Vísir - 07.10.1955, Qupperneq 7

Föstudaginn 7. október 1955.
VÍSIR
7441 greftrun í kirkjugörðum |
Reykjavíkur siðustu 22 árin.
Alls hteiw 311 háSímrir fetriö'
íreBBta t htsS.ví<i&i<mta ss i í Wtts&ntfji.
Alls biaía 311 bálíarir farið
iram írá bálstofunni í Fossvogi
irá þvi Fossvogskirkja var vígð
1948.
En fra þvi Fossvögskirkjugarð-;
tir var vígður síðla árs 1932 til
síðustu áramóta, fóru frain sam-
talé7441 greftrun í kirkjugörðum
Reykjavíkur, þar af 4632>í Foss-
vogskirkjugarði og 2809 í gamla
kirkjugarðinum við Suðurgötu.
Samkvœmt uþplýsingum Ái’
Yísir hofur fengið hjá Sigur-
birni þorkelssyni fornianni
kirkjugarðsstjónjai' urðu bálfar-
iraar flestor. 1952, en lmfa síðan
verið fiRrri, og aldrei náð nema
um 12 13 prósent .miðað við
greftranirnar. Yirðast bálfarir
hér því vera mun sjaldgtefan
en erlendis enda hafa bálstofur
tiðkast þar mun lengur en hér.
Tíl sarnanburðar má geta þess,
að í Kaupmannahöfn eni bálfar-
ir meíra en 50 prósent af öllum
útiöruin þar í borginni, og 23
piösent yfir allt lándið. Og í
stersta kirkjugarði og útfarar-
stöð þýzkalands, fói-u fnn 15000
útfarir-á síðasta nri, og voru þar
af, 70ð0 bálfarir.
Bálfarirnar í Fpssvogskapell-
unní, skiptast sem hér segir eftir
áruni:
Árið 1948 voru 13 bálfarir, 1949
vom þær 35,1950 31,1951 46, 1952
55, 1953 42, 1954 45 og það sem
af er þessu ári hafa iarið fram
44 bálfarir frá kapellunni. í sam-
bandí við bálstofuna hefir verið
gerður duftreitur fráman við
Fossvogskirki u, og er aslta
t'lestm jarðsett þar. Sumir kjósa
þó að láta dreifa öskunni, og
einstaka jarðsetja hana í grafir
ástvina sinna.
bjöm þorkelsson, að á f'yrstu
árum Fossvogsgarðsins heföu
'miklu fleiri greftranir verið i
gamla kirkjugarðinum við Suð-
urgötu, en síðatt hefur þeim stpðý
iigt farið_fækkandi, og voru t.d,
ekki nenra 92 á síðasta ári á rnótj
273 í Fossvogskirkjugarði. Byrjaö
var að grafa í P'ossvógskirkjti-
garði í september 1932, og það ár
til áramóta fóru þar ekki fram
iienia 32 greftranir, ett á sama
tímabili 69 í gaínla kirkjugarð-
inum. Á 20 ára aftnadi Fossvogs-
kirkjugarð 1952 í ágústmánuði
höfðu verið jarðsettir i garðinum
3986, en á saraa árábili höfðu
2589 verið jarðsettir í gamia
kirkjugarðinum. Um síðustu
áramót var búið að jarðsetja
4632 í Fossvogskirkjugarði, en
2809 höfðu verið jarðsettir í
gamla kirkjugárðinúm á samá
íb’abili.
Fossvogski rkj ugarður hef ur
tvívegis verið stækkaður, og er
nú fyrirsjáanlegt, að enn verður
að f;er;t garðinn út innán
slcamms tíma, og er gert ráð
fyrít- að itatm verði útgrafinn
árið 1959.
Aðspurður um útfararkostnað
sagðf Sigurbjörn þorkelsson, að
hann hefði farið mjög lækkandi
með tilkomu Fossvogskapellunn-
;a,r, en þar er ekkert gjald tekið
fyrir kirkjuna eða aðra þjónustu.
