Vísir - 20.11.1954, Síða 4

Tlsm
Laugardaginn 20. nóvember 1954.
irSsisg.
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Rristján Jónsson.
Skrifstoíur: Ingólfsstræti 3.
Otgefandi: BLA©AÚTGArAN VlSIE H.F.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Þing Alþýöusambandsins.
Afimmtudaginn kom 24. þing Alþýðusambands íslands sam-
an hér í Reykjavík og mun sitja á rökstólum fram yfir
helgina. Eru þingfulltrúar milli 250 og 300, og hafa þeir í
höndum umboð fyrir um 130 félög um land allt. Mun þetta
vera fjölmennasta þing, sem Alþýðusambandið hefur efnt til, og
tvímælalaust jafnframt eitt fjölmennasta ef ekki allra fjöl-
mennasta þing, sem nokkur hagsmunahópur eða samtök hér
á landi hafa efnt til fyrr og síðar.
Að undanförnu hefur meira verið um þetta væntanlega
þing skrifað en jafnan áður, því að nokkurra tíðinda hefur
þótt þaðan að vænta. Áróður hefur verið mikill við kosningar til
þingsins, ekki sizt af því, að kommúnistar hafa verið utangarðs
um all-langt skeið, en gera sér vonir um að einhver breyting
kunni á því að verða að þessu sinni, enda hefur þeim verið
gefið nokkuð undir fótinn.
Það er kunnara cn frá þurfi að segja, að nokkur hluti Al-
þýðuflokksins hefur hug á að ganga til bandalags við komm-
únista, og er fyrrverandi formaður flokksins, Hannibal Valdi-
marsson, foringi þess arms. Vann hann dyggilega fyrir komm-
únista að ýmsu leyti, meðan hann hafði völd og aðstöðu til
innan Alþýðuflokksins, og hefur hug á að halda þeirri iðju
áfram, þótt hann hafi nú ekki lengur sömu völd og áður, en
viljinn dregur hálft hlass í þessu sem öðru.
Ef Hannibal og fylgismenn hans — en hann mun ráða
nokkru um afstöðu þingfulltrúa af Vestfjörðum — ganga til
samvinnu við kommúnista, verður þar að eins um samvinnu
að ræða að nafninu til. Kommúnistar munu raunverulega ráða
öllu í Alþýðusambandinu, þótt svo eigi að heita, að hinir hafi
þar hönd í bagga. Ef svo fer, að kommúnistar verða þar öllu
ráðandi, geta menn gert sér í hugarlund, hverjar afleiðingarnar
muni vérða. Vinnufriður mun vera ótryggur í landinu, gera má
ráð fyrir tíðum verkföllum, sem sennilega hafa þá í för með
sér einhverja hækkun á kaupgjaldi, og í kjölfarið mun fylgja
verðhækkun á mörgum sviðum. Kapphlaupið milli verðlags og
kaupgjalds mun þá hefjast á nýjan leik, en afleiðingum slíkrar
þróunar ætti ekki að þurfa að lýsa fyrir almenningi.
Eins og byltingin etur börnin sín, etur verðhækkunin jafn-
óðum þann hagnað, sem menn hafa að því að fá laun sín hækk-
uð að krónutölu. Og þar sem nú er talin talsverð verðbólgu-
hætta yegna starfsemi varnarliðsins hér, er enn meiri ástæða
til að fara varlega í kaupgjaldsmálum og launadeilum. Rétta
leiðin er sú, sem ríkisstjórnin benti á í upphafi deilunnar fyrir
tveim árum, og farin var um síðir, en hún miðaði að því að
auka kaupmátt launa.
Þá reyndu kommúnistar fram á síðustu stund að spilla sam-
komulagi, og léið ekki á löngu, er friður hafði komizt á, er þeir
kváðu upp úr með það, að samkomulagið hefði verið hin
herfilegustu svik við verkalýðinn. Þó hefur svo farið, að til- |
tölulega kyrrt hefur verið í atvinnulífi þjóðarinnar síðan og
er vafalaust, að það má ekki sízt þakka þeirri lausn, er þá var
fundin.
Þótt ekki væri á fleira litið, — en af nógu er að taka, ef
litið er yfir feril kommúnista fyrr og siðar — ætti verkalýð-
urinn að varast að láta þá ná valdaafstöðu í þessum öflugu
samtökurh. Vitanlega munu kommúnistar iáta það -í veðri
vaka, að þeir hafi heill verkalýðsins í huga í öllum athöfnum
sínum, en endanlegt markmið er þó aðeins eitt, að þjóna þeim
erlendu öflum, sem þeir hafa unnið hollustueiða. Meðan hags-
munir íslenzks verkalýðs og hinna erlendu húsbænda fara
samafty-getur allt gengið vel,: en jafnskjótt og þeirra vegir liggja
ekki saman lengur, hirðir kommúnístinn aðeins um það, sem
er hinum erlendu yfirboðurum kærkomið. Þannig er þetta í
öllum löndum, og þannig er það hér.
Það væri fáum íslendingum til góðs, ef kommúnistar næðu
völdum í Alþýðusambandi íslands, og gæti orðið örlagaríkara á
margan hátt er flesta grunar. Kommúnistar og meðreiðar-
sveinar þeirra tala mikið um nauðsynina á því, að verka-
lýðurinn sé einhuga, en sú „eining“, sem kommúnistar hugsa sér
getur orðið dýrkeypt, því að hún mun ekki verða notuð fyrst og
fremst í þágu verkalýðsins sjálfs — henni verður aðeins beitt
fyrir vagn ,(þjóðarinnar á Þórsgötu 1“, og getur þá hver sagt
sér sjálfur, hverjir ávextirnir verða* ...

