Vísir - 25.06.1955, Síða 7

Laugardaginn 25. júní 1955.
vtsm
SJÖTTI KAFLI.
Næsta mánuð vár allt mcð kyrrurxi kjörum í íbúð Roubauds-
hjónanna á annarri hæð í stöðvarbyggingunni, og það var eins
og aldrei heiði komið neitt fyrir, sem hefði komið róti á hugi
þeirra hjóna. . .,
Hið margumtalaða Grandmorinsmál virtist vera að hverfa í
gleymskunnar dá, þar að lögregl.unni ýirtist ekki vera unnt að
íinna hinn seka. Eftir hálfs mánaðar gæzluvai'ðhald var Cahuche
sleppt vegna skorts á sönnunum. Margar sogur komust á loft, cn
ein þeirra var þó líi'seigust. I-Iún var á þa leið, að hér hefði verið
að verki ævintýralegur morðingi, sem hefði mörg morð á sam-
vizkúnni, sem hann fremdi á aískekktustu stöðum, en hyrfi síð-
an, eins og jörðin liefði gleypt hann, og lögreglan fann ekki svo
mikið sem þefinn af honum. Biöðin, sem voru í stjórnarandstöðu,
höfðu tvisvar smnum minnst á þetta mál í hæðnislegum tón, vegna
yfirvofandi kosninga, í því skyni að gera gys að yfirvöldun-
urn fyrir ráðleysi og dugleysi. En smám sanian hvarf þetta mál
úr dálkum bíaðanna, og þegar hér var kotnið sögu var rnjög Sjald-
an minnst á þetta mál.
það jók einnig á ánægju Roubauds-hjónanna, að erfðaskrá
Grandmorins hafði verið látin standa óbreytt, samkvæmt ráðúin
frú Bonnehon, höfðu Lachesnayes-hjónin ákveðið að hreyfa engum
niótmælum. I fyrsta lagi voru þau hrædd við að vekja nýtt
hneyksli, og auk þess voru þau alis ekki viss um að vinna málið,
þótt þau færu í mál. það gat farið svo, að það hefði einungis kostn-
að í för með sér. Nú höfðu Roubaud-lijónin verið löglcgir cigend-
ur hússins La Croiy-dþ-Maufras í vikutíma, seru virt var á rúm-
lega fjörutíu þúsundir franka. þau á'lftu að þau myndu aldíéi
finna þar sálarró vegna minningu um liðna, váveiflega atburði,
og þcss vegna ákváðu þau að selja húsið, án þess að gera það
hreint eða gera við það. En þau vildu ekki bjóða það upp lieldur
bíða, þangað til þau finiidú kaupanda.
þau höfðii fest upp stórt auglýsingaspjald, sem á stóð: „Til
sölu“, og þetta spjald blasti við augum aílra, sem um veginn fóru
með lestinni, én engan fýsti að atiiuga nánar þetta afskekkta og
draugalega hús, Rouibaud harðneitaði að koma nálægt liúsinú, og
Séverine varð að framkýæmá sjálf liinn allra nauðsynlegasta und-
irbúning undir söluna. þegar þessum undirbúningi var lokið,
fékk hún Misard-Itjónunum lykilinn og haf þau að sýna húsið
væntanlegum kaupenduni, hverjir sem þéir yrðu. Kaúþénclur gátii
flutt inn með tveggja klukkutíma fyrirvara, því að húsið var full-
komlega búið húsgögnum. Rouliaud-hjónin þurftu því engar á-
hyggjur að háfa, en lifðu rólegu og áhyggjulausu lífi í litlu íbúð-
inni sinni. það voru miklar líkur til aö húsið seldist og þá gátu
þau fest féð í einhverju öðru.
Roubaud liafði aldrei verið eins sam'vizktisamur starfsmaðu.r og
nú. þegar hann var á dagvakt, kom hann til vinnu klukkan fimvn
á morgnana, fór til morgunverðar klukkan tíu og kom aftur
klukkutíma seinna og vann til klukkan fimm. Vinnutími hans
var því alls ellefu klukkustundir daglega. A næturvaktinni, sem
var frá klukkan fimm síðdegis til klukkan fimrn á morgnana, gat
hann ekki fengið heit.a máltíð heima hjá sér, heldur hafði hann
þá brauðsneiðar méð séér.
