Vísir - 21.10.1953, Page 4

VÍSIR
Miðvikudaginn 21. októbei’ 19-53.
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1&60 (fimm iínur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Hefðu þeir þorað að neita?
Undanfarið hafa dvalið hér á landi nokkrir Rússax í boði
félags þess — MÍR — er héfur með höndum þann áróður
íyrir kommúnista, sem önnur félagasamtök þeirra hérlendis
komast ekki yfir eða heppilegra þykir að hafa með öðrum
stimpli en annan samskonar „varning." Þetta er svo sem ekki
,4 fyrsta skipti, sem slíkir gestir koma hingað til lands á vegum
iMÍR, því að það félag er fyrst og fremst stofnað til að taka á
móti slíku fólki, og enda þótt látið sé í veðri vaka, að félagio
ígreiði allan kostnað við komu þeirra gesta, sjá ailir í hendi sér,
að það hefur enga fjármuni til þess að standa undir slíkum
kostnaði og öðrum, sem það stofnar til með starfsemi sinni, sem
•er fólgin í allskonar útbreiðslu- og áróðursstörfum. Þax-f ekki
að fara í neinar grafgötur um það, hver borgar brúsann, enda
<er sjálfsagt að þeir geri það, er mest hagnaðinn hafa af starfinu.
Það.er venja MÍR að reyna að nota ekki eingöngu málgagn
■ Rússa hér á landi, Þjóðviljann, til þess að koma áróðri sínum
Á framfæi’i, þegar sh'ka menningai’fulltrúa ber að garði. Er oft
efnt til blaðamamxa: 'a, þar sem boðið er fulltrúum allra
i blaðanna og ríkisútvaxpsins; ef þau skyldu vilja fræðast eitt
.Chvað af gestunum. Skortir þá að sjálfsögðu ekki fagrar lýsingar
á sæluvistinni í austri, enda mun það rétt að þeir þurfi ekki
að kvarta verulega, er gerðir eru út í slíka leiðangi’a, því að
/*ekki fá aðrir að fara út fyrir landsteinana í ríkjum kommúnista
■en þeir, sem eru álitnir tryggir fylgismenn ráðamannanna, og
l*varla treysta þeir sér til þess að bíta hönd þá, sem gefur þeim
að eta.
i En um iTéttagildi slíkra íunda er það eitt að segja, að þar
llheyrðist aldrei neitt nýtt. Þegar búið er að vei’a á einum
fslíkum fundi, vita menn, hvað sagt muni verða á hinum næstu.
,J?etta er því eins og að heyra gamla og siitna grammofónplötu,
íisvo að notuð sé gömul samlíking, sem hér á vel við. Er því
[■engin furða, þótt þau blöð, er reyna að færa lesendum sínum
l«eitthvað nýtt en ekki „gamlar lummur“, veigii sér heldur við
iað leggja það á sig, fréttaritara sína og lesendur að þurfa að
usitja undir MÍR-lesti’i oftar en þörf krefur.
j Þjóðviljinn á að sjálfsögðu erfitt með að skilja þetta, því að
r'hann, er svo bundinn á klaíann, að hann verður ævinlega að
iylla nokkrar síður með MÍR-lofinu, þegar nýj® gesti beri að
I garði, enda þótt þar sé ekki um neitt nýtt eða fréttnæmt að
,ræða. Önnur blöð hlaupa ekki upp til handa og fóta, jaínvel
l-ekki þótt þeim sé gefinn kostur á að leggja spurningar fyrir
(•einhvern gestanna í margra manna viðurvist. Þeim fiixnst
íiistæðulaust að veita rúm þeim áróðri, sem rnundi fólginn í
..•svörum slíkra manna, þ.ví að vitanlega er sétlunin einungis að
'iauma honum inn í fleiri blöð en þau, sem kommúnistar gefa x'it.
