Vísir - 10.11.1954, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 10. nóvember 1954
VtSIR
Upp
undir 50
æfterni búa
manns af íslenzku
nú í Vancouver.
Viðtal við Geir Jón Helgason, fv.
lögregluþjón, sem hér er í héimsókn
hjá ættingjum og vinum.
Það þótti ýmsum í mikið ráðist, er einn af borgurum þessa
unníð sér miklarástsældir allra fólki, sem eg hefi kynnst og
íslendinga þar og er ákaflega vel fólk mitt, hefir yfirleitt liðið
í vetur. Einn þeirra Orri, hjá íslenzku fólki sem stundar'
sonur Hjalta Bjönrssonar, sem ávaxtarækt á býli í grennd við'-
verður áfram við nám í vetur. Vancouver. Hefir hann i-eynst
en vann í Vancouver í sumar. hinn bezti varðhundur. Sem
Annar hefir verið við starf í dæmi get eg nefnt, að eitt sinn
Albertafylki í sumar, en sá er enginn var heima, komu
þriðji er kominn heim. Islenzku t tveir menn, sem eitthvað voru.
að snuðra utan húss og fór ann-
látinn og kona lians. Þau fluttust
þangað með 3 börn. Síra Kirikur
messar á íslenzku ánriahvorn
sunnudag. Söfnuðurinn leigir nú
danska kirkju. Mikill áhugamð-
vel.
bæjar, Geir Jón Helgason lögregluþjónn, tók sig upp fyrir ur um kirkjiibyggingtina er líka
tæpum 3 árum og fluttist vestur um haf með stóra fjölskyldu,
til þess að setjast þar að.
Vakti þetta og athygli vegna
þess, að Vesturheimsferðir
voru að flestra ætlan úr sög-
unni, að undanteknum ferðum
námsfólks og kaupsýslumanna.
Menn voru að velta því fyrir
sér, hvernig þessum stóra hóp
mundi nú vegna, er vestur
kæmi, en allir kunnugir vissu,
að forystan var góð, þar sem
Geir Jón var, en hann var
mörgum kunnur fyrir dugnað
og marga aðra kosti. En nú er
Geir Jón heim kominn í heim-
sókn til móður sinnar, ásamt
konu sinni og einni dótturinni,
og hefir tíðindamaður frá Vísi
fundið hann að máli, og rabbað
við hann um sitt af hverju, sem
á daga hans hefir drifið síðan
hann fór vestur um haf. —
Geir Jón var 13 ár lögreglu-
þjónn hér í bæ, eða frá 4939, en
þar áður eða frá því urr.i 1930,
er hann lauk prófi úr Sjómanna
skólanum, var hann skipstjóri
á línubátum og stýrimaður á
togurum.
Vestur á strönd.
„Það eru 3 ár í febrúar síðan
við fórum vestur,“ sagði Geir
Jón. „Við vorum 11 í hópnum,
eg og kona mín, Regina Guð-
mundsdóttir, og sjö börn okk-
ai% tengdasonur okkar Grettir
Björnsson, kvæntur Ernu dóttur
okkar, og . Geir Jón, sonur
þeirra, rúmlega árs gamall. Við
tókum okkur fari á Tröllafossi
til New York. Eg hafði komizt
að þeirri niðurstöðu, eftir að
hafa hugsað vel málið, að okk-
ur mundi henta bezt að ferðast
vestur til Vancouver, B. C., en
til launa. svo að eg ákvað að
vinna að hverju sem bezt byö-
ist. Vann eg því að ýmsu fram-
an af. Stundaði m. a. sjó-
mennsku, var tvo mánuði á tog-
bát, og hafði þá betra kaup en
eg hefi nokkurn tíma haft, en
eg varð að sleppa því heimilis-
ástæðna vegna, en kona mín
fór í sjúkrahús fljótlega eftir
komuna vestur og átti þar barn
hálfum mánuði eftik að við
kommn, og' þar sem við vorum
aðeins búin að koma okkur
fyrir til bráðabirgða, og við eftir
Vesturfararhugur
í mörgum.