Aftur á móti útvegar kirkju-
garðsstjómin kistur og annað til
jarðarfararinnar, og sagði Sigur-
bjöiTt að þannig næmi útfarar-
kostnaðurinn allur frá 1500-1800
krónum, og vieri rrtisrmtnurinn
cinkum íölginn í því, hve ntar-gt
söngfólk yœri fengið hverju
Um kirkjugarðana sagði Sígttr- silini. ■ ~
WVUWbVWVVUVVVVWVV'UVVVVVAfVWUVV^mVWWVWW
Vantar yður heppiiegan
förunaut á lífsleiðinni ?
H|énakandssiirifstofur kafa
nóg að gera.
l»að er alkumia, að meðal
stórþjóðanna eru starfandi
skrifstofur eða fyrirtæki, sem
hafa bað eitt að markmiði að
greiða fyrir giftingu fólks,
koma körlum og konum í sam-
band hvert við annað, en sá
kunningsskapur leiði síðan til
hjúskapar.
í Bretlandi. er það einkum
seinni hluta ágúst-mánaðar,
eftir aðal-sumarleyfin, sem
fjör færist í lijónabands-starf-
semina. Þá hefur fólk oft hitzt
í gistihúsum, á baðströndum, í
klúbbum, o. s. frv., en ef sá
kunningsskapur heí'ur ekki
dugað, er auðvitað leitað til
kynningar-stofnananna, sem
útvega fólki lífsförunautá.
Hjónabandabláð.
Það er einkum í London, sem
slíkar stofnanir þrífast, og þar
eru fjórar aðal-hjónabands-
stofnanir Bretlahds og' eina
blaðið, sem eingöngu auglýsir
lajónabönd. Bláð þetta kemur
út einu sinni á mánuði, 12
blaðsíður í crown-broti, og í
því er ekkert nema auglýsingar
í dálkum, undir fyrirsögnun-
um „Karlar“ og „Konur“.
Þá er í blaðinu glæsileg
forystugrein, sem fræðir les-
endur sína á bví, að blaðið
geti með „einstæðum kynn-
ingaraðferðiun sínum stofn-
að til hjónabanda eins
skjótt og velsæmi , frekast
leyfir“.
En enginn skyldi láta sér
detta í hug, að það sé nóg að
finna „geðgóðan ekkil, Ijós-
hærðan, ofur lítið farinn að
grána í vöngum“, og senda
honum smekklaust bréf í póst-
hólf hans. Ónei. Bréfið verður
ekki sent, nema nafn sendanda
sé skráð í bækur blaðsins, og.!
greiddar séu 10 gíneur (um
500 krómu’) í skráningargjald.
En hafi fé þetta verið greitt
má maður standa í
blaðsins til eilífðarnóns
markalausan fjölda manna,
nema það óhapp vilji til, að
einhver komi með þær upp-
lýsingar, . að bréfritarinn hafi
einhvern vafasaman tilgang í
huga. Síðan kostar 7 sh. og
pence að setja áuglýsingu
blaðið.
Kynnin kosta
mismikið.
Blað þetta á í harðri sam-
keppni við hjónabandsskrif-
stofurnar en þar eru gjöldin
mismunandi. Hjá einni þeirra
kostar um 200 kr. að láta skrá
sig', en hjá annarri 250 kr., en
auk þess um 1000 krónur frá
hvorum aðila, þegar hjóna-
vígslan fer fram. Frá báðum
aðilum fær skrifstofan því um
2500 krónur, og eru það alls
ekki afieit viðskipti..
Vinnubrögð hjónabandsstofn-
ananns eru með svipuðum
hætti hjá þeim öllum. Byrjað
er á því að fylla út eyðublað,
þar sem getið er aldurs, þjóð-
ernis, tekna, smekks og hæðar.
Hið síðastnefnda virðist vera
ákaflega mikilvægt, því að'
naúðsyn ber til, að eiginmað-
urinn sé hærri en konan. Þessi
kvörtun er ekki óalgeng. „Þér
sögðuð mér, að hann væri 172
cm„ en hann var ekki nema
169“. Þá eru stundum tilfærðar
upplýsingar um óskir þær, sem
umsækjandinn hefur um.vænt-
anlega maka sinn.
