Vísir - 16.04.1953, Blaðsíða 7

<
Finimtudggign r 16. april 1953
VlSIR
nn»i»MnwniwM»™*»wi»mi»»MnmiM»m»»w
azt að inna hlutverk mitt svo vel af hendi, sem reynd ber vitni,
ef eg hefði ekki getað treyst dómgreind þinni, er vanda ber að
höndum. Jæja, ungfrú Siddley. Eg veit að þér afsakið, ef við
höfum eins og sneitt dálítið hjá yður þessi seinustu augnablik,
en þér megið trúa því, að þér getið tekið það sem gullhamra,
að Freda systir mín hefir fengið traust og álit á yður við fyrstu
sýn.“
Sara tautaði eitthvað óskiljanlegt, en þótti vel horfa, því að
þetta var mikilsvirt og gott fólk, sem mundi reynast henni
vinir í raun.
„Mergurinn málsins er, ungfrú Siddley,," sagði Sir Harry
og ræskti sig, „að verk eins og þér hafið í hug — starf fyrir
land yðar — getið þér fengið hér á Kristófersey.“
„Hérna,“ sagði Sara undrandi og af nokkrum feginleik. „Ö,
segið mér nánar frá því, Sir Harry.“
Aftur litu þau sem snöggvast hvort á annað, systkinin, og
Freda kinkaði kolli.
Sir Harry reykti um stund án þess að mæla orð af vöurm
og mælti svo:
„Þér hafið vafalaust heyrt, að skemmdarverk hafa verið
unnin hér á Kristófersey, og einnig á nokkrum öðrum eyjum,
sem eru undir stjórn bandamanna. Og þar sem það er mikið
undir því komið fyrir bandamenn og málstað þeirra, að hægt
sé að hafa upp á þeim, sem valdir eru að þessu, erum við fegnir
hverri aðstoð, sem okkur er veitt. Stjórnarvöldin á eynni fylgja
frjálsum Frökkum, en það eru menn hér, sem vilja sigur Vichy-
stjórnarinnar og Þjóðverja, og þeir brugga sín launráð til þess
að_ ná eyjunum aftur á sitt vald. Ef þeim heppnast það, þótt
ekki sé nema stuttan tíma, getur það orðið til stórtjóns og tafið
sigur bandamanna, auk þess sem miklum verðmætum og mörg-
Haskiri að nafni — óg svo aiinar, sem Weston heitir — báðir,
að mér skilst — nýkömnir hingað.“
Sir Harry hikaði stundarkorn og hélt svo .áfram:
„Það er nú einu sinni svo, að karlmenþ eruíekli eins vel á
verði í návist kvenna sem karla, Eg er ekki.að mælast til þess,
að þér annist hlutverk ‘yðar í skjóli yndisþokka yðar, ungfrú
Siddley, en ef yður verður haim óbein stoð í að komast að því
hvort þéssir menn hafa eitthvað óhreint í pokahorninu, væri
eg ýður þakklátur — og ef það, því miður, reyndist rétt, innið
þér ef til vill af hendi mikla þjónustu við land yðar.“
Þögn ríkti eftir að hann hafði Iokið máli sínu. Sara sat með
spenntar greipar og mjög hugsi, gripin miklum hugarkvíða.
Sir Harry hafði beðið hana að hafa vakandi auga á þeim tveim
mönnum, sem hún hafði orðíð fyrir mestum áhrifum frá —
mælzt til þess í raun og veru, að hún njósnaði um þá — mann-
inn, sem hún eitt sinn hafði elskað — og manninn, sem hún
elskaði nú. Hún átti í miklu stríði við sjálfa sig — vildi helzt
af öllu neita, og það var eins og Freda Fernborough gæti lesið
hugsanir hennar, því að hún sagði:
„Minnist þess, ungfrú Siddley, að þér gerið ekki illt með
þessu þeim, sem saklaus er — í sannleika sagt, væri einhver
þessara manna saklaus, mætti sá hinn sami vera þakklátur,
ef þér gætuð átt þátt í að sanna sakleysi hans.“
„Já, vitanlega," sagði Sara og dró andann djúpt.
Sara dvaldist enn góða stund hjá þeim systkinum. Lebrún
hafði sent bifreiðarstjóra sinn til þess að sækja hana í einka-
bifreið sinni, en hann hafði beðið í meira en klukkustund.
