Vísir - 16.11.1953, Blaðsíða 4

VISIR
Mánudaginn 16. lióvember 1S5S-.
. j.-í D A G B L A Ð
Ritstjöri: Hersteinn Pálsson.
; Auglýsingástjóri: Kristján Jónsson. ; ,s
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3. —
Útgefandi: BLAÐAtrTGÁFAN VlSIR HJF.
AfgreiSsla; Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm Mdot).
LausasaJa 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.L
Þeir vilja ekki samninga.
Það virðist ætla. að fara svo, eins og marga grunaði, að erfitt
mundi reynast að ná haldgóðum samningum við komm-
únista austur í Kóreu, enda þótt unnt hafi verið að fá þá til
að íallast á að vopnaviðskiptum væri hætt. Með því - að sam-
þykkja vopnahlé, v'iðurkenndu kommúnistar þó, að tilgangur
þeirra með innrásinni í Suður-Kóreu hefði mistekizt.
Fyrstu mánuði styrjaldarinnar þar voru kommúnistar svo
vissir um sigur, að þeim kom ekki til hugar að nefna vopnahle
eða frið á nafn. En þegar það rann upp fyrir þeim, að hinar
frjálsu þjóðir innan samtaka Sameinuðu þjóðanna ætluðu að
berjast gegn ofbeldi þeirra, hvað sem það kostaði, gerðu þeir
sér grein fyrir því, að leikuíinn var tapaður þarna — að minnsta
kosti í þetta skipti. Þá var skyndilega látið í það skína, að
i rétt væri að semja vopnahlé. En það tók þó meira en ár að
komast að samkomulagi- um það, því að kommúnistar biðu
enn, eftir því, að einhver veikleikamerki sæjust á fjandmönn-
: úm þeirra. Þeir ger V . ;r vonir um að geta klofið fylkingar
iþeirra, því að þá fæiv*»t sigurinn nær á ný.
i Nú eru þegar liðnir nokkrir mánuðir, síðan hætt var að
berjast í Kóreu, og nokkrar tilraunir hafa verið gerðar til þess
að undirbúa stjórnmálaráðstefnu þá, sem ákveðið er að halda
til þess að skipa málum á skaganum í framtíðinni. Þar hafa
kommúnistar leikið sama leikinn og þegar talað var um vopna-
,hléð. Þeir reyna að tefja allt og draga á langinn með málþófi,
því að í rauninni vakir það ekki fyrir þeim, að koma reglu á
, málefni -Kóreubúa eða annarra. Þeir eru aðeins að reyna að
[þreyta andstæðinga sína, bíða eftir því, að þolinmæði þeiria
'• verði á þrotum, því að þá er kannske nokkur von til þess, a'ð
i hersveitir þær, sem hafa varið Suður-Kóreubúa, fýrir ofbeldi
jkommúnista, verði kvaddir brott.
/ í viðræðum þeim, sem fram fara um þessar mundir varð-
;andi undirbúning ráðstefnunnar, er skipuð nefnd á nefnd ofan,
i til þess að ræða fyrirkomulagsatriðin. Árangur af mörgum
nefndum er hinn sami og af einní — enginn. Og hvað veldur
því, að árangurinn verður enginn: Kommúnistar kæra sig
ekki um að árangur yrði af þessum fundum frekar en yfirleitt
öllum öðrum fundum sem þeir eru aðilar að.
Það er alveg rétt, sem kommúnistaforingjar halda svo oft
fram — að hægt sé að semja um öll deilumál, svo að komizt
verði hjá því að þjóðirnar berjist. En þeir geta ekki eins, sem
er undirstöðuatriði í þessu efni. Báðir aðilar verða að óska
eftir samkomulagi, því a'ð annars verður því aldrei náð. Kom-
múnistar óska ekki eftir því að kyrrð og friður komist á,
að þjóðirnar semji um málin í stað þess að grípa til vopna,
er upp úr sýður. Kommúnismanum eru úlfúð, hatur og sund-
urþykkja sem matur og drykkur. Hann þrífst ekki án þeirra.