Drengja blússur
Drengja peysur með myndum
Drengja skyrtur
Drengja buxur
Drengja húfur
Drengja sokkar
Drengja vettlingar
Drengja náttföt
Vandaðar vörur
faliegt úrval
.MEYSiR^ JQT.JF.
Fatadeildin.
|MVVUVVWVVMAAftVVVV^^A^IWJVWVWVUVWUVWVi%WU
i
H ú s ff ö gj n
. . Barnakojur og barnarúm, margar tegundir
fyrirliggjandi.
Húsgugnaven&iun
Gnöwnnndar Guðmundssonar
Laugavegi 166.
'WWVWWWWWUVUWW^AWVftftWWWWAVVWWWtfSft
VVlM/WWWWVWWW/WVWAAVVWWIMWVVWA/UW
'BtZTA
HÚSHJÁLPIN
HHtlNSAK OG FAGAK ALLT
vuwvuvuvuwvvwvwwvuwwyvuwwuwwvtfuwwwvvvi
* BEZT AD ALfíLYSA I VISI *
Beztu úrin hjá Bartels
Lækjartorgi.
Simi «41».
Eins og skýrt var frá i Berg-
máli i gær varð niðurlag bréfs
„Borgara" að bíða dagsins í dag
vegna þess hve langt það var. Og
ræðir „Borgari“ þar um blöðin
og' blaðamenn. Það er á þessa
leið:
„Ekki batnar blöðum enn.
Það er tóm endileysa, sem jafn-
vel menntamenn láta sér um
munn fara, lika í útvarpi, að ís-
lenzkukunnáttu hafi ekki farið
aftur, áalmannafæri, síðustu ára-
tugina. Ástandið er nærri hörmu-
I legt. Jafnvel stúdentar, embætt-
' is- og stöðumenn, virðast marg-
ir næsta fákunnandi í íslenzku
máli, ef dæma má eftir þvi, sem
birtist frá þeim. Hvaða blöð nú
á tímum þola samanburð við blöð
fyrri tíma, síðari hluta liðinnar
aldar og fram að þessu, i meðferð
móðurmálsins, svo sem ísafold í
höndum Björns Jónssonar, Þjóð-
ólf frá byrjun, Fjallkonuna hjá
Valdimar Ásmundssyni, Lögréttu
hjá Þorsteini Gislasyni, eða blöð
Jóns Ólafssonar og Ingólf hjá
Benedikt Sveinssyni o. s. frv.2
Eru upp og niður.
Sum eru að vísu óhæfari en
önnur, og það svo, að ekki tjáir
lengur að tina úr þeim dæmi,
ekki sízt í þýðingu erlends máls,
sem þó ekki getur afsakað bögu-
bósaháttinn. Ekki einu sinni
geta nú sumir „lærðir“ blaða-
menn táknað réttu heiti hug-
takið: fyrir norðan — og kalla
það „niðra" (skrifa það svo)! —
Og á dögunum sást i listdómi í
blaði einu, að eigi var gerður
greinarmunur á orðunum hng-
fangið og hugleikið; mönnum
getur verið eitthvað hugleikið
og þeir geta líka verið liugfangn-
ir af einhverju, en ekki öfugt.
Einnig gat að líta svohljóðandi
frétt: „24 ær flæða“(!). Hvað
flæddi úr þeim?
Er óþolandi.
Og mætti svo lengi telja, sem
ært gæti óstöðugan. En hve lengi
á að þola svona gagngera fá-
fræði, á þessari skólaöld, þar
sem reyndar þykir nauðsynlegt
að auglýsa eftir bréfberum með
„gagnfræðaprófi", líklega til þess
að tryggt sé, að þeir megni að
lesa utanáskrift bréfanna? Væri
betur, að barnaskólum sé að-
fara fram i þessum efnum allra
síðustu árin, eins og sumir vilja
ætla? En það mun sýna sig, er
til kemur. — Litli tíminn „Dag-
legt mál“ í útvarpinu i vökulok
er því miður ennþá hvorki fugl
né fiskur. Betur má, ef duga sltal.
Veðurstofan.
Og að lokum er það Veðurstof-
an. Sumir lesárar þar eru ekki
sem bezt fallnir til þularstarfs,.
og hefur víst áður verið fundið
að því. Það ætti að vera kleift að-
Þj:\lfa þá lítið eitt í þessu skyni,
svo vandasamt er það ekki né
heldur langur lestur (stúlkurn-
ar eru þó alla jafna betri en pilt-
arnir). Nóg um þetta að sinni“
Hármoníkan hljómar.
'Og svo ér hér stutt orðsend-
ing frá Jóséf: „Harmoníkan
hljómar“ heitir úlvarpsþáttur,
sem Karl Jónatansson sér um.
Harmoníkuspil er skemmtileg
liljómlist, þegar vel er spilað,
eins og Jóhannes Jóhannesson
gerði á miðvikudagskvöldið 17.
þ. m. Eg held að Jóhannes sé
snillingur á þetta hljóðfæri,
smekkvís og yfirlætislaus. Það
er ekki ofmælt að minu viti að
hann leiki „flottara" en nokkur
annar landi hans á þetta hljóð-
færi. Og hefur mér oft fundizt