Vísir - 26.10.1955, Síða 11

Miðvikudaginn 26. október 1955
VlSIR
11
Heimsókn í sfærsta „dýragarð" jarl-
rtiger-þiéigarðinn í S.-Afríku.
Þar er nrciiij&ni aliskeBiar dýra,
sem étlast ekki manniniin.
Hftir sænskan blaðamann,
Axel Erikss®ía.
kvikmyndum eins og í Kriiger- j umst við vatnsflötinn aa meira.
garðinum. í>angað koma svo Við gátum glögglega séð óarga-
duglegir og þolinmóðir áhuga- j dýrin, sem glenntu upp hrylli-
Ijósmyndarar, að þeim hefirj leg gin. Hjartað var alveg uppi
jafnvel tekist að ná myndum í hálsi á mér, en flugmaðurinn
af ljónum í þeirri svipan er glotti. En loks sneri hann sér
Eg var á leiðinni til þjóð-
garðsins í Transvaal, sem
kenndur er við Paul Kriiger.
Var eg í för með nokkrum vin-
um mimnn og ætluðum við að
skoða þetta friðland, sem mun
vera liið stærsta á jörðu.
Klukkan sex síðdegis kom-
um við að Krókódíla-brú. Þar
er einn af hinum mörgu gisti-
stöðum, sem reistir hafa verið
víðsvegar um þetta mikla land-
flæmi. Okkur var fengið hreint
og snoturt smáhús til gistingar.
Það var notalegt og rúmin
þægileg. Brátt seig rauðglóandi
sólin til viðar við sjóndeildar-
liring. Heyrðust þá álengdar
ýlfrið í hýenunum og önnur
hljóð villtra dýra. Veiðitíminn
var hafinn í ríki þeirra.
Árla næsta morguns yfirgáf-
um við gististaðinn. Við ætluð-
um að kymiast nánar íbúum
þjóðgarðsins, en þeir eru sagðir
vera um það bil 1 milljón.
Þetta var fagur dagur í júlí-
mánuði, en það þýðir, að vetur
hefir haldið innreið sína í
Suður-Afríku. Það er dálítið
svalt, en sól er hér gjöful og stendur sterklegur vísundur,
ekki leið á löngu fyrr en hún j einmana og tígulegur. Hann er
yljaði i.ikkur notalega. B'freið- dæmalaust ljótur og framúr-
in rennur hægt eftir ninum skarandi hættuleg skepna.!
okkur betur. Náttúran hefir
séð svo fyrir, að litir þeirra
renna alveg saman við tré og
lauf. Það er því nær ógerningur
að talta ljósmynd af gíröffum í
nánd við tré. Þegar búið er að
framkaila myndina skilur eng-
inn hvað orðið hefir af gíröff-
unum.
Lífsbarátta næturinnar er
ekki alveg ummerkjalaus. í
rjóðri, svo sem 20 metra frá
veginum liggur hræ af zebra,
sem sennilega hefir orðið ljóni
að bráð. í nánd við hræið má
sjá hýenuhóp. Þær hafa þó ekki
enn hætt sér að leifunum; það
gæti hugsast, að konungur dýr-
anna ætti eftir að koma aftur
og fá sér bita af nýju.
Zebrarnir eru spikfeitir I
samanburði við hýenurnar, því
að þær eru svo horaðar, að þær
virðast standa í svelti. Þær eru
ógeðslegar skepnur, en dugleg-
ar eru þær við ræstingu í nátt-
úrunnar þarfir.
ferðinni. Hann er engu líkai i
en skrifara frá miðöldum,
fjaðrastýri stendur upp úr höföi
hans og minnir mjög á fjaðra-
pennann, sem skrifararnir
stungu bak við eyrað á sér.
Hann virðir okkur ekki viðlits,
en stikar eftir vegarbrúninni
eins og gamall höfðingi, sem
sagt hefir skilið við lystisemd-
ir heimsins.
Á stærð við Danmörku.