Þess vegna ala þeir ævinlega á þessum lægstu hvötum, og þess
vegna óska þeir eftir styrjöld, þótt þeir tali fagurlega.
Landvinningar hérlendis.
ý - ." í ;§Á. M Á; ij.;,* : a
.. i undanförnum árum hefur gríðarmikið verið unnið hér vife
: að ræsa fram mýrléndi og annað land til ræktunar. Hefur
miklu fé verið v'arið til framkvæmda þessarra, sem unnar hafa
. verið á ýmsum stöðum á landinu, en þó mjög mismikið, eins
og gefur að skilja, og mun það fé, sem í þetta hefur verið lagj,
koma margfalt aftur, þegar ræktunin verður komin í lag og
þetta nýja land fer að gefa sér þær aíurðir, sem því er ætlað.
; ætlað.
Héy,^efur yeriSVjjm landvinninga að ræða, friðsaml'éga land-
| vinninga,',lffln- áæmrr þjöð, er f.Öec’ étóki ívópny.en téir.’þó ekkij
ánægð með það, sem hún á og vill bæta það og auka. Það eru
hka mikilvægir landvinningar, þegar menn taka sig til og rækta
brunasanda, svo að þeir verða grænar breiöur á skömmum
tíma. Menn vissu, að hægt var að rækta mýrarnar, en hitt var
ekki vist, að sandauðnirnar mundu geta verið gjöfular.
En'það eru líka Iandvinningar, þegar komið er í veg fyrir
landb"ot af völdum sjávar, svo sem gert hefur verið á Álfta-
nesi, en Vísir skýrði frá mikilvægum framkvæmdum á þvi
sviði í vor, er tjörn, sem sjór hafði brotizt inn í, var lokað með.
öflugum varnargarði. Þar mun þó þörf meiri aðgerða, bvi
áð land er þar enn í hættu. Væntanlega verður ekki látið stað-
armumið-, þár sem kdmíð er nú, héldur háldið: áfratir' á, söriju
braut, enda mun það mál nú koma til kasta Alþingis.
Bræðurntr eru fimm, — allir
kunnir ténlistarmenn.
Rabbðft við dr. Heinrich Steiner,
hljómsvertarstjóra frá Fiensborg.
Meðal hinna þýzku tónlist-
atmanna, sem liingað eru
komnir vegna jþýzku kjmning-
arvikunnar, er dr. Hcinrich
Steiner, Wjómsveitarstjóra frá
Flensborg.
Dr. Steiner
hljómsveitarstjóri í Þýzkalandi;
þessu höfuðlandi tónlistarinn-
ar, enda hefur hann stjórnað
hljómsveitum víða í heimalandi
sínu, svo og í öðrum löndum
álfunnar.
Tíðindamaður Vísis brá sér
upp á herbergi hans að Hótel
Borg í fyrradag og rabbaði við
hann um eitt og annað, en drj
Steiner er gagnmenntaður
maður, fróður og skemmtilegur.
Það er vist óhætt að segja,
að tónlistargáfán sé oft arfgeng,
að minnsta kosti bendir það til
þess, að dr. Steiner á fjóra
sumriia á baðstaðnum Wester-
land á eynni Sylt við Norður-
sjó, en þangað sækir mikill
fjöldi gesta.
Uppáhaldstónskáld yðar?
