Vísir - 19.03.1954, Side 7

Föstudaginn 19. marz 1954
VlSIB
v 'asa íbs ■■■a ;j:; ■■■■ jjjjj ■■■■ jjjj ■■■■ ■■■■ gij imi f-j ■■■■ jljjj ■■■■ jjjjj> ;
I Choíhh áeit Mna !
:•:■ 7 ■!
V»
X®
ævuiL
27
Eitia* W- »«« II7*/©/! 3ifMs*Þsa<.
j BBBa illii EBKB iiiii BHBH »{{ BBR.BI i;5j HBBH
BBB ::::: BBSB iij;
En Hilda hlýddi ekki. Hún brauzt um á hæl og hnakka, því
að skelíing hafði gripið hana, er hún fann, hver kominn var,
og þegar Eldridge reyndi að kyssa hana, beit hún flipa úr
neðri vör hans. Sársaukinn hlýtur að hafa verið mikill, því að
hann sleppti tökunum, og greip með báðum höndum urn munn-
inn og rak upp reiðiöskur.
Ililda var í bómullarskyrtu sinni einni klæða, en hún hirti
ekki um það, heldur flýði samstundis til dyra og upp á þiljur.
Eldrigde stökk á eftir henni, og hafði honum næstum tekizt
að ná taki á öðrum fótlegg hennar, er hún var komin út á
þilfarið, þar sem hún stefndi beint að bryggjunni.
„Komdu aftur tíkin þín!“ orgaði skipstjórinn. „Ella lendir
þú í fangelsi!“
Hann hljóp á eftir henni og var kominn svo nærri henni, er
hún kleif upp á bryggjuna, að hann náði í faldinn á skyrtu
hennar, en skyrtan var svo slitin og ónýt, að Eldridge hélt eftir
stórum hluta af henni, er Hilda sleit sig lausa og flýði sem
fætur toguðu upp bryggjuna. Framundan kom hún auga á
nokkra menn í hóp og hún kallaði til þeirra: „Secours! Pour
l’amour de Dieu! Au secours!“ (Hjálp! fyrir Guðs skuld! Til
hjálpar!)
Óp hennar höfðu mikil og snögg á’nrif á mennina. „Qui ca?“
(Hver er þar?)“ var kallað hárri röddu. „Qui crie?“ (Hver
kallar?)
Hilda hljóp hiklaust til fremsta mannsins, er bar víða skikkju
á herðum. Hún hjúfraði sig upp að honum. „Aide! Aidez-raoi!“
(Hjálp! Hjálpið mér!)
„Hvers vegna talið þér frönsku?" spurði maðurimi á þeirri
tungu.
Hilda var of hrædd til að svara, hélt aðeins dauðahaldi í
manninn, því að nú kom Eldridge á eftir henni, bölvandi og
ragnandi. En þegar hann sá, að að hann stóð frammi fyrir ein-
kennisklæddum og mjög borðalögðum mönnum, sá hann sitt
óvænna og fór aftur um borð í skip sitt.
Antoine Fougere, skipstjóri í flota Frakkakonugs, Loðvíks 16.,’
sveipaði skikkju sinni um stúlkuna, talaði sefandi við hana og
lagði handlegginn utan um hana. Einn förunauta hans spurði,
hvað gera ætti við stúlkuna, og eftir skamma umhugsun sagði
Fougere, að beze væri að hún yrði á skipi þeirra, L’Ecureuil,
um nóttina, og svo væri hægt að athuga málið nánar daginn
eftir.
Heimkoman.
I>að var napur norðaustan næðingur, þegai' dagur rann, og
Asa sá, að skömm sigling var eftir til Mac’nias. Hann og Morgan
bróðir hans höfðu tekið bát á leigu, til að fara síðasta spottann
heim, og Asa sat við stýrið, meðan bróðir hans og förunautar
sváfu. Hann langaði til að berja sér, en það var ekki hægt,
þvi að hann varð að halda um stýrið. ,
Framundan voru nokkur rif og smáeyjar, og er þau væru
að baki, mundi árósinn taka við. Hann þekkti siglingaleiðina,
en þó fannst honum rétt að þiggja boð eiganda bátsns, sem
kom upp rétt í þessu, Ben Mead, um að vekja hásetana, svo
að hægt væri að aka seglum í skyndi, ef þess gerðist þörf.
Meðan Mead fór fram í, til að vekja háseta sína, reyndi Asa
að gera sér grein fyrir tilfinningum þeim, sem á hann mundu
sækja, er hann hitti fjölskyldu sína á ný. Prudence og Morgan
voru hin einu systkini hans, sem voru ekki dáin eða gift.
Charity, móðir hans, hafði alið sjö böm, áður en hún andaðist
þreytt og slitin, eins og konur útkjálkahéraða verða alltaf. Asa
hefði hinsvegar ekki þekkt hálfsystkin sín, ef haxm hefði hitt
þau á förnum vegi.
