Vísir - 16.03.1957, Síða 7

Laugardaginn 16. marz 1957
VISIB
•
m
n
n
n
n
n
n
n
n
n
9
■•»
EDISON MARSKAlli
iimi
■»**
VíkÍHfluríHH
77
niiifliiiamimaa»iflisaiassi»iiiii
— Ég skal losa um sverðið úr sárinu, sagði ég.
Því næst greip ég um hjöltu sverðsins og sneri því í sárinu
syo að losnaði um það. Hann stundi við.
Þá greip hann um hjöltun aftur með hægri hendinni og nú
.gat hann kippt því upp. Blóðboginn stóð hátt í loít upp.
I>að næsta, sem ég vissi, var það, að Morgána gréip um hönd
:;nér og ég he>Tði rödd hennar.
— Ég ætla að fara með þér, Ogier og leita að Avalon.
SÖGULOK.
Vetrarkvöld eitt sat gamalt, gráhært skáld við arininn í höll
konungs eins og horði dreymandi augum í glóðina.
— Hvað sérðu þarna, Alan? spurði háttsettur jarl.
— Handleggsstúf manns, sem hefur misst höndina.
— Hvað segirðu?
— Fyrirgefðu. Mig var að dreynia. I>að er mát til komið, að
ég rísi upp og haldi áfram ferð minni.
— Alan! Ertu fordæmd sál, sem hvergi getur öðlast frið?
Ef þú vildir vera kyrr hjá konunginum,■ nrundi hann halda þig
ríkmannlega í mat og klæðnaði, þar til þú dæir.
—• Nei, ég er frelsuð sál og þess vegna verð ég sð fara á alla
þá staði, þar sem menn hafa eyru, sem vilja hlýða á söng minn.
Og þeirri för minni verð ég að halda áfram, þangað til ég dey.
—• Syngdu þá fyrir okkur enn söng áður en ferð.
— Því þá það? Ég hef þegar sungið sönginn um það, þegar
Ogier danski lagði af stað að leita að Avalon, og hyemig Morg-
ana, álfkonan stéig um borð í skip hans í líki jarðneskrar veru,
til að leiðbeina honum. Þú mátt reiða þig á, að hringurinn, sern
hún gaf hontmi, gæddi hann eilífðri æsku, og hún varð brúður
hans, þegar þau komu til eyjarinnar.
— Hvernig getum við verið vissir um það. Ef til vill hefur
hun farið með hann til einhvers ævintýraríkis á hafsbotni. Iíef-
ur nokkumtíma nokkuð frétzt af skipinu, sem hann fór með?
— Ekki það ég veit, sagði Alan og brosti við.
— Jæja, sarnt er sagt að þú hafir farið til ísiands, sem á að
vera á miðri leið til Avalon. Hvaða érindi áttirðú á þær slóðir?
— Ég var að leita að efni í söngva.
— Og',’fréttirðu ekkert af Ogier danska?
— Byrlaðu mér bikar víns, og þá skal ég reyna að rifja
það upp.
Alan drákk bikarinn í botn og lék við hörpustrengina með
íingrunum. Þvi næst hóf hann söng sinn.
— Það er allt og sumt, sem ég man, sagði hann, þegar hann
hafði lokið söng sínum. — Það er svo lángt síðan þetta skeði,
bætti hann við þreytulega.
— Og þú efast ekki um, að liann hafi raunverulega fundið
Avalon?
— Ég held, að Norðmann hafi kallað þetta land Furðu-
strönd. Og ef til vill hefur landið ekki svafað til þeirrar vitn-
eskju, sem menn þóttust hafa um það. Ef til vill hefur stund-
uriv rignt þar og stöku sinnvun snjóað. En ég hef aldréi efast
um, að þetta hafi verið Avalon, og að Ogier danskl og hin fagra
brúður: hans hafi lent þar í miklum ævintýrum. En nú vérð
ég að fara.
j
— Var nokkurt annað fólk á eynni? spúrði jarlinn.
— Það held ég. Koparrautt fólk á hömndslit: Kitti, völva
| Ogiers,- hélt, að þetta fólk væri skylt hennar eigin þjóð, og
. sennilegt er, að systursonur hérinar, Kuolá,- hafi gifzt einhverri
þeirra. Ef ræðarar Ogiers hafa setzt þar að, hafa þeir sennilega
! gleymt konum sínum og unnustum og gert hið sarna.
. — Var nokkurt dýralíf þar?
Augu Alans leiftruðu.
— Það er mikið af dásamlegum dýrum þar.
— Mig langar til að fara þangað sjálfan. Og er þetta það
síðasta, sem þú hefur fi'étt af Ogier danska?
— Það er sagt, að hann og fólk hans hafi farið inn í landið,
til lands hinna Bláu Vatna.
— Mér þætti gaman að vita, hvort þau hafa nokkurtíma
komizt þangað.
— Hver veit? Ef til viil munu þeir, sem síðar koma, finna
rúnir á steinúm.
í sömu svifum kom dóttir konungsins, gullfalleg stúlka, til
skáldsins, • kyssti hann á kinnina og hengdi gullfesti um háls
honum. Rétt á eftir sveipaði hnau kápu sinni um hörpuna og
livarf út í nóttina. J *
En hann fann ekki til kuldans, af því að hjaxtá hans var svo' Tommi litli kom háskælandi
heitt. Hann yar að hugsa um augu ungu konungsdótturinnar. út úr herberginu þar sem pabbi
Þau minntu hann á augu Morgana, sem hann hafði séð fyrir hans var að smíða. Hvað geng-
mörgum árum. j ur að þér Tommi litli? spurði
Svo hvarf hann út í húmið og ekkert var eftir, nema berg- móðir hans.
málið af söng'haris. 1 —• Hann, hann pabbi sló á
— E N D I R t— | puttann á sér með stóra hamr-
inum, vældi Tommi.
