Vísir - 08.11.1955, Blaðsíða 7

%-uí. á>-

Wf
Iém
•«&»aöu,4~-p* -*^tfo4» ?►«***$
e-'fiyiWícttt^.'-’jff-e:;
Tjirq hé,t fanturinn sem sat á íor-
ystiifíltlííf'n; og ‘ Hann' * "vi'rtíst rijófa’
valds síns.
A..jeftirJóru Wabúlu-mena, .kfyfj-
aðir ■ lílabeíni, éins og hver -ömvjr
bHTgér#:!'.

á ?. lt m®
pað var frá Lquisc og var svobljóðandi: „E1' á'Íeiðinni
vcri.ð: kjáni. Ástnrkveðja."
Hanri' settist nið.ur og sagði uppliátt við sjálfan sig: 1
hugsa" málið. ITánn svimaði. Hanri hugsaði: Ef ég h
Eféir Graharn Greene
Þriðjudáginn 8. r.óvember 1955
— Ætlarðu að gem það?
— Alhaí. Mcðan ég lifi.
pau drógu tjöldin vandlega fyrir gluggana, áður en þau. drógu
upþ í lampánum.
Ilún sagði:
— Eg hef óttast í aílan dag, að þú kæmir ekki.
— Auðvitað kom ég.
— Eg ságði þ.ér að fa.ra. Taktu niig aldre.i alvari.ega, þegm- é,g
segi þér að fara. Yiltu iofa mér því? ,
— Ég lofa því, Sagði hann.
Kg.veit ekki hvað. ég hefði tekið ti.l bra.gðs ef þú hefðir ekki
komið. Ef tii vill hefðii ég fekið sama.n við Bagster, eða framið
sjálf.s,morð. Máske hvort tveggja.
-i- Sv.ona má.ttu ekki hugsa, sagði hann órólegur. - Eg mun
alltaf vcrá hjá þér, þegar þú vilt, svo lengi s'em ég lifi.
— Hvað áttu við með því að segja. „svo iengi, sem ég lifi?“
Eg er þi'játíu árum eldri.
j?.e.tta kvold kysstust þau í fyrsta skipti. Hún sagði: — Eg vcrð
eldrei vör við. neinn.aldursmun.
— Hvers vegna hélst.u, ;ið ég mundi ekki koma? spurði S.cobie.
— Fékkstu ekki bréfið írá mér?.
— Bréf frn þér
— Bréfið, scm ég ýtti inn undir liurðjna í gærkveldi?
--- Eg hef ekki orðið vör við néiltt bréf. Hvað stóð í bréfinu?
spurði hún ótta slcgiu.
Haiin brosíi til að. dylja óítann
— Allt, sagði hánn. — Eg kærðil mig ekki um að vora varkár
lengur. Eg sagði. alit, -sem ég vildi segja í bréfiriu.
— Og settirðu nafnið þitt undiír?
—- það injmiir mig, sagði liann. — Og hvað-sem um það er, þá
er j'i.thöndin fiuðþekkjanleg.
— pað.er motta við dyrnar. ]Jað hlý'tur að vera. hndir henni.
En þau vissjx bæði, að það var ekki þár. það .val1 eiais og þau
hefj5u allUií vitað, að ógæían mún.di einmitt. koma imi um þcss-
ar dyr.
— Hver' getur hafa tékið það?
Hann reyndi að róa hana. —'Ef til vill: hefui' þjónninn þinn
fíeygt því og Iialdið að það væri ónýtt. það var ekki í neinu um-
slagi. Enginn getur vitað, hverjuni ég var að skriía.
— Eins og það skipti nú nokkru máli, vinur minn, sa.gðii hún.
— En ég er hræddd um þig. Eg ei' hrædd urn, að einiiyer sé að
reyna-áð ná þcr á sitt vald. Eg vildi, að ég licfði dáið i bátnuni.
— pú mútt ekki vera ímyndunarveik. Ef til víll hef ég eliki
ýtt, bi’éfinu nógu langt inn undiir hurði.na og svo hefur það getað
fokið, þegar þú opnaðir huiðina í morgun og síðan tröðist nið.
ur í aurinn.
— Láttu m% aldrei vera þcr til trafala eða xneins, sagði liún.
Hann tók utan um hana og sagði:
— pú munt. aldrei verða mér til meins. Hafðu engar áhyggj-ur
út af týndu bréfi.
— Vertu ekki lengur hér núna, Eg er svo taugaóst.yrk. Bjódóu
mér nú-góða nótt og farðu. En komdu aftur. Ó., ástin mín, komdu
afíur.
J?að var ennþá ljós í bragga Wilspns, þegár bstnn fór fram hjá.
pegar hann opnaðji dyrnar á húsi sínu, sá hann blað á.-góifinn.
pc-gar hann tók það upp, sá hann að þetta var ekki bréf, hfcidur
skeyti. l-’að kom yfjr hann eins og reiðarslag á þessari stundu. vw.-.wvi.ww.w,
«WiW,AV^,VWUWtfVWy.S',JyVVWVWWJ^ift^iVVV,UWUWWWWV'',
heim. Hcf
og sagði uppliátt við s.jálfan sig: Eg Yerð að
svimaði. Hann hugsaði: Ef ég hefði aldréi
skrifað þetta bréf. Ef ég liefði tekið Helcn á orðinu og farið, þá
hefði ycrið auðvelt að kippa þessu í lag. En hann mi.nntist orða
sinna síðustu tíu mínútnrnar, sem hann vár lijá hcnni: „Ég vérð
alltaf hjá þcr, þcgar þú vilt, svo lengi sem cg lifi.“ pað var haf-
gola og gluggat.jöldin Iilöktu. pað hrikti í svefnherbei'gisgl.ugg-
tmujn uppi. pegar hann sne.ri frá því að loka þeitn, leit hann á