Ýmsa erfiðleika
við að etja.
Það er alls ekki auðvelt verk
að velja fólki maka. Flest kven-
fólk virðist vilja giftast lög-
fræðingum, læknum, kennur-
ttm, rithöfundum o. s. frv. Þá
eykur þáð á erfiðleikana, að
viðskiptavinirnir eru e. t. v.
dreifðir um allt landið. Konur
telja það ekki eftir sér að ferð-
ast landshornanna á milli til
þess að hitta væntanlega maka,
en karlmenn virðast tæpast
vilja fara upp í strætisvagn
til hins sama.
Á aldrinum 21—30 ára
eru karlmerui 1 geysilegnm
meirihluta, en begar komið
er yfir fertugt, eru kvenum-
sækjendur yfirgnæfandi
meirihluta.
Innihurðaskrár
Útihurðaskrár
Rafmagnsskrár
Handföng, margar gerðir
Smekklásar
Skápa- og skúffuskrár
Skápalæsingar
Skápasmellur
Skápa- og skúffuhöldur
Baðherbergisskrár
Hurðapumpur
Stprmjárn
Gluggakrækjur
Gluggastillar
Stiga- og borðbryddingar
Hurðaskyggni
Teppanaglar og skrúfur
Festingar fyrir renninga
Snúrukrókar
Snúrur, (plastic)
Útihurðalamir
Innihurðalamir
Skáplamir
Stangaiamir
Blaðlamir
Töskulamir
Kantlamir, allsk.
Hornjárn
Tengijárn
Hornhné
Hilluhné
Hespur
Rílar
Rúmhakar
Húsgagnahjól, allsk
Bréfaskilti
Stuðgummí
Krókar, allsk.
Fatahengi, allsk.
Snagabretti, allsk.
Eldhússnagar, allsk.
og margar fleiri smávörur fyrirliggjandi.
J. Þorláksson & Norðmann hJ.
Bankastræti 11.
Sími 1280.
Ungir menn, sem leita -að-
stoðar hjónabandsstofnana
þurfa alls ekki að vera neitt
„öðru vísi“ en annað fólk. Síð-
ur en svo. Flestir eru þeir al-
gei’lejga „normalir“, en þeir
eru þá feimnir, eða í stöðum
þar sem erfitt er að hitta kon-
ur, eða þá, að þeir kunná ekki
að dansa, o. s. frv. Oft er það
svo, að ungir menn eru að leita
sér konu, sem ekki reykir né
drekkt”- og fleira getur komið
til.
Þakkarbréf fyrir
góðan árangur.
Stundum leita gamlir pip-
arsveinar til slíkra stofnana,
sem hafa um langt árabil getað
lifað sómasamlegu lífi, en ótt-
ast að verða að draga saman
seglin, ef þeir giftast. Þess
vegna vilja þeir gjarnan hitta
konur, sem annaðhvort eru,
sjálfar í atvinnu eða eiga ein-
hverjar eignir. Hjónabands-
stofnanir hafa ekkert á móti
því að greiða fyrir þvl, að ein-
mana, roskið, efnað fólk hittist,
en þær vilja engan þátt eiga £
því, að koma flögurum. .eða
svikurum á framfæri.
Oft kemur það fyrir, að
hjónabandsstofnanir fá þakk-
arbréf frá fólki, sem gifzt hef-
ur og er hamingjusamt, én
jafnoft kemurþað fyrir, að fólk
vill aldrei á það minnast, að
það hafi hitt maka sinn „bréf-
leiðis“ eða fyrir atbeina hjóna-
bandsskr if s tof u.
Nwvwwwvyv-ivyvvwjw
sokkafeandábélti
brjostaliöM
margar gerðir.
| upplýsingadeild Stotlabds Yaéd. Á borðunum eru uppdrættir
bókum af Lundúnaborg. Merkin éru færð til jafnhraðan og upplýsingar
og berast frá lögreglubílum, sem eru á ferð víðsvegar um borgina
standa í bréfaskriftum við tak-
eða bíða fyrirskipana. (Sjá grein á bls. 4.)