Vísir - 07.06.1955, Blaðsíða 7

J?riðjudagiim 7. júní 1955
vlsm
?
Emile Zola:
ÓVÆTTURIN
31
1
i
Stúlka öskast
til hússtarfa. — Helzt fullorðin kona.
Gunnbórunn Halldórsdótiir,
Amtmannsstíg 5.
inn í hugleiðingar sínar. Hann sá allt fyrir sér mjög ljóslega.
Vitanlega hafði Grandmorin svívirt stúlkuna. Hann var al-
ræmdur. Þessi staðreynd gerði málið mjög viðkvæmt, og hann
hét sjálfum sér, að hann skyldi fara mjög varlega, þar til
ráðuneytið hefði gefið honum bendingu um, hvernig hann
ætti að hegða sér. En með sjálfum sér hrósaði hann sigri, því
að hann var sannfærður um, að hann hefði handsamað hinn
seka.
— Komið inn með Jacques Latier, sagði hann.
Roubaud-hjónin sátu á bekknum frammi á ganginum, þolin-
móð og hirðulaus á svip, eiginlega hálfsofandi að því er virtist,
nema þegar kippir fóru um andlit þeirra við og við. Þau
virtust vakna með andfælum, þogar varðmaðurinn kallaði á
Jacques. Þau störðu á hann, er hann hvarf inn um dyrnar. Svo
héldu þau áfram að bíða með sama hætti og áður.
í þrjár vikur hafði Jacques verið kvíðinn vegna málsins, eins
og hann óttaðist, að það kynni að snúast gegn honum. Það var
algerlega ástæðulaust, því að hann hafði ekkert á samvizkunni,
ekki' einu sinni tilraun til að þegja um það, sem hann vissi.
Samt var hann kvíðinn, er hann fór inn til dómarans, og ef
hann hefði átt von á, að upp kæmist um sekt hans. Það var líka
staðreynd, að hann var mögulegur morðingi, og það var hætta
á, að menn læsu það úr augum hans. Hann var að verða tauga-
óstyrkur af þessum sífelldum tilkynningum dómarans. Hann
vildi fá að vera í friði vegna máls, sem skipti hann ekki neinu.
í þetta skipti bað monsieur Denizet hann aðeins um að gefa
lýsingu á morðingjanum. Hann var eini sjónarvotturinn að
morðinu, og dómarinn gerði sér enn vönir um, að hann gæti
gefið einhverjar ákveðnar upplýsingar. En Jacques bætti engu
orði við það, sem hann hafði sagt áður. Hann hafði séð ódæðið
á broti úr sekúndu, er lestin þaut framhjá honum, og endur-
minningin um hann var óljós og þokukennd. Þetta hafði ekki
verið annað en leiftursýn, þar sem maður var að stinga annan.
í hálfa klukkustund spurði dómarinn hann sömu spurningar-
innar aftur og aftur með ýmsu orðalagi. Var morðínginn há-
vaxinn eða lágvaxinn? Var hann stutt hærður eða síðhærður?
Var hann skeggjaður eða rakaður? Hvernig var hann til fara?
1 hvaða þjóðfélagsstétt virtist hann vera? En Jacques gaf að-
eins mjög óljós svör.
— Segið þér þá, sagði monsieur Denizet, — hvort þér haldið,
að þér munduð bera kennsl á hann, ef hann væri leiddur fyrir
yður?
Jacques deplaði augunum, er dómarinn hvessti á hann sjón-
irnar.
— Bera kennsl á hann? tautaði hann, hálfvegis fyrir sjálf-
um sér. — Já, kannske . . . En svo sá hann sig um hönd, því
að hann varð allt í einu hræddur við að flækjast einhvern
veginn í glæpinn. — Nei, það held eg eiginlega ekki. Eg mundi
aldrei þora að vinna eið að því. Þér verðið að muna, að lestin
fór með attatíu kílómetra hraða.
Monsieur Denizet bandaði frá sér með hendinni, eins og hann
gæfist alveg upp á vitninu, Og ætlaði að fara að gefa honum
merki um að fara aftur fram á ganginn. Svo hugsaði hann sig
betur um.
— Fáið yður sæti, skipaði hann.
Síðan hringdi hann eftir varðmanninum.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í eina setuliðsskemmu (stærð 12Í4X30 m.)
