 5 önnur hús,
er sendistarfsfólk býr í. Hefir
starfsfólki franska sendiráðsins
verið tilkynnt, að húsin verði
! að rýma innan viku.
Svo það á að fara að gefa
okkur gosbrunn!
Eða eigum við bara að fá að
horfa á hann í fjarlægð, sem
eitthvert sprautuverk og stór-
virka fuglahræðu langt úti í
tjörn? Þetta með gosbrunns-
gjöfina er nú búið að vera all-
lengi á döfinni, líklega nokkur
ár, og allan þann tíma hafa gef-
endurnir, sem heyrst hefur að
væri Reykvíkingafélagið, þ. e.
við sjálfir, verið að velta vöng-
um um það, hvar djásnið ætti
að standa, því auðvitað gátum
við ekki komið okkur saman imi
svo vandasamt atriði, án þess
fyrst að deila um það, okkur
til skemmtunar, í nokkur ár.
En heyrst hefur að einni tillög-
unni um staðarval hafi þó ver-
ið haldið einna fastast fram,
enda þó ólíklegt megi telja að
hún hafi meirihlutafylgi í
bænum, en það er, að staðsetja
gosbrunninn í tjörnina!
Það mætti ætla að tjörnin
byggi yfir einhverju dularfullu
aðdráttarafli, því það er ekkert
einsdæmi um meiriháttar ný-
virki, sem vandkvæði hafa þótt
á, um hentuga staðsetningu, að
forustumenn málsins hafi að
lokum orðið ásáttir um, að það
væri bezt komið í tjörninni.
Nýtt og gamalt dæmi þar um
er Ráðhúsið, sem trúnaðar-
menn bæjarins í skipulagsmál-
um, hafa hvatt mjög til að stað-
sett yrði í norðurenda tjarnar-
innar, þrátt fyrir eindregna
andstöðu meginþorra bæjarbúa
gegn frekari skerðingu tjarnar-
innar en þegar er orðin. Einnig
hefur heyrst, að á sínum tíma
hafi mjög komið til orða að
staðsetja Þjóðleikhúsið í tjörn-
inni. Og enn er þessi tjarnar-
sóbn í fullum gangi, því að ný-
lega (sbr. skýrslu þar um í
blöðunum) endaði hópur þess-
ara skipulagssérfræðinga hring-
ferð sína um bæinn, í tjörninni,
eftir langa leit að hentugum
stað fyrir ráðhúsið. Kváðust
beir vera búnir að skoða 16
staði víðsvegar í bænum í þessu
skyni, og gætu sumir þeirra, að
vísu, komið til greina, en þó
tæplega fyrir hinar fínni skrif-
stofur og sali, sem þar ættu að
vera, svo sém fyrir borgar-
stjóra, bæjarstjórn, móttökur o.
s. frv. Sá hluti ráðhússins ætti
helzt að byggjast sunnan Von-
arstrætis, þ. e. í tjörninni, að
minnsta kosti að einhverju
leyti, fyrir aðrar skrifstofur
bæjarins mætti gjarnan byggja
annarsstaðar.
Margir undrast þessa síend-
urteknu sókn um staðsetningu
stórhýsis í tjörninni, þessum
lægstliggjandi stað í bænum,
þar sem fagurt musteri, eins og
hér er að sjálfsögðu gert ráð
fyrir, mundi aldrei geta notið
sín til fulls um útlit og fegurð,
eða „sett þann svip á bæinn“,
sem það gæti gert á hentugum
stað, sem hærra liggur, og sem
fullt er af í bæjarlandinu.
Hvað væri t. d. á móti því
að byggja ráðhúsið við eitt-
hvert hinna nýju torga, sem nú
eru í smíðum, Melatorg, Mikla-
torg, svo einhverjir af mörgum
hentugum stöðum séu nefndir,
eða þá á Heklulóðinni við Lækj-
artorg, ef endilega þarf að hafa
það á lægsta stað í miðbænum.
Þar (norðan Lækjartorgs, að
Hafnarstræti og Lækjargötu)
ætti að komast fyrir allmyndar-
leg ráðhúsbygging, þó hún gæti
sennilega ekki hýst öll skrif-
stofubákn bæjarins, enda ekki
talið nauðsynlegt eins og áður
segir. Um það gæti tæplega
verið ágreiningur, að á þeim
stað mundi fögur bygging njóta
sín betur en í norðurenda tjarn-
arinnar.
Og hvar væri þá hinn vænt-
anlegi gosbrunnur betur kom-
inn en einmitt á því torgi, sem
ráðhúsið stæði við, ásamt fleiru
sem þar yrði sett til prýði, svo
sem myndastyttur, sem ekki
hafa hlotið fastan stað á al-
mannafæri, sbr. t. d. útlagann í
hólmanum, Þorfinn karlsefni.
Þrátt fyrir þessa þrálátu
„tjarnarsókn“ hefur þó einhver
„hulinn verndarkraftur“ vakað
yfir tjörninni og hennar nátt-
úrlegu fegurð og fuglalífi, og
hindrað til þessa að hún yrði
fyllt upp með lúxushöllum og
öðru vanhugsuðu prjáli. En ein
furðuleg tjarnarstaðsetning
hefur þó komist í fx-amkvæmd,
en það er áður nefnd mynda-
stytta af Þorfinni karlsefni. Og
þó að kannski megi segja, að
hún spilli ekki beinlínis útliti
umhverfisins, þá fer því mjög
f jarri að hún sé til nokkurs feg-
urðarauka þar sem hún stendur
á lágum stalli í einganruðum
hólma, sem enginn aðgangur
er að, og því naumast veitt
nokkur athygli. Hún er með
öðrum orðum sama sem „tekin
úr umferð“.