— Því er erfitt að svara.
er víðkunnurlHljómsveÍtarstjórÍ verður að
vera vel kunnugur flestum
meistaranna, og erfitt að gera
upp á milli þeirra. Þó held eg,
að mér þyki mest gaman að
stjóma verkum eftir Brahms
og Beethöven. Mér þykir auð-
vitað vænt um fleiri, t. d. Gireg
af Norðurlandatónskáldunum
Hann'er svo ramnorskur, og eg
Að þessu sinni Iicfst Bcrgmál
á bréfi frá Akurcyri, sem fjall-
ar um þingmál. „í Akureýi'ár-
blaði nokkru, sem ekki þýbir
ljóma i óhófi, sé cg að boriS er
fram frumYarp á Alþingi, um að
taka frctt á Vcstur-BIciksinýnu -
dal i Suður-Þingeyjarsýslu, eign-
arnámi Iianda Hrafnagilslirepjj i
Eyjafirði. Er talið að krafan sé
byggð á fornum ítakarétti þessa
hrepps á Bleiksmýrardal, sem
er löngu kominn i hendur hrepps
ncfndar Hálshrcpps i S.-Þing.,
og þar með vanhugsað fljótraeði,
ásanit öfund og ágirnd, að krefj-
ast þess að til baka gangi.
Er hluti Þingeyjarsýslu.
Bleiksnn rardalur Iiggur inn af
meira á symfóníusviðinu,
Annars er dr. Heinreich
Steiner ekki Flensborgari að
bræður, og allir eru þeir kunn-fuppruna’ heldur frá Warttem"
ir hljómlistarmenn.
— Elzti bróðir minn, ‘sem
heitir Adolf, er prófessor í
Köln, leikur á celló. Þá er Karl,
en hann er konsertmeistari við
ríkisleikhúsið í Stuttgart. Sá
þriðji í röðinni er Fritz, sem er
einleikari á viólu í Berlin.
Fjórði að aldri er eg, en sá
5’ngsti okkar er Willy, en hann
er hljómsveitarstjóri í Hann-
over. Okkur þykir leitt, að við
skulum ekki búa í sömu borg,
en við höfum oft haldið kon-
serta saman, kvintett-hljóm-
leika, ýmist sjálfstætt eða með
hljómsveit minni í Flensborg.
Hvernig stóð á því, að tón-
Isitarmennirnir, sem hingað
koma eru frá Flensborg?
— Það er líklega af því, að
Flensborgarsymfóníuhljóm-
sveitin hefur getið sér gott orð,
á erfitt með að hugsa mér aðra-^njóskadal( scm cr sarahiiea viS
músik en Griegs við Pétur, ( Eyjafjörð. Dalur þessi er hlnfi
Gaut. Hins vegar er Sibelius \ af Þingeyjarsýslu, og á aS vera
,,voldugri“ á vissan hátt, enda1 allur full eign hreppa í henni.
Fnjóskdælingum cr sárt uiti iand
sitt liið fagra, enda hafa þeir
líka orðiS að horfa upp á það
um aldabil, að það væri nítt af
ágangi annarra héraða. En þeir
berg í Suður-Þýzkalandi, en í
Flensborg hefii' hann átt heima
og starfað síðan árið 1950. Fyrir
styrjöldina starfaði dr. Steiner
í Oldenburg, og þá söng Sig-
urður Skagfield í óperunni
„Hollendingurinn fljúgandi“,
undir stjórn hans.
Tónskáld heiðrað.
I ágúst sl. ákvað þáverandi
menntamálaráðherra, Björn
Ólafsson, að setja skyldi leg-
stein á gröf Sveinbjarnar
Sveinbjörnssonar, tónskálds, en konar eigendaskipti. Valda myndi
hann hvílir í kirkjugarðinúm | slíkt þvílíku rifrildi um landið,
hafa og sjálfir mikla þörí' fyrir
notkun þess.
Kröfunni ætti a5 hafna.
Þess er þvi að vænta, að AI-
þingi neiti gjörsamlega að t'allast
á kröfu Hrafnagilshrepps. Sam-
þykkt slík, sem frumvarpið,
myndi líka draga nokku'ð þting-
an dilk á eftir sér. Þá yrðu uppi
raddir annarra kröfugeranda um
land allt, út af livcrjum einasta
afrétti, jafnvel um hveria jðrð,
og þess krafist að Alþingi lcylði
gömul ítaksréttindi á ný, og aJIs
við Suðurgötu í Reykjavík.
