Vísir - 10.12.1954, Blaðsíða 10

10
vrsrn
Föstudaginn 10. desémber 1954-
.. LÁTER, WHEN PARKNES5
B:.A,v/<£T5P TH£ T/Ny VILLAGE,THE
AP£-//..A/< PRO//LEP 5TEALTHILY
Á&ó'Úf TWE HIÍT5.50ÓN H/S(H05rj
'TPIL5 QU!V£REP-7Mt AOWAN
' WÁS NEARtW! j

EXPUDRJM6 Hí-3
c«á». 1051 r •8»rmc»B-unr. Jtm.Ir.c_—Tpi RrR. U-B..iT»Loi
DLstr. bý Unitcd Featuré Sýndicate, In:
IIIRÐ-
klœkur
JEHE WHEELWRIGHT
fyrir utan er njósnari frá Ráðinu og í Kent er annar njósnari
frá Ráðinu. Nei! Ef þú ætlar að fara, þá fer eg ekki. Það er
ákveðið mál.
— Ekki eg heldur, sagði Anthony. — Við getum látið í veðri
vaka, að við höfum farið til Glouchestershire samkvæmt skipun
þinni og engum mun þykja það undarlegt. 5n ef þú ferð út um
dyrnar á Rose, munu allir spyrja í hvaða erindum þú hafir farið.
— Eg hafði hugsað mér að látast vera veikur og læðast út á
náttarþeli, sagði John hikandi, en þeir harðneituðu því, að hann
færi. Francis minnti hann á það, að hann væri sá eini, sem gæti
fengið áheyrn drottningarinar. Herra Blackett kom með nýja
uppástungu.
— Hvernig væri, ef eg færi einsamall og í mínum venjulega
búningi og reynli að fá þessu framgengt með mútum og for-
tölum? Auk þess mun það gleðja Roger að sjá sér vinveittan
mann við réttarhöldin og verið gæti, að þeir leyfðu mér að
vera lögfræðingur hans, þó að eg sé nú farinn að ryðga í lög-
fræðinni. Eg vil ekki gera ykkur neinar glæsivonir um frammi-
stöðu mína sem málfærslumaður, en eg get ef til vill gert nokkr-
oo
Undir
JólakckíH í á?:
"..
vtffi hSf löwseB*
Þetta er bók fyrir þá, sem útþráin seiðir, en hún cr
einnig fyrir þá, sem vilja fræðast um fjarlæg furðu-
lönd. Hún er frásögn af viðburðaríkri ævi vísinda- og
ævintýramannsins Roy Chapman Andrews, sem oft
komst í hann krappan. Hann stundaði hvalveiðar í
norðurhöfum, sat um tígrisdýr í Asíulöndum, var
viðstaddur fjöldaaftökur í Kína og átti í höggi við
ræningja í Mongólíu. — Kaflafyrirsagnir bókarinnar
gefa nokkra hugmynd um efni hennar: '
Snemma beygist krókurinn.
,,Hvalsmíðar“.
Tilhugalíf á marsœng.
Gleðikvennagatan i Jokohama.
Gœgzt inn í glœpamemi.
Sœluvist á eyðiey.
Launsátur villimanna.
Baðsiðir og forvitni.
Djöflafiskar og dráparar.
ar athugasemdir viðvíkjandi formsatriðum, sem kæran er reist á.
Francis var þolinmóður. — En hugsum okkur nú, að Ráðið
vilji ekki ljá því eyra?
— Þá vanmetur Ráðið, herra Francis. Láttu þér ekkr detta í
hug, að þeir geri ekki ráð fyrir, að lávarðurinn geri enga til-
raun til að bjarga bróður sínum. Þeir eru ekki blindir1 fyrir því,
að honum þykir vænt um bróður sinn og þeir vita, að hann er
ekki huglaus.
•—• Ferðalag mitt mun ekki þykja neitt einkennilegt og eg
mun athuga í laumi, hvort ekki er hægt að kaupa hann lausan.
Auk þess ætla eg að reyna að beina athygli njósnaranna frá
þér að mér.
—- Ágætt, sagði John og var nú ákveðinn. Ambrose ætti að
koma í lcvöld frá Renard með fréttir um það, hvort hann vill
hjálpa okkur eða ekki. Þú getur lagt af stað í fyrramálið og
Francis ov Anthony síðdegis á morgun. Athugið vel, hvar heppi-
legast muni vera fyrir ykkur að hittast, þegar þið eruð komnir
til Canterbury. Þið verðið að fara vegarlengdina á tveimur
dögum. Það er bezt, að þið hafið ekkert samband hver við
annan, nema þú, herra Blackett, hafir von um, að hægt sé að
fá hann lausan með mútum. Ef njósnari sæi ykkur saman, kynni
hann að draga sínar ályktanir þar af. Ef Roger verður dæmdur
og þið fáið engar fregnir frá herra Blackett, þá brjótist þið
inn sama kvöld og reynið að ná hon&m út. Er það samþykkt?
