Vísir - 20.04.1954, Blaðsíða 4

VISIR

? !■ : JJi
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónssom,
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (limm liimr)
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Áttræð 18 bama móðir.
Þingii og störf Jtess.
Alþingi sat lengi að störfum að þessu sinni enda afgreiddi
það ýms merk mál og stór. Þó eru ekki ætíð stóru málin,
sem eru tímafrekust og verða oft langar umræður um má),
sem litlu skiptta.
Áfengismálið má vafalaust telja mesta hitamál þingsins og
það mál, sem mesta almenna athygli vakti. Togstreita hefur
lengi verið um það hvort leyfa eigi bruggun áfengs öls í
landinu. Var mikill- undirróður hafinn fyrir ölinu utan þings
og innan og um það leyti sem frumvarpið var afgreitt frá
efri deild, var útlit fyrir að sterka ölið mundi bera hærra
hlut yfir því veíka. En svo fór þó, að neðri deild synjaði um
áfenga ölið með miklum atkvæða-mun. Er ekki útlit fyrir
fyrst um sinn að leyft verði að brugga áfengt öl til neyzlu i
landinu. Áfengisfrumvarpið var afgreitt frá þinginu í svipuðu
formi og það var h 'yrir, en þó voru að ýmsu leyti hert
ákvæðin um meðferð áfangis. Tíminn á nú eftir að leiða í ljós
hvort skynsamlegar og hóflegar reglur um veitingar og meðferð
áfengis geta bætt úr því ófremdarástandi, sem verið hefur
um skeið í þessum efnum hér í bæ og víðar.
Endurskoðun skattalaganna var þarft verk, svo langt sem
hún náði. Sérstaklega var mikils varðandi það álcvæði að
.gera sparifé skatt- og útsvarsfrjálst. Ýmsar breytingar
voru gerðar á lögunum auk hinnar beinu skattalækkunar.
En þótt gott sé að hafa náð þessum áfanga, hefur ríkisstjórnin
ekki staðið við loforð sitt um endurskoðun skattalaganna,
fyrr en endurskoðaður hefur verið einnig kaflinn um skatt-
lagningu félaga. En skattar og útsvör á félögum í öllum at-
vinnugreinum, höggva nú svo nærri þessum skattgreiðenduin,
að atvinnureksturinn í landinu er í mikilli hættu, ef ekki
verðpr bráðlega snúið til betri vegar.
Lögin um að verja 250 millj. króna næstu 10 árin til
rafvirkjana út um byggðir landsins, marka merkilegt spor í
rafmagnsmálunum. Þetta er stórt átak til að bæta kjör fólksius
í sveitunum og hindra um leið fóksstrauminn til kaupstað-
anna. Um nauðsyn þessa máls verður ekki deilt en menn eru
ékki á einu máli um það, að rétt sé að hef ja þessar framkvæmd-
ir í stórum stíl á næsta ári eins og nú standa sakir um eftir-
spurn um vinnuaflið í landinu.
Samvinna stjórnarflokkanna á þinginu virðist hafa verið
góð og báðir flokkar staðið trúlega við þá samninga, sem
gerðir' voru um stjórnarsamvinnuna í öndverðu. Hins vegar
verður aldrei hjá því komist að eitthvað beri á milli í smærri
málum, en ekki þarf slíkt að valda samvinnu-slitum.
Stjórnarandstaðan hefur aldrei verið aumari en á þessu
þingi. Var hún lágreist og máttvana og setti engan svip á
þingið. Lögðu andstöðuflokkarnir fram nokkur sýndar-frum-
vörp, er komust í nefnd of sofnuðu þar. Jafnvel Einar Olgeirs-
son er hættur að hafa gaman af að tala.
Guðbjörg Gísladóttir frá
Hámundastöðum í Vopnafir'ði
er áttræð í dag'.
Hún er ættuð af Fljófsdals-
héraði og standa þar að henni
sterkai' ættir, sem ekki er rúm
til.að rekja hér.
Gift var hún Sveinbirni
Sveinssyni bónda á Hámundar-
stöðum, afrenndu karlmenni og
dugnaðarmanni. Hann lézt 1945
sjötugur að aldri.
Á Hámundastöðum bjuggu.'
þau til þess tíma eða rúmlega í
fimmtíu ár og eignuðust 18 j
börn, sem flestöH komust til
fullorðinsára þó ekki séa hú
nema 11 á lífi.
• - .- '*Ý
Má því fuliyrða, að það .er ó-
svikið dagsverk, sem Guðbjörg.
hefir lagt inn í hið íslenzká
þjóðarbú. Getur hún ná .stolt
horft yfir farinn veg, og
minst margra unninna sigra
þótt þeir kostuðu erfiði ti.l Mns |
ýtrasta og' hvíldarstundir vorU '
fáar.
Furðulegt má teljast hversu
vel Guðbjörg ber þennan háa'
aldur þrátt fyrir 18 sængurleg- _
ur og þrotlaust erfiði í sárrij
fátækt og harðrétti alla ævi, er
hún sámt hin ernasta, endá
hefir hún alltaf tilheyrt þeirri
góðu manntegund, sem harðna
við hverja raun.
Nú er hún komin hingað til
Reykjavíkur um langan veg og
strangan til þess að halda upp
á áttræðisafmælið sitt með
börnum sínum, sem mörg eru
búsett hér í bænum. Hún dvel-
ur í dag hjá syni sínum Valde-
mar Sveinbjörnssyni, Kárastíg
9 A. —
Chesferfii®Id—nn u htur
1 sóíi, 3 stólar (noíaá) iil sefu með íækifærisverði.
Upplýsingar í síma 3275 í dag og næstu daga.
