Vísir - 14.01.1957, Blaðsíða 4

4
VÍSIR
Mánudaginn 14. janúar 1957
rBoðoriin fíu" fá mikið !of.
Margir góðir leikarar koma fram
í myndinni.
„Adam og Eva“
á kvikmynd.
Leo McCarey hefur nú liafið
undirbúning að sorgar- og
gleðileik er fjallar um fæðingu
fyrsta mannsins.
Myndin fær heitið „Adam og
Eva“ og er framleidd á vegum j
20th Century Fox. McCarey j
hefur unnið að handritinu frá '
árinu 1946. Aðalleikendur
myndarinnar munu verða ó-
þekktir leikarar.
„Stutt leið til
vítis“.
James Cagney mun stjórna
töku myndar, er ber heitið
„Short Cut to Hell“ og byggist
á samnefndri skáldsögu eftir
enska rithöfundinn Graham
Greene.
Robert Ives mun fara með að-
alhlutverkið í myndinni. James
Cagney hefur sjálfur hlotið
verðlaun fyrir góðan kvik-
myndaleik. Hann varð fyrst
frægur fyrir leik sinn í mynd-
inni „Public Enemy“. James
Cagney er nú heimsfrægur
leikari, en hann hefur einnig
lengi lagt stund á kvikmynda-
stjórn.
Milli heims og
Befween Heaven and
heiju.
Heil
Henry Fonda í
nýrri mynd.
Henry Fonda; er hlaut mikið
lof fyrir leik sinn i Paramount-
myndinni „Stríð og friður“,
sem byggist á samnefndri bók
“pftir Leo Tolstoj, mun nú leika
í nýrri mynd ,er nefnist „Tin-
stjarnan".
'Framleiðendur myndarinnar
eru þeir George Seaton og
William Prellberg. Paramout
félagið lætur gera myndina en
handritið skrifaði Dudley
Nichols.
Ný Disney-mynd á
næstu grösum.
Áætlað er, að nýjasta mynd
Walts Disneys, er nefnist
,,Böm í leikfangalandi“, rnuni
koma á markaðinn snemma á
þessu ári.
í fyrstu ætlaði Disney að
Það voru notuð meira en 100
tonn af sprengiefni við töku
myndarinnar „Milli heims og
helju“ (Bétween Heaven and
Hell).
Það fór auðvitað ekki hjá því,
að allar þessar sprengingar
gerðu einhvern usla og oft lá
við slysi. Bob Warner var nærri
sprunginn í loft upp. Það vildi
bara til, að hann kunni að detta
án þess að beinbrjóta sig og
þessvegna slapp hann méð lítil
sem engin meiðsli. Leikstjói'inn
Stan Hough fékk hálfgert rot-
högg þegar steinn flaug i haus-
inn á honum i einni sprenging-
unni — það var tekið fram, að
þetta hefði verið slys — stein-
inum hefði verið kastað í haus-
inn á honum. Það hefði nefni-
lega enginn orðið hissa á þvi,
þó einhver leikarinn héfði leikið
það. Sumir leikararnir voru
nærri því grafnir lifandi.
Myndin þykir svo eðlileg, að
engu sé líkara en hún sé tekinn
á „ekta“ vígstöðvum. Ekki hefur
það þó verið gert uppskátt, hver
hefur komist næst þvi að gista
verri staðinn.
Þegar þar að kemur skuluð
þið taka vel eftir Ken Clark,
sem nýlega ,,fannst.“ Ken er
fyrrverandi skytta úr flotanum,
fyrrverandi ýtustjóri, vörubil
stjóri, hveitiræktarmaðúr, af
greiðslumaður á benzínstöð, bar
maður (það heitir sennilega vín
stúkustjóri núna), háseti á fiski-
skipi og margt, margt fleira
hefur hann lagt gjörva hönd á
um dagana. Ken var að stjórna
ýtu þegar Henry Willson „fann“
hann.
Bob Warner segir, að hann
hafi slegið sér mikið upp á
samningi sinum, því að hann
hafi fengið tækifæri til að kom-
ast svolítið niður í Hawaii-ísku.
„Það var nefnilega tiltölulega
stutt siðan Havvaibúar fengu rit-
mál. Það var þegar nokkrir trú-
boðar bjuggu það til fyrir þá.