Eg hefi orðið þess var, að
vesturfararhugur er í allmörg-
um, og munu allmargar beiðnir
liggia fyrir í brezka sendiráð-
mikilla vmsælda og Iiefur greitt
inu hér, um að flytja til Kan-
ada. Með hliðsjón af minni
reynslu og kynnum vildi eg
segja þetta, við hvern þann,
Hálfdán Thorlaksson ræðismaður
íslands í Vancouver, seni nýtur
ákaflega vel fyrir fjölda mörguni
íslendingujn. Þá vil ég nefna, að
þjoðræknisfélag stárifar í Van-
couver og er formaður ]>ess
Bjarni Kolbeins, ágætur maður.
ITánn tók á móti okluir við kom-
una véstur, og eigum við honum
og -fjölda margir áðrir íslending-
ar þakkir að gjalda.
íslendingar eru margir í
Vancouver og fer sífjölgandi.
Er það mjög algengt, að fólk
frá Winnipeg og bændafólk úr
sléttufylkjunum sem farið er
! sem hefir slík áform á prjón-
unum: Rasið ekki fyrir ráð
fram. Takið ekki ákvörðun
nema að vandlega athuguðu
máli. Þér vitið hverju þér
1 sleppið, en ekki hvað þér
hreppið. Eg mundi alvarlega
ráða mönnum frá að fara með
fjölskyldur vestur um haf.
I nema eiga vísa atvinnu og
ar inn. Er sá kom út með sitf
af hverju, égg o. fl. sem hann
ætlaði með, varði Spaker hon-
um útgöngu hátt á aðra klukku-
stund, þar til lieimafólk kom.
en hinn maðurinn áræddi ekki
inn félaga sínum til hjálpar.
Sem betur fer voru þeir félagar
óvopnaðir. — Fólk er annars
yfirleitt löghlýðið, en sitt af
hverju gerist sem mundi koma
mönnum heima . mundi þykja.
all einkennilegt. —- Þannig
kom það fyrir ung hjón, sem
voru búin að kaupa sér innbú
fyrir 2000 dollara, og nýflutt í
einbýlishús að meðan þau voru
í kvikmyndahúsi var öllu inn-
búi þeirra rænt og ekkert nema
berir veggirnir þegai- þau komu
heim. Kumpánar slíkir sem.
þeir, er þarna voru að verki,
hafa kynnt sér hvernig ástati-
er, þar sem þeir bera niður, og
, að eldast, flytur þangað í hlýrra
að kynnast öllu og venjast. sa loftslag> er aldurinn færist yfil.
og eins og gengur slást þá ætt-
eg að eg varð að geta verið
meira heima við. Fékk eg þá
starf sem pakkhúsmaður og
vann við það eitt ár, en það var
fremur illa launað. Síðan fór eg
að vinna að húsasmíði og vann
hjá stóru fyrirtæki í 14 rnán-
uði.
Upp á eigin spýtur.
Eg komst svo í trésmiðafé-
lagið í borginni og s.l. sumar
fór eg að starfa upp á eigin
spýtur. Er eg í félagi með öðr-
um manni og tökum við að
okkur húsasmíði í ákvæðis-
vinnu. Erum við sem stendur
með 3 hús í smíðum og höfum
fyrirgreiðslu og góð fjárráð.
Þeim, sem búnir eru að koma hafa skjót handtök.
ingjar og vinir í hópinn. Það
mun ekki fjarri, að þar sé upp
undir 5000 manns af íslenzku
bergi brotið.
Meðal þeirra, sem komið
sér vel fyrir og eru orðnir rót -
fastir, hættir mörgum til að
gleyma mörgum erfiðleikaárum.
Við engu minni erfiðleika er
að etja þar en hér. Aðstreymi
Þarna hefði
vera á verði.
Spaker átt 'að'
Sóttu peningana
í vatnsfötum.