Prudence systir hans, piparmeyin, mimdi vitanlega taka á
móti honum. Hún hafði fyrst gengið alsystkinum sínum í móður
stað, og sömuleiðis börnum Ruth, stjúpmóður hennar. Freelove,
systir hans, er hafði verið tveim árum eHri en hann, hafði dáið
x blóma lífsins af þólunni árið 1777. Og Morgan hafði sagt, að
Esther hefði gifzt Svlvanus Snow sumarið áður og væri nú
komin langt á leið.
Asa hugleiddi, hvort það hefði verið hyggilegt af föður sín-
um að ganga að eiga konu, sem var svo miklu yngri en hann.
Sennilega þurfti hann einhvern til að vinna heimilisstörfin,
enda þótt Ruth Hindman frá Ipswich hefði varla verið sam-
bærileg við Peabody-ættina.
En hún hafði staðið sig með ágætum, og ekki hafði hún skor-
azt undan bameignunum — það sönnuðu Lionel, Purity og
Constance — og sennilega hefðd henni orðið langra lífdaga auð-
ið, ef hú'n hefði ekki fengið högg af strokksveifinni á annað
brjóstið eihn daginn. Enginn hafði talið það slys hættulegt, og
maður, og fjölskyldan hefði sennilega orðið hungurmorða, ef
hans hefði ekki notið við, þegar faðir þeirra var orðinn óvinnu-
fær.
En nú var skútan komin í árósana, og Asa hafði um annað að
hugsa en fjölskylduna og heimkomuna. í fljótu bragði sá hann
ekki, að þorpið litla væri breytt að neinu leyti. Fyrst sást Indí-
ánaþorpið alveg niður við sjóinn, svo tók sjálft Machias-þorpið
við, óreglulegar húsaþyrpingar utan í brekkum fyrir neðan
dimma skóga. Já, allt virtist eins, meira að segja slorlyktin.
Framundan húsi Peabody-fjölskyldunnar var lítil bryggja, og
að henni sigldi Mead nú báti sínum. Asa kvaddi hann og gekk
heim að húsinu. Hann harmaði, að sér hefði ekki gefizt tími til
að kaupa fáeinar gjafir handa þeim áður en hann fór frá Boston,
því að nú komu hálf-systkin hans hlaupandi á móti honum, og
spurðu hann um þetta.
„Jú,“ skrökvaði hann, „en þið verðið að vera þolinmóð, þar
til-eg tek úr töskunni minni.“
Hann tók Connie upp og spurði hana, hvað föður þeirra liði.
„Hann er ansi lasinn,“ svaraði hún. „Falconer læknir veit
ekki, hvað er að honum. En þú læknar hann, er það ekki, Asa?“
„Eg geri það, sem eg get.“ .
„Þú ert------læknir, er það ekki?“
„Jú, Connie, eg býst við því. Já, en hvaða gagn var að því?
Hvað gat hann gert til að auðga læknavísindin að þekkingu með
því að starfa þarna? Hann sá sjálfan sig eftir nokkur ár —
| þreyttan og slitinn, eins og alla lækna, er störfuðu á þessum
útkjálkum menningarinnar. Asa andvarpaði, um leið og hann
lét Connie niður.
En þetta var þó heimili hans, og um leið og hann gekk síðasta
spölinn upp að húsinu, sagði hann við sjálfan ssig, að hann yrði
að gera það, sem hann gæti, hvort sem honum líkaði betur eða
ver.
Það var ekki góðs viti, hvað húsið var úr sér gengið. Því
hafði ekki verið haldið við að neinu ráði, síðan hann fór að heim-
an. Ósjálfrátt var Asa litið til brennihlaðans. í Machias var það
talið tákn dugnaðar manna, hversu mikinn eldivið þeir áttu
heima. Brennihlaðinn fyrir utan Peabody-húsið gat ekk enzt
lengur en í nokkrar vikur — ef sparlega var með það farið.
Svo sneri Asa sér að útihurðinni, sem var einmitt lokið upp
Hefur frjálslegt ástalíf sett
smánarblett á Oxford?
Hegiiwrsök ástandsins
breyttur hugsunarháttur.
Um hverja helgi streyma
bandarískir flugmenn til há-
skólabæjarins Oxford, sem ekki
er furða, því að 15,000 þeirra,
eru í herbækistöðvum í grend-
inni.
Þeir „spásséra“ niður High
Street, segir bandarískt viku-
rit, brátt verður þröng á þingi
í öllum hinum gömlu drykkju-
krám, og umferðarþröng á
hverju götuhorni.
