Vísir - 08.04.1953, Page 4

s
VÍSIB
Miðvikudaginn 8. apríl 1953.
DAGBLAÐ
| Ritsíjóri: Hersteirm Pálsson.
Skiifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIB H.F.
Aígreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h..f.
Ferðamálafélag Akureyrar.
T7*yrir nokkru stofnuðu einstaklingar á Akureyri félag með
•*- nafni því, sem er fyrirsögn þessarrar greinar. Tilgangur-
inn með Stofnuninni var að vinna í sameiningu að því að
aukin verði aðsókn ferðamanna til höfuðstaðar Norðurlands,
'búa svo í haginn fyrir aðkomumenn, að þeir geti átt þar vísa
gistingu í vistlegum híbýlum og haft sér þar nokkuð til
skemmtunar og afþreytingar þann tíma, sem . þeir eru þar
staddir. Tilgangurinn var að auka vinsældir Akureyrar í bráð
og lengd, svo að þeir, er kæmu þar einu sinni leituðu þangað
oftar, og yrðu þar jafnvel tíðir gestir í framtíðinni.
Það var ætlun Ferðamálafélags Akureyrar, að páskarnir
yrðu að þessu sinni einskonar prófsteinn í þessu efni. Gistihús
staðarins voru reiðubúin til að taka á móti miklum fjölda
gesta, og auk þess hafði þess verið farið á leit við einstak-
linga í bænum, að þeir veittu aðkomumönnum gistingu, ef
'þess gerðist þörf. Munu hafa verið gerðar ráðstafanir til þess
að hýsa enn meiri fjölda en verið hefur venjulega á Akureyri
á undanförnum árum, þótt aðkomumenn hafi oft verið þar
fjölmennir að sumarlagi, þegar flestir eru í orlofi.
Nú vita hinsvegar allir, hvert veður gekk yfir landið í
dymbilviku, svo að ógerningur var fyrir menn að komast
landshorna í milli — og jafnvel skemmri leið — svo að ekki
varð af því að Ferðamálafélagið gæti veitt mönnum þá fyrir-
greiðslu, sem það hafði ætlað sér.
Hér er ekki ástæða til þess að ræða það, hversu óheppilega
tókst til fyrir Akureyringum vegna veðrahamsins, þar sem
-ekki var fært norður flugleiðis héðan fyrr en á laugardag, og
ófært með öðru móti. Hitt er athugandi fyrir þá aðila hér
sunnanlands, er telja sig hafa hagsmuna að gæta að því er
naóttöku ferðamanna snertir, hvort þeir eigi ekki að fara að
dæmi manna á Akureyri. Kemur margt til greina, sem mælir
með því, að slík samtök geri tilraun til þess að laða hingað
zferðamenn og búa sem bezt í haginn fyrir þá.
Akureyringar hugsuðu fyrst og fremst um að fá sem flesta
ferðamenn héðan að sunnan,. enda fátt um erlenda gesti á
þessum tíma árs, en er ekki ástæða til þess að sunnlendir
aðjlar láti fram fara á því ítarlega rannsókn, hvers þeir eru
megnugir að því er það snertir að veita móttöku erlendum
.gestum? Það skal játað, að gistihúsaeigendur hafa komizt að
jþeirri niðurstöðu á fundi sínum hér í bæ fyrir skemmstu, að
átak þyrfti að gera til þess að koma þessum málum í sóma-
.samlegt horf. Þeir vilja einnig, að lán verði veitt til byggingar
á gistihúsum, þar sem slíkt mundi mönnum ofviða ella, en
jhversu lengi mundu þeir ekki þurfa að bíða, ef ætlunin væri
að hefjast ekki handa, fyrr en hægt væri að fá féð lánað?
Hver getur spurt sjálfan sig um það, og vafalaust yrðd svarið
h.já flestum á þann veg, að biðin yrði ærið löng.
En hvers vegna gætu ékki sunnlenzkir veitingamenn látið
fram fara athugun á því hér, hversu mikið boðlegt húsnæði
-væri hægt að fá hér hjá einstaklingum til þess að taka við
útlendingum, og gert svo ráðstafanir í samræmi við það, til
þess að auka hingað straum erlendra ferðamanna?