Hugleiðingar.
Framli. af 4. síðu.
ist, annaðhvort vegna fjarveru
eða af cðrum ástæðum, og látið
ekki í ljós óskir ykkar, fyrr
en hálfgerðar aðfinnslur ef.tir
á, þá íinnst okkur að við höfum
allveigarniklar afsakanir þótt
eitthvað fari á annan veg en
skyldi. Og þess vegna vil ég
nú skora á, —• ekki einungis
þig „ungi sjómaður, heldur alla
starfandi sjómenn — að fáta
hispurslaust í té óskir ykkar
um fyrirkomulag dagsins, og
mæta sjálfir eftir því sem nær-
vera ykkar leyfir og fram-
kvæma þær. Þá verður Sjó-
mannadagurinn glæsilegur.
'k
Eg vil svo minnast lítilega á
kaffisöluna, sem þér finnst að
hafa yfirgnæft allt sem á undan
er komió. Fyrst vil ég leiðrétta
hjá þér ungi sjómaður, að kaffið
er veitt var í Dvalarheimilinu í
fyrra kostaði kr. 15,00 en ekki
kr. 10,00. Svo vil ég benda þér
á að kaffi kostar hér yfirleitt á
betri kaffihúsum allt að kr.
18,00 og þá aðeins með-tveim-
ur kökum, en við veitingarnar
hjá konunum í Dvalarheimil-
inu, voru ótal kökutegundir og
smurt brauð, allt fyrsta flokks,
og var þar allt óskammtað,
hverjum í sjálfsvald sett hvað
lrann fékk mikið fyrir kr. 20,00,
og það er óhætt að fullyrða að
það var ósk þeirra er fyrir veit-
ingunum stóðu, að enginn færi
óánægður frá borðum af þeim
sökum. Enda þótt allar kökur
og brauð er til veitinganna fór,
væri gefið, þá var það tiíætlun
þeirra er g'áfu, að hagnaðurinn
af því rynni til Dvalarheimil- j
isins, en kæmi ekki fram í1
lækkuðu kaffiverði. Eg tel víst
að hinn ungi sjómaður hafi
sagt þetta að óathuguðu máli.
Það er oft vitað „að sá er vin-
fyrir Dvalarheimilið. Þegar
þær fóru að undirbúa kaffisöl-
una mátti segja að þær vantaði
allt til alls. En þegar kaffisal-
an hófst, hafa þær allt til alls.
Og við höfúm verið að velta
því fyrir okkur hvernig þær
fóru að þessu. -Jú, þær hringja
til Ofnasmiðjunnar og fá þar
stóran stálvask til uppþvotía.
Þær hringja til raftækjasala og
fá lánaðar eldavélar og potta til
að hiía vatn í. Þær hringja.til
útgerðai'félaga og fá þar lán-
aðar skeioar. diska o. fl. tæki.
Þær hringja til kunningja sinna
og biðja um kökur og brauð,
þær fá sent slík kynstur af
þeim að undrun sætti. Þegar
svo þetta er allt fengið kemur
i ljós að það vantar bollana til
að drekka kaffið úr, því ekkert
fyrirtæki hafði svo miklar
birgðir, sem gætu bætt úr því.
Þá hringja þær til formanns
Sameinaðara verktaka á Kefla-
víkurf-lugvelli, Halldörs H.
Jónssonar og biðja hann ásjár
en þar stendur ekki vel á, því
þeir eru einmitt uppiskroppa
með allt slíkt. — En jú þeir
áttu von á flugvél frá Ameríku
þá um nóttina með sendingu af
pappírs-,,glösum“. En nú mæla
landslög svo fyrir, að allt það
er þeir fá íil starfrækslu sinnar
þar, megi ekki út af vellinum
kostaði að fá þéssa bolla út alB
vellinum er bezt að hver ímyndf
sér sjálfur, en í Dvalarheimilia
komust þeir í tæka tíð, og kaff*
i'ð var drukkið úr þeim me'tS
mikiili ánægju (þótt sumural
þætíi það dýrt). , J
k { i
Verðugt væri að nefna nöfrt
þeirra kvenna er að þessu’
stóðu svo og annarra er sýndu
m!ikla hjálpsemi. En það er,
fýrirbcðið. Ég má aðeins segja'
að þær séu eiginkonur sjó-
manna, séu félagskonur í
Kvennadeild Slvsavarnaféiags-
ins, i Kvenfélaginu Keðjan og
Kvenfélaginu Hrönn.
