Vísir - 08.07.1953, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 8. júlí 1953
TlSÍB
„Jæja,“ sagði hún, „þú verður þá að vera svaramaður og leiða Eftfrminnilea veiiiför—
Örenu inn að altarinu/ i
Oé Theresa virti hann fyrir sér í hreinum og þokkalegum 1 Framh. af 2. síðu.
sunnudagafötunum, og fannst — i fyrsta skipti — að Frank væri að hann hélt á benzínbrúsan-*
blátt áfram viðfeldnasti maður, og allmyndarlegur með svárta,f um.opnum í hendi sér.
harða hattinn í hendinni, og vindilinn milli tannanna og blómin |
í hnappagatinu. En hún var líka í skapi til þess nú að hugsa vel
um alla innan fjölskyldunnar — og í dag yrði sonur Ottos tek-
inn í þennan hóp. Guð hafði gefið henni tengdason, sem gæti
ekki verið henni kærari en hennar eigin sonur, og elsku telpan j'
hennar hafði eignast mann.
Rétt eftir að þetta hafðí
skeð sá Jón sonur minn til
minksins og hafði hann þá
. skotist upp úr allt annari holu,
en við bjuggumst við. Jón-
^ , ,,, . , kallaðí til mín og sagði mér um.
„Maður skyldi ætla, að hann hefði att að geta dragnast a lappir . . . . , *
, _____„ „ ___. ___„_____,ferðxr minksins. Fekk eg hon-
um aðra byssuna og hófst nú
ákafur eltingarleikui*. Minkur-
inn smaug fimlega milli þúfn-
, . , , anna og erfitt að hæfa hanr*
þegar í larkjuna væri komxð.“ , ,, ,
., . , , , _ , _ , i þvi hann var oðara horfmn bak
Allt x einu heyrðu þau að bxfreið var ekið að dyrunum. Frankf
, •* , ,, , við þufu þott hann kæmi auga
rauk að glugganum og sa Rudolf stxga ut ur glænyrrx bxfrexð. I á hann endrum og eins. Jón
. „Hver þremxlhnn. Hann er x nyjum bíl - hafi_ hann keypt gkaut . hann báðum skotunum
úr tvíhleypunni en hæfði hvor-
ugt skiptið. Eg skaut líka á
á bniðkaupsdegi dóttur sinnar,“ sagði Frank.
„Lofaðu honum að liggja í bclinu — við erum öruggari ef
haxm er þar.“ j
„Alveg rétt, — hann gæti fundið upp á ejnhverju — jafnvel
höndum sinum í anglist, „Þú sagðir mér um kvöldið, þegar þú
varst háttuð, að þig langaði til að giftast.“
„Manni dettur margt skrítilegt í hug undir svefninn,“ sagði
Anna, en það var kominn einhver klökkvi í röddina.
„Eg veit, að þú talaðir þá eins og þér bjó í brjósti — þér fannst
það ekkert skrítilegt þá.“
„Hver hefur nokkru sinni heyrt annað eins?“ sagði Anna og
reyndi að stæla sig upp, en varaði sig ekki á því að bjarmann
frá ofninum lagði í andlit hennar og gerði augljóst, að harkan
var horfin úr svip hennar. — „Inn kemur piltur og þú heldur, að
þú getir fengið harrn til þess að kvongast dóttur þinni, undir eins
og hann hefur varpað kveðju á fjölskylduna.“
„Eg kvongast aldrei vegna áhrifa frá öðrum. Enginn hefur]
nein áhrif á mig í þá átt.“
„Af hverju kemur lestin ekki?“ sagði Anna óþolinmóðlega.
„Tfúðu honum, Arma.“
„Bíddu bara, þangað til hann fer að heyra hvað um mig er
sagt.“
Pabbi mundi leggja til nóg éfni í heila sögu — og sjúklegt
ímyndunarafl hans mundi vafalaust fylla margar eyður.
Rudolf virtist hafa tekið ákvörðun um, að snúa ekki aftur
á þeirri leið, sem hann var kominn út á.