Kriiger-garðurinn er á stærð
við Danmörku. Ferðamenn frá
öllum löndum heims streyma
til þessa fagra landshluta. í
fyrra runnu þar 15.000 bifreiðir
eftir vegunum, en héraðið er
180 km. á lengd.
Þegar íbúar Suður-Afríku
fara í skemmtiferðalög fara
þeir oftast hingað. Þorp ætluð
til gistingar og þæginda fyrir
ferðamenn eru þarna á 15 stöð-
um. Þar eru ágæt sæluhús og
verzlanir, þar sem ferðamenn
geta keypt sér vistir eftir þörf-
um.
þau ráðast á bráð sína.
Milljónamæringur frá Ame-
ríku kom fyrir nokkrum árum
í þjóðgarðinn og þegar hann
fór aftur hafði hann meðferðis
kvikmyndafilmu, sem var mörg
hundruð metrar á lengd. Sagði
hann þá vörðum þjóðgarðsins,
að þetta væri bezta kvikmynd,
sem hann hefði nokkuru sinni
tekið. Hann var þó kominn aft-
ur eftir 10 daga og urðu verð-
irnir mjög undrandi yfir því.
Hann hafði flogið til Banda-
ríkjanna, en þegar hann var á
leið til heimilis síns var kvik-
myndinni stolið. Hélt hann þá
þegar af stað til New York og
fór þaðan með fyrstu flugvél
til Suður-Afríku til þess að
eignast nýja kvikmynd frá
Krúger-garðinum.
Illvígur karl.
Skammt frá
vegarbrúninni
þugðóttu vegurn, sem eru rauð-
ir eins og tígultseinn. Hér má
Hann er grimmasta dýr Afríku!
og alltaf í illu skapi. Hannl
ekki aka hraðar en 40 km. og. blindskakkar á okkur glyrnun-j
að sjálfsögðu mega menn ekkijum, bölvar og fnæsir.
yfirgefa bifreiðirnar. J Vanir veiðimenn tala með
Hver bifreiðareigandi má mestu virðingu um Afríku-vís-
liafa með sér veiðimannabyssu ’ undinn. Svíi, sem heima átti í
til sjálfsvarnar, en hún er vand- j Afríku um margra ára skeið,
lega innsigluð áður en lagt er af sagði mér að hann hefði einu
stað út í þjóðgarðinn. Fáir eru ’ sinni skotið vísund. Þegar hann
þeir, sem hirða um að taka með (hafði verið hæfður hvarf hann
sér vopn, því að hvorki ljón, j inn í háa runna í nánd. Veiði-
hlébarðar, vísundar né fílar ^ maðurinn var sannfærður um
ráðast á menn, nema þeir séu að vísundurinn væri dauður og
áreittir eða hræddir. Þeir eru j Veitti honum eftirför inn í
orðnir bifreiðum svon vanir, að runnana. Þá heyrði hann skyndi
þeir álíta þá sennilega vera þef- j lega stórkostlegt brak og bresti.
dýr!
Áhugasamur áhorfandi.
Lagt er ríkt á við ferðamenn
að halda kyrru fyrir í bifreið-
um sínum og er því yfirleitt
hlýtt. En ferðamaður einn kom
af tilviljun auga á ljónafjöl-
skyldu, sem lá í makindum bak
við runn-a. Hirti hann þá ekki
Séð heíir verið fyrir því, að j um boðið, tók kvikmyndavél
sem flestir geti komið á þenna sína og byrjaði að snúa sveif-
friðsæla og fagra stað, með því j inni. En hann tók ekki eftir því,
áð hafa margvíslegt verð á! að ljón lá hinum megin vegar-
þjónustu við ferðamenn. Hí-1 ins og horfði á hann með at-
býlategundir eru fjölmargar, j hygli. En verðir garðsins eru(nú stdi® feessi híassi 1 metra
allt frá fínum sumarhúsum með; allsstaðar á ferli og kom nú einn fjarlægð frá okkur. Hann horfði
matarkrók, kerlaug og rúm- j þeirra að í þessu og vakti at-
góðri verönd og niður í strá- hygli gestsins á Ijóninu. Varð
þakta kofa. Og allsstaðar eru! honum þá svo hverft, að hann
hinar prýðilegustu hvílur. j sló öll heimsmet í 60 metra
Sérstakir staðir eru í hverju hlaupi, er hann stökk í áttina Þessi stórvaxna skepna væri í
illu skapi. Hann gat mulið bif-
reiðina í brotajárn á einu
augnabliki. Okkur létti stórlega
þegar hann laliaði á burt.