Þar sem engir aðrir blaðamenn en Þjóðviljanns siiintu slíku
boði fyrir heigina, segir Þjóðviljinn um það á sunnudaginn, að
Lréttamenn annara biaða hafi ekki enn þoi’að að mæta! Slíkt
tekur vitanlega enginn alvarlega, en af því' að Þjóðviljinn er
,að tala um þor og hugi’ekki, má gjarnan varpa fram þeirri
.spui'ningu, hvort hann hafi sent mann á vettvang, af því að
■hann liafi ekki þorað að neita kallinu. Það verður saga til
rnæsta bæjar, þegar Þjóðviljinn þorir að neita að hlýða boði
ihúsbændanna austur í Garðáfiki.
Varnirnar og heimsfriðurÍHn.
Tþrír flokkar á Alþingi eru í miklu kapphlaupi -þessa dagána.
Kommúnistar, kratar og hálf-kommúnistarnir í Þjóðvai’n-
arflokknum hafa allir lagt fram tillögu um, að Alþingi breyti
iyrri ákvörðun sinni "varðandi varnir landsins.
Hefur ein tiHagan, sú, sem borin er fram af krötum, verið
rædd nokkuð 'og skýrði utanríkisráðhen’a frá því við það
tækifæi’j; að varnir væru riauðsynjegar, meðan enn værí óvissa
um ástandið í heimsmálum. Að vísu hefði verið hætt að berjas*
austur í Kóreu, en þó hefði þar aðeins verið samið vopnahlé,
°g engin víssa er fyrir því, að þar komíst á raunverulegur
fríður. Um það vei’ður ekkert sagt á þessu stigi málsins, og
meðan það er ekki hægt, væri hið rnesta glapræði að hætta
öllum "arnaundirbúningi hér.
En Ju T, sem menn verða fyrst og fremst að hafa í huga,
■er sú staðreynd, að varnarleysi er engin trygging fyrir freisi
þjóðanna. Það hefur hingað til verið sem ögrun til árásar af
hendi yfirgangsseggja. Hitt er svo annað mál, að margt gæti
e. t. v. farið betur í framkvæmd’samningsins og hafa íslending-
ai’ áð sjálísogðu í héndi sér'að.fá því.kippt í lag. 1£
Merkur listviðburður.
Þessa daga sténdur yfir mál-
verkasýning Nýja myndlista-
félagsins. í myndlistafélagi
þessu eru aðeins 7 félagar, þeir
Ásgrímur Jónsson, Jón Stef-
ánsson, Jón Þorleifsson, Jóhann
Briem, hjónin Karen Agnete og
Sveinn Þórarinsson og Jón
Engilberts, • sem nú mun yera
erlendis og' tekur ekki þátt í
sýningunni;
Þetta er fyi’sta sámsýning
hins nýja myndlistafélags, og
má segja, að vel sé af stað fai’ið.
Hér eru engir viðvaningar á
ferð, heldur þjóðkunnir lista-
mérin, sem borið hafa hróður
Islands til annarra landa, og
sumir þeirra hlotið mikla við-
ui-kenningu og aðdáun fraxn-.
andi þjóða. Þessi sýning er því
mikill listviðburður, sem allir
sannir . listunnendur fagna . af
heilum. hug. Hér. birtist hið
fagra ísland í litum og línum í
listrænni meðferð. Á þessari
sýningu er enginn í vafa um
hvernig myndirnar eiga að
snúa, né heldur, hvert við-
fangsefni listamannsins er. Hér
eru engar felumyndir á i'erð.
Það mætti því álíta, að víðlesn-
asta blað landsins, Morgun-
blaðið, sem sannar listir hefur
látið sig miklu skipta hingað
til, fagnaði þessum viðburði,
með sanngjömunx skrifum og
skynsamlegum listdómi um
sý-ninguna, og hvatningarorðum
til yngri kynslóðarinnar urri
að sækja sýninguna, og skoða
listaverkin, og teyga bar af
talslausri uppsprettu sanxxi’a'.’
listar. En grein sú, sem birtist
í Morgunblaðinu í gær um
sýninguna, og sagt er að muni
vera skrifuð á vegum blaðsins,
og eignuð er Hjörleifi Sigurðs-
syni abstraktmálara, er allt
arinað en skynsamleg og vin-
samleg. Hún er dulbúin árás á
listtúlkun og listhæfni þessara
góðu og viðurkenndu málara.