„Það getur enginn sagt mér neitt, sem eg hefi ekki þegar getið
mér til.“
Hún stai’ði á hann undrandi. Hann vissi þá allt. Þekkti sög-
una í höfuðatriðum að minnsta kosti. Og samt vildi hann ganga
að eiga hana.
„Þú ert heimskari en eg hélt, Rudolf,“ hvíslaði hún.
„Gott og vel,“ sagði hann og ypti öxlum. „Heimskur karrn eg
að vera — og eg verð þá að þola sviða þeirra sára, en ekki aðrir.“
„Já, en eg vil ekki verða til þess, að þú líðir fyrir það.“
„Anna —,“ sagði hann, „Anna — af hverju —“
Hún varð að halda aftur af grátinum. Hún var sem ráðþrota,
vilt. Hún elskaði hann, guð vissi, að hún elskaði hann, en ÞaðJkjólnum; að engum^gæU dóttið’í hug, að hún væri klædd brúð-
væri eklti rétt af henni, hún yrði að bjarga honum, sem var svo arkjói stellu “
góður, hreinn og beinn, frá þessari glópsku. 1 „Rudolf," sagði Frank, „eg hefi slæm tíðindi að segja þér. Joe
f
hann fyrir 4000 dollarana, brýt eg á honum hauskúpuna.“
Theresa fór að gægjast út líka.
„Það væri gaman að skreppa spottakorn í honum þessum —
fyrir hjónavígsluna," sagði Frank með öfundarhreim í röddinni.
Svo rétti hann úr sér til þess að fagna brúðgumanum, sem birtist
í dyrunum, klæddur smokingfötum, í fallegum frakka, og svo
Ijómandi af hamingju, að Theresu vöknaði um augu.
„Drengur minn — hvar fékkstu skrautvagninn?“ spurði Frank.
„Leigði hann í tilefni dagsins,“ sagði Rudolf. „Fötin líka.“
„Og þau fara Þér svo vel, að maður skyldi ætla, að þau hefBuj^ er reig honum að Mu>«
verið saumuo á þig. Þannig var saga Björns
Theresa sá, að bruðguminn var dálítxð taugaóstyrkur, þótt Blöndals af þessari eftirminni
hann væri eitt bros. legu veiðiferð. En Björn sagði
„Eg leit bara inn, til þess að fullvissa mig um, að Anna —nú,
að hún væri — frísk —“
„Hafðu engar áhyggjur, Rudolf,“ sagði Theresa rólega og
brosandi. „Hún hættir ekki við allt saman, ef það er það, sem
hann tvisvar og missti af hon-
um fyrra skiptið, en gat sært
hann í seinna skotinu. Samt
skreiddist hann í læk og hvarf
okkur þar sýnum. Rétt á eftir
sá eg til hans í auga, sem eg
stóð við, og sendi honum þá.
þú ert hi’æddur um. Og nú ætla eg að gefa þér einn snaps til
að þetta væri aðeins ein a£
mörgum, en að því leyti þó
merkari en hinai’ að þenna dag
taldi hann sig hafa fengið nær
óyggjandi sannanir fyrir því að
rninkar dræpu lömb, jafnvel
þau sem væru stálpuð orðin og
spræk. Hafa margir aðrir bænd-
I ur í grenndinni orðið fyrir
lamatjóni í vor
„Eg veit ekki, Rudolf, — veit ekki
„Þú þarft ekki að ákveða þig í kvöld, Anna. Eg lít inn til þín
bráðum.“
Anna leit upp og í augu hans.
„Það gæti enginn jafnast á við þig —“
„Ef eg væri viss um, að það væri sannfæring þín, Anna —“
„Kannske áttu eftir að reyna það, að eg geri lítið að því að
skrökva."
Það kom eins og af sjálfu sér, að hún tók eins til orða og
hann hafði eitt sinn gert við hana.