Engin skýring geíin.
'A/I'enn væntu þess eiginlega, að Þjóðviljinn mundi gefa nokkra
skýringu á því í morgun, hvers vegna það hefði skyndi-
lega uppgötvazt, að rússnesku læknarnir reyndust saklausir af
þeim ódæðum, sem þeir voru látnir játa. Þjóðviljinn
segir að vísu frá hinum nýjustu atburðum í þessu efni, en
hann bregzt algerlega trausti og trúnaði lesenda sinna, þar
sem hann leggur ekkert út af textanum og óbreyttir kommún'-
ástar hérlendis hafa enga línu til þess að dansa á í þessu
rnerka máli.
Já, Þjóðviljinn .forðast að segja nokkuð annað um þetta
■en. það, sem tilkynnt er í Moskvu, svona til þess að hafa allt
sitt á þurru, en hann leyfir sér hinsvegar miklar bollaleggingar
um síðustu verðlækkunina í Rússlandi. Vitanlega hefur hann
■ekki annað en hól að segja um þetta, og minnir það marga
á viðbrögð hins sama blaðs í verkfallinu í desember, þegar
jþað mátti ekki heyra á það minnst, að hér væri farin verð-
lækkunarleið til að leysa vinnudeiluna. Er þetta enn eitt
dæmið - uin heilindi þessa „íslenzka“ blaðs, sem fannst það
óhæft ráð hér, sem þeir rembast við að hrósa, þegar það er —
sið sögn — framkvæmt af yfirboðurum þess í Rússlandi. Fyrir-
sögn blaðsins á greininni um þetta er: „Ólíkt höfumst við að.“
iJá, það miá-nú segja. ''■ <■
.GANGLERI:.
Áförnumvegi
KOMMUNIST ARNIR
„IS-
LENZKU“ eru mjög kampa-
kátir þessa dagana út af „frum-
kvæði“ kínversku kommúnist-
anna um fangaskiptin í Kóreu.
En „frumkvæðið", sem þeir
státa svo mikið af, er gömul
tillaga sem kommúnistar hafa
margneitað og fordæmt, ekki
sízt rauðu dindlamir hér á
landi. En nú þegar kínversku
kommúnistarnir sjá sitt ó-
vænna í Kóreu-styrjöldinni,
taka þeir upp tillögur Indverja'
sem Sameinuðu þóðirnar, nema
Rússar, voru fyrir löngu reiðu-[
búnar að samþykkja. Og nú er
það á máli Þjóðviljans þetta
„frumkvæði“ kommúnistanna,
sem „glæðir friðarvonir um
allan heím“. Betur að svo væri.
En almennt er álitið að svik
búi undir kúvendingunni.
★
ÞEEB VITA HVAÐ ÞEIR
VILJA, málaliðar kommúnista
hér á landi, þegar þeir berjast
af öllum mætti fyrir því að
landið sé gersamlega varnar-
laust. Um leið og Kórea varð
varnarlaus, réðust kommúnist-
ar inn í landið og ætluðu að
taka það með vopnavaldi. Síðan
hefur geisað styrjöld í landinu
og þjóðin hefur orðið að þola
hinar ægilegustu hörmungar.
íslendingar sækjast ekki eftir
slíkum örlögum, þótt tungu-
mjúkir svikarar reyni að villa
þeim sýn.
*
SAGT ER AÐ KJÖLFESTAN
í Hannibal sé ekki á réttum
stað. Lýsir það sér í því að hann
rýkur svo upp, að hann ýmist
má ekki mæla eða verður svo
óðamála, að allt kemur á aftur-
fótunum. Fyrir nokkrum dög-
um gat Vísir um það ■ í mesta
sakleysi, að „framboðserfið-
leikar“ væri í Alþýðuflokknum.
Eitthvað hefur efnið verið við-
kvæmt, því að næsta dag missti
Hannibal alveg taumhald á
skapsmunum sínum í Alþbl.
Jós hann og beit í allar áttir.
Sérstaklega réðist hann á Björn
Ólafsson, sem hann sagði að
væri dauðans matur! — Hanni-
bal er vorkunn. Hann tók að
sér hlutverk, sem hann fær ekki
valdi,. Gengileysi hans og van-
máttur dylst nú ekki lengur.
