Alþýðublaðið - 30.10.1928, Blaðsíða 4

4
ALÉÝÐUBLAÐIÐ
Svutitui’.
| Iðriuoklði
■o
m
S Sloppav, mislitii*
m
I Kven'UndirnævtatEiaður
o. m. fl.
| Matthildur BlSmsdóttir.
n Laugavegi 23.
I.
i
omi
Fermmpr oa tækiíæris-
aiafir.
Kventöskur og véski.
Saumakassar, skrautgripa-
skrin. — Kuðungakassar,
Speglar, Silfurplettvörur og
margt fleira.
Verðið hvergi Sœgra.
Þórunn Jónsdóttir,
Iíiapparstig 40. Sími 1159.
er á mótis við Bitru. Kastaðist
bifœiðin út af brúnmi og lentí
á hivolfi í skurði. Engimn mxm þó
hafa meiðst hættuiega og má það
furðu sæta. EírreiEaiSijórinn mun
hafa verið aí Eyrarbakka, en eig-
andi bifreiðarininar er Filippus
Bjarnason í Brunastöðin'ni. Hitt
síyisið vildi til við Bakkarholtsá
í Ölfusi. Var pað vörufiutninga-
bifreið Elínar Egílsdóttur á
vilia helzt hinar góðkunnu ensku
reyktóbaks-tegundir:
WaverSey MSxtaire,
Gla.sgow
'Gapstass
Fást í öltum veizlimum
Byltirig og thalcl úr „Bréfi tii
Láru“.
„Húsið við Norðurá“, íslenzk
leynilögreglusaga, afar-spennandi.
Fást í afgreiðslu Alþýðublaðs-
ins.
Skjaldbreið, er hvolfdi {mr. Einn
miaður var í bifréiðinni auk bif-
reiðarstjóra og féll maðurinn í
yfirlið. Litil meiðsl urðu. Má
segja, að bifraiðaslys séu farin
að verða all tíð og verður að
krefjast rælóle.grar ranns óknar á
tildrögum þedrra, einkum því,
ihvort bífreiðarstjórar hafa verið
ölvaðir. Straugt varður að taka á
Lálfrciðasijóruim, éf éitthvaö sann-
ast á þá um óaðgæslu eða ölvun.
Rétiarhöld yfir farþegum og bif-
rrar vorur.
Stór teppi, fyrir sjómenn, seljast á
á 2,95. — Alls konar sokkar alt
af ódýrastir hjá okkur, svo og
nýkomið mikið úrval af alls kon-
ar góðum og ódýrum vörum.
KOMIÐ. — SKOÐIÐ. — KAUPIÐ.
Klöp p
Ljfiffenoasta
kaífið er í
Rauðu pokunum
frá
Mjólk fæst allan daginn í
Alpýðubrauðgerðinni Laugavegi 61
Manchettskyrtur, Enskar húfur,
sokkar, hálsbindi, sokkabönd erma-
bönd, axlabönd, Alt með miklum
afföilum Verzlið við Vikar Lauga-
vegi 21
Gas*8liitMst©Mg«ip édýrastar
í Brlittagðta 5 SííoaS 109
Hnnröaintsm ú sama stað.
Mnnið, að fjölbreyttaeta úr-
valið af veggmyndum og spor-
öskjurömmum er á Freyjugötu 11.
Sími 2105.
SMsgöfgrain f Vömsalaiinm
Klapparstfg 27, ern édýrust.
íTÍðastjóTum eign að fara frarn,
hvenær sem slys verða.
IðíanTj
sím! 1294,
tekur ad sór alls kooar tækSfærissjreat-
hn, svo sem erfiijóð, odgjönguxniða, bréf,
reihninga, kvittanir o. s. frv., og af-
grelðlr vinnuna fíjótt og við’réttu veiðt.
Rltstjóri og ábyrgðarmað'ur:
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Jimmie Híggins.
æsingam,snni:mir frá Leesville kæmúst élíkd
þar að.
Harin eyddi tveimuir dögum, í viðbót tii
þess að ieita .fyrir sér anhalrs síáönvr í heima-
bæ síhum, eii það kom fyrir ekki; — hánin
vár merktur maður. 131011 voru seinlátari í
brugghúsinu en anixars staðar og höfðu h:mn
í vinnu í ívær klukkustundir. Pá komaist
|>eir að sögu hians og ráku Itann, en Jimmie
striddi vefkstjóianum með því; að segja, að
hafði verið á í ófriðnum. Mikið af stá'fs-
hann væri of seinn; — hahn væri þegar
búinn að gefa hverjum manni í hferbérginu
jafnaðaTmahnjabækling til þáss að lésa!
