Vísir - 14.01.1954, Qupperneq 7

Fimmtudaginn 14. janúar 1954
VÍSIR
■VWWWVWUWUWWWtfWWVWWJWVfWVWWUWWtf'
C. B. Keiland.
Engill eða
glæfrakvendi ?
44

þeir lögðu af stað til byggða. Þeir höfðu lent í ævintýrum og
ýmiskonar svaðilförum. Þeir höfðu verið búnir að fylla tvo
poka með steinum, þegar þeir þurftu að fara yfir fljót nokk-
urt, sem var í foráttuvexti, og misstu þá annan pokann í
flauminn. Og þá sagði almannarómur, að ef tveir menn, sem
höfðu ekki vélar til þess að vinna verkið fyrir sig, gátu safnað
svo miklu magni dýrindis -steina af yfirborði jarðar, þá hlutu
þau auðæfi, sem hægt væri að safna á þeim stað — og náma-
svæðið var sagt um þúsund ekrur að stærð — vera svo mikil,
að menn gætu alls ekki gert sér þau í hugarlund.
Blaðið Chronicle skrifaði meira að segja um málið, og þar
las Anneke eftirfarandi sögu um æðið, sem var að gripa um
sig:
Áhugi manna fyrir fundinum á demöntum og öðr-
um dýrum steinum í Arizona, sem sagt var frá fyrir
tveim dögum eða svo, er mikill og fer vaxandi. Brak-
únamir, sem starfað hafa á torgum og gatnamótum,
létu hin venjulegu viðskipti niður falla, til þess að
ræða sín á milli þann auð, sem þama mundi vera að
finna. Á Kalifomíustræti töluðu mexm eiginlega ekki
um neitt annað. Jafnskjótt og það varð heyrin kunn-
ugt, að steinarnir mundu verða til sýnis í glugganum
hjá Willis kaupmanni, fór æstur mannfjöldi að
streyma þangað til að skoða hrúgurnar af demöntum,
rúbínum og safímm, og allir voru í enn meira upp-
námi á eftir-----og staðráðnir í að kaupa hlutabréf,
ef hægt væri, fyrir hvaða verð, sem krafizt yrði.
Klukkan var að verða tólf á hádegi, þegar Conchiía Nett-
leton og John Brownlee óku að tröppunum hjá Anneke, og buðu
henni að slást í förina með sér til þess að skoða steinahrúg-
urnar.
„Það fer enginn neitt annað í dag,“ sagði Conchita. „Við
megum ekki láta þetta fara framhjá okkur. Þetta er alveg
eins og ævintýri — stórir hraukar af dýrindis steinum. Þeir
eru milljóna dollara virði. Alveg eins og indverskur fursti ætti
þá!“
Anneke lét ekki segja sér þetta tvisvar. Hún ferðbjóst í
snatri, og ók með þeim til fyrirtækis Williams Willis, þar sem
auðurinn var hafður öllum til sýnis. Svo margir vildu fá að sjá
steinahrúgurnar, að mönnum var skipað í raðir, sem voru
lygilega langar. Þegar þau skipuðu sér í biðröðina, kom As-
bury Harpending, og voru með honum nokkrir menn, sem
héldu á sýningarkassa. Hann ávarpaði þau.
„Þið skuluð koma með mér,“ mælti hann með nokkrum
rembingi. „Þeir hafa sýnt steinana eftirlitslaust, svo að eg fór og
sótti þenna kassa, til þess að menn gæti ekki tekið úr hrúg-
unum.“
Hann fór nú á undan þeim inn í stórt herbergi, þar sem
bakkar með steinunum voru sýndir, án þess að minnsta eftirlit
væri haft með því, að menn reyndu ekki að auðgast á því.
Harpending lét setja gimsteinabakkana í sýningarkassann, svo
að menn gátu ekki seilzt til þeirra og þuklað á þeim, en horft
þó á þá eftir sem áður.
