Vísir - 28.09.1955, Qupperneq 9

Miðvikudaginn 28. septexnber 1955
VÍSIR
sagði Guðný Ámason, en hún hefur
dvalið í Vesturheimi í 28 ár.
þegar ég hafði ílogið tn stvmd
yfir Átlantshafið áleiðis til fs-
lands koldimma nótt í byrjun
júlí, sá ég alit í einu að birti
fram tmdan og þegar ég haiði
áttað mig á að nú eftír 28 ár ætti
ég allt í einu að fá affi s{á bjarta
sumamótt heima á gamla land-
inu mífiu, greip mig ósegjanleg-
ur fögnuffiur, sagði Guðný Jóns-
dóttir .Ámason, sem kom ný-
lega heim í fyrsta siun síðan hún
fluttist til Ámeríku í desember-
mánuði 1926.
sumarnótt“,
er heimskunnur vegna gæða og hagstæSs verSs. Höfum fyrirliggjandi
ýmsar gerðir af striga- og gúmmískófatnaSi, ásamt leðurskófatnaSi
frá Tékkóslóvakíu.
Kaupmenn! — Kaupfélög!
Sem umboðsmenn fyrir Centrotex -— Footwear Department —
Prag, getum við boðið yður alveg óvenjulega mikið úrval af hvers-
konar skófatnaði úr leðri, striga og gúmmíi. Sendið okkur pantanir
yðar og mun Centrotex síðan senda yður vöruna beint frá
verksmiðju. Höfum fyrirliggjandi myndalista og sýnisborn.
Leðurskófatnaður er háður venjulegum innflutningslejdum, en striga-
og gúmmískófatnaður er frjáls.
LÁRDS G. LÍJÐVÍGSSOM
SKÓVERZLUM
Umboðsmenn á íslandi fyrir
CENTROTEX
FOOTWEAR DEPARTMENT- PRAG
. . « »
reiðastjóii í Prince Ruppert,
verksmiðju, en svo missti ég einn
son í vor, Magnús að nafni, 27
ára gamlan. Hann var skógrækt-
arstjóri og ferðaðist mcð flokk
manna um British Columbia. pá
á ég einnig eina dóttur hér
heima, Ásdísi, sem alin er upp
hjá systkinum mínum í Moðal-
holtum og kom ég aðallcga liing-
að heim til þess að sjá ,hana.“
„Umgengust þér ekki eitthvað
af íslendingum?"
„Einu sinni á ári var íslen.d-
ingamót við Quille Lake en það
var skammt frá því, sem ég átti
heima fyrst. Á þessu móti skiptu
fslendingar stundum hundruð-
um. Ég man það, að í fyrstá sinn
sem ég kom þar árið 1929 var ég
kiædd mínum spariklæðum, ísl-
enzka búningnum. Ég var eina
konan, sem var þannig klædd
og ætla ég ekki að lýsa því, hve
mikla athygli ég vakti. Á þetta
mót fór einnig systursonur minn
úr Flóanum, er þá var hjá mér,
Óskar Gislason frá Haúgi en
hann er nú skipstjóri í Boston.
í Victoria 'er starfandi íslenzkt
kvenfélag með 25 meðlinium, sem
hefir á dagskra sinni.ýmsá góð-
gerðarstarfsemi. þar eru súngin’
islenzk ættjarðarljóð en.. ræðú-
höld fara flest frarn á ensku. þó
er fundargjörðin rituð á
íslenzku."
„Hvað um islenzkuna. “
j’að er aðailega. cldrá fóík sem
talar hana. Börnin míri töluðu
íslenzku, þar til þáu'fóru að
gangá í sköla, en þá riáði enskan
yíirheridinni og nú tála þaú hana
eirigöngu, þó þau skilji íslcnzk-
una.“
„Hvað vaktl helzt athygli yðar
hér hcima?“
„það er hin ótrúlega framför,
sem hér hefir áít sér stáð í öllu.
Réykjavík er orðin fallcgur bær
Guðný er fædd í MeðalhoKum
í Gaulvérjabæjarhreppi, dóttir
hjónaixna Kristínar Hannesdótt-
ur og Jóns Magnússonar bónda
þar. þegar hún vár 27 ára gömul
lagði hún land undir fót, för í
leit að frægð og frama, eins og
það er orðað til Ameriku, riári-
ar tiltekið í hveitiræktarfýlkið
Saskatchewan í Kanada, þar sem
hún Var ráðin bústýra hjá
ekkjumanni er átti land skammt
fra þorpinu Clear. Maður þessi
er af íslenzkum ættum og héitír
Gunnlaugur Ámason og giftist
hún honúm skömrnu síðai’ og
eigriuðust þau sex böm, en
fimih þeirra eru nú á lífi.
„Hvað var það fyrsta, sem
vaktf athygli yðar þegar út var
komiðf"
„Hin inikla veðurbliða allt ár-
ið úm kring. Einnig fannst mér
mikið um gróðursældina, þar
sem fjöilin. em jafnvel klædd
skógi upp að hæstu tíndum, sem
oft eru snævi þaktir."