Sara var eins og í hálfgerðri leiðslu, er hún sat í bílnum á
leiðinni heim. Sir Harry og systir hans höfðu sannfært hana
um, að hlutverk það, sem hún nú hafði með höndum, væri hið
mikilvægasta — það gæti jafnvel varðað heill lands hennar
og orðið málstað banndamanna að hinu mesta gagni. Hann
hafði skipað henni til skyldustarfa, eins og sá er her stjórnar,
felur hermanni hlutverk að vinna. Hlutverkið fannst henni
andstyggilegt -— en að vissu leyti fann hún til stolts yfir, að
hafa tekið það að sér. Ef hún gæti nú átt þátt í að ekki yrði
framin fleiri skemmdarverk —. Jafnvel þótt hún yrði — nei,
bezt að hugsa ekki frekara um það.
Sir Harry gekk með henni að bifreiðinni. Er hann kom aftur
til systur sinnar, sem enn sat í veröndinni, kveikli hann sér í
annar sígarettu. Þau sátu þ.ögul urn stund. Það var byrjað að
skyggja.
Máltækið segir:
„Oft veltít litil þúfa þungju
hlassi.“ Það sannast dag-
lega á smáanglýsingum
Vísis.
i:
Þær eru ódýrustu aug-
lýsíngarnar en þær
árangursríkustu!
Auglýsið í Vísí.
^wwvwvwvwuuvuvvwuuw
S» Fyltur með vatni
[> skrifar með bleki.

.... S
Sinkaumboð:
í
ÞORÖUR H. TEITSSON
Grettisgötu 3.
um mannslífum verður fórnað. Eg ætla að biðja yður að vera á
verði, ungfrú Sara, fyrir land yðar og bandamenn, og athuga
vökulum augum ailt, sem yður kann að þykja grunsamlegt.
Þér eruð nýkomnar hingað — og „glöggt er gests .augað“.“
„En hvernig gæti eg gert þetta?“ sagði Sara og vissi varla
upp eða niður. „Hvernig ætti eg að komast að nokkru, sem'
leiddi til þess, að upp hefðist á þeim, sem valdir eru að skemmd-
arverkunum.“
„Það gætuð þér á margan hátt,“ sagði Sir Harry, eftir að
hafa kveikt sér í annari _sígarettu. „í fyrsta lagi með því einu
að hafa augun opin og skýra okkur frá öllu grunsamlegu, og í
öðru lagi með því að gefa nánar gætur. að þeim, sem þér hafið
mest saman við að sælda.“
„Þér eigið þó ekki við — þér grunið þó ekki —?“
Rödd hennar bar því vitni, að það gekk alveg fram af henni,
að slíkur grunur gæti vaknað, þótt hún spyrði.
„Eg hefi, vegna reynslu minnar, vanist á að undanskilja
engan með öllu frá grunsemdum, þar til þeir hafa lagt fram
órækar asnnanir fyxir sakleysi sínu. Þess vegna bið eg yður
að. gefa gætur að öllum í La Torrette undantekningarlaust.“
„En :—en það væri það sama sem að njósna um það,“ sagði
Sara veikum rómi.
Sir Harry varð hörkulegri á svip. Hann hallaði sér lítið eitt
fram. og mælti. alvarlega:
„Þegar land manns er í hættu, og menn eru beðnir aðstoðar,
er ekki til neitt orð,- sem heitir njósnir, ungfrú Sidley.“
„Afsakið, eg skil ekki til fulls,“ sagði ungfrú Siddley og
skipti litum.
Ungfrú Fernborough lagði hönd sína sem snöggvast á hand-
legg hennar:
„Takið þetta ekki nærri yður, væna mín,“ sagði: hún. „Það
var ekki nema eðlilegt, að þetta hefði þessi úhrif á yður í
fyrstu. En Harry hefir alveg rétt fyrir sér. Þegar land manns
er í hættu má maður ekki láta tilfinningarnar ráða gerðurn
sínum. Nú er styrjöld háð þar til yfir lýkur. Við erum öll her-
menn og víð verðum að inna af hendi þær fórnir, sem farið
er fram á.“
Hún' brost'i, eins og til þess'áð draga :úr. alvöru; þeirra orða,
sem hún hafði látið sér um munn fara.
„Já, eg skil, eg mun reyna að gera það, sem þér farið fram á,
Sir Harry,“ sagði hún lágt. Og ósjálfrátt fór eins og segul-
straumur um hana alla, eins og hermann, sem leggur til at-
iögu.
„Eíns og eg sagði, er enginn undanskilinn grunsemdum,"
sagði hann, „fyrr en hann hefir sannað sakleysi sitt. Frönsku
yfirvöldin hér virðast telja Lebrún hafinn yfir allar grunsemd-
ir, og eg get aðeins sagt, eftir að hafa kynnzt manninum —
en þau kynni eru að vísu lítil — að mér geðjast ekki að honum.
