Vísir - 15.06.1953, Blaðsíða 7

TlSIB
Mánudaginn 15. júni 1953.
iiip 'bjordan:
ANNA LUCASTA
: 7
„Hvernig hefir þér liðið?“ spurði Eddie og virti Önnu
fyrir sér við hina daufu birtu, sem þarna var.
„Hefir þú haft áhyggjur af því?“ spurði hún. Röddin var
hörkuleg.
„Já,“ sagði Eddie og mælti, eins og þetta kæmi frá hjartanu.
Og þrátt fyrir allan spjátrungsbraginn var eins og einhver
einlægninnar grunntónn í orðum hans. „Eg hugsa alltaf til
þín — hefi gert það lengi,“ sagði hann, „í meira en ár.“
Hann hallaði sér dálítið fram um leið og hann sagði þetta.
„Hvernig mér líður —“ sagði hún og vppti öxlum, eins og
henni stæði á sama. „Hvað heldur þú?“
„Að þér hafi ekki liðið eins vel og þú ættir skilið,“ sagði
hann og það var ekki svarið, sem hún hafði búizt við, en raunar
skipti engu um hverju Eddie svaraði.
„Og hver heldurðu að verði endir á, Anna, með þessu ráð-
lagi?“
Hún var ekkert að flýta sér að svara, tók nýja sígarettu,
settti hana milli vara sér og kveikti svo í með því að teygja
sig að kertisloganum.
„Þú sagðist vilja rabba — þá hefirðu víst haft eitthvað um
að tala — hvað viltu mér?“
„Vertu ekki að ýta á eftir. Eg kemst þangað sem eg ætla mér
án þess.“
Hann leit í kringum sig með fyrirlitningarsvip. „Eg er hætt-
ur að koma á slíka staði eða leggja fé í viðskipti í þessum hafn-
arhverfum, nei takk, — eg hefi fært mig til, í ríkisbubbahverf-
in, þar sem hægt er að „gera bisness“, skilurðu. Þar er nú minn
heimur og mig vantar ekkert nema ,,smart“ stúlku, vel klædda
—: já þig skal ekkert vanta — til þeiss að greiða fyrir viðskipt-
um — já, þú mundir fá svo fín föt, að þú mundir slá þær út á
Broadway.“
„Eg þakka,“ sagði Anna háðslega og þurrlega.
„Og ekkert að gera, nenia masa, hjálpa mér að fá góð sam-
bönd — reyna að komast í kynni við sem flesta — sambönd
-— mig vantar sambönd — ekkert annað, og þú lætur mig annast
allt hitt. Hvernig lízt þér á?“
Hversu oft hafði hana ekki dreymt um, að geta snúið baki
að fulíu og öllu við stað eins og Örkinni? Og hversu lengi hafði
hún ekki beðið eftir einhverju tækifæri til þess að losna úr
greipum þessa lífs — geta hætt að sitja á kránum og drekka,
drekka, hætta standa á götuhornum? Það leit út fyrir, eins og
Eddie gaf í skyn, að leið hafði opnazt til þess að komast burt.
Samt horfði hún á hann með áhugalausu augnaráði.
„Reyndu að komast að efninu,“ sagði hún.
„Við hvað áttu?“ spurði Eddie og önnur augnabrúnin lyftist.
„Okkur.“ y
„Þig og mig?“
Eddie var ekki neitt barn.
„Já, það er það, sem eg á við. Þig og mig.“
„Nú,“ sagði hann og eitthvað sem liktist góðlátlegu glotti
iærðist yfir andlit hans, og það mátti lesa úr hverjum drætti
um hvað hann var að hugsa. „Ef við vinnum saman verðum
við talsvert mikið saman —• það segir sig sjálft.“
„Eg vildi heldur sitja inni en eyða tímanum með þér.“
Hún var ekki neitt að flýta sér að því að standa upp, en þegar
hún gekk frá honum var sem b.ún hefði sparkað einhverju ó-
hreinu af leið sinni.“
„Reyndu að vera „smart, Anna,“ sagði Eddie, sem hafði
hlaupið á eftir henni.
