Vísir - 09.02.1955, Blaðsíða 6

Miðvikudaginn 9. febrúar 1955,
VÍSIR
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifsiofur: Ingólfsstræti 3.
Algreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (finrun linur).
Útgéfandi: BLA3ÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.7.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Herranótt 1955:
Skemmtileg kvöldstund
með menntaskóla-
nemum.
Iðnógestú' skemmtu sér kon-
unglega í fyrrakvöld á Herra-
nótt menntaskólans, enda er
skemmtileg vitleysa að sjálf-
sögðu alltaf betur þegin en
leiðinleg vizka. Að þessu sinni
var valinn til sýnngar „Einka
ritarinn“ eftir Sir Charles
Hawtrey og er aðalbrandarinn
í sambandi við leikritið ef til
vill sá, að höfundurinn var á
sínum tíma aðlaður í heima-
landi sínu fyrir að gimbla því
fá þyrstum kollega.
sínu ungfrurnar Ingibjörg
Stephensen og Edda Björns*
dóttir, sem jómfrú Ashford og
frú Stead. Önnur hlutverk léku
Auður Inga Óskarsdóttir,
Inga Birna Jónsdóttir, Gisli
Alfreðsson, Sigurður Þói'ðar-
son, Jón Ragnarsson og fsak
Hallgrímsson.
Tilgangur þessa unga
mennlafólks með leiksýning-
unni þessa Herranótt var sá,
að skemmta leikhúsgestum.
Það vantaði ekkert á, að þeim
tilgangi væri náð. En mest
gaman var ef til vi.ll að sjá að
baki hinna fáránlegustu gerfa
sindra eðliskáta, yndislega
æsku.
Karl ísfeld.
ilirsfisæfíscl i
Varpa& fyrir bori.
Þegar Mikoyan, viðskiptamálaráðherra Rússa, sagði af sér
ekki alls fyrir löngu, var það mál þeirra manna, sem hafa
gert sér far um að fylgjast með straumum og stefnum innan
valdaklíku Rússlands, að þetta mundi verða fyrirboði talsverðra
tíðinda og mikilla breytinga þar í landi. Mikoyan hafði á sín-
um tíma boðað, að meira yrði hugsað um að framleiða alls-
konar nauðsynjavarning fyrir hinn óbreytta borgara í Sovét-
ríkjunum og hafði hann á sínum tíma verið um skeið í Banda-
ríkjunum á fjórða tug aldarinnar, til að sjá þar með eigin
augum, hvernig slíkri framleiðslu væri hagað þar. Mikyoan
boðaði einnig á sínum tíma, að almenningur mundi nú fá meira
áf allskonar tækjum til að létta sér störfin á heimilunum og gera
lífið. yfirleitt þægilegra, og þetta gerðist eftir að Stalín 'var
allur og Malenkov hafði setzt í sæti hans.
Nú er spádómur þeirra manna, sem að ofan getur, að byrja
að rætast. Arftaki Stalíns hefur orðið að beygja sig fyrir þeim,
er litu þessa stefnu hans óhýru auga, og hann hefur hrökklazt
fi-á völdum. Og það er heldur ekki farið dult með ástæðuna.
Hann hefur, að því er tilkynnt hefur verið í Moskvu, ekki
lagt næga áherzlu á að efla þungaiðnaðinn, sem er undirstaða
vígbúnaðar.
Þegar það bætist svo við fall Malenkovs, að hermálaráð-
herrann, einn af helztu hershöfðingjum Rússa, Bulganin, hefur
tekið við sæti hans, virðist ekki mikill vandi að geta sér til um
það, hvað framundan sé í stefnu Sovétríkjanna. Þeir, sem vilja
láta sverfa til stáls, virðast hafa tekið völdin, og er þá ekki
góðs að væ-nta fyrir mannky-nið. Þeir munu að öllum líkindum
líta svo á, að kommúnistar verði að eignast meiri og öflugri
vopn, en þeir hafa haft hingað til, og þó er það enn hættu-
legra, að þeir munu sennilega vilja beita þeim vopnum, sem
þeir hafa, til þess að hrinda í framkvæmd þeirri hugsjón, sem
Jcömmúnistar hafa hvarvetna og ævinlega barizt fyrir — heims-
drottnun. |
l
■ Kommúnistar geta vel litið svo á, að nú sé réttj tíminn
til að láta til skara skriða. í Asíu hefur hitnað svo milli Kín-
verja og Bandaríkjamanna, að litlu munar, að þeir láti vopnin
tala, og kommúnistar gætu fengið ágætt tækifæri til að leggja
iil atlögu, þegar Jföimörg herskip Bandaríkjanna eru uppi í
landsteinum við flutninga frá Tachen-eyjum, þar sem auðvelt
er að gera árásir á þau, en aðalbækistöðvar víðsfjarri. Um
árásir af því tagi, sem gerð var á Bandaríkjaflotann í Pearl
Harbor forðum, yrði ekki að ræða, en vel gæti svo farið, að
7. fiotinn missti nokkur stórskip, sem eru heppileg árásar-
mörk.