að mér skyndilega. Hann var
sólbrenndur mjög en var nú
orðinn nábleikur undir sól-
brunanum. Eg sá að hann hróp-
aði af öllum kröftum, en
drunurnar í vélunum kæfð'u
rödd hans. Loks heyrði eg
daufan enduróm af rödd hanr>:
„Lokið þér stjórnklefanum!“
Eg held eg hafi aldrei verið
jafnfljótur að loka hurð á ævi
minni.
Ljón við veginn.
Við höldum áfram förinni.
Við og við mætum við bifreið-
um, sem nema staðar. Og alltaf
er spurt um það sama. „Hafið
þið séð nokkur ljón?“
Margir hafa komið í þjóð-
garðinn aðeins einn dag og hafa
séð ljón við veginn og hvolpa
þeirra að leik umhverfis þau.
aðrir hafa komið þarna marg-
sinnis, en aldrei séð nein Ijón.
Við sáum heldur ekki ljón,
en við rötuðum í annað ævin-
týri, sem hefði getað haft illan
endi. Þegar við komum .fyrir
eina beygjuna á veginum, síóð
þar stórvaxinn fíll eins og
klettur á veginum. Reglur
þjóðgarðsins mæla svo fyrir að
ferðamenn megi ekki nálgast
fílana. Verði að halda sig í 45
metra fjarlægð frá þeim. Og
píreygur á okkur með sínum
litlu augum. Okkur var órótt
andartak, en bjuggumst svo til
að hopa. Við vissum ekki nema
Vísundurinn spratt þá eins og
elding fram úr runnunum og
Forvitnir réðst á hann, en skyttan sá sé.r
gíraffar. ekki annað fært en að fleygja
Þegar við komum út úr bugðu sér endilöngum á jörðina, en
á veginum, er þar flokkur af hattur hans lenti á hornum vís-
zebra-hestum á leið okkar. Þeir undarins. Eftir skamma stund
flytja sig undan með semingi.; skildi vísundurinn að fjand-
Hópurinn er svo nálægt okkur,! maður hans hafði komist undan
að eg hefði gétað strokið suma.: og sneri jafnskjótt við til þessjtjalda; Menn Þurfa jafnvel ekki
Þeir vh'ðast vera einstaklega að ráðast á hann af nýju. Enj ad ilaj-a tjald og annan útbúnað
gæflyndir er þeir trítla fram; þá féll hann, því að skyttan gat j me® seia Það. fæst fyrir lágt
veginn og sveifla taglinu jafnt komið á hann skoti úr nokkurra Sjald-
Eeínesen kærður.
Einkaskeyti til Vísis.
Kaupm.höfn í morgun.
Það er nú ákveðið, að kæra
verður lögð fram á Jhendur
Fischer Heinesen og hann leidd
i ur f.yrir rétt, sennilega í næstu
viku.