1 ritmálinu eru aðeins 5 séi’-
hljóðar og 7 samhljóðar svo það
er mjög einfallt. En þessi ein-
feldni gerir manni stundum
grikk. Til dæmis er orðið luau,
gera þessa mynd sem teikni-
mynd en snerist hugur, og
verður hún venjuleg kvik-
mynd í litum. Tónlist í mynd-
inni er eftir þá Victor Hei’bert
og Glen Macdonough.
sem maður heldur að þýði bara
veizla; en það þýðir líka spínat,
eða svo að segja hvaða græn-
meti, sem er. Þetta getur stund-
urn komið sér illa. Þó þótti mér
einna verst, þegar ég bað Um
wai-u. Það kom nefnilega i ljós,
að það þýðir bæði mjólk (út L
kaffið) og stúlkubrjóst. Það
kom hik á bæði mig og stúlk-
una!
Myndin „Boðorðin tíu“, sem
Cecil B. DeMille stjórnaði og
frainleiddi fyidr Paramount-
félagið, var nýlega frumsýnd í
New York og HoIIywood. Hlaut
hún lof flestra gagnrýnenda.
Kvikmyndahandritið skrif-
uðu Aeneas MacKenzie, Jesse
L. Lasky yngri, Jack Gariss og
Fredi’ic M. Frank. Myndin er
tekin í litum. Aðalleikarar eru
Charles Heston, er leikur
Moses, Anne Baxter leikur
Nefretiti prinsessu, Edward G.
Robinson leikur Nathan, Yul
Brynner leikur Faraó Rameses
II. Aðrir leikendur eru Sir
Cedric Hardwicke, Yvonne
DeCarlo, Debra Paget, Judith
Anderson, Vincent Price,
John Derek og Nina Foch.
UFA rís aftur úr rústum.
Bankar Seggja fram 40 mílfj. marka.
Ævi frægrar konu
á kvikmynd.
Rosalind Russcll mun leika
frú Perle Mesta í nýrri kvik-
mynd, er fjallar um hið við-
burðaríka líf þessarar frægu
konu, sem var um skeið sendi-
herra í Lúxemburg.
Myndin mun bera heitið
„Hostess with the Mostest“.
Frú Mesta, sem var sendiherra
Bandaríkjanna í Luxemburg
frá 1949 til 1952, hefur nýlega
veitt Columbia útvarpsfélag-
inu leyfi til að sýna ævisögu
sína í sjónvarpi. Speed Lamkin
mun semja handrit fyrir mynd-
ina.
Hið fræga, þýzka kvikmynda-
félag UFA, er nú í þann veginn
að taka til starfa á ný.
Þetta var eitt mesta kvik-
myndafélag Evrópu og jafnvel
alls heirns fyrir valdatöku naz-
ista en þeir gerðu það að ríkis .
eign á sínum tíma, og setti það
þá mjög ofan. Eftir styrjöldi’na
varð vestur-þýzka ríkið eig-
andi þess, en bandamenn á-
kváðu, að það skyldi vera í
einkaeign. Nú hefir mikil fé-
lagasamsteypa keyþt fyrirtæk-
ig, en UFA átti mörg kvik-
myndaver og allsk. stofnanir
í sámbandi við kvikmyndagei’ð.
Kvikmyndahúsin voru keýpt
fyrir 9 millj. marka og kviit-
myndaver UFA 1 Berlin-
Tempelhof fyrir 3.5 millj.
márka.
Nú hafa bankar lagt fram 40
millj. marka í hið nýja fyrir-
tæki, og standa’ vonir til, að
bráðlega komist þýzkur kvik-
myndaiðnaður á það stig, sem
hann var fyrir valdatöku naz-
ista og verði samkeppnifær við
hvaða land sem er.
Er Diana Dors
að skilja?
Hin þekkta leikkona Diana
Dors neitar því, að hún sé að
skilja við mann sinn, Dennis
Hamilton.
Orðrómur hefur gengið um
þetta, en þau neita því bæði
harðlega, að nokkur deila sé
í’isin upp á milli þeirra. Að
vísu viðurkennir eiginmaður-
inn að þau hafi ekki verið á
einu máli um Hollywoodförina.