Kínverskir kommúnistar geta ekki farið í stríð við Banda-
ríkjamenn án aðstoðar Rússa, en þeir gætu hinsvegar orðið
Rússum mjög erfiðir, og oft hefur verið ymprað á því, að
Tito-ismi gæti vel skotið upp kollinum þar eystra. Kínverjar
hafa hina, mestu fyrirlitningu á öllum útlendingum,; og Rússár
gætu ekki síður komizt í þeírra töiu en tíl dæmis Bretar og
Bandaríkjamenn. Má því gera ráð fyrir, að Rússar vilji mikið til
vinna að koma í veg fyrir Tito-isma hjá Kínverjum, en spurn-
ingin er, hvemig kaupin í því efni verða.
I Evrópu standa málin þannig, að Frakkland er stjórnlaust
um þessar mundir, og getur jafnvel orðið lengi, því að slíkt er
ekki ný bóla þar í landi. í öðru lagi hefur Parísarsáttmálinn
ekki ennþá verið staðfestur nema af fáeinum þjóðum, svo að
Þjóðverjar eru ekki enn farnir ac vígbúast. Svo getur þó farið,
að hvort tveggja verði áður en mjög langt líður, og hefur
andúð kommúnista á því sýnt, að þeir óttast vaxandi styrk
Evrópuþjóðanna — getu þeirra til að verjast herhlaupi að
austan.
Þegar á allt þetta cr litið, er engan veginn út í hött að
ætla, að kommúnistarnir rússnesku hafi fyrst og fremst deilt
um það, hvort heppilegt væri að láta til skara skríða nú með
hervaldi, eta hvort betra væri að bíða og athuga, hvort „kapi-
talisminn*1 hryndi ekki af sjálfsdáðum, rins og þeir hafa spáð.
Malenkov hefur sennilega verið talsmaður síðarnefndu stefn- ,
unnar, og hann hefur þess vegna ekki verið nægilga herskát Í Atriði úr Einkaritaranum. Frá vmstri: Sigurður Þórðarson, Val-
fjrir fylgismenn hinnar. Sennilega ætti.það að koma-bráðlega á ur Gústafsson (undír borðinu), Gísli Alfreðsson, Inga Bima
daginn, hvort rétt er til getið að þessu Ieyti, |" Jónsdóttir og Auður Inga Óskarsdóttir.
VaJur Gústufsson, cinka itar-
inn ’ samnefnau leikriti.
Styrkur leilmtsiris liggur
ekki í sérlegá smellnum orð-
svörum heldur miklu fremur í
sniðugri flækju og margskonar
skoplegum aðstæðum, enda
hafa leikstjóri og leikendur
lagt meiri áherzlu á hröð og
liðleg leiksviðsviðbrögð en leik
ræna frámsögu.
Leikstjórinn, Einar Pálsson,
virðist hafa gert úr þessum
ómótaða en skemmtilega efni-
við það sem hægt er. A5 því er
sá, er þetta ritar, bezt veit, er
aðeins eihn leikendanna ofur-
Iítið sviðsvanur, Valur Gúst-
afsson, sem hélt uppi miklu af
skrípaskopi leiksins í hlutverki
einkaitarans, Róberts Spald-
ngs. Ágætlega liðtækir voru og
Bernharður Guðmundsson sem
Sidney Gibson, skraddari í
Bond Street, Jóhann Már Mai'-
íusson í hlutverki Irerra Cat-
termoles og Ólafur B. Thors
sem herra Marsland, umsjón-
annaður veiðihundafélagsins.
Þá lágu þær eklci heldur á liði
„Briraaldan stríða“, myndin,
sem Tjarnarbíó sýnir þessa dag-
ana, er cftirminnileg mvnd, sér-
stæð og vel leikin.
Vafalaust hefur liennar verið
beðið ineð nokkurri eftirvænt-
ingii, þar sem vitað ýar, að hún
var gerð eftir meistaralegri bók
Nicholas Monsarrats, „The Cruel
Sea“, en sú bók kom út í íslenzkri
þýðingu (nokkuð stytt), rétt fyr-
jr jólin.