I Enda vart við öðru að búast úr
I þéirri átt. Hvað veldur því, 'ið
| Morgunblaðið býður ungum og
| lítt í’eyndum abstraktmálara,
J að setjast að fótskör meistara
( okkar í málaralistinni og leit -
ast við að gagni-ýna og dæma
um verk þeii’ra á illgirnis- og
lúalegan hátt, samanber um-
mæli hans um hinn mæta mál-
ara Jón Þorleifsson? Nær het'ði
uriga manninum verið, og væn-
legra til þroska. að setjast að
fótskör þeirra, og læra af hæfi-
leikum þeirra, kunnáttu og
reynslu. Lokaorð piltsins í rit-
smíð hans eru þau, að sýning
þessi sé þrívíddav-málverka-
sýning á bví heri-ans ári 1953.
Það er raunaiegt, að hin merki-
lega sýning skuli orka líkt á
unga piltinn og þrívíddar-
glæpamyndir þær, sem sýndar
eru í kvikmyndahúsunum hér
úm þessar mundir. Það er meira
en heimskulegt. Hér hlýtur
eitthvað að vera að, og varla
hugsanlegt, að heilbrigðum
manni kæmi slíkur saman-
burður í hug.
Mai’ga hugsandi menn undr-
ar það, hve ýmsir afbrýðisam-
ir ménn meðalmennskunnar fá
aö vaða uppi í- dacfblöðunum
með alls oknar skítlegar rit-
smíðai’ um viðurkermda hæfi-
leikamenn.. Ei’ skemmst að
minnast hinnar frámunalegu
iilgirnis-greinar Jóns Leifs í
Tímanum 11. þ. m. um mætasta
tónlistarmann þjóðarinnar, Pál
Isólfsson, sextugan. Sú gi’ein
verður höfundinum til ævar-
andi skammar.
Það er illt til þess að vita,
þegar á sanna listmenningu og
listamenn ér ráðist af miður
góðu innræti, o'g mikilli
heimsku, en meðalmennskan
og getuleysið lofsungið. Ef það
á að verða tónninn, er útlitið
sannarlega ekki glæsilegt.
19. okt. ’53.
Listunnandi.
Það er ekki ósjaldan, sem rætt
er í þessum dálki um Mjólkur-
samsöluna og þær framleiðslu-
vörur bænda, er liún sér aðal-
lega um dreifingu á. Fólkið kvai-t
ar úndan xnjólkinni, skyrlnu, ost-
unuxri. Stundum er skvrið súrt
®g stundúa fæst þáð ekki. Smjör-
ið er svo dýrt, að almenningúr
á þess vai’la kosl að ncyta þess.
Ostarnir þykja hvorki nægilega
góðir né ódýrir til þess að þeir
geii verið á hvers maniis borði.
Þeir, sem drukkið hafa mjólk er-
lendis, telja íslenzku mjólkina i
miklu iakari flokkj eri þá erlend.ii.
Er
)é.;si gagnrýni sanngjörn'
Bréfaskóli SÍS á
miklum vinsældum
Bréfaskóli SÍS virðist ná æ
meiri vinsældum almenning.;,
,og má m. a. marka það af því,
að á beim þrettán áruni, sem
hann hefur starfað, hafa yfir
6000 nemendur stundað nám í
honum.
Það er mikið hagræði i f.vrir-
komulagi bréfaskólans, að nem-
• endur. geta notað til námsins
■tómstundir sínar og' istundaðí
.námið í heimahúsum. Þá ræður:
nemandinn sjálfur, hve mikið
hann færist i fang.