.. . , ,, , , ,. I — Þú ættir ekki að vera að
vitm a að heyra þessa ny3u , , . • , r. ,
i.r iskæla af þvi sagði moðir hans.
tonsmið hans. ! TT ,. . ,, .
. . , , ,, , - Hvers vegna fórstu ekki að
I Siðast a efmsskra tonleik- . . 9
anna er þáttur úr orgelkönsert! . .. ,•
t,~ i i u v, • ! Tommi snogtandi: — Eg gerðí
eftir Handel, þar sem hormn 1 ^
f
k.vö*I*d*v-ö*k*u*n»n*i
Svo er það sagan um afburða
sölumanninn, sem seldi ósýnileg
hárnet. Hann yæri orðinn.
margmilljónári núna ef hann.
hefði ekki haldið áfram að sélja
hárnetin löngú eftir að ’birgð-
irnar vorU þrotnar.
Musica sacra í
Laiidakotskirkju.
m.,
Sunnudagskvöld, 17. þ , ,
vérða tónleikar i Ktistskirkju' munu lelka hlutverk strengja-
• við Landakot. Tónleikar þéssir
^ eru halahir á vegúm Felags ís-
sveitarinnar.
Tónleikárnir standa i klukku-
A vinnumiðlunarskrifstöfunrii
lenzkra organleikara — Musica
sacra.
Organleikari kjrkjúnnar, dr.
Victor Urbancic, mun leika á'
hið vandaða orgel, sem byggt
var af Frobeniusi nú fyrir-
nokkrum árúm ög ef eitt hið
stærsta hljóðfæri sinnar teg-
undar hér á landi.
Þá mun og 5 manna lúðra-
flokkur leika ýms andleg verk,
með og án orgels. Samleikur
orgels og blásturshljóðfæra er
mjög vinsæll erlenais og mik-
ið iðkaður, en lítt þekktur hér.
Meðal slíkra verkefna verða
leikin 3 sálmalög eftir Karl Ó.
Runólfsson, í útsetningu fyrir
orgel, trompett, horn og básúnu,
leikin þannig í fyrsta sinni.
Miðdepill tónleikanna verður
þó nýtt verk eftir Þórarinn
Jónsson, orgel-sónata, samin
1956. Allt verkið er byggt yfir
íslenzkt sálmalag: „Upp á fjall-
ið Jesú vendi'- (írá 1747).
Sálmurinn er um „Fjallræð-
una“, sem tónskáldið leitast við
að skýra á sinn hátt en í miðj-
unni stendur „Faðirvor“. —
Þóx-arinn Jónsson liefur hlotið
verðskuldaða hylli fyrir tón-
smíðar sínar, svo sem hina
snilldarlegu fúgu fyrir einleiks-
stund og er öllum heimill ó-j var stúlkan spurð að því, hvort
keypis aðgangur meðan húsrúm |henni væri sama hjá hverskon-
leyfir. Þeir'hefjast stundvíslega
kl. 9 síðd.
60,000 manns fiýja
fló5 s Indónesíu.
Ofan á stjóriunálaókyrðiixa
Indónesíu hafa nú bæzt flóð hlaupa frá
mildl, orðabókxnni
Hefir gert óvenjulegar úr’
komur austan til á JövU, svo að
og lækir hafa ílætt yfir
ar fóiki hún væri ráðin til í
vist.
— Mér er alveg sama hjá
hverskonar fólki eg er' í vist,
nema eg vil ekki vinna hjá
menntuðu fólki. Eg vár í vist
hjá þanníg fólki síðast og hjón-
in voru alltaf að rífast. Það var
svo þi'eytandi • fyrir mig • að
kráárgatmu að
Prestur
*
var í
miðri ræðu í
bakka sína. Ekki er getið um 1 sóknarkirkjunni á sunnudags-
manntjón, en um 60,000 mannS iporgni og var þa alit í einu lit-
hafa orðið að flýja heimili sín.
MÍkið tjón hefir orðið í borg-
inni Surabaja.
Nýtt hraðamet fiugvéla
Bretar ætla brátt að
að bæta hraðamet sitt
á þotuni.
Á síðasta ári náði flugrnaður-
inn Peter Twiss meirá en 1800
km. hraða á Fairey-flugvél með
„delta“væng, og er það heims-
ið upp úr blöðuíiÚm og fram i
kii'kjmxa til sóknarbárna 'sinna.
Skelfingu hans veí'ðúr ekki með
oröum lýst þegar húrm sá son
sinn ungan skjóta án afláta úr
baunabyssu ofan af kirkjuloft-
inu á söfnuðunni niðri í kirkj-
| unni. Á méðán hann var að
| brjóta heilanri um hvernig hánn
reyna setti að bregðast við óknyttum
í flugi sqpar síns og koma í veg fyrir
frekari þorpárastrik hrópaði
sonurinn fullum hálsi:
„Haltu áfram með: rséðunn
pabbi, eg skál sjá um að haldá'
helvítumun vakandi; 'á meðan.“'
met. Nú hafa Eairey-verk-
fiðlu, sönglagið „Fjóluna'* o. fl. smiðjurnar hug á að í'eyna að
•Mönnuia mun því nokkur for- hnekkja því meti með ’vorinu.1
<£ & SuncuqkÁ
Kvennabósinn fór sneiptur út úr
y.i.num, en þá mætti hann Sam. sem
■Sáfði séð hvað gérðist, Eg ætla að
gera þér tilboð, kæri vinur, sagði
Sam. Taktu við þessum poka íullum
af gullpeningum og annar biður þín maður úr útlendingáhersvéitnni ■}
þegar sú sannar mér að þessi her- dáuður. j