Vísir - 22.01.1953, Blaðsíða 5

5
Fimmtudaginn 22. janúar 1953
V.tjS 1H
Ungum, íslenzkum innflytjend-
um vegnar vel í Ástralíu.
F'óru þaugað í fyrra &g
hafa aSlir f&ng£S rinnu*
Þeír vorsi í sumarleyíi uiii jóiín!
Þrír ungir íslendingar fóru í fyrravor til Ástralíu. Hafa þeir
unað þær sæmilega hag sínum, haft atvinnu hver í sinni grein,
og fréttist það seinast af þeim, að þeir fóru í sumarleyfi rétt
; fyrir jólin (22. des.) og munu hafa „gert víðreist“, því að þeir
, voru búnir að kaupa sér bíl.
Líklegt er, að í sumarleyfinu j Keytulykt
hafi þeir komið á skátamót í Algier.
það, sem hófst þar í landi um
áramótin.
Vísir hefur átt tal við Gísla
Guðlaugsson skrifstofumann
Eg fór frá London 11. júní og
kom til Melbourne 16. júlí, svo
þetta gerir góðan fimm vikna
túr, skemmtilegan og fjöl-
•hjá Carl D. Tulinius & Co., og breytilegan, en óneitaníega líka
leyfði hann Vísi góðfúslega að
birta kafla úr bréfi, sem einn
piltanna skrifaði honum í nóv-
ember s. 1., og er þar sagt frá
ferðalaginu til Ástralíu.
Hittust í
Melboume
í sumar.
Piltarnir eru þessir: Ásbjörn
Pétursson prentari, vinnur í
prentsmiðju. Ásbjörn er skáti,
áettaður úr Ólafsvík, en dvaldist
hér í borg. Annar er Guðni
•Kárason bakari og vinnur hann
að sinni iðn. Hann er úr Vest-
þó nokkuð þreytandi. Eg kom
fyrst að landi hér í hafnarborg-
inni Fremantle, en hún tilheyrir;
borginni Perth. Leist mér vel
á þetta fyrsta sýnishorn af ný
álfunni, þótt ýmsar götur þar
Þessi mynd er tekin af Sigm.
minntu mig sterklega á Texas- R- Finnssyni á Roverskátamóti
senur úr Cowboymyndum. En 1 Noregi.
hvað um það, borgin var falleg J
og sérstaklega hreinleg. Mér ! eg ruglaðist í gildi þeirra hluta,
verður ósjálfrátt hugsað tii1 sem eg ætlaði að kaupa. Fyrst
Algier, sem algera andstæðu í j settu sölumennirnir upp svo
þeim efnum, en þar flæktist eg j hátt verð, að maður leit ekki
upp í Arabahverfin og var næri i við hlutunum, en eftir að eg
dauður úr keytulykt, því þav _ hafði þrisvar gengið út úr
gera þeir bara
miðja götuna og virðast hvergi
mannaeyjum, en var búsettm' yera feimnil, Göturnar eru svo
hér í Reykjavík nokkur ar, þröngar> að varla máttu þrír
áður en hann fór í langferðina.
Þriðji er Sigmundur R. Finns-
son úr Vestmannaeyjum. Hann
er skáti. Hann var, er síðast
fréttist, sölumaður hjá fast-
eignafirma. Bréfkaflinn er frá
honum. Sigmundur er 28 ára,
Ásbjörn 24., en um aldur Guðna
var Gísla ekki kunnugt.
Piltarnir fóru um líkt leyti
héðan og ætluðu að hittast í
London og verða samferða það-
an, en það gat eigi orðið, og
urðu þeir að fara hver í sínu
stykki sín ,á búðinni, var verðið orðið svo
hlægilega lágt, að eg þorði varla
að kaupa.