Námsgreinar eru nú um 20,
m. a. enska, danska, esperantó,:
íslenzk réttritun og bragfræði.
Vilhjálmur Ái-nason veitir skól
anum forstöðu. í fyrra bættust
á 9. hundrað nemendur við, en
afgreidd voru hjá skólanum um
12 þúsund bréf.
Unnt er að hefja námið hve-
nær sem er, en árangur fer.i
vitanlega eftir dugnaði og getu j
hvers' rig 'eiils. -,r 1
Amerísku
Kaldajakkarnir
margeítirspurðu
komnir aftur
LflOGAVEQ 10
SÍMI 3367
HANSA H.F.
T.nuoaveé 105. Sírni 31525.
; Pappirspökagsrðm ft.t
VUaetio 9, AB*k. papptnm?«r»t
Einkasölu-
fyrirkonuilagið.
Þáð er varlá luegt að ætla, að
állir þeir, sem hafa látið til síri
heyra um þes'sár vörur, séu að
fara með markleysu eina. Það er
nær að halda, að varan sé ekki
vönduð meira en bráðnauðsyn-
legt sé til þess að hún geti talizt
söluhæf. Því yerður ekki trúað,
að ekki megi bæta framlciðsiuhá,
eins og t. d. skyrið, sem oft er
sélt súrt, og injólkina með því
að flokka hana strangar og selja
i mismnnandi gæðaflokkum. En
einkasölufyrirkomulagið segir til
sín. Röddum almennings er ekki
anzað. Það er livort seni er ekki
hægt að fá þessar nauðsynlegu
vörur annai’s staðar. Menn verða
að láta sér þær lynda, eins og
þeim er hent í þá.
Mjólkin gæti
verið betri.
Það er að minnsta kosti vist,
að betri mjólk niætti selja en er
á boðstólnm hér í bænum. Mér
skrifar áreiðanlegur maður, og
ber mjólkina liér í bænum sairi-
an við mjólk þá, sem hann féklc
i veilingaskála liðsforingja á
Kcflavíkurflugvelli. Hann segir
svo: „Eg fór fyrir nokkrum dög-
urii til Kéflavíkurflugvallár og
þurfti að hitta þar bandarískan
liðsforingja. Þegar þangað kom
var viðkomandi maður að snæíía.
Bauð hann mér að borða með
sér og fékk ég m. a. glas af
injölk. Mig furðaði á því hvé
mjólkin var góð, og betri að mun
en ég á að venjast í Reykjavik.
Þessi mjólk var þó komiu úr ís-
lerizlui fjósi. Mér flaug í hug, að
vet væri þess vert fyrir ^má-
söluna í Reykjavílc að flokka
mjólkina eftir gieðum og leyfa
islenzkum neytcndum að hragða
góða mjólk endrum og eins, jafn-
vel jxótt greiða yr.ði fyrir jiað
hærra verð.“ — Svo mörg voru
þau orð.
Dawson og
fiskurinn.
Mikið liei'ur verið rætt manna
á meðaí rim DavVson og löndun
fyrsta togaraaflans i Englandi.
Fylgdust menn almennt af mild-
um áliuga méð því, hvernig lönd-
unin gekk, og mun mörgum liafa
létt, er fréttist að löndiuiin hcfði
tekizt vel. Nú bi'ða menn effir
jivi að fleiri togarar fari til Eng-
lítnds og viðskipti okkar við Eng-
lendinga hefjist á ný. Brezkúr al-
ménningur vill fiskiriir okkar; en
það héfúr aðeins ■verið ándstaða
fárra manna, sem tafið liefur fyr-
ir því að eðlileg viðskipti tækj-
ust. — kr.

GÚSTAF A. SVEINSSON
EGGERT CLAESSEN
hæstaréttarlögmenn
Templarasundl 8,
(Þórshamar)
AÍIskonar lögfræðistörf.
FaBteignasala.
I JÍYC