Vísir - 03.09.1954, Blaðsíða 7

Föstudaginn 3. september 1954
TISIB

nr
^vivbfvvvvvvvvv^ft^ivv'^^’w/^fyvvvvvvpkfvwvwJVFkFfawyvjw'irfVft
Ijiíandi - - ■
dauöuv
£ftir P Potter
13
WPU^/VWV^^WWW^»WW^F%^W^^Vt^WWV^^WVS^WWVW#V
^FVwvv^v-vr^vvvN^vvvvvvvvvvvvjVb^vvs^^vs/vvvvrwíVFwvvvwrwv^
Evrópuráðið
eg hafi fengið einhverjum náunga í lestinni umslagið. Eg gæti
meira að segja logið upp einhverju nafni. En von bráðar munduð
þér sannreyna að eg hefði sagt rangt frá. Og á meðan mundu
Hússarnir finna umslagið.
* — Hvers vegna eruð þér orðinn svona hjálpfús, allt í einu?
sagði Schmidt. — Gæti það verið af því að yður langar ekki til
að iáta Ottó yfirheyra yður?
— Mig langar áreiðanlega ekki til þess, sagði eg. — Ekki
undir þessum kringumstæðum. En eg hugsa samt að eg mundi
ráða við hann ef þið leggið frá ykkur skammbyssurnar.
— Láið þér mig tukta hann til, yður hágöfgi, sagði Ottó. Nú
var glottið horfið af honum.
Eg leit á klukkuna. — Lestin hefir staðið á Keleti-stöðinni í
hálftíma. Eða vel það. Ef Rússarnir hafa ekki fundið umslagið,
þá finna þvottakonurnar það vafalaust.
Schmidt gekk inn fyrir skrifborðið og horfði á myndina af
Hitler — „der Fuhrer“.
— Eg hefi sagt yður hundrað sinnum, að mér stendur alveg á
sama um hvað þér hafið fyrir stafni, sagði eg. — Og ungfrú
Torres líka. Þér vitið hvers vegna eg kom til Uhgverjalands og
hvers vegna hún er hérna. Eg verð að hefjast handa um leitina
að bróður mínum, og ungfrú Torres verður að komast aftur til
Genéve. Okkur langar jafnlítið og yður að lenda í klónum á
Rússum. Því fljótar sem þér fáið umslagið því fljótar losnum
við.
— Setjum svo að eg sendi yður á brautarstöðina með Ottó,
sagði Schmidt. Hann mun hafa hugsað hátt. — Hvernig á eg að
vita hvort þér eruð ekki að veiða okkur í gildru?
— Hverskonar gildra ætti það að vera? sagði eg. — Þér vitið
að bæði Rússar og Ungverjar eru að leita að okkur ungfrú
Torres. Ætli eg ætti ekki mest á hættu?
— Hermann ætti bráðum að fara að koma, sagði doktorinn. —
Eg gæti sent hann og Ottó á stöðina.
— Heillaráð! sagði eg. — Það er bara sá gallinn á að þeir vita
ekkert hvar þeir eiga að leita. Hvað haldið þér að það taki lang-
an tíma að leita í tólf vögnum?
— Ef eg sendi þá báða með yður þá gætuð þér ekki sloppið,
sagði Schmidt. — Og.þið gætuð verið komnir aftur eftir klukku-
tíma. ! 1
— Ekki hingað, sagði eg. — Það kemur ekki til mála. Á sömu
stundu og þér fáið umslagið yfirgefum við ungfrú Torres ykkur.
Doktorinn barði skammbyssuskeftinu í borðið.
— Það’ereg sem skipa fyrir hérna!
— Þá það, sagði eg. Nú var um að gera að láta ekki leikinn
falla niður. — Eins og þér viljið. Eg lyfti hendinni og leit á
klukkuna. — En þér farið illa með tímann.
Doktorinn tók í eyrnasnepilinn. Svo sagði hann: — Gott og
vel! En ef annaðhvort ykkar gabbar mig þá skýt eg ykkur bæðL
Þegar við fórum hafði Ottó farið í fötin, sem Hermann hafði
fært honum, Schmidt og bófamir tveir kvöddu mynd Hitlers
nazista-kveðju og tautaði „Heil Hitler!“ um leið og þeir fóru
út úr dyrunum. Eina vonin var að komast á burt úr þessu greni.