Æ ínerísk ir m wdeikjjó tu r
Samkvæmispils og telpukjóiar frá 6—12 ára, ei'nnig
nokkrar kápur- og peysufatafr.ákkar, stór númer til sölu
ódýrt, sími 5982.
Gæzla
"R-fcað leikur nú eigi lengur á tveim tunum, að fiskmergðLi
innan hinnar nýju landhelgislínu fer ört vaxandi. Friðun-
dn fyrir botnvörpu og dragnótaveiðum hefur gefið betri raun
en flestir þorðu' a.ð vóna í býrjun.
Það vekur ekki mikla ■ fufðu þótt útlendir togarar
hætti á það að fara inn fyrir landhelgislínuna, ef þar er mikils
fisks von. Það hafa þeir gert 'í marga mannsáldra. En hiít
vekur undrun og gremju landsmanna, er íslenzkir togaraskip-
stjórar vitandi vits veiða innan landhelgis og brjóta þannig þau
2ög, sem þjóðin, í andstöðu við stærri þjóðir, er að halda uppi
til varnar lífsafkomu sinni og sjálfstæði. Útlendu togararmr
bera að sjálfsögðu ekki mikla virðingu fyrir þeim lögum, sem
þeir sjá sum skip íslendinga sjálfra virða að vettugi.
Ekkert er nú nauðsynlegra en að auka svo landhelgisgæzi-
una, að hin friðlýstu svæði verði ekki fyrir ágángi veiðiþjófa,
hvort sem þeir eru innlendir eða útlendir. íslendingar sjálfir
eiga að sýna útlendingunum, að þeir virði sín eigin lög. Ef
íslenzkir togaraskipstjórar reynast sannir að sök um veiði í
landhelgi, af ásettu ráði, ættu þeir ekki að hafa rétt til að
. stjórna slíku skipi næstu árih. Landhelgismálið er mesta hags-
munámál þjóðarinnar nú. Þess vegna er ekki hægt að þoia
að íslenzkir menn gangi gegh því.
Karl eða kona sem getur teMS sð sér að búa
til snið eftir myndum. fvrir hraðsaumastofu, og
getur unnið heima; ésfeast. Til’ooð sendist i póst-
hóll 434.
Svefnsótar
með gúmmísætum, léltir í meðíörum og endingar-
góðir. Fjölbreytt úrval aí áklfeði. Fantanir aí-
greiddar með stuttum ívrírvara.
Guðmundar Guðmundssonar
augaveg 166.
Þrjðjudaginn 20. apríl 1954.
Þá er páskahelginni lokið og
aftur tekið til starl'a alls staðar.
Allflestir hafa nú notið fimæ
daga livíldar, en páskafríið er
lengsta frí vinnandi manna hér í
bænum, að undanskildu sumar-
leyfinu. Það er gott að fá nokk-
urra daga fri til þess að livílasf
frá daglegum störfum, en það er
líka gott að hefja starfið að nýju,
því löng fri verða leiðigjörn,
nema eitthvað sé liaft íyrir
stafni.
SkíðaferSir.
Það'er' vénjan nm þessa hel-gi
að mikill fjöldi æskufólks fer upp
til f jalla til þess að stunda skíða-
ferðir, og er það heilsusamlegt í
bezta máta. Að þessu sinni vorii
skiðavikur bæði á Akureyri og
ísafirði, og héldu margir héðan
fir bænum til þeirra staða. Kn
hér syðra hefur sjalfsagt verið
minna tækifæri fyrir þá, sem
heima sátu til þess a'ð njóta
þeirrar skemmtunar, því rignt
hefur látlaust alla dagana, nema
í gær. En þótt skíðafæri sé ekk-
ert, er þó alltaf gott að njóta
útiloftsins fyrir utan bæinn, ef
þess gefst nokkur kostur.
DagBlöðin í bænum.
En svo er það önnur hlið á
páskahelginni, sem stendur í
beinu sambandi við fimm daga
frí alla flestra vinnandi manna
—- en það er að alls staðar er
lokað og allar framkvæmdir
slöðvast. Og eitt er það, sem ég
lieyri menn oft fárast út af, en
það er að ekkert dagblað kemur
út þessa daga. Almenningur er
| orðinn svo vanur því að sækja
aliar sinar fréttir i dagblöðin, að
hann á erfitt með að sætta sig
við að fá ekki áð sjá neitt blaS
í fimm daga. En þannig er það
samt, að livað bindur annað, þótt
segja megi að óþægilegt sé það
fyrir fólkið að sjá ekkert blað
þessa daga.
I
Margir fridagar.
, Og rétt mun það vera, að óvíða
mun ástandið vera jafnslæmt og
hér á landi i þessu efni, enda
, hvergi jafnmargir frídagar á ári
hverju. Stundum telur fólk að
það muni vera blaðamönnummi
, um að kenna að blöð koma ekk'i
út á almennum fridögum, en
gleymir þá, að blöðin verða að
prentast og' að því verki vihna
menn, sem eru í samtökum, er
samið háfa um ákveðna frídaga
á árinu, og vinna þá ekki þá daga
ncma þá fyrir talsvert hærra
kaupi. En æskilegt væri það þó,
að hægt væri að láta blöðin köma
oftar út og myndi það vera vin-
sælt hjá almenningi. Lýkur svo
Bcrgmáli i dag með ósk um að
állir mæti nú hvildir og endur-
rtærðir tii starfa hver á sínurn
stað. — kr.
Vogabúar
Munið, cf þér þurfið
að auglýsa, að .tekið er
á móti smáauglýsingum
í Vísi í
■ *
Verzlain Arna J.
Sigurðssonar,
LangbwHsvegi 174
Smáaugiýsingar Vísis
eru ódýrastar og
fljóívirkastar.