Það getur vel verið, að það stafi af því einu, að eg hefi hugboð
Á kvöldvöláiiiiiii
í Noregi kom það fyrir að örn metrar. En nú þegar hafa þeir
hremmdi 4ra ára gamla tclpu Vlátið gera bifreiðageymslu neð-
og flaug á brott með liana. anjarðar, er gólfflöturinn 25.000
Barnsins var leitað og fannst
það sofandi í urð sk'ammt frá
arnarhreiðrinu. Var ekkert að
'því nema að kló arnarihs hafði
rispað enni þess. Þetta gerðist
fyrir 30 árum. Barnið er nú 34
ára gömul kona og atburðurinn
stendur henni svo lifandi fyrir
hugskotssjónum, að hún sagði
frá honum í barnatíma í norska
útvarpinu í vetur.
fermetrar og er þar rúm fyrir
200 bifreiðar — segir í fregn
frá Tokio.
CfHU JÍHHf tiati
••••
I bæjarfréttum Vísis fyrir 35
árum eða 16. apríl 1918 stóð
meðal annars þetta:

EDWIN ARNASON
LINDARGÖTU 25 SÍMI 3745
um, að hann .sé ekkL.allur þar sen* .-hann Og svo ; ert4
aðrir í. þesstmiýfélagsskap, éf' eg mii. cíí-Sia |>a5'.svo;, sern vért-
væri að gefa gætur, einkanlega er það Bandaríkjamaður nokkur,
Lundúnaþokan var svört í
vetur. Þá var þar á ferð
franskur maður Robert Rocco.
Hann var óvanur vinstra-akstr-
inum og tók því það ráð að
aka beint á eftir annarri bif-
reið. En brezka .bifreiðin nam
skyndilega staðar og Rocco
ók á hana. Fóru nú. báðir út og
Rocco sagði:
„Hvernig dettur yður í hug
að snarstanza svona í þðssari
þoku?“
,,Afsakið,“ sagði Bretinn.
„En hvað átti eg ánnað að
gera? Eg stend hér í bifreiða-
skýJinu mínu!“
Japanir byggja nú mikið neö-
anjaðar. Ætla þeir áð ,gerp
verzlunargötu neðanjarðar og
verða gólffletir þar 13.00 fer-
Frá Eyjafirði
var Vísi símað í gær, að is-
inn væri þár enn óbreyttur á
inn-firðinum. Hafði brotið upp
ísinn á Laufásgrunni á dögun-
um og rekið inn að aðalísnum,
sem nær út. á Hörgárgrunn. Það
er talið áreiðanlegt þar nyrðra.
að enginn verulegur hafís sé
nú nálægt landi. Hafði verið
gengið á fjöll þar einhvern
dagirth og sást þá aðeins eitt-
hvert íshrafl við Horn. Veðrátt-
an er mjög umlileypingasöm
nyrðra, eins og' hér syðra, og í
gær hafði verið þar norðan átt
og snjókoma einhvern hluta
dagsins.
Þá var þessi auglýsing:
Lí.tið herbergi til íeigu hús*-
gagnalaust sumarlangt á Hóla-
velli (15 kr. á rnánuði).
Ung hjón
með 1 barn óska eftir íbúð.
Til greina gæti komið að
taka 1 mann í fæði eða
þjónustu. — Tilboð, merkt:
„Fæði“ sendist Vísi fyrir
laugardag.
M.s. Dronning
Alexandrme
fer mánudaginn 20. apríl til
Færeyja og Kaupmannahafnar.
Farseðlar óskast sóttir í dag og
á morgun. — Tilkynning um
flutning óskast sem fyrst.
Skipaafgreiðsla Jes Zimsen
- Erlendur Pétursson -
^vB%vwwvv»A%,,-v,i.%Vb.vBvt.w-w-%v-*Av1.rArMV,lAr^v'Jwy,,iiV»-»v«%*-Vk%v«v.v-vwvvw
\ FlöBbreyffasfur! — ödýrastur! í
V VÍSIR kostar aðeins .12 kr. á mánuði
í dag. — Blaðið er sent ókeypis tii mánaðamóta
-Hrittgið'
í I66d. eðíi íalið við (síburðarí»«riiiii —
.'u
dt>-;
en er þé f jölbreyttastur. — Gerist áskrifendnr ^
fc*'" í | -MJi * •- - ■ ■ :'ií•-• ^^ ■£

. 5 (íi/*i
ttU x;l