Nýi rakaralærlingurinn var
að byrja að vinna sjálfstætt, en
, var óneitanlega í meira lagi
Eimpípublástur - lestin nálgaðist. Hun sa, að það kom beygur klaufskur. f stólinn hjá honum
í augu hans. Hann óttaðist, að hun tæki ákvörðun um að fara. settist farlama niaðul. sem var
þess að róa taugarnar.“
„Tja, eg gæti þegið einn líka,“ sagði Frank — og á degi sem
þessum var Theresa fús til þess að gefa honum „einn lítinn“
„Eg held bara, að eg hefði gott af því,“ sagði Rudolf meðan
Theresa leitaði að flöskunni, sem hún hafði falið, svo að Joe 1 ðularfullu
gæti ekki fundið hana. j>t.d. í Þingnesi, þar sem mörg
,Eg get sagt þér það, Rudolf, .að Anna er svo falleg í brúðar- ] }ömb þafa drepizt á óskiljan.
legan hátt. Og svo mikið er
víst að gnægð minka er þa:
efra, sem sést bezt á þvi að
Björn í Laugarholti hefur á-
samt sonurn sínum drepið nær
300 minka og þar af 24 það
sem af er þessu ári. Daginn
sem Björn fór hingað suður nú
í byrjun þessa mánaðar, voru
synir hans búnir að drépa 4L-
xninka þar í landareigninni.
jer svo lasinn, karlhrófið, að hann getur ekki verið svaramaður
brúðarinnar, og eg hefi tekið að mér að leiða hana að altarinu."
Á kvöldvöknnni
Gestinum létti stórlega, en
varð þó gripinn forvitni og
spurði: „Hvað skeði þá?“
Húsráðandi lét sér hvergi'
bregða og svaraði jafn kulda
’Mér væri sama, þótt þú skrökvaðir því að ef þú gerir Það, I einhentur. Lærlingurinn sápaði lega og áður: „Þá kom það fyr
cri cxct Kvi Vto?? riríri.rm til hnfAíir ** _____- . .. _
vissi eg, að þú gerðir það öðrum txl hlxfðar. (hann af ^kilIi leikni> cn gam
„Hvað er hægt að gera, þegar svona pxltur kemur inn í líf jani8 tók heldur a8 kárna þegar
manns?“ sagði Anna undrandi. haim byrjaði að handfjatla hníf-
„Elskaðu hann, telpa mín, og gerðu hann hamingjusaman.“ inn Hnífurinn fór aftur og aft-
„Jæja, heimskingi, það verður víst svo að vera,“ sagði Anna* ur inn úr hörundinu og það byrj;
við Rudolf brosandi og með tárvot augu. Hafi hin aldna móðir ] uðu að leka blóðtaumar niðu, j
hennar rekið upp fagnaðaróp, heyrðist það ekki, er aftur var andlitið á viðskiptavininum. i
blásið í eimpípu lestarinnar og hvæsandi eimreiðin þaut með Lærlinguriml Varð æ tauga- '
lestina út í buskann.
ir,“ sagði hann, „að maður, sem
svaf um nótt hér í herberginu
kom til morgunverðar daginn
eftir
Hestsmannsfslng
verður háð að
Ferjukotí.
óstyrkari því lengur sem leið
en til þess að reyna að Ieyna ó-
styrkleik sínum og bera sig! Þingvalla
19. kapituli. J mannalega ákvað hann að hefja'í fóru í morgun sendinefndar-
Brúðkaupsdagurinn rann upp fimm dögum síðar. Þau hefðu, samræður við fórnarlamb sitt, mennimir dönsku í bifréiðum
ekki dregið svo lengi, að gaiiga í hjónabandið, ef Theresa hefði og sagði: j ásairst forsetum þingsins, ráð-
ekki þurft dálítinn tíma til þess að búa sig undir það, sem hún j „Hefi eg ekki einhvern tíma , hérrum og fleiri þingnxönnum,
kallaði hamingjurílrasta augnablik lífs síns. Allt var á tjá og rakað yður áður?“
tund"> á heimilinu vegna þcss, sem í vændum var. „Hún Anna „Nei,“ sagði hinn
Seinni hluta þessarar vikiíí
verður ársþing LandssambandsF
hestamannafélaga háð að Ferju"
koti í Borgarfirði.