Vissulega væri þessi mynda-
stytta betur staðsett í lystigarði
bæjarins eða þá á einhverjum
af torgum þeim, sem nú er ver-
ið að skipuleggja, og þar sem
listaverkið gæti vakið verð-
skuldaða eftirtekt.
Víðförli.
..«
Ólafur fannst
heill á húfi.
Ólafur Jóhannesson úr Kópa
vogi, sem leitað hafði verið í
fimm sólarhringa, fannst í
gær heill á liúfi í Garðahverfi
á Álftanesi.
Eins og Vísir hefur greint frá
undanfarna daga, Ivafa fjöl-
mennir flokkar leitao Ólafs í
nágrenni bæjarins, en það var
þó ekki fyrr en í gær, að
hann fannst, og voru það
feðgarnir að Hliði á Álf anesi
sern fundu Ólaf, þar sem hann
lá á túninu, skammt frá veg-
inum. Var þegar sóttur læ' ilr
og sent eftir hreppstjóra,
hlynnt að Ólafi, og hann síða >.
fluttur í St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði.
Ólafi leið vel, eftir því, sem
við mátti búast eftir svo langa
útivist, eða rúma 5 sólarhringa.
Ýmislegt bendir til, að hann
hafi farið cftir skurðum, þar
sem ekki hefur sézt til ferða
hans, en að öðru leyti er ó-
kunnugt um þær, að því er
Vísir bezt veit.
Skátar úr Hafnaríirði og
Kópavogi leituðu Ólafs í gær,
undir stjórn Jóns Guðjónsson-
ar skátaforigja í Hafnarfirði,
og hefðu þeir að líkindum fund
ið hann, ef feðgarnir að Hliði
hefðu ek.ki orðið fyrr til.
Það kemur ekki ósjaldan fyr-
ir, að menn týnist eða hverfi
hér í bænum eða nágrenni hans,
eins og dæmin sanna. Þá eru
jafnan til taks ýmsir ágætis-
menn, sem reynslu hafa í því
að skipuleggja leitarflokka og
stjórna þeim, í hópi Slysavarna-
félagsins, skáta, lögregluliðs
bæjarins og víðar, og almenn-
ingur gerir alla jafna sitt til
;þess að verða að liði í þessum
efnum. Mætti því ætla, í fljótu
bragði, að vel væri frá þessum
hlutum gengið, eftir því sem
hér verður við komið.
♦ En fyrir skemmstuhringdi
til mín greinargóð kona og
beindi þeirri spurningu til mín,
hvort ekki væru til liér hjá
lögreglu bæjarins eða öðrum
aðilum hundar, sérstaklega
þjálfaðir, til þess að rekja slóð
og leita að horfnum mönnum.
Sagði hún, að. í nágrannalönd-
um okkar hefði lögreglan jafn-
an slíkum hundum á að skipa
við slík tækifæri, sem að fram-
an greinir. Eg held, að lögregl-
an hér hafi enga slíka hunda,
en tilraun mun þó hafa verið
gerð í þessa átt fyrir fáum ár-
um, mig minnir, að Geir Jón
Helgason lögreglumaður hafi
haft slíkan hund, en þetta mun
nú úr sögunni.
♦ Það er misskilningur, sem
sumir halda fram, að nóg
sé að fá hund af „scháfer-kyni“,
svonefndan lögregluhund, til
þess að nota við leit að fólki.
Þeir hundar eru miklu fremur
nothæfir sem varðhundar, til
þess að verja líf og eigur borg-
aranna á afskekktum stöðum,
þegar einmana eða lasburða
fólk á í hlut, og eru þeir grimm-
ir og illvígir í garð annarra en
eigandans, enda þjálfaðir þann-
ig. En .sérstakir sporhundar
(stundum kallaðir blóðhund-
ar, þótt nafnið sé. óviðkunnan-
legt) eru hér engir til, en þeir
munu oft hafa gert stórmikið
gagn þegar um mannshvarf er
að ræða.
♦ Nú datt mé í hug, í sam-
bandi við þessa spurningu
áðurnefndrar konu að ræða
þetta hér í kvöldþönkum, ef
verða mætti til þess, að fleiri
hugleiddu þessi mál, sem vissu-
lega eru orðin áhyggjuefni.
Væri ekki heppilegt, að ein-
hverjir opinberir aðilar, t. d.
lögreglan eða S.V.F.Í., ynnu að>
því að fá hingað hund, einn eðá
fleiri, sem nota mætti við leifc
að horfnu fólki, líkt og gert
hefir verið með góðum árangri
annars staðar á Norðurlöndum?;
ThS i
Englendingar hafa gaman af veðhlaupum, og stundum eru reiðskjótarnir asnar. Sjást ungar
stúlkur vera að æfa asna sína fyrir veðhlaup, sem fram fer hjá Wivelsfield í Sussex.