Nú er það eins og gengur, að
hermenn sækjast eftir stúlkúm,
og þær sækjast eftir að vera
með þeim, sumpart af því, að
þeir hafa meira fé handa milli
en heimapiltarnir, og er þetta
allt gömul saga. En hinn gamli
og virðulegi háskólabær Qxf ord
hefur oft fengið heldur harða
dóma og verið talin gleðibær,
og það eins langt aftur í tímann
og nokkur man. Tala óskilget-
ina barna er þar mun hærri en
annarsstaðar í Englandi, eða
7.9% og alltaf ef eitthvert
hneykslisfréttablaðanna þarf að
auka söluna eða vantar efni í
hneykslisfréttadálkana, er allt-
af gripið til þess að skamma
Oxford fyrir siðferðisástandið.
Seinast gerði Daily Sketch
þetta og birti myndir af banda-
rískum flugmönnum og ensk-
um stúlkum, þar sem þau
.....
allt virti§í í ,l>ezta lagi, þar til hún fór að kvarta um .að hún-gengu um göturnar og leiddust!
fyndi einhverja bólgu í brjóstinu. Efitr það fór henní sihnign-: En hvað um það — rann
andi, en Prudence varð að vinna allt ein, sem vinna þurfti á! sóknarnefnd var skipuð og það
heimilinu. Morgan hafði nð vísu Téynt að vinha Bins og .fulltíða '' T-car sjálfur biskupinn af Dor-
chester, sem var svo framtaks-
samur, að láta málið til sín
taka. Nefndin átti að rannsaka
hvernig ástandið væri í þessari
„borg smánarinnar“ (city of
shame) eins og að orði var
komist. Og nefndin komst að
þeirri niðurstöðu, að ein or-
söknin gæti verið, að flugmenn-
irnir hefðu meiri fjárráð en
heimapiltarnir, en orsakirnar
væru miklu fleiri fyrir ríkj-
andi ástandi. Þeirra meðal, að
stúdentafjöldinn væri mjög
mikill, ónóg löggæzla, mikill
fjöldi verkafólks æíti heima í
leiguhúsnæði, fjarri heimilis-
| áhrifum, en niðurlagsorð
nefndarinnar voru: „Að okkar
dómi er aðalorsökin hve sú
skoðun hefur þreiðst út, að
ekkert sé rangt við kynsleg
mök fyrir hjónabandið, né
heldur við það þóti fijón séu
hvort öðru ótrú.“
Sagt er, að bandaríski flug-
herstjórnin hafi verið fegin
niðurstöðunni, þ. e. ,að ekki var
' felldur þungur áfellisdómui'
iyfir ílugmönnunom, en lét
'annars málið .afekipialaust,
; nema að hún tilkynnli. að sam-
| kværot athugunum, sem hún
i hefði látið gera„ hermdu
: skýrslur, að flugmönnum hefðu
verið kennd 6 börn í Qxford
árið sem leið, af úiri 120 óskil-
getnum börnum, sc:m‘ íæddust
þar það ár.
%
- BRiDGE -
é A, G, 8, 6
V K, D, 5, 4
♦ 10, 9, 8
* A, 10
N
S
A K, 5
V A, G, 10, 9, 8, 7
♦ A, K, D
* 7, 6
Suður spilar 7 hjöru og spurfc
er hvernig hann eigi að spiia
spilið eftir útkomuna frá Vestri,
sem er laufa-kóngur.

Þjónninn ber fram súpuna:
„Mikið hefur nú rignt í dag.“
. „Já,“ svaraði gesturinn. „Það
er auðfundið á súpunni."
®
„Já, þér skrifið vel,“ segir
skrifstofustjórinn við stúlkun-i,
sem sækir um skrifstofustarf.
„En kunnið þér líka hraðrit-
un?“
„Já, eg kann hraðritun,“
segir stúlkan. „En þá er eg dá-
lítið seinni.“
Cíhu Mmi
Úr Vísi fyrir 35 árum.
Landhelgisbrot.
Eftirfarandi fréttir eru í Vísi
19. marz 1919: Sú saga er sögð
hér í bænum, að „Beskytteren“
varðskip Dana við Færeyjar,
hafi náð þar tveimur enskum
botnvörpungum, sem voru þar
að veiðum í landhelgi, og hafi
skipstjórarnir neitað að koma
fyrir rétt af því, að þeir væru
enn í sjóliðinu og sjóherréttur
Breta væri eini dómari þéirra.
Og ennfremur var þessi frétt:
Hláka helzt enn um land allt
heð hægri austanátt.
Mad. Tallien.
Og loks var þessi frétt sama
dag: Mad Tallien, myndin, sem
nú er sýnd í Gamla Bíó, sýnir,
merkilegan þátt í frönsku
stjórnarbyltingunni og er mjög
falleg og áhrifamikil.
MARGT Á SAMA STAÐ
ampeR **
Raflagnir — ViðgerSir
Rafteikningar
Þingholtsstræti 21.
Sími 81 556.
Undirkjólar
náttkjólar
úr nyíon og prjónasiíki.
ÁvaUt imkið og gott
úrval.
Gjafabúðai,
Skólavörðustíg.