„Eg hefi komizt að öllu, sem mig langar til þess að vita.“
Hann stóð við hlið hennai og reiðin sauð í honum — það
fann hún án þess að líta á hann. Hún vissi hvernig hann mundi
vera á svipinn: Þurrlegur, harður, hættulegur. Hún fann heitan
andardrátt hans á hálsi sínuni. Hann mælti rólega:
„Mér þykir þú vera harðsoðin, stúlka litla. Það veitir sann-
arlega ekki af að vitka þig dálítið — og eg skal vera þér hjálp-
legur —“
Hún saug sígarettuna fgst, setti stút á munninn og blés væn-
um reykjarstrók beint framan i hann, svo' að hann fekk þegar
hóstakjöltur. \
„Þú gerii- mig dauðhrædda,“ 'sagði hún hæðnislega og hægt.
Og ef Eddie hefði verið eins sníðugur og hann þóttist vera,
hefði hann hypjað sig burt.
6. kaíli.} |
En Eddie var ekki „sniðugur ' a þann hátt — hann gerði
ekkert tTt*-þess~að hTnttrtr:"að-reiðiÁ hæði tökuin á sér. Hann
greip í hana 'krainpakenndu taki. dró hana til sin og æpti:
„Þú ska.lt v.erða að hlusia á mig —“
„Snertu mig ekki með þessun skítugu krumlum þínum,“. hvæstí.
Anna og hamaðlst eins og -villtui köttur tíl þ.ess aðdosna.'
„Þú mættir sleikja ú.t iim af. þakklæíi yfir, að eg læt svo
lítið, að tala við' þig,“ sagði harin æstur. „Eg skal sýna þér,
óhræsis dækjaxri—“ Með anriári i endi greip hann löfei á kápu
henn'ar, en sló tíl hennar með hiniii, en Anna missti ekki fót-
anna, og beygði sig niður, svo að höggið missti marks, og svo
bar hún sígarettuna logandi eldsnöggt að hörundinu aftan á
hálsi hans, og hafði þessi óvænti sársauki þau áhrif á hann,
að hann sleppti takinu, og rak upp skerandi vein. Blanche
hraðaði sér frá honum.
„Óhræsið þitt, þér skal ekki líðast að fara svona með heið-
arlegan mann,“ öskraði Nói, sem kom inn í þessu.
„Hún skal fá að kenna á því,“ grenjaði Eddie, „svo sannar-
lega sem eg —“
„Blessaður stofnaðu ekki til vandræða, Eddie,“ sagði Blanche,
en hann horfði hatursfullum augum á Önnu og þrumaði:
i;Hvað heldurðu, að þú haldir fegurðinni lengi í svona greni?“
„Skríddu burt, snákur," sagði Anna beisklega.
Enn leit hann hatursfullu augnaráði á Önnu og hentist svo
út, en einhvern veginn fannst henni allt hreinna þarna inni,
þegar hann var farinn.
Blanche var henni gröm.
„Það er eins og sumt fólk geti aldrei skilið, þegar tækifærið
berst því upp í hendurnar.“
Nói, sem enn var að dunda við flöskuskipið sitt, kallaði til
Blanche:
„Slökktu á kertinu, Blanche."
,Hvað heldurðu að eg sé — blásari?" hreytti Blanche út úr
sér, því að henni hafði hitnað í hamsi, en hún flýtti sér að hlýða.
,,Æ, hvað mig verkjar i fæturna —“ Hún settist á stól og tók
af sér annan skóinn og starði á gat á sólanum. „Og þeir segja
í blöðunum, að hann ætli að fara að snjóa.“
Anna var hugsi og veitti enga athygli orðum hennar. Hún
þurfti á Eddie að halda, það vissi sá, sem allt vissi, en það voru
margir og sumir skárri en hann, sem komu með svona tilboð
— og um tíma hafði hún haldið, að hann mundi bjóða henni
starf — án. þess að farið væri fram á neitt óheiðarlegt af henni.