Ágóðinn af kaffisölu, öli,
gosdrykkjum og sælgæti nam
kr. 4000.00 og þetta hafa hinar,
dugmiklu og fórnfúsu konur
gefið til Dvalarhéimilisins, og
skal þessu fé varið til að út-
búa eina sjúkrastofu heimilis-
ins.
Öllum framangreindum að-
ilum er á ,svo margvíslegan
hátt hafa sýnt sjómannadegin-
um góðvild og hjálpsemi vill.
Sjómannadagsráð færa sínaR
innilegustu þakkir. En sér
staklega vill það þakka hinur»j
mörgu konum; sem á svo marg .•
víslegan hátt og af mikilli fórn-
fýsi hafa unnið að fjársöfnun
til byggingu Dvalarheimilis
fara, og sama gildir náttúrlega ! aldraðra sjómanna.
um nokkra kaffibolla. Hvað
mikið umstang og vinnu það i
f.h. Sjómannadagsráðs
Þorv. Björnsson.
Isleadiigar gréðursettu 40.000
Sjáíís anjög vel a£ •Mnregsförisassi.
íslenzka skógræktaríólkið,
sem undanfarinn hálfan mánuð
hefur dvalizt í Noregi við skóg-
ur, sem til vamms segir“, og; plöntun, gróðursetti samtals
vil ég því þakka hinum unga | um 40 000 trjáplöntur í Þrænda
sjómanni fyrir ummæli hans og' lögurn.
42 félög í vinnu-
málasambandi SÍS.
Aðalfundur Vinnumálasam-
Ibands samvinnufélaganna var
haldinn að Bifröst í Borgarfirði
í gær.
Formaður sambandsins, Vil-
hjálmur Þór, og framkvæmda-
stjóri þess, Guðmundur Ás-
mundsson, hæstaréttarlögmað-
ur, gáfu skýrslur um starfið á
síðastliðnu ári, sem var fjórða \
starfsár þessa sambands. í sam
bandinu eru nú 42 samvinnu-
félög. Formaður var kjörinn, í
stað Vilhjálms Þór, Harry
Frederiksen, framkvæmdastjóri
Iðnaðardeildar SÍS, sem verið
hefur varaformaður undanfar- \ —--*--’"*■
in ár, en vai'aformaðúr niuvar I kvæmdastjóri
kjörinn Hjörtur Hjartar, fram-1 SÍS.
ssm-
¥iéi!iutry§gésiga.
Aðalfundur Samvinnutrygg
inga var haldinn að Bifröst í
Borgarfirði í gær.
Þar skýrði fráfarandi fram-
kvæmdastjóri, Erlendur Ein-
arsson frá því, að starfsemi fé-
lagsins hefði enn færst í auk-
ana á síðastliðnu ári og félagið
hefði enn færst í aukana á síð-
astliðnu ári og væri nú orðið
stærsta félag landsins. Og að
þrátt fyrir verulegan halla á
bifreiðatryggingum yrði end-
urg'reiðsla, til hinna tryggðu,
fyrir þetta liðna ár, ein milljón
og tvö hundruð þúsund krónur.
Skipadeildar
vona að hann og' aðrir sjómenn
sameinist um að gera Sjó-
mannadaginn sem glæsilegast-
an.
Þetta rabb út af bréfi hins
unga sjómanns hefur orðið
nokkuð langdregið, enda ekki
gott að komast hjá því. Okkur
sem um Sjómannadaginn sáum
fannst hann ánægjulegur og
takast eins vel og efni stóðu til,
enda nutum við skilnings og'
hjálpsemi hjá ótal aðilum, sem
var ómetanleg. Og það þúrfum
við að þakka. Veðrið var svo
dásamlega gott, að þótt við
he'fðum haft óskasteininn í
hendinni og óskað góðs veðurs,
þá gat það ekki orðið betra.