Þeir sem sá af óheilindum upp-
skera vantraust — og falla.
til stiómap Leiiiféiags
Heykiavíkaia'.
Leikfélag Reykjavíkur hefur
nýlega lokið við að leika
Æfintýri á gönguför við mikla
aðsókn eins og vænta mátti,
þar sem þetta leikrit hefur ætíð
verið eitthvert bezta „kassa-
stykki“ félagsins. Var þegar í
upphafi tilkynnt að félagið
notaði þýðingu Jónasar Jónas-
sonar, sem síðar var prestur á
Hrafnagili. Var notað hvert
tækifæri til að bera fram þessa
fullyrðingu og nú síðast frammi
fyrir alþjóð í útvarpinu.
Þegar svona mikil áherzla er
lögð á að fullyrða eitthvað
verkar það oft öðru vísi en til er
ætiast. Það. vaknar, þá gruourj
um, að hér sé eitthvað að baki
og að gerð sé tilraun til að
kasta ryki í augu manna og er
engin ástæða til að þegja við
svona fullyrðingum.
Það vita allir,. sem við leik-
list hafa fengizt hér lengi, að
þýðing Jónasar Jónassonar var
glötuð fyrir mörgum árum, en
kvæðin geymdust. Og þegar
svona íullyrðingum er haldið
að alþjóð má ekki minna vera
en að færðar sé sönnur á þær.
Hver er sá, sem geymt hefir
handrit þetta í 60 til 70 ár?
Vill hann ekki koma fram á
sjónarsviðið og bera vitni?
Honum hlýtur að vera það
ljúft, því að hann á þakkir
skjlið fyrir slíka hii’ðusemi.
En sé hann ekki til, svo sem
líklegt má þykja, má færa
sönnur á þetta mál með því að
láta ættingja þessa ágæta rit-
höfundar segja til um það,
hvert rithönd hans er á hand-
ritinu, því að ekki getur þeim
verið nein þægð í því að honum
sé eignað það, sem hann ekkí
hefir gert.
Mér er L. R. kært frá margra
ára starfi mínu þar og- eg ann
því alls þess bezta. Eg vil því,
að það sjái sóma sinn í því að
gera grein fyrir þessu máli.
Núverandi stjórn er mér að
góðu kunn og formaður félags-
ins er álitinn hreinskilinn mað-
ur. Eg vænti þess að hann svari
þessari fyrirspurn hreinskiln-
islega.
Guðrún Indriðadótiir.
Humphrey Bogart
í Gamla Bíó.
Gamla Bíó sýnir þessa dag-
ana myndina „Drottning Af-
ríku“ (African Quecn), og mun
sjálfsagt mörgum leilca forvitni
á að sjá hörkutólið Humphrey
Bogart í samleik við Katherine
Hepbrmi.
Myndin gerist í Afríku í
fyrri heimsstyrjöldinni, og er
tekin þar, svo að ekki verður
kvartað undan því, að Holly-
wood-leiktjaldasnið sé á neinu.
Allt er sem sé „ekta“.
„Drottning Áfríku“ er ljótur
gufubátur, sem Bogart stjórn-
ar á einu fljótinu þar. Ilann er
skeggjaður og all-svakalegur,
eins og vera ber, kaldur og á-
kveðinn, eíns og þar stendur,
en Hepburn er systir brezks
trúboða, fíngerð að því er virð-
ist, en þegar þau sigla tvö ein
saman niður fljót, sem aldrei
hefur veríð gert á slíkum far-
lcosti áður, kemur í ljós, að
henni er ekki fisjað saman.
Bogart er drykkfelldur, þarnb-
ar feiknafár af giní, en Hep-
burn hellir miðinum niður,
án þess að Bogart maldi í mó-
inn, og sýnist það út af fyrir
sig talsvert afrek. Annars er
Bogart hér í óvenjulegu hlut-
verki. Hann gefur engum utan
undir, er aldrei illmannlegur
en þrautseigur í ýmislegum
háska, sem þau rata í á ferð
sinni um- fossa og flúðir hins ó-
þekkta fljóts. Enda þótt mynd-
in sé nokkuð langdregin, er hún
spennandi, en í lok hennar eru
þau Hepburn og Bogart gefin
saman af þýzkum flotaforingja,
rétt áður en á að hengja þau
fyrir njósnir og skemmdarverk.