Framh. af 5. siðu.
ég m. a. lagði áherzlu á, að auð-
vitað vissu íslendingar vel, að
undirtektir Norðurlandaráðsins
undir þetta velferðarmál íslend-
inga, skiptu að þvi leyti engu
máli, að örlög þess yrðu ráðiu
annars staðar. Hið eina sem vér
mæltumst til og þættumst eiga
siðferðilegan rétt á, væri þess
vegna samúðaryfirlýsing vina
vorra og frænda.
í nefnd þeirri sem um málið
fjallaði, sat Hannibal Valdimars-
son alþm., af liendi íslendinga,
en auk þess mættum við Stein-
grímur Steinþórsson, landbúnað-
ar- og félagsmálaráðherra á fund
um nefndarinnar. Skýrði Hanni-
bal Valdimarsson málið ágæt-
lega fyrir nefndarmönnum, en
við Steingrímur Steinþórsson
lögðum orð i belg eftir þvi sem
ástæða þótti til. Var síðan kosin
undirnefnd í málið. í þeirri nefnd
kom fram breytingartillaga af
hendi Svía. Tókum við hana til
athugunar, feldum úr henni
þriðja hlutann en ■ lýstum okkur
siðan fylgjandi lienni. Voru um
það sammála allir fulltrúar ís-
lands í ráðinu, en þeir eru al-
þingismennirnir Bernharð Stef-
ánsson, Gísli Jónsson, Hannibal
Valdimarsson, Jörundur Brynj-
ólfsson og Sigurður Bjarnason,
ásamt okkur Steingrími Stein-
þórssyni. Var tillagan síðan sam-
þykkt einróma, og er svohljóð
andi:
„Norðurlandaráði er full-
ljóst, að það er hagsmunamál
allra landa, sem stunda fisk-
veiðar við strendur íslands,
og íslendingum lífsnauðsyn,
að gerðar séu ráðstafanir í
þeim tilgangi að vernda fiski-
stofninn á þessum slóðum,
Að því leyti sem lögmæti
þeirra ráðstafana, sem þegar
hafa verið gerðar, er deilu-
mál milli íslands og annars
ríkis, er Norðurlandaráð ekki
bært um að láta í ljós álit sitt.
Réttur vettvangur til þess að
komast að þjóðréttarlegri nið-
urstöðu um ágreiningsefnin er
Haagdómstóllinn, en ekki
Norðurlandaráð eða Evrópu-
ráðið.
Norðurlandaráð ákveður að
beina þessari ályktun sinni til
stjórna þeirra landa, sem að-
ild eiga að ráðinu.“
í þessari tillögu felst aðallega
tvennt sem máli skiptir.
Hið fyrra er að ráðstefnan lýs-
ir yfir að aðgerðir til verndunar
íslenzkum fiskimiðum sé mörg-
um þjóðum nauðsyn en íslend-
ingum lífsnauðsyn. Þeir sem
þessa samþykkt gerðu, — en til-
lagan var einróma samþykkt, —
vissu allir hvaða ráðstafanir fs-
lendingar eru búnir að gera og
af lífsnauðsyn. - Kaupmanna
hafnar stórblaðið Berlingske Tid-
ende sagði einnig berum orðum,
að ráðið liefði lýst samúð með
aðgerðum þeim, sem íslendingar
hefðu gert í landhelgismálinu.
Þessi samþykkt er því íslending-
um mikill siðferðilegur styrkur.
í öðru lagi lýsir Norðurlanda-
ráðið yfir því, að Evrópuráðið sé
ekki réttur vettvangur til að á-
kveða lögmæti aðgerða íslend-
inga. Út af því tel ég rétt að vekja
ahygli á, að enda þótt íslending-
ar fagni því að eiga þess kost að
ræða í Evrópuráðinu löndunar-
bann brezkra útgerðarmanna og
skýra málstað vorn, telja þeir að
sjálfsögðu Evrópuráðið ekki rétt-
an aðila til að dæma um lögmæti
friðunarráðstafana vorra heldur
Haagdómstólinn. Með samþykkt
Nerðurlandaráðsins hefur m. a.