„Hváð um búskáparhætti
vest‘rá?“
„það, sem fyrst vakti athygli
míriá í sambandi við búskap,
var "hve mikið auðveldari hanri
var í Kanada, heldur en hér
lieima. það orsakaðist fyrst og
framst af veðurblíðunni, þar
sem hey það, sem slegið var að
morgni var kéýrt í stakka að
kveldi og geymt í þeim yfir vct-
uririri, oft án yfirbreiðslu, en
hlöður þékkjast ekki. Emriig var
tækni á mjög háu stigi þar, í
samanburði við heima, en þá
vom komnar þar margArislegar
landbúnaðarvélar, en orf og
hrifu þ'ekkti enginn. Við vorum
aðeins einn og hálfan mánuð
með heyskápinn og höfðuíri við
þó allt að 40 nautgripum."
Eftír að Heyskápnum lauk tök
við uppskerutími korasiris, eri
mér fannst hann alltaf skernmti-
legasti timí ái-Sins. Við ræktúð-
uni aðallega hveiti einiiíg býgg
og háfra:“
„Hvaö getið þér sagt mér um
mismun á högum ameriskiar og
islenzkrar bóndakonu?“
„Áirieriska konan riýtúr rnoirk
frjSlsræðis eri'sú i&Ienzka. Hún
gengur ekki eins mikið að úli-
viniiii, td. 'þykja það ekkj kvcri-
niaiiiisverk þar aö nijölka ‘kýr
eða vimia við komuppskénúia.
Þar er mjög algengt á góð-
viðrisdögum að hún taki bili.riii,
en'hánn er til á. hverjum bæ, og
taki álla fjöldSkyiduiia í
skériiriitifái’ð, og' vár a’ðallega
íflrið úl' niíiiu byggðarlagi út að
vötrium, sem vora taJsvert lángt
frá til þess að fá sér bað.“
„Hafið þér alltaf búiffi á sania
stað?“
„Við bjuggum í I7;ái' í'Sask-
með nýjum og smekklegum hús-
um og hinar nýgerðu götur eru
afar fallegar og vel gerðar. Jió
varð ég mest midrandi yfir að
sjá Selfoss, sem er orðinn að fall-
egum og mjög skemmtilegum bæ.
ÖÍfúsárbrúin er mjög myndarleg
og þar er sú fullkomnasta verzl-
un sem ég hefi séð á íslándi
hjá Kaupféíagi Árnesinga. Sel-
foss er árciðanlega framtíðai'inn-
ar bær og þar vildi ég búa ef ég
kæmi alfarin heim.
Yndislegt var að koma aftur
í gamla bæinn í Maðalholtum
þar sem ég er fædd og l$?t barns-
skónum. þá fyrst var ég ltomin
heim.
því miður var ég svo óheppin
með veður, að það rigndi aila
daga, scm ég var hérna, svo lítið
var gaiiian af því að skoða lands-
lagið. þó fékk ég eina viku góða,
er ég fór norður í land og heim-
sótti frænda minn, sem búsettur
er á Húsavik.
Fólkið finnst mér yfirleitt
mjög alúðlegt og vel útlítandi,
en unga fólkið finnst mér eitt-
hvað það mannvænlegasta, sem
ég liefi séð.
íslenzk ílugafgreiðsla til
fyrirmyndar.
Mig langar til þess að koma
því á framfæri, að íslendingar
megi vera hi’eyknir af flugvél-
um sínum og allri flugafgreiðslu,
því hún er til mikillar fyrir-
níyndar. þar verður fólk vait
við einstakt hreinlæti og kurteisi,.
og þar er allur viðui’gerninguiy
cins og hann getur beztur verið.
þetta er ekki skjall, heldm' tala
ég af reynzlu.
#■
Kveffijur og þakklæti.
Að lokum langar mig til að ■
skila kærum kveðjum og þakk-
læti til allra þeirra möi’gu ætt-
ingja og vina, sem stuðluðu aö
því að gera komuna hingað sem.
éftiraiinnilegasta.
Er.

IdæSskeri, Laugavegi 11.
atchéwan. þegar ég hafði verið
gift í 6 ,ár, slusaðist maðurinn
minn og varð ég úpp frá þvi að
ala ein upp börnin og sjá fyrir
heimilinu. þetta gekk sæmilega
að visu var mér. veittur dálítill
st.yrkur svonefndur „Mother
allowance" eða niæðrastyrkur.
Einiivem veginn tókst mér þetta,
cn ég er sannfærður um að það
hefði ekki tekizt hér heima,
lijálparlaust.
Síðán fíuftumst við í smábæ-
inn Woódina og þjuggum við þar
í 8 ár, en síðan fluttumst Við til
Victbria i British Columbia og bý
ég þar nú ásamt dætrum minum
tveim. þær heita Estér Ingibjörg,
og er hún yngst, og Kristjana
Signý, sem er lærð hjúkrilriár-
kóna. Ester 'ér að h'éfja háskóia-
nám nú í háúst.“
„HvaS eigið þér fleira af börn-
um?“ '
„Einnig á ég þrjá drengi vestra
— Jónas, sem er foretjóri við eina
af olíustöðum Imperial Oil —
fyrirtækisins, Valtý, sem er bif-
SpariiaitMefn i
Chcviot
fcatitfjurit
Eimiremur
JVorstcd-twcetiefn i