„Þetta var tvisvar meira,“ sagði Harpending, er því var
lokið; „Eg hitti mennina, Arnold og Slack, í Lathrop. Þeir voru
alveg að örmagnast, höfðu verið lengi á ferð og ekki komið
dúr á auga í nokkrar nætur. Annars höfðu þeir skipzt á að
vaka, til að hafa gætur á stcinúnum. Þessi Sláck er annars
harður af sér, ef trúa má útliti hans. Þetta virtist ekki hafa
verið nein skemmtiferð fyrir þá. Þeir höfðu búið um steinana
í tvennu lagi, og gætti annars hvors pokans. Einhvers staðar
á leiðinni komu þeir að á,1 senv v.ar í míklum vexti, og ætluðu
þeir að fara yfir hana á fleka Það vaTð næstum þeirra bani.
Poka Slacks skolaði fyrir borð, éil hér er hinn helmingurinn.
Arnold segir, að þetta sé milljónai' virði.“
„Eru, þetta raunverulega demantar, rúbínar og safírar?“
spurði Conchita og augu hennar ljómuðu.
„Steinarnir tala .sínu máli,“ svaraði Harpendmg. „Þeir eru
raunar einkennile- : arlar, þessir Amold og Slack. Þeir eru
ákaflega laumuíegiv. Eg gat ekki fengið þá til að segja orð um
það, hvar þeir hefðu fundið steinana, en að öoru leyti voru
þeír eins fullir af trúnaðartrausti og kettlingar. Þeir afhentu
mér poka sinn umyrðaiaust, og fóru úr lestinni í Oakland. Eg
: ekki séð þá sí3an.“
„Og hvað á nú að gera?" spurði Anneke svo, og var næst-
;:m utan við sig af að sjá þessa dýrmætu steina.
„Við stofnum auðvitað félag. Söfnum hlutafé. Hváð, það
. enginn vandi að salja hlutabréf fyrir hálfa milljón cioilara1
á aðeins hálfum degi..“ Harpending hló. „Allir vilja óðir og
uppvægir kaupa hluti, enda þótt enginn viti, hvar demanta-
svæðið er.“ Hann yppti öxlum. „Vi'ð vitum það svo sem ekki
heldur, en við verðum vitaskuld að komast að því. Arnold
hefir komið með uppástungu, að því er það snertir: Hann er
fús til að fylgja hópi manna til námasvæðisins og láta þá ganga
úr skugga um, hversu auðvelt er að kúffylla hattinn sinn með
slíkum steinvölum.“ Hann benti á sýningarkassann. „En,“ bætti
hann við, „hann krefst þess, að förunautar sínir hafi bundið
fyrir augun í síðustu áföngum ferðarinnar. Mér sýnist, að við
verðum að fallast á þessa skilmála.“
Hinir ungu gestir Harpendings kvöddu hann nú með virkt-
um og fóru út á götuna. Anneke var í leiðu skapi. Það var
eitthvað að narta í undirvitund hennar, eitthvað, sem henni
fannst ekki standast, en það fekkst þó ekki til að koma upp á
yfirborðið. Hún fann á sér, að þetta var eitthvað mikilvægt,
spurning, sem hún varð að finna svarið við. Hún tók ekki eftir
hinu léttvæga hjali Conchitu og Brownles, þar til hann sagði
eitthvað stríðnislega, sem vakti athygli hennar.“
„Epli og appelsínur vaxa ekki á sama trénu,“ sagði hann.
Anneke vissi ekki, hvað hann hafði sagt rétt áður, en það var
eins og hún hefði vaknað af leiðslu við að heyra þessi orð. Þau
X
Afgreiðslustúlka
Unglingsstúlka óskast til afgreiðslustarfa í nýlenduvörubúð. ’
Áherzla lögð á, að hún sé vönduð og samvizkusöm
og góð í reikningi. — Mynd og meðmæli óskast, ef til
eru eða tilvísun til fyrri húsbænda. — Umsókn leggist
inn á afgr. Vísis, merkt: „Afgreiðsla —“.
WVWWWWWWVWVWWWWWVWWVWWVWWWArtíWWVWWV
hWWWWVWAM íVSAÍVWVVWWVVVVVVVVU'WVVVWVVVVW
NVKOMIÐ
Æðardúnn á kr. 590,00 pr. kíió.
Dúnhelt léreft á kr. 34,75 pr. metra
Fiðurhelt —--14,75 — —
— —--- 32,30 — —
— ------ 34,40 — —
— —--- 38,00 — —
Sængurvera —--15,40 — —
4sg. G- Guxitilaugsson & Co.