Merki dagsins og blaðið seldust
ágætlega. Hátíðahöldin við
Dvalarheimilið voru vel sótt og
fóru vel fram. Allir skemmti-
staðir á vegum dagsins voru
vel sóttir, og fór þar allt fram
með mikilli prýði og fólk
skemmti sér vel.
Til hins margþætta undir-
búnings dagsins vantaði okkur
í gærmorgun áttu blaðamenn
tal við Ármann Dalmannsson
frá Akureyri, fararstjóra hóps-
ins og nokkra aðra úr förinni,
eg létu þeir mjög vel af för-
' inni og þótti hún bæði hafa orð-
ið þeim lærdómsrík og skemmti
leg. Sérstaklega rómaði farar-
stjórinn gestrisni Norðmanna
og allan viðurgerning af þeirra
hálfu.
Eins og kunnugt er hélt hóp-
urinn héðan með fiugvél beint
til Þrándheims, en í förinni
voru 52, og var þetta fólk frá
héraðsskógræktarfélögunum
víðsvegar um land. í Þránd-
heimi var hópnum skipt í tvo
flokka, fór annar norður í
Þrændalög og dvaldist lengst af
í Ognedal skammt frá bænum
Steinker, sem kunnur er frá
styrjaldarárunum fyrir það, að
hann var algjörlega lagður í
rúst, svo að aðeins voru 2—3
hús uppistandandi. Þarna hef-
ur nú verið byggður nýr og'
snyrtilegur bær, með um 4000
íbúa. Flokkurinn, sem dvaldist
an með bændunum í fjögurra
til átta manna flokkum, og
skiptist vinnan þannig milli
bæja sinn daginn á hverjum. f
byggðarlag'inu eru um 1100
manns, og lifa bændurnir aðal-
lega á jarðarberjarækt, en hafa
auk þess kýr. íslendingarnir,
sem þarna dvöldu, plöntuðu
um 22 000 plöntum.
Á þriðjúdaginn var hélt hóp-
urinn frá Lensvik til Þránd-
heims og síðan til Steinker, og
þar hittist allur hópurinn aít"
ur. Var síðan ferðast um ýmsa
sögustaði í Þrændalögum. M,
a. var komið til Stiklastaða op,
víðar.
.---&------
ótalmargt, en hvar sem knúð í Ogedal plantaði urn 18000
var að dyrum mættum við vel-
vild og skilningi. En þó kom
þessi góðvild einna bezt í Ijós,
að því er snerti kaffisöluna,
enda höfðum við þar góða full-
trúa, hinar dugmiklu og áhuga-
sömu sjómannakonur, er und-
anfarin ár tórnað mikilli
plöntum, og var sá hópur i
tvennu lagi. 12 bjuggu í hóteli
en 8 í bjálkakofa í skóginum.
Hinn hópurinn fór frá Þránd-
heimi til Lensvik, sem er sunn-
anvert við Þrándheimafjörð.
Var þeim hóp skipt niður á
sveitabæi, og' voru tveir og
vinnu og tíma til fjársöfnunar tveir saman á bæ, en lumu síð-
Bændaför Vestfirðinga er nú'
lokið og þátttakendur komnir
til heimkynna sinna, að loknu
skenuntilcgu ferðalagi, en
Snæfellingarnir á leið til Aust-
urlands.
í þeirri ferð eru tæplega 130
manns og er þetta einhver fjöl-
mennasta bændaför, sem faria
hefur verið til þessa.
Á ferð þeirra urn Norður-
lard var m. a. farið að Hólum
í Kjaltadal og staðurinn skoðaS
ur, en á Akureyri gróðrastöð-
ina, verksmiðjur o. fl. Meðan
dvalist verður á Héraði verður
farið í Hallormsstaðaskóg, auk:
þess sem bændabýli verða
heimsótt, en af Héraði verður
fáfið í Axárfjörð 'óg 'Ásbyrgí
skoðað. [