•1' Myndin cr laus við alla ó-
sinekklega mærð og tilfinninga-
semi, og þar er cngin tilraun gerð
til þess að gæða styrjöld neinni
römantík. Styrjöldin á Atlants-
fiafi var ferlegur leikur, ógn-
þrungin átök, þar sehl dauðinn
bjó i d.júpunum og í Joftinii, en
til viðbótar hættunum, sem stafa
áf hugkvæmni inannsins, komu
svo æðandi stormar, þjáningar og
ósegjanlegar kvalir skipbrots-
mánna, sem velktust um hafið á
flékum og bátum, særðir og hel-
kabiír. Mynd þessi er övenjulcga
eðlileg og sönn, en viðfangsefn-
ið stórkostlegt. Jack Hawkins
fer með aðalhlutverkið, Ericsön
skipherra, af sannri snilld, en
önnur hlutverk eru í höndum úr-
valsleikara. Myndin er ensk og
öllum til sóma, er að heniii stóðu.
ThS.
Það er crfitt að búa á útkjálk-
um þessa lands um þessar mund-
ir þar sem allur kaupskipaflot-
inn liggur bundinn í höfn, að
segja má, og allir vöruflutningar
leggjast niður, því lítið er liægt
að flytja með flugvélum og við-
ast er öfært með bilum, eins og
alltaf er á þessum thna árs. Sums
staðar er nokkuð liðið á annan
mánuð siðan skip liefur komið
með póst eða vörur og gefur að
skilja, að það lcemur sér mjög illa
fyrir þá, er við slíkar samgöngur
verða að búa. En um það er nú
ekki spurt, því matsveinar eru i
verkfaili og á meðan geta skipin
ekki hreyft sig.
i Orsakar stórtjón.
Það lætur að líkum, að verk-
fall sem þetta, orsakar stórtjón
fyrir marga. Fyrst og fremst
verða skipafélögin auðvitað fyrir
geysitapi, en auk þess tapa á því
fjölmargir aðrir aðilar, sem
tréyst hafa á það að eðlilegat'
samgöhgur yrðu milli höfuðstað-
arins og kauptúna úti um land.
Öll strandferðaskipin eru nú
stöðvuð og getur sú stöðvun dreg
ið illandilk á eftir sér, þar sem
skortur er víða orðinn á ýmsum
nauðsynjum bæði fyrir fólk og
fé'nað. Eitthvað finnst manni bog
ið við, að siík stöðvun geti yfir-
leitt átt sér stað, og ekki meira;
öryggi i samgöngumálunum, jafn-
vel þóít deilur séu um kaup og
kjör og of lítið til þess gert að
semja um þau mál áðtir en i ó-
efnið er komið. Þéss verður að
vænta, að sanian gangi með deilu-
aðilum hið fvrsta, svo að allt fær- í
ist i rétt liorf að nýju.
Byssur í stað smjörs.
Þá bcrast þær fréttir frá Sov-
étríkjúnum, að Malenkov sé fall-
inn i ónáð hjá æðsta ráðinu, sem
þar stjórnar öllu. Beidir inargt til
að Rauði lierinn liafi nú að lok-
um tekið í sínar hendur alla
stjörn málanna, og hafi ráða-
mönnum hersins jiótt forsætis-
ráðherrann of friðsamur. Malen-
koy hafði lagt áherzlu á, eða svo
var tilkynnt, er stjórn hans iók
við völdunum, að rétta við hlut
ncytenda i Sovétrikjunum. Þessi
stcfna mun liafa gert það að verlc- ■>
um, að dregið hefur ur þunga-
iðpaðinum. Þetta hefur Rauði
lierinn ekki þolað og ráðamönn-1
uni iians tekist að bola Malenkov
frá. Það cr stefna Görings sáluga
um byssur í stað smjörs, sem orð-
ið hefur ofan á. ;
Óbilgjarnari stefna.
Telja menn nú líklcgast að
Rússar verði óbilgjarnari i utan-
ríkismálunum, en þeir hafi verið
til þessa, síðan er Malenkov-
stjórnin tók við völdunum. Hef-
ur niargt bcnt til jiess undanfar-
ið og var fyrir nokkru spáð, að
vænta mætti brcytinga innan
Sovétstjórnarinnar, þótt fáum
hefði dottið í liug, að eftirmaður
Stalins yrði knúinn til þess að
scgja af sér. Ekki er óhugsandi
að ■ Sovéfstjórnin muni nú ætla
sér að stappa stálinu í Kinverja
og egna þá upp gegn Bandarikj-
unum, og gæti það orðið til jjess,
að út brytist styrjöld að nýju,
sem allir vildu þó helzt forðast.
Of snemmt er að spá um áhrif
síjórnarbreytingarinnar i Sovét-
ríkjunum, en greinilega eru þar
mikil umbrot. — kr.
MAGNOS THORLACIUS
h æsta réttar 1 ögm aftnr
MálflutniUjís.sknf«iotii
ViKíi'm «• u Stmi tB7h.