það unnist, að Norðmenn, Danir
og Svíar hafa skuldbundið sig til
að fylgja þeirri skoðun íslend-
inga.
Á þessu stigi málsins sé ég ekki
ástæðu til að hafa um þetta fleiri
orð. En ég get eigi skilið svo við
frásögn af atburðum sem skeðu
á Osío-fundunum, að ég skýri
ekki íslendingum frá því, að
Norðmenn létu sér ekki nægja
að fagna íslendingum með ein-
stakri gestrisni, heldur sýndu
þeir oss sem þangað komu sem
umboðsmenn íslenzku þjóðarinn-
ar, vináttu og ástúð, sem vér
munum aldrei gleyma.
Ríkisarfinn, forsætisráðherr-
ann, rikissjórnin í heild, allir
lögðust á eitt um að hylla ísland,
og blöðín birtu daglega viðtöl við
oss og öll án unóantekningar í
sama anda vinátu og bræðralags.
Er sízt ofmælt þótt sagt sé, að
engir aðrir en Norðmenn liefðu
fagnað íslendingum með svipuð-
um hæti. Er vel að íslendingar
séu þessa minnugir.
Mér þykir ekki rétt að ræða
að þessu sinni önnur mál er ég
athugaði af hendi ríkisstjórnar-
innar, en hef að sjálfsögðu gefið
stjórninni skýrslu um þau.
SKIPAUTG€R§
Ruusms
vestur um land til ísafjarðar
hinn 7. september. Vörumót-
taka til Snæfellsneshafna,
Flateyjar og Vestfjarðar í dag
og árdegis á morgun. Far-
miðar verða seldir á mánudag.
HREINSIÐ
Klóset-
skálarnar
með Sani
Flush
Hreinsar
auðveld-
lega og
gefur
þægilega
lykt.
Hreinsar einnig mjög vel
hitavatnskassa.
Heildsölubirgðir:
Kristjánsson h.f.
Sími 2800.
Nýkomið:
Ermablöð. Svört flauels-
bönd. Plast-bandprjón-
ar, allar stærðir. Libelle-
hárspennur. — Hárspennur
með plasthnúð. Mikið úrval
af smávörum til fatasauma.
H. Toft
Skólavörðustíg 8. Sími 1035
Einu sinni var....
Þessar fréttir birti Vísir m. a-
þ. 24. ágúst 1919.
Markús Einansson,
Laugavegi 44, selur eftir-
taldar vörur: Tvisttau frá 1.25-
1.50 pr. m. Verkamannatau
2.25 pr. m. Léreft frá 1.75—
2.45 pr. m. o. m. fl. Ef buddan
yðar gæti talað mundi hún ráð-
leggja yður að verzla við mig.
Fjallganga.
Fjórir menn lögðu af stað
héðan í gær, sjóveg upp á Kjal-
arnes, og ætla að ganga á Esju
í dag. Þessir menn eru: Ólafur
próf. Lárusson, Stefán læknir-
Jónsson, Ingvar Sigurðsson og.
Baldvin Sveinsson.
Svo höndulega
tókst til í gær, er verið var að;
skipa póstinum í land úr „fs-
landi“ að einn póstpokinn féll
útbyrðis og í sjóinn. Pokinn
náðist þó aftur en viðbúið er að
skemmst hafi það sem í honum
var.
Copr. líM. Kð[»r Rict Burrough*. Ine.- -Tm. Rta.TJ. OB.
jDistr. by United Featúre Syndlcate, Inc.v
C & SumugfU:
- TARZAN
1637

-
Þegar Gozu hafði rekið. upp öskur
hlupu allir meimirnir í áttina til
Tarzans.
Þeir voru vopnaðir spjptum og
hnifum og voru illilegir á svip.
Til þess að verjast árás þeirra
greip Tarzan kyndla af veggnum og
fleygði þeim á þá.
Logandi olían flæddi yfir óvinina-
svo þeir ráku upp hræðileg öskur.