í Jeff.ersonstræ'i, úti í bæjarjaðri, var hjól-
hestasmiðja, sem gamall Þjóðverji, að nafni
Kumme, átfi. Verkamaður nokkur hafði sagt
Jimmie að han.n þyrfti að fá aðstöðarmanni,
og Jimmie fór þangað og fékk afvinnu íyrir
tvo doíiara á dag- Þeita var lélegt kaup á
þeím 'tíma, én Jimmie kunni vel við sig,
því að húsbóndi hans var maérri þvi jafnaðar-
’maður/ og friðaivinur — fyrdr 611 lönd nema
Þýzkaland. Hann samrýmdi það méð því áð
segja, að öll lönd hefðu rétt á! þess'að verja
sig; og Þýzkaland var landið, sern ráðist
kröftum gamla mannsins fór í það að útlistaf
þetta fyrir viðskiftavinunum; ef einhverjum
viðskiftamanninum féll þetta ekki í geð, þá
gat hann farið éitthvað annað.
Það voru aðallega Þjóðverjar, sem þangað
komu, svo að Jimmie heyrði nóg af rökum
gégn hergagnaiðnaðiinum, sem nefnt var að
vérzla með morð, og rökum með þeirri stefnu
að „fæ'ða Ameríku fyrst‘‘. Meðal þ&irra, sem
þangað komu, var Jerry Coleman, sem enn
vár við sömu iðju og hafði alveg einsi ;mikið
af tiu dollara seðlum eins og nokkru sinni
áður. Hann hafði nú látið það uppi, að hann
starfaði fyrir nýtt félag, sem nefndi sig
„ Friðarráð veTkamanna1 En með þvi að orð-
in „verkamenn“ og ,,friður“ voru vígojrð.in,
sém Jiinmie lifði á, þá sá hann ekki nema
ástæðu 13,1 þess að styðja ekki þenjna félags-
skap. Coleman fullvissaði Jimmie um það,
að hann hataði k&isarann, en þýzku „þjóð-
ina ‘ yrði að vernda, svo að Jimmie varð nú,
án þess að hafa nokkra hugmynd um það
sjálfur^íitt af verkfærunum, sem keisarinn
noiaði íil þess að auka á þjóðfélagsóróann í
Amefíku. r ‘
En Jimmie gætti sía nú bétur í útbreíðslu-
siárfi sínu. Hanh hafði valdið svo miki-lli
ógaéfu á hrimili sínu með fangelsisvist siánjii,
að hann hafði ekki koimist unclaln því að heita
Lizzie ýmsu. Áhyggjur hennar fyrir börnun-
um voru svo miklar, að hún gat nú ekki
lengur dulið þær fyrir öðrum; þetta olli
því, að nokkur árekstur varð meðal þeifra, og
Jimmie tók að fínna til þess, hve erfið að-
staða sín væri í þesisari veröld. Hvaða gagn
var að því, að reyna að menta kvenmann,
sem ekki gat séð út fyrir eldhússtóna sína?
Þegar maður vildi verða bjargvættur neims-
ins, stikla á þokusveipuðum fjallatindum
hetjumenskunnar, þá dró hún mann niður og
fjötraði við Iwersdjagslífiö og máði allati
eldinn og áhugann úr sálinni! Minningin um
„ikornana" og þunna, daunilla og fituga súp-
una var fafin að mást í huga Jimmies, og
hann lifði að nýju hina mlklu stund, þ&gar
hann hafði staðið fyrir réttimim og varið
grundvallarrótiindi am-erískra borgara. Hon-
um fanst ekki nema sanngjarnt, að það
dirfskuverk væri metið til fulls. Veslings
blinda, heimabunidna Lizzie, sem ekki gat
fullnægt þesisum' dýpri kröfum sálar eigin-
|manns henmár!
Jimmie hafði verið, það sem af var hjú-
skaparlíílnu, eins hleimatrygg'ur eins og bú-
ast mátti v!ð af áhugasömum útbreiðslu-
maniú öriigaflokksims. Hann hiafði þráð að