Annað atvik, spaugilegt kom.
til Kanada er svo mikið yfir-
pcuia, ociu ÍVUUUU ~ . '
hafa fyrir tiltölulega skömmum!leitt’ að íullyrði\mf’ f íyrir’ 1 Vancouver. Tveir bófar ■
5—8 um boðið, ef starf er laust. hringdu 1 banka og kváðust:
Atvinna er og víða nokkuð rnundu brjótast inn á tilteknum.
tímabundin. stopul á vetrum. degi. Viðbúnaður var hafður
ekk-
hafi liðið vel og Kanada sé ert gerðist. Nokkru síðar er
tíma, eru: Erlendur Erlends-
son í Röðii. sem íluttist vestur
fyrir einu ári með konu og 4 , , . , ...
börnum. Hann stundar trésmíði Þetta segl eg hiklaust, þott mer tll móttöku þeiiTa, en
og vegnar vel. Sigurður Jóns-|hafi liðið vel °g Kanada se,ert gerðist.
framtíðarland eins og okkai menn voru ekki varir um sig:
land. Um Vancouver er það og lengur ruddust tveir vopnaðii’
að segja, að þangað er mikið menn inn í bankann, fylltu
aðstreymi frá hinum kaldari tvær vatnsfötur með seðlmn,
-fylkjum landsins, og um at- Qg komust á burt með ráns-
vinnu jafnan við marga að
keppa.
son, tengdasonur Gunnars í
Von, fluttist vestur með konu
og' barn. ,Hann er máiarameist-
ari og stundar sína iðn. Krist-
ján Karlsson málarameistaii.
fluttist vestur með konu og 4
nokkra menn í vinnu. Eg keypti hörn- Guðm. Hjaltason, fluttist
einbýlishús strax eftir komuna vestur með konu °S 4 bórn °&\
vestur, en seldi það, og keypti don Kl ástinsson lakkiísgei'ðai- Heima um jólin.
fjölbýlishús, sem eg leigi, og
byggði svo einbýlishús fyrir
sjálfan mig.
ísl. í Vancouver
áforma kirkjusmíði.
Mikilí áhugi er ríkjandi mcðal
íslendinga i Varicouver fjrir að
þar ætluðum við að setjast jií>1Tla sér npp Itirkju og er það
að, í bifreiðum, og það yrði!mál koinig j^jjgngt áleiðis, að
frj álsl.egast og skemmtilegast
maður, fluttist vestur fyrir 6—’ Aðalerindi mitt heim var að
8 mánuðum með konu og 3 heimsækja móður mína, Karó-.
þörn. Guðm. Hjaltason fluttist linu. Káriadóttur, sem er til
hafa stofnað lakkrísgerð í sam- hé&nilis hjá Kára Helgasýni
einingu. Af einhleypingum man broður mjnUm á Njálsgötu 49.
eg eftir Sveini Sæmundssyni Hlalíka eg til að vera heima um
og Sveini Gíslasyni, syni Gísla jblin bjá ættingjum mínum.
i Steðja, báðir fyrir skömmu, Með okkur er Sesselja, dóttir
komnir. — Maður að nafni Ari í okkar_ Hun hafði verið 4 mán-
Guðmundsson, sem fluttist til uði
fenginn“.
Vísir þakkar Jóni Geiri við-
talið og óskar honum ánægju-
legrar dvalar í hópi ættingja-..
og vina.
Fhigdiskar cðrita
á ítalru!
Hinir fljúgandi diskar eru
að auki. Keypti eg 9 mamia
fólksbifreið í New York
(Packard, model 1947) og
sendiferðabíl. Ekki má eg
gleyma því. að eg hafði með
mér vestur lögregluhundinn
Spaker. Við ókum um Banda-
ríkin allt til Washington-fylkis
á Kyrrahafsströndinni, þvert
yfir álfuna, og komum við í
borgunum Seattle og Blaine þar
í fvlkinu. Þetta var 10 daga
ferðalag og gekk allt eins og í
sögu. -
í Vancouver.