Diana hafi svo mikla heimþrá,
en hann hafi vonað að hún
myndi kunna við sig í Holly-
wood, þegar þau væri búin að
koma sér þar fyrir í hinu nvja
húsi, búin að fá sér bíl og
venjast staðháttum. Þetta hafi
þó farið á aðra leið því að Diana
sé ákveðin í því að fara heim
til Bretlands í nóvember og
vera þar um hátíðarnar. „Það
hefur aldi’ei rignt í Hollywood
síðan Diána kom þangað. í
Englandi er allt á kafi í vatni
og þaÖ er víst það, sem hún
þráii’,“ sagði mr. Hamilton.
Diana segist ekki ætla að
selja nýja ' Hollywoodhúsið —
það kostaði 150 þús. dollara —
en hún biður menn að taka
ekki mark á manninum sínum
— „hann talar svo mikið, hann
Dennis,“ segir hún. En heim
i vill hún fara í slagveðrið í
Englandi.
Fyrir nokkru sagði Vísir frá því, sem víða þótti frétt til næsta
bæjar — nefnilega að Gina Lollobrigida væri með barni og ætti
von á aér í júlí. Hér sést maður hennar kyssa hana, er hún
skýrði blaðamönnum frá þessum tiðindum.
í framleiðslu atómvopna en Ijóst
væri af síðustu viðburð’U.i.
Þegar hann var síðast í Ziirich,
sagði hann, það var 1948, hefði
mælitæki þar sýnt miklar jarð-
hræringar, sem áttu upptök sín
í austri. Það hefði ekki verið
5 --------
fyrr en ári seinna, sem viður-
kennt var, að Rússar ættu atórn-
sprengju.
Og hvað um Þýzkaland?
.,Þýzkaland býr yfir miklu afli,
sem mörgu góðu getur til leiðar
komið, ef hinum réttu, betri
Þjóðverjum, er veitt tækifæri
til* að láta til sín taka.“
„Kannske ættuð þér einmitt
að láta að yður kveða,“ svaraði
eg, „eins og þér gerðuð fyrr
meir.“
Hann leit strax undan.
„Það sem eg hefi gert, hefur
enga þýðingu. Það hefur í
mesta lagi þýðingu fyrir sjálf-
an mig. Aðrir hafa lagt eins
mikið og sjálfságt meira af
möi’kum en eg. Til dæmis var
Schwartz, sem þér hittuð í
Frankfurt, þegar þér voruð að
leta að mér, í mótspyrnuhreyi'-
ingunni og lenti í fangabúðum,
en eg ekki.“
Eg reyndi að örfa hann til 'að
halda áfram rabbinu.
Að lokum sagði eg: „Kannske
eg viti meira um bessa hluti
heldur en þér búist við.“ Til
þess að ýta enn betur undir
hann sagði eg honum frá fyrstá
fundi hans og Mayers og h'éít
mig þar við frásögn Mayérs
sjálfs af þeim átbufði. Wood sat
grafkyrr og truflaði ekki frá-
sögn mína. Mér fannst eins og
eg vaéri að tala við sjálfan mig.
„Df. 0.“
Mayer tálaði þýzku reipvenn-
an'di, enda hafði hann alist upö
í Evrópu. Árið 1942 var liáriii
sendur til Washington til Bern
sem sérlegur ráðunautur ame-
ríska sendiherrans og sam-
starfsmaður Allens W. Dulles,
sem var forstjóri OSS í Sviss.
Að morgni hins 23. ágúst
1943 var Mayer í skrifstofu
sinni í viðbyggingunin, sem er
við sendiráðsbústaðinn, og var
að lesá nýkomin bréf,' þegar
ritari hans tilkynnti, að svo-
nefndur „Dr. 0.“ vildi fá að
tala við hann.
1 Bern ekki síður en í Lissa-
von, Madrid og öðrum höfuð-
borgum hlutlausra ríkja, var
a þessum tima afagrúi njóshára
og gagnnjósnara og Mayer
hafði meðal annars það starf á
hendi að afla upplýsinga um
þessár vafasömu persónur. I
augum margra Svisslendinga
voru bæði hann og Dulles, tækni
lega séð að minnsta kosti, eins-
konar njósnarar, sem annan
hvei’n dag gerðu sig seka um
brot á lögunum. Venjulega lok-
uðu yfirvöldin augunum fyrir
slíkum yfirtroðslum, en það
mátti alltaf eiga von á því að
til alvarlegs áreksturs kynni að
koma. Sendiráðið hafði vakið
athygli OSS-manna á þvl, að í
Framli.