-— Það er samþykkt, lávarður minn, sögðu þeir allir sem einn.
— Þá er það útkljáð mál.
— Gætið ykkar meðan við erum fjarverandi, lávarður minn,
sagði Francis.
—■ Ambrose verður hjá mér og auk þess hefir Courtenay
nóg að gera um þessar mundir við að bjarga sjálfum séi\ Hann
hefir því engan tíma til að gera mér glennur. Auðvitað á eg
marga óvini, en engan, sem mundi vilja drepa mig fyrir utan
lög og rétt. Jæja, nú verðum við að hugsa um peningana, sem
við þurfum fyrir hestana, dularbúningana og til að greiða mút-
urnar með. Mér hefir eyðzt fé við þetta ferðalag hingað.
Herra blackett sagði þá frá því, að hann hefði tekið út peri-
inga, þegar hann fór til London til að útvega fréttir, en þegar
Tígrisdýraveiðar.
KlettaJcvennabúrið.
Bláa tígrisdýrið.
Ævintýri í Yunnan.
Á striðsárum.
Hundur etur mann.
„Sláttur“ á báða bóga.
Höllin mín í Peking.
Reikisandarnir í Gobi.
Brúður keisarans.
Varpland risaeðlunnar.
Dinosaur-egg á uppboði.
Ökuferð í styrjöld.
Stjórnmál og vísindi.
Forsjónin tekur í taumana.
1 undirdjúpunum.
FERÐABÓKAÚTGÁFAN.
XX
Á kvöldvokunni.
Pilturinn var búinn að fá sér
nýja kærustu og foreldrarnir
voru sárhrelld og hneyksluð á
framkomu hennar og útliti, og;
fannst hún ósamboðin stöðu:
þeirra og ætterni. Reyndu þau.
að telja um fyrir syni sínum.
sögðu eins og þeim fannst, að;
hann hlyti að geta fengið’
þokkalegri stúlku en þessa. ■—-
Pilturinn varð angurvær og: ‘
sagði að því miður væri það-
ekki hægt. -—- ,,Það er bókstaf-
lega ógerningur, að fá neitt
betra,“ sagði hann. „Þegar bif~
reiðin okkar er þessi endemis-
garmur!“
Frægur kvikmyndamaðun
stjórnaði myndatöku á götrc
úti. „Taktn nú eftir!“ sagði.
hann við aðstoðarmann sinn.,
„Þú stendur hér og bráðunu
kemur bifreið eftir götunni át
ofsahraða. Þú verður að standa
kyr og þú hreyfir þig ekki úr
sporunum, þó að hún stefni á
þig.“
Maðurinn náfölnaði. „Já, ene
ef eg .... ef bifreiðin . .. . “
„Hafðu engar áhyggjur
drengur minri! Ef eitthvað
verður að þá klippum við það5
bara burt úr myndinni!“
Hún var smástjarna á kvik-.
myndahimninum en þó ekki ó-
reynd í lífinu. Hún hringdi til
vinkonu sinnar til að bjóða'
henni í smásamkvæmi. „ÞaíS
verður áreiðanlega gaman,‘s
sagði hún í símann. „FyrstS
maðurinn minn kemur með
þriðju konu sína og annar mað-
urinn minn kemur með dóttuö
sína af fyrsta hjónabandi og
vinkona mannsins míns núver-.
andi kemur með bróður sinnt
— og það bregst mér ekki að
hann verður sá, sem eg giftist
næst. Nú og svo verður þan
auðvitað maðurinn minn —• og
þú ert svo hrifin af honum .
•
Jean Cocteau var á gangi í
Parísarborg og hitti þar ungam
kunningja sinn, sem var mikilJ.
gleðimaður. „Eg er svo dauð-
ans þreyttur,11 sagði pilturinn.
„Er eg ekki afskaplega fölur?
Haldið þér ekki áð það' væri
gott fyrir mig að liggja í rúm-
inu svo sem tvo daga?“
„Eg mundi heldur ráðleggja
yður að liggja í rúminu svo sem.
tvær nætur,“ svaraði Cocteau.
C & SumuykA:
1710
KO.V.ELANP, TARZAN FOJMP RENESAPE
NAJIVE5 LEAPIN& A CAPTIVE VVHITE-
VVOMAN INTO A CANNI&AL VILLAEE.
'REAUZING TH£RE VV0ULP
BE A LOMQ PALAVE!Z,TAPZAN
■ 5LEPT ON A fSRANGM OFATREE.
Tarzan sá, að blökkumenn fóru
jneð hvíta stúlku inn í þorp ill-
íæmdrar mannætu.
Hann sá vel, að hér yrði að fara
varlega, og þess vegna söfnaði hann
og beið myrkurs.
Þegar' rökkva tók, og áll't vár örð-
ið hljótt, læddist hann af stað og
inn í þorpið.-
Hljóðlega læddist hann með kof-
unum, og allt í einu fann hann, að
stúlkan hlyti að vera nærri.