7. júlí 1918 mátti lesa eftir- ÞinSið verður sett á föstu*'.
farandi í Bæjarfréttum: j ðag.“nfQg ly,kuraa laugardagf:'
kvoia. I sambandmu eru nu 14
hestamannafélög víðsvegar é;-
im áiHHi tiaK
jalR um 80 manns.
farlama ■ ]yf;,,ifavél
mín iitlá á þá éftir að vérpn bruður, þrátt fyrir allt", hugsaði viffskiptavinur, „hanðleggihn j 'fekk Bo<ri ÞÓi’ðai’son á I,á a
garnlp. kGnan. ’ííú loks gat; joun litið glöðum augum til framtíð
arinnar.. — — Það var bú;ð að hengja upp marglitar lérefts-
rærnu horna milli í hérbergjuhúm niðri. Borðstofuborðið hafði
verið lutt á mitt gólfið í setustofunni, og allt búið til dýrindis
nxiss’t! eg í sögunarvél “
Út
regnið ■ lamdist án afláts
í felli með Gullfössi frá AhierikÚ.
j Ér það fyrsta mjaltavéíin sem
gnauðaði stormurinn og , hingað hefur fluízt.
á]
veizlu.
Á borðinu var „brúðkaupsterta“ mikil og tvær brúður, gluggarúðum hins íorna kastala
önnur klædd brúðarskarti. hin sem brúðguxni. Ög í lampanum
- Théresa variþegar búin,
M.b. fn’gólfur,
Það hvein í öilu og ískraði í . nýr bátur, sem Loftur Lofts-
yfir borðinu hékk dálítil silfurbja^,, — Théresa var.þegar búin, hinum fornfálegu þákrennum son útgerðarmaö r hefur keypt
að Jxiæða sig í sitt fegursta sfeajií'' : ;• ;j? ■ • ' ; um j^ð leýti sem náeturgestin- í Danmörku, er r,ykom;:ax
Frank kom niður stigahn" hieð ■ vinc;!' — nökkru gxldári enj um var vísáð tii herbergis á j bxngað. Hreppíi' hann iil veður
vanalega — í bláu sunnudagafö'fúnuný cý með bióni í'hn'appa-;þákhaéðinni. j novður með Noregi, og leitaði
gaxinu. ilann var að koma ofan af loft'í rneð „ökýrálú“ xim hVem-J „Hafa engir óvæntir eða.þar hafnar og hafði þá eytt 14
:ig asifit mundi vera fyrir joe. { dularfullir atburðir átt st-r stað jtunrtUm af olíu. Eftir það varð
„Jæja, mamma gamla," sagoi hann. „það lítur út fyrir að Joe;I þessu herbergi?“ spurði haxm, að notast við seglin ein. Á, ^ ^ ^ ...
ffsli 'að'söfa'svéi'i'i .. na , • ttlátu - í allan dag.“ jhúsráðanda með nokkrrm j sæmudágihn var komst bátur- þingS^ Landssambands hesta-
inn ‘aí Víkur í Mýrdal og voru i mannafélaganna. För það í hví-
landinu með samtals um hálft
annað þúsund meðlimi. Vitsð
er um tvö ný félög, sem stofn-
uð hafa verið frá því er siðasta,
ársþing var háð og er búist við
að þau muni ganga í sambanúið
og senda fulltrúa á væntanlegt
ársþing. Formaður sambands-
ins er Steinþór; Gestsson á Hælí
í. Árnessýslu.
f sambandi við ársþingið verð
ur efnt til allsherjar hesta-
mannamóts að Ferjukoti á
sunnudaginn fyrir Borgarfjarð-
ar- og Mýrasýslu, Dalasýslu og
^næfellsnessýslu. Fara þar fram.
iuppreiðar, góðhestakeppni o.
fl. Má búast við miklu fjöl-
menni á mótið ef .veður verður
goic. ,
Þv likt hestamannamót var
¥,^ag!gg
;!:íí
Theresa hristi höf.uðið og hugsaði á þá icið, að með
sínu og di’ykkjuskap undairgengin þrjé
kórónaði
s 'omnuna.
t xmferði. taugaóstyrk.
xan núj „Ekki undanfarin fjöruii.
[ár,“ svaraði maðurinn nap
^ VLStxr s.
um.
■; mannafélaganna. Fór það :
kipverja þá alveg á þrot-, vetna vel fram og var mjög
< fjölsótt.