Aðalákæran er sú, að hann
hafi ekki komið í veg fyriivað
; almenningur fengi þeim vilja
I sínum framgengt, að loka höfn-
Ljónyíijan á mynálnni er ckki hrædd við bí/inn, sem numið inni 1 Klakksvík, þegar Paike-
hefur staðar hjá henni. Þetta er annars algeng sjón í Kriiger-;sion var á leið þangað. Hann
þjóðgarðinum í Suður-Afríku, sem er stærsta griðland dýra,1 11311 111 l°kunar hafnar-
látið undir höfuð
Suður-Afríku, sem er stærsta griðland dýra,
sem um getur í heiminum.
gisti-þcrpi fyrir þá sem vilja
og þétt. En skaplausir eru þeir
ekkjlV það fekk piltur :að reyna,
sem hér var á ferð. Harin klapp-
aði; einum þelrra á leridina, en
nefið á honum .fekk fyrir ferð-
ina. Það bar ekki mannsnefs
mynd upp frá.því.
Nú brakar skyndilega í trján-
um umhverfis okkur og nokkr-
ir gíraffar reka höfuðin gegn-
um laufið. Þegar þeir sjá ökkur
verður þeim hverft. Hraði
þeirra og.Iipurð.eru stórkostleg
qg.r'fea.ú fiarlægjast í stórum
siökkum, en hvátt, fær.forvitn-.
in yfirhöndina eg ;þeiri .‘nálgast
veginn aftur til þess að skoða
metra fjarlægð.
Sögumaðúrinn sagði að hann Hvergi tekiiar
hefði vérið algerlega rólegur fleiri myndir.
þegár þettá kom fyrir. En degij í hverju þorpi er rcð af eld-
síðar, er hann rifjaði upp fyrir stæðum, fyrir þá, sem sjálfir
sér þetta háskalega ævintýri, J vilja matreiða .handá sér. Hinir
titraði hann eins og lauf í vindi svörtu þjónar sjá um, að ætíð
við tilhugsunina. j sé til nægilegt brenni. Þeir sem
Nokkrar perluhænur trítla ekki vilja hafa fyrir því að mat-
eftir veginum miðjum, en þær! búa geta keypt sér mat í hinum
hraða sér á brott er við nálg-Jlitlu þokkalegu matsölústöðum
umst þær. Þarna sjáum við þorpanna. Þar geta menn feng-
líka paradísfugla, Fjaðraskraut [ ið fyrirtaks miðdegisvérð fyrir
til bifreiðar sinnar, og forðaði
sér þar með.
Á ferðalagi okkar stefnum
við að einu af hinum miklu
fljótum, sem renna um þetta
hárað. Fljótið er alveg lygnt.
Þá heyrum við skyndilega- busl
mikið og skvamp. Nokkrir fl.óð-
hestar koma þá í mestu mak-
indum upp fyrir vatnsborðið,
blása feiknarlega ,og síga aftur
niður. Á fljótsbakkanum liggja
stórir krókódílar og viðrá sig
í sólskininu.
„Þetta eru andstyggilegar
skepnur,“ sagði.einn af vinum
míriiuri. Harin getur ekki gleymt
flugfcrðinni, sem hann tók þátt
mnar, og
legjast, þótt hann væri hafnar-
stjóri, að sjá um að fjarlægja
skip og! báta, sem lagt var í
hafriarmynninu.
_—l_>;.
þeirra er skínaridi fagurt er það
ber við grasið, sem er mórautt
á lit,! strítt og.þurrt. .»
Nöðruvalur var og þarna á
:hér. um bil 3 krónur sænskar. | í, í jNyassalandl
'.i .jYíð. fiugunr mar.gsinnis yfir
fljót, sem fullt var af krókó-
dílum. Við hverja ferð nálguð-
Seimilega ,er enginn staður
á jörðutmi, þar seiri. tekið er
jafnmikið af ljósmyndum og
Löqtuioin bð&in
vist ytra.
Einkaskeyti til Vísis —
Khöfn í morgun.
Danski Rauði krossinn
hefur boðist til að taka vlð
íslenzkum lömunarvéikis-
sjúklingum, sem framhalds
aðgerða eru hurfi, os verður
tckið við KeÍriiTheilsuvernd-
arsiöðinrii við Hald á Jót-
landi.
Verður hægí að íaka sþar
við 30 sjúklingum þcgar og
lleiri síðar.