Hefir nú verið. komið fyrir
stuðlabergssúlu á gröf tón-
skáldsins. Afstej'pa úr eir af
lágmynd, sem Ríkarður Jóns-
son gerði af Sveinbirni árið
og utanríkisdeild stjórnarinnar | 1919, er felld í súluna ofarlega.
í Bonn spurðist því fyrir hjá Þar fyrir neðan er letrað:
okkur, hvort við gætum farið! „Sveinbjörn Sveinbjörnsson.
þessa för, eftir að sendiráðið tónskáld. — Ríkisstjórn íslands
þýzka í Reykjavík hafði snúið reisti honum stein þenna.“
sér þangað. Annars hefur eng- J Ársæll Magnússon, stein-
inn okkar komið hingað áður. smiður, hefir höggvið steininn
Hvað tekur næst við hjá og fellt í hann myndina, en
yður? Sigurbjörn Þbrkelsson, for-
— Eg á að stjórna Berlínar stjóri kirkjugarðanna, útvegað
Fílharmoníuhljómsveitinni í steininn pg sá ,um verkið að
marz en til Parísar fer eg í öðru leyti.
september. Annars leikur Menntamálaráðuneytið,
Flensborgar-hljómsveitin á 13. nóvember 1953.
ÚR RÍKI NÁTTÚRUNNAR :
Deyja kanínar út í Evrépu ?
Bráftdrepandi pest breiftisf út um álfuna.
að bezt væri þvi fyrir Alþingi
að liætta sér ekki út á þá braut,
en taka fyrir hætfuna i eitt skipfi
fyrir öll.
í*»ksréttindi hverfi.
Gömul ítaksréttindi eiga gjör-
samlega að hverfa. Um alrétti
geta þær hreppsnefndir nútim-
ans, sem vilja, samið sín á milli
um notkun, i fullri vináttu, ef svp
fellur. Ef frjálst samkomulag er
ekki fyrir hendi, um, einhverja
afrétti, verður svo að vera, og
núverandi handliafar þeirra,
einkum studdir Iandfræðilegum
rökum, ráða þá sínu.“ — Bergmál
þakkar bréfið. Mér er alltaf ljáft
að fá bréf til birtingar frá les-
endum Bergmáls utan Reykja-
víknr. kr.
Kaiíínuveikin, sem geisað
hefir í Astralíu og sumum Ev-
rópulöndum, er nú komin til
Bretlands.
Er mikið um þessá veiki rætt
og ritaðýþví áð hún hefi'r víða
orðið litið fag’n'áðafé'fni, eins
ög í Ástraliú, þar sem kariínur
eru landpága vegna mergðar,
svo áð um skeið horfði svo, að
sauðfjárrækt yrði að leggja
niður í heilum lándshlutum. í
Frakkfandi, þar sem kanínu-
veiðar eru mikið stundaðar,
vegna skinnanna, og' vegna
þess, að fátækt fóik neytir-mjög
kanínukjöts, en það er ódýrasta
kjötmeti sém á boðstólum er,
}i«f|f síður'éri syö' verið í&gnac
':'/l ..... l
almennt. y:
Brazilskir vísindamenn gerðu
athuganir fyrir nokkrum ár-
um, sem leiddu til þess, ao
reynt var að smita kanínur i
Ástralíu. Bar það í fyrstu eng-
an árangur, en svo fóru þær
allt í einu að hi-ynja niður. —-
Áður hafði sannazt, að, flær og
mýflugur eru smitberar. Veik-
in er óskaðleg mönnum. Rann-
sóknir fóru og fram í Cam-
bridge í Englandi.
Útrýming á kanínum hefir
verið reynd víðar. T. d. í Sví-
þjoð. Er nú svo komið að kan-
ínum hefir stórfækkað í ýms-
um löndum, m. a. í .Þýzkalandi
Hollandi, Frakklandí og víðar,
m
inn ingíf rspjo
S. J. 8 S.
4-