Vancouver ér mikíl bo'fr
jafnvel á Vesturheimsmæli-
kvarða, — íbúatalan mun vcte
hátt. upp í hálfa ínilljón, ef öl’
úthverfi og næstu smábæir ei'r
með taldir. Loftslag er þar á-
kaflega heilnæmt. Eigi vil e.r
draga dulur á, að við ýmsa erf-
iðleika var að et.ja í byrjun.
Þótt eg hefði haft í huga, að
fá mér atvinnu við lögreglu-
þjónsstarf og ætti kost á að fá
síarf við fangagæzlu, var hvor-
ugt girnilegt. m. a. með tilliti
bvrjað mun verða á kirkjusmíð- I winniPeg með konu og 2 börn.
tíðar. Meðal aðal- J er nu að settast að 1 Vancouver.
Grettir, tengdasonur minn,
inm ínnan
hvatamanna þess máls
arpresturinn síra Eiríkur Brynj
ólfsson frá Útskálum, en hann er
einn þeirra íslendinga, sem dval-
ist hefur tiltölulega skamnian
ima í Vancouvcr, en þótt dvöl-
in sé eigi löng hefur hann þegar
er sókn-,
stjórnar nú harmonikuhljóm-
1 sveit, er hann stofnaði og kenn-
ir harmonikuleik.
Háskólanemar.
Þrír íslendingar stunduðu
nám við háskólann í Vanrouver
í heimsókn hjá vinafólki í enn a sveimi og hafa nú birzfc-:
■ Ycrk, og varð það að ráði !a ftalíu.'
Það gerðist í lok október-
mánaðar, að diskur lenti, og:
stigu út úr honum tveir lang-
nefjaðir stjarnmenn í málm-
Nc
ao við tókum hana með okkur.
1 sumar kom Helgi sonur okk-
ar og hefir unnið hér síðan.
Honúm leiddist vestra og fór
j heim þess vegna, eins voru leið- .buxur og höfðu á höfði hjálma.
indi í konu. minni framan aí jur einhverskonar plasti. Þetta
og öll höfum við að sjálfsögðu gerðist í litlu þorpi í nánd viiv-
verið gripin heimþrá, því að borgma Varese, en í stað þess
margs er að minnast sem hug- að taka vel á móti þessum ó-
um okkar er kært.“ venjulegu langferðamönnum,
Það, sem hér hefir verið haft Var hent í þá steinum og sígáiY:
eftir Jóni Geiri er svar við ýms- a þá hundum. Steinarnir geig-
uðu og hittu ekki, en hund-
arnir urðu hræddir og fóru að
góla, en stirningar sluppu ó-
meiddir, stigu inn í disk sinn.
■og flugu út í geim.
SaiPa; dag var verið að heyja
knattleik í Flórenz, og stöðv-
aðist leikurinn, því allir kepp-
endurnir og áhorfendurnir,,
15000 að tölu, sáu diska fljúga.
yfir .leikvöllinn, og voru þeir-
margir saman, Diskarnir drit-
uðu niður yfir völlinn undar-
Þetta er hús það, sem Geir Jón hefur byggt yfir sig og fjöl-
um spúrríingum, og' er nú eftir
að minnast á eitt enn, sem
rabbað var um nokkru frekara.
en það livernig lögregluhund-
inum Spaker hefði geðjast vist,-
in í nýja landinu.
Spakcr liefir
reynst vel.
„Það er um Spaker að segja.
að hann hefir staðið sig .vel.
þótt ekki hafi hann verið löp-
regluhundur vestra, enda vildi
eg ekki við hann skilja að fullu. lega kvoðukenndu efni sem.
þótt eg gæti elvlvi haft hann stroknaði í þunnar flögur og
hjámér eftir aðhann keypti fjöl var það efnagreint, og reyndist-
skyldu sína i Vancouver á Kyrrahafsströnd Kanada. Hann | býlishúsið, þar sem eg bjó um'að innihalda kalsium, magne
stendur fyrir húsasmíðum í félagi við annan rnarm. jtíma. Kom eg honum þá fyrir % síu, baríum og kisil.