Verstu kaupin eru oft í gull-
menn ganga samsíða, en engu j hringjum og öðru slíku, sem
að síður voru karlarnir þar að skuggalegir náungar stinga að
þrælast áfram með ösnur undir j manni og segja að séu óheiðar-
klyfjum, sem tóku út í húsveggi: lega fengnir. Verðið er oft í
báðumegin. Eg held annars að
göturnar kafni undir heiti, því
í raun réttri eru þetta tröppur,
sem ná frá sjó upp til efstu
hæða. Ekki varð þverfótað fyrir
betlurum, er ásóttu mann einsjlOO stiga hiti
og mýgrútur. Allsstaðar var að .Fahrenheit.
fyrstu £ 30, en endar oftast
með 5 shillingum, enda kemur
það á. daginn, að hringurinn
er gerður af kopar.
sjá sofandi letingja, undir járn- | Þegar eg sigldi í gegnum
brautarvögnum, undir sölu- Súezskurðinn varðaðan herlið-
J borðum, meðfram öllum veg- um á báða bóga, var hitinn oft
lagi, og hittust e 1 yrl en Jköntum, allsstaðar, þar sem á æði mikill, allt að 100 gráður á
Melbouine, þai sem þeir eiu | annað ðorð var hægt að fleygja Fahrenheit, en þetta bréf er rit-
allir. Sigmundur kom þangað
16. júlí og hinir skömmu síðar.
Vísir vonar, að geta síðar sagt
nánar frá piltunum. Fer nú hér
á eftir kafli úr bréfi Sigmund-
ar:
sér niður.
Bezt að verzla
í Port Said.
, , Alger mótstæða við þetta er
„Eins og þu seið, ei eg nu hverfi Evrópumanna, með stór-
loksins kominn til fyrirheitna
að i 63 gráðu Fahrenheit hita.
Eg stóð mig samt furðu vel, hélt
mér enda við í sífelldum böð-
um.
Á Ceylon kom eg í land í
Colombo og leigði mér auðvitað
léttikerru með innfæddum
landsins og aðeins til að efna , ., . ,
b ■ . i bera vott um meira rikidæmi,
loforð mitt að nokkru. Ætla eg
um húsum og fallegum, sem hlaupara. Þar var margt og
mikið að sjá, sem eg lýsi kann-
að hlaupa
hundavaði.
yfir ferðalagið á
en við Islendingar eigum al-
mennt við að búa.
ske fyrir þér .seinna.
Héðan úr álfu er ekki mikið
BERGMAL
ekki fyrir löngu hafa. hrint í
framkvæmd. þeirri knýjandi
nauðsyn, að grafa skurðinn upp,
koma þár fyrir holræsi og fylla
síðan yfir. •
Mér er það fullkomlega Ijóst,
Port Said þótti mér mest að frétta að sinni. V.ið félagarn-
einkennandi fyrir hinar vopn- ir höfum það sæmielgt. Hér í
uðu lögreglusveitir, sem alls Melbourne eru nú rígningar
staðar voru á verði. Ekki má eg miklar, en í Sidney kom aldrei
heldur gleyma aragrúa öskr- dropi úr lofti, meðan eg dvald-
andi sölumanna, bæði á götum ist þar.
I ög einnig . á smábátum, sem j Hér er nú mikið atvinnuleysi
þyrptust að skipinu um leið og og í því sambandi var eg nærri
það hafði varpað akkerum.
Seldu þeir mest fallegar leður-
vörur úr úlfaldaskinni.
Aden, sem talinn er einn
að bæjaryfirvöldin hafa í mörg heitasti staður þessa jarðríkis,
horn að lita og hafa með hönd-
um margar fjárfrekar fram-
kvæmöir, en eg vona samf að
þetta mál verði tekið til vin-
samlegrar athugunar án tafar,
því eg held að flestir geti orðið
sammála um að það þolir enga
lið. —■ Vegarandi.“
Þannig var. bréfið og sýnist
1 vefa ástæða til þess að géfa þvi
gaum. og reyna að báeta úr á-
gÖllunum sem fyrst — kr.