í götustæði Skipasunds til niðurrifs.
Tilboð verða opnuð í skrifstofu minni, Ingólfsstræti 5,
þ. 10. þ.m. kl. 10 f.h. og gefur hún nánari upplýsingar.
Bæjarverkfræðingurinn í Reykjavík.
Borðstofu- og
svefnherbergishúsgögn
fynrliggjandi.
Hstsfftt gnaversl u n
Guðmundar Guðtnttndssonar
Laugavegi 166.
A kvöldvökuni!!.
Amerískur kvikmyndastjórj
kom til Parísar og hitti þar rit-
höfundinn Jean Cocteau, og er
honum var sagt, hversu frægur
Cocteau væri, spurði hann þeg'-
ar, hvort höfundui'inn vildi ekki
rita kvikmyndahandrit fyrir sig.
„Jú,“ sagði höfundurinn. „Eg
hef einmitt fengið ágæta hug-
mjmd að kvikmyndasögu.“ Og,
hann tók að útskýra hugmynd
sína með fettum og brettum,
eins og honum er tamt.
„Nei, nei!“ sagði kvikmynda-
stjórinn. „Þetta er alveg út við
kvörn. Þegar menn búa til kvik-
mynd nú á dögum, verður efniS
að vera um eitthvað, sem hve?
fáviti getur skilið.“
„Nú,“ sagði höfundurinn.
„Leyfist mér að spyrja: Hváð er
það þá í kvikmyndasögu minni,
sem þér getið ekki skilð?“
•
Þær ræddust við, vinkönurn-
ar, og önnur sagði:
„Við erum nú áð skilja, hann
Jón og ég.“
„Hvað er að heyra þetta!“
svaraði hin. „Eg hélt; að hjóna-
band ykkar væri fram úr skari-
andi gott.“
„Já, þú hélzt það,“ sagði sú
jfyrri. „En það hefur orðið breyt-
ing á því.“
„Og hver er hún?“
„Þegar við giftumst sló
hjarta hans, en nú slá hendur
hans!“
•
Jean Galtier-Boissiere er
frægur um allt Frakkland fyrir
ósvífni sína. Og vinir hans full-
yrða, að þegar hann fari úr
samkvæmi hugsi hann sem svo:
„Það vona ég, að ég hafi nú
ekki látið hjálíðá að móðga alla,
sem þarna voru!“
Einu sinni var hann stáddur í
mannmargri leikhússveizlu.
Kom hann þá mjög fleðulégur
til leikkonu frá Theátre Fran-
caise, sem var af léttasta skeiði,
og sagði við hana:
•
Gamall þrjótur var færður
fyrir lögregludómarann eitis og
svo öft áður. Dómarinn hélt yfir
honum stranga ræðu og sagðí
að síðustu, að það væri hart
fyrir hanna að hugsa til þess,
að hann hefði aldrei látið neitt
gott af sér leiða á sínum langa
lífsferli.
„Segið þér það ekki, herra
dómari,“ sagði syndasélurinn.
„Það eru þó tveir eða þrír
leynilögregluþjónar, sem ég hef
útvegað atvinnu.“
ílka öskast
til afgreiðslu í sælgætisbúðinni og einnig til framreiðslu-
starfa.
Upplýsingar á staðnum milli kl. 3—6.
Vehingaslofan Adlon
Laugavegi 11.
ÍUVWyWVVWVWUWWVWmVVWWUWJVtfWUWWUVUW
SStlíMSiihi
Mílaleiga
Chevrolet sendibíll
1955 model til sölu í dag.
Sérstaklega glæsilegur vagn.
Bílamiðstöðin s.í.
Hallveigarstíg 9.
f. SuwuykA
- TARZAN -
1832
picifVAtfftje&J
Copr IHl. Cdgor RlceBurTOUgh...Xnc—Tm K*«. V S P»t Ott.
Distr. by Uniteil Feature Syndtcate, Inc.
Meðan hann var að athuga þetta,
þaut ör fram hjá honum í trjábol.
Við örina var bundinn pappírsmiði,
Hvaða skilaboð gátu það verið.
Tarzan var í könnunarför,
rakst á beinagrind af manni.
Þetta benti til, að einhverjir menn
hefðust við í frumskóginum.