Nú vissi hún gerla hvað fyrir honum vakti, og henni fannst
sem hurð hefði verið skeilt að stöfum fyrir nefinu á henni. En
hún ætlaði ekki að sýta. Það var tilgangslaust. Hún var orðin
öðru eins og þessu vön, en einhvern veginn —
„Eg var að hugsa,“ sagði Blanche, — ,,— að —“
„Bezt að hugsa ekki neitt — það gagnar manni ekki neitt —
frekar en að óska sér einhvers —“
„En eg var nú samt sem áður að hugsa,“ sagði Blanche, sem
vildi ekki hætta við að segja það, sem hún var byrjuð á, ,,að
við gætum einhvern veginn klórað okkur sæmilega fram úr
öllu til vors.“
„Þú talar eins og þú búist við einhverju góðu með vorinu,“
„Jæja, það verður hlýrra.“
„Já, illt loft og ódaunn.“
í rauninni hafði vorið aldrei komið þarna í grennd við Örk-
ina, en hún hafði heldur aldrei notið vors og sólar, eins og aðrar
stúlkur, gengið um skóga og blómskrýddar grundir — eða ef
það hefði verið hlutskipti hennar, var það nú sem önnur stúlka
en hún hefði notið fegurðar vorsins. „Eg kýs snjóinn,“ sagði
hún, „hann er hreinn. Og hann hefir þau áhrif, að manni finnst
allt hafa á sér fegrirri blæ.“
Á k.TÖldvöljk.iAitni
„Alltaf geri eg einhverja vit- [
leysu,“ sagði unga konan við
vinkonu sína. „Eg hélt veizlu
nýlega og þá byrjaði einn gest-
urinn á því að segja dónalega
sögu. Eg sagði honum þá að
hann skyldi hypja sig á burt úr
mínu húsi samstundis.“
,,Þú lézt sannarlega tíl þín
taka,“ sagði vinkonan, ,,og það
var alveg rétt af þér, en engin
vitleysa.“
„En það fór öðru vísi en eg
ætlaðist til. Allir hinir gestirnir
eltu sögumanninn til þess að
heyra hvernig sögunni lyki.“
•
Við krýningu Elizabetar II.
stó'ð flugeldasýning í heila
klukkustund . og náði hún há-
marki er mynd hennar sást á
himninum í óteljandi mislitum
eldkúlum. Sás.t þetta í margi-a
kílómetra fjarlaégð. Kostaði
flugeldasýning 12 þúsund
sterlingspund.
9
Ljón laust í flugvél. — Brezk
flugvél flutti í haust 6 mánaða
gamalt ljón frá Berlín til
Hannover. Komst 'það einhvem
veginn úr kassá, sem það átti
að flytjast í og arkaði bá inn
í klefa flugmannsins og þar
veitti það mikla athygli öllu,
sem flugmaðuirim gerði. Þorði
flugáhöfnin ekkert að aðhaf-
ast, sem gætt valdið þv-i óróa
eðá æsingi. Þetta semkaði flug-
vélinni um klukkustund. Allt
fór þó vel að lokum.
Bílshúr
óskast til leigu. Upplýsingar
í síma 82246, milli kl. 7—9.
úhu Áimi
í Vísi fyrir 40 árum var sagt
frá skipsstrandi auk annars.
Skipsstrand.
Seglskip, sem var á leið hing-
að með saltfarm til „Kol og
salt“, strandaði í gær skammt
frá Sandgerði, hafði siglt þar á
sker. I morgun kom sú fregn
af skipinu, að það væri farið
að brotna og saltíð að renna
úr því, en björgunarskipið Geir
fór suður eftir í morgun.
Strandaða skipið heitri- A. An-
dersen og ber 700 smálestir.
Húsnæðisleysið.
Hve margir muni vera hús-
næðislausir enn í bænum má
ráða af því, að 50—60 manns
spurðust fyrir um litla íbúð,
sem auglýst var hér í blaðinu
í gær.
Farmur „Skallagríms“
seldist í Fleetwod fyrir 5400
sterlingspund, én þáð mun hafa
verið mesti farmur, sem nokk-
ur íslenzkur botnvörpungur
hefir flutt þangað eða 1400
„box“.
NYKOMIÐ
Gaberdine herrafrakkar
margir litir.
Gúmmíkápur.
Karlmannahattar margar
tegundir.
Manchettuskyrtur hvítar og
mislitar.
Sportskyrtur margar gerðir.
Sportblússur.
Sportpeysur.
Sporthúfur margar tegundir.
Náttföt.
Hálsbindi.
Sokkar margar tegundir.
Vinnufatnaður alskonar.
Geysir h.f.
Fatadeildin.
Ný
6 manna bifreið
eða lítið keyrður bíll óskast.
Upplýsingar í síma 9199.
Sjálfblektingur
Parker tapaðist í gærkveldi,
líklegast fyrir utan Skóla-
vörðustíg 20. Finnandi vin-
samlega hringi í síma 9743.
Fundarlaun.
Ntjr veit"
ittgashúr
til sölu. Leyfi til veitinga-
sölu á Lækjartorgi 17. júní
getur fylgt. Upplýsingar í
síma 80209.
Til ferðalaga
Tjöld
Svefnpokar
Ferðaprímusar
Hitatöflur
GEYSIR H.F.
Kristján Guðlaugsson
hæstaréttarlögmaður.
Austurstræti 1. Síml 3400.