er bezti staðurinn til að verzla
á, þó eg sjái ekki enn í hverju
ágóði kaupmannsins liggur. Þar
er t, d. hægt að fá gott gullúr
fyrir £ 3 til 7, en hið sama úr
myndi kosta í Ástralíu £ 15 til
30. Mesta ágirnd hafði eg á
þýzkri myndavél, sem eg gat
fengið fyrir £ 13, en kostáði i
Englandi um £ 40. Það ein-
kennilegasta við þennan stað
fannst mér það, hve algerlega
flsektur í ítalaóeirðir um dag-
inn. Þótti ítölum daufar efnd-.
irnar á fögmm loforðum.
Eg safna nú efni í annað
reglulegt Ástralíu-bréf handa
þér, en á meðan bið eg þig bezt
að lifa
rftt mr$m1
Siforafeir-'
, , htjs^turéttarlöff^ðvn >' : i
: Skrífstnfutfafií 10—12 03 1—5.
Aðalsír. 8. Bteif MPÍil óg' 'StíOoS.
Hversvegna dansar æskufólk?
Flesftir dansa, aðeins dansins vegna.
Sænskur rektor, Svein Björk-
Iund að nafni hefin' athugað,
hvers vegna æskan sækist eftir
að dansa.
Ástæðan til að rektorinn fór
að rannsaka þetta mál var sú,
að því hafði verið haldið fram,
að unga fólkið dansaði aðeins
til að ná sér i næturfélaga.
Rannsóknin leiddi í ljós, að þessi
skoðun var röng. Fjörutíu pró-
sent dönsuðu dansins vegna 25
prósent til þess að eignast fé-
laga og aðeins 35 prósent til
þess að fullnægja ásthneigðum.
Að danskvöldi loknu fóru 25
prósent æskumanna einir heim,
25 prósent fylgdust að heim að
hliðinu, 25 prósent kvöddust
með kossi og 25 prósent nutu
næturinnar saman.
Þessar tölur eru eftirtektar-
verðar, þegar þess er gætt, að
aðeins 15 prósent æskumanna I
höfðu enga jákvæða reynslu í
kynferðismálum. — Björklund
rektor spurði æskulýðinn um
margt fleira, m. a. hverju pilt-
arnir veittu mesta eftirtekt hjá
stúlkunum. Flestir lögðu mesta
áherzlu á fæturna og næst-
flestir húðina, þá kom hárið,
munnurinn og loks augun og
hendur. Flestum stúlkum var
illa við óhreinar neglur, og
þar næst við andremmu, þás
komu rakar hendur, rautt hár
og loks freknur.
Tveir sænskir visindamenn,
félagsfræðingurinn Georg Carl-
son og læknirmn Gustav Jons-
son, gerðu svipaðar rannsóknir
og komust að álíka niðurstöðu.
Þeir komust einnig að þeirri
niðurstöðu að 93 prósent allra
karlmanna og 91,5 prósent allra
kvenna hafa haft holdleg mök,
áður en þau gengu i hjónaband.
Dr. Jonsson hefur einnig at-
hugað tegundir „samband-
anna“. Hvað snerti karlmenn
innan 21 árs, höfðu 63 prósent
þeirra „laus“ sambönd, 33 pró-
sent „föst“ og 5 prósent voru
trúlofaðir. Af stúlkum á sama
aldri höfðu 64 prósent „föst“
sambönd, 27 prósent voru trú-
lofaðar, 4 prósent höfðu „laus“
sambönd og 3 prósent héldu sig
við þá, sem þær giftust síðar,
en 2 prósent vildu ekkii svara.