Myndin'ér gerð-í litum, og eðli-
legri en títt er.
J ThS.
Bergmáli hei'tir borizt eftirfar-
andi bréf frá Freymóði Jóhanns-
syni sem svar við skrifum
„Gamla“ s.l. miðvikudag'.
„Herra ritstjóri.
Bergmál birti, s.l. íniðyikudag,
bréf frá Gamla, er eys þar úr
skálum vandlætingar sinnar yíir
Danslagakeppni S.K.T.
Gagnrýni er sjálfsögS,
og ckki lasia ég hana, sé hún
rökstudd og réttmæt, en sleggju-
dómagagnrýni, í laugardags- eða
sunnudags-kvölds vahlíðan, eða
vonzkukasti, gagnar engum, og
ég verð að segja, að mér finnst
reiðilestur Gamla bera ósann-
girninni glöggt vitni.
Auðvitað dettur mér ekki í hug
áð halda þvi frain, að þessi við-
leitni okkar í S.K.T. sé búin að
ná neinni óaðíinnanlegri hæð,
eða að þessi tvö kvöld keppn-
jnnar, sem um garð eru gengin,
að þessu sinni, liafi verið galla-
laus, — en ég tel viðleitni þessa
viðurkenningarverða og verð-
skulda fyllstu sanngirni.
Eg er Gamla öldungis ósammála
um sjálf lögin, sem leikin voru'
þessi umrædd kvöld. Eg tel lögin
yfirleitt betri nú en áður. Sama
má seg'ja um textana, þó éitt-
hvað verði enn að fá að fljóta
með af textum, sem við teljum
að þyrftu að vera betri. Framtið-
in mun sanna, að lög frá þessum
tveimur keppnikvölduni, sem lið-
in eru, muni lifa og gleðja yngri
og eldri, iirausta og sjúka, flciri
dægursöngvar, en sá eini, er
Gamla þótii viðunandi.
Eftir er að kynna ný
dans- og dægurlög þcssarár
keppni í þrjú kvöld enn, auk
úrslitakeppninnar, svo a'ð full
snemmt finnst mér af Gamla að
fella dóminn, fyrr en öll er
keppnin. Enda þótt eitthvað hafi
mátt finna að söng hinna' tveggja,
litt íærðti, ungu blómarósa, þá
getur enginn borið á móti þvi,
íriéð rökum ,að Haukur Mortens
sé mjög fær á þessu sviði, svo
ekki sé meira sagt. Mundi Gamla
tvímælalaust reynast erfitt að
finna, i svipinn, færari danslaga-
söngvara hér heima.
Það gleður mig
iiins vegar að Gamli skuli vel
geta hugsað sér að fá sér snúning
hjá okkur, bæði í nýju- og gömiu
dönsunum. Vil ég hér með bjóða
honura, opinberlega, á danslcik-
ina i Góðtemplarahúsinu næsi-
komandi laugardags- og sunnu-
dagskvöld, til þess að hann i'ái
notið góðrai’ líðanar lijá okkur
um eina helgi, cf liann færir sttnit
anii- á, hver hann er. Muncii það
gleðja bæði okkur og dansgesti
að sjá liann þar.
Fjarri sé það mér að andmæla,
eða lasta erlenda hljómlisi, þólt
i dans- eða dægurlagá-formi sé,
ef liún er góð og hcilbrigð; 'en ég
vara við öllu því spillandi er-
fenda rusli á þessu sviði, sem
reynt er að troða í okkur og
okkur stendur bein þjóðarhætta
af. Eitt öruggasta ráðið tii þess
að sporna hér í gegn, er okkar
eigin viðleitni, ■— eigin nýsköptm
í þessum tnálum."
Bréf Freymöðs cr léngra og
Nr. 402:
Hver á t'lest spor á íslandi?
Svar við gátu írr. 401:
Túngan.