snyrt.iborðið, þar sexh ihnan skainms yrðu settar upp myndir.
Hajin. hállaöi 'sér fram á snyrtiborðið og reyndi að biðja. 'En
Faðii'vorið lá steindauU á tungu hans eins og löggilt skjal. p.að
var ekki daglegt brauð, se mhann vanlaði, heldur allt annáð.
llanii þráði iia.min.gju t.il harida öðrum og cinveru og frið lianda
sjáífu.m ' sér. —' Eg'þarf ekk.i að gera neinar íramfíðaráætlánir
me.ii', sagði .h.ann skyndilega upphátt. — pær mundu ekki þarfn-
ast mín framar, cí' ég væri dauð.ur. Enginn þarfnast bins dauða.
— Hinn dauði gleymist fljótt. Ó, guð, láttu mig deyja, áður en
ég gei’i þær báðar óhamingju.samar. Hann sagði við sjál.fari sig,
a'ð hann máJ.tti ékki missa. v'ál.d á sér. Hanri sótti sér hremsað
vatij í glas .og lc.t i það þrjá skammta af aspiríni. Hann hugsaði
um, hvemig það numdi. vcra að teiga dauðann ejns og hami hafði
teigað aspirínblandað ýatnið. Presturinn sagði, að það væri ófyr-
irgcfanlég. synd að fyrirfara sér. En kirk.jan kcnndi líka, að guð
hefði oft bi'ot.ið sitt eigið lögm'ál. Kristur liáfði ekki' vcrið' deydd-
Frumvarp til
kVaui 4 AI-
þiiegi.
Frumvarp til nýrra Jaunalaga
var Iagt fram á Alþingi í gær.
Felur það í sér 9—10 prósent
lannahækkun til hanða opin-
berum starfsmönnum, og
myndu þær liækkanir kosta rík
issjóð samtals um 20 milljónir
króna á ári.
HlutföJlin milli launaflokk-
anna innbyrðis eru næstum þaur
sömu og í upphaflegú launa-
lögunum frá 1945, en þremuii
stéttum er í frumvarpinu skip-
að í hærri launaflokka en áð-
ur, það eru prestar, hjúkrunar-
konur og bai’nakennarar. Þá er
styttur úr 6 árum í 4 ár, sá tími,
ur. pað var ckki hægt-. áð dcyða guð. Krilstur hatði deytt sig sjáll'
ur. Hann hafði fcst sig upp í krossinn. pað var eins víst og
Pemberton hafði . . ..
Hanri lagði frá sér glasið og hugsaðil aftur: Eg má eliki missa
vald á mcr. Haming.ja tveggja' kyenna var i hönchun lians. Hann
varð ,nð vera röiegur. Hariri seildist efti.r dagbókinni og' skri'faði:
„Kvöldvcrður hjá lögreglustjórnnum. Rætt við W. Lcit snöggvást
. i sem það tekur opinbera starfs
fer frá Reykjavík þiiðjudaginn 8.
nóvember kl. 7 síðdegis til Leith
og Kaupmannahafnar. Skipið tek-
ur farþega til Thorsliavn í Fær-
eyjuni.
Farþegar mæti til sjíips kl. 6
síðdegis.
H.F. EJMSKIPAFÉLAG
ÍSLANDS.
menn að komast á hámarkslaun.
Frumvarpið er byggt á tillög-
um íjefndar, er skipuð var þess-
um mönnum:
Sigtrygg Klemenzsyni, Arn-
grími Kristjánssyni, Guðjóni B.
BaMvinssyni, Gunnlaugi Briem
og Ólafi Bjömssyni prófessor-
Launastiginn samkvæmt frum
varpinu er sem hér segir:
Byrjunar- Hámarks-
laun lcr. laun kr.
I. fl. . .. 59100.00 59100.00
II. fl. . . . 55200.00 55200.00
III. fl. . . . 51300.00 51300.00
IV. fl. . .. 47400.00 47400.00
V. fl. . . . 43800.00 43800.00
VI. fl. . .. 40200.00 40200.00
VII. íl. . . . 28500.00 37800.00
VIII. fl. . ,. 25800.00 35400.00
IX. fl. . .. 23700.00 33000.00
X. fl. . . . 23700.00 30900.00
XI. fl. . . . 21300.00 28500.00
xH. fi . . . 18900,00 26100.00
XIII. fl. . .. 18900.00 23700.00
XIV. fl. . .. 16500,00 21300.00
XV. fl. . .. 12900.00 18900.00
Eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík og að undangengn-
um úrskurði verða lögtök látin frgm fgra. án fx’ekari fyrir-
vara, á kostnað gjaldenda en ábyrgð ríkissj.óðs, að átta dög-
um liðnum frá birtingu þessarar auglýsingar, fyrir eftir-
töldum gjöldum: Sölúskatti 3. ái-sfj.ói'ðungs 1955, sem féll
í gjald.daga 15. október s.L, svo og viðb.ótarsöluskatti .fyrir
árið 1954, áföllnum og ógreiddum gjöldum af innlendum
tollvörut.egundum, matvælaeftii’litsgjaldi, skemmtanaskatti
og sld.pula.gsgjaldi af nýbyggingum.
Borgax’fógetinn í Reykjavík, 7. nóvember 1955.
Kr. Kristjánsson.
' JW.V.VWAVAVAVUWWVVVVVV.
fer til Skarðsstöðvar, Salt-
hólmavíkur og Króksfjarðar-
ness á miðvikudaginn. Vöru-
móttaka í dag.
Mi®
■ hann mcð svipu.
„Sjfona hefur þetta '• veriðý- jimseltri.
Bðlo dapur í bragði, „þetta vill
dróttnihg5ii,‘‘