Læknafélag ísraels hefur
mótmælt ásökununum gegn
rússnesku læknunum.
jvwjuvwwvw^wwwvwjwvwwwuwvwwywww
KVÖLDjiankah
S.l. laugardag ritaði Ágúst
Sigurðsson skólastjóri grein í
eitt dagblaðanna, er hann
nefndi „Glæpakennsla í kvik-
myndum“. Tilefni greinar hans
er mynd, sem hann var nýbúinn
að sjá, og vakti hroll hans og
viðbjóð, með því að í henni
voru sýndar óvenju hrottalegar
aðfarir, barsmíðar og pynding-
ar. Ástæðulaust er að taka fram
að eg er hr. Ágústi Sigurðssyni
algerlega sammála í viðbjóði
hans á slíkum aðförum, eins og
raunar allir sæmilegir menn, en
gagnráðstafnir hans er eg hins
vegar ekki eins viss um, að
komi að haldi.
♦ Hr. Ágúst Sigurðsson
hreyfir hér máli, sem
vissulega er þess virði, að sé
gaumur gefinn. Það er kunnara
en frá þurfi að segja, að kvik-
myndir geta átt sinn þátt í því
að ala upp í unglingum, og
jafnvel fullorðnum, aðdáun á
ruddamennsku, beinum hrotta-
skap, sem samfara er áfloga-
barsmíðum. Kvikmyndir geta
orðið til þess að ,,brútalísera“
fólk, æsa upp þær duldar hvat-
ir, sem sízt skyldi, en búa sjálf-
sagt í öllu fólki, meira eða
ininna, því miður.
4 Hrottaskapur, hverju
nafni sem nefnist, á ekkert
skylt við það, sem við nefnum
menningu og getur aldrei sam-
rýmst þeim mannúðarstefnum,
sem heimurinn hefur verið að
basla við að tileinka sér und-
anfarnar aldir. Það er viðbjóðs-
legt að sjá mann barinn í and-
litið, hvort heldur er á kvik-
mynd eða í hinu daglega lífi á
götum Reykjavíkur. Og þegar
bundnir menn eru barðii-,' er
það enn andstyggilegra. En
sannleikurinn er þó sá, að kvik-
inyndm, sem hr. Á. S. ræðir
um, er tæpast verri en gerist
og gerígur, og leyft er að sýna
fólki, allt frá 16 ára aldri.
4 Þetta eru vitanlega engin
rök gegn hr. Á. S. En hvar
á að draga markalínuna? Allt
frá því, að eg fór að fara í bíó,
fyrir meira en 25 árum, hef eg
annað kastið séð t.d. kúreka-
myndir, meinleysislegar, að því
er snertir siðferðishugmyndir
eða greinamun „góðs“ og „ills“.
En varla getur að sjá kúreka-
mynd, þar sem ekki upphefjast
óslcapleg slagsmál, þar sem
menn eru barðir út um glugga,
gegnum þil, ofan stiga o. s. frv.
Þetta er sjálfsagt ekki hollt
fyrir unglinga, og sumir strákar
læra þar vafalaust ýmislegt í
kjaftshöggalist, og þykjast
meiri menn fyrir.
❖ Grein hr. Á. S. er rétt
ábending, og er eg ekki að
amast við henni. En málið er
víðtækara en svo, að það nái
til kvikmyndanna einna. Það
tíðkast í íþróttafélögum okkar,
að unglingum er kennt að bérja
hverir aðra'. Það þykir fínt
spöi-t, ög kallað hnefaleikar. Og
allra fínast þykir, þegar unnt er
að'- koma svo laglegu höggi á
andstcéðinginn, að hann rotast.
Það ér þessi hugsunarháttur,
sem verður að víkja. Mannkyn-
inu hefur þó þokað svo í rétta
átt, að einkadeilur manna, a.111.
k., eru ekki lengur útkljáðar
með einvígi eða barsmjðum.
Dómstólar skera úr slíku. En,
það viðgéngst, að mönnum eru_
kenndar barsmíðar undir yfir-
skyni íþrótta. Eg er 'hr. Á. S.
sammála um þetta: Burt með
barsmíðar ög hvers kyns hrotta
skap. En hvaða myndir má
sýna, og hverjar ekki?
ThS.