Austurstræti t.
•WWWWWWVrWWWWWWlrtíWWWWWWWWWSÍVWW
Mikið haglél hafði gengið yfir
tóbaksekrurnar í nágrenni mínu
og eg hitti síðan einn af tó-
baksræktarmönnunum, sem' eg
vissi að beðið hafði mikið tjón.
„Hefur nokkuð af uppskeru
yðar bjargast?“ spurði eg.
„Nei, frú, ekkert.“
„En uppskeran hefur þó
verið vátryggð?“
„Nei, ekki fyrir eyrisvirði."
„Það þykir mér mjög leitt að
heyra,“ sagði eg.
„Þakka yður fyrir, frú,“
sagði maðurinn. „Slæmt var
það. Og hefði nokkur nema
drottinn sjálfur gert mér þetta,
hefði eg sannarlega orðið arg-
ur.“
Frakki og Ameríkani sátu
andspænis hvor öðrum í jám-
brautarlest. Ameríkumaðurinn
hafði stóran kúrekahtt á höfði
og tuggði jórtrið sitt jafnt og
þétt. En fransmaðurinn sat og
las. Allt í einu spýtir Amerí-
kaninn út í loftið og rétt fram
hjá. hægra eyra Frakkans.
Hami lítur upp augnablik, en
heldur síðan áfram við lestur-
inn. Ameríkaninn spýtir á ný,
rétt fram hjá vinstra eyra
Frakkans. Síðan tekur hann of-
an og kynnir sig: „Johnson, frá
Texas, heimsmeistari í að ■
spýta.“
Frakkinn lyftir hattinum
kurteislega, spýtir beint í
snjáldrið á hinum og segir;
„Dupont — áhugamaður!"
Cíhu Afttoi far
Tilkynning
mii bótagrei&slur almaimatrygginganna
Bótagreiðslur almannatrygginganna í janúar fara fram
dagana 15. til 29. janúar.
Bæturnar verða greiddar frá kl. 9Ir2—3 nema laugar-
daga frá kl. 9IÁ—12 í húsnæði Tryggingastofnunar ríkisins
að Laugavegi 114 fyrstu hæð (horn Laugavegar og Snorra-
brautar) og verða inntar af hendi sem hér segir:
ElUlífej’TÍr: föstudag, laugardag og mánudag 15. 16.
og 13.
ÖrorkuIífcjTÍr og örorkustyrkur: þriðjudag 19.
Barnalií -yrir: miðvikudag og fimmtudag 20. og 21.
Fjöiskyhhíbætur: föstudag og laugardag 22. og 23.
Frá og með 24. til 29. verða greiddar þær bætur, sem
ekki hfcfuv verið vitjað á þeim tima sem að framan segir
svo og aörar tegundi-r bóta. er ekki hafa veri >' taÞ'ar áður.
Trygghtpstofw ríklsÍK.
Laugavegi 114.

í Vísi hinn 14. jan. 19195
mátti m. a. lesa eftirfarandi:
Afturför. — Framför.
Visir barst í morgun grein
með umkvörtun um, að lagt
væri nú niður að stimpla póst-
bréf innanbæjar með stimplun-
inni „árdegis" eða „síðdegis",
eftir því, hvort bréfin voru tek-
in úr póstkössunum að morgni
eða síðari hluta dags. En á
bréfinu, sem greinin var í, mátti
lesa í póststimplinum, að bréfið
hafði verið stimplað kl. 8 í
morgun (,,árdegis“!) Greinar-
höfundur hefur ekki athugað
þessa breytingu á póststimplin-
um, en hann er vafalaust Vísi
sammála um, að um framför sé
að ræða, en ekki afturför.
Uppboð
verður haldið á seglskipinu
„Philip“, sem strandaði á
Garðskaga, laugardaginn 18. þ.
m. á strandstaðnum.
Nýkomið:
ut$4ir$j4trn
(handprjón)
dúnléreft9
fiðurhelt og hálfdúnn)
W^frslnnin Wrawn
Klappai'stíg 37. Simi 2937.
SErr AÐAUGLTSAlVISIi