Vísir - 17.04.1957, Blaðsíða 6

4
TÍSIK
Miðvikudaginn 17. april 1957
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 1660 (fimm Hnur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Óttinn við framtíðina.
Veðrabrigði í efnahagslífinu
gera venjulega boð á undan
sér á einn eða annan hátt.
Ýmislegt bendir til þess, að
vænta megi nú breytinga,
sem geta haft mikil áhrif á
atvinnulífið' og afkomu
landsmanna yfirleitt.
í>að getur varla dulizt lengur,
að samdráttur er þegar orð-
iiiii áberandi í ýmsum grein-
um. Eftirspurn á vinnu-
afli er minni en verið hef-
ur um langt skeið og er nú
tiltölulega auðvelt að fá
menn til starfa án þess að
greiða þurfa dýra eftirvinnu.
3?egar betur er aðgætt, virðist
þetta stafa af tvennu: fjár-
skorti til framkvæmda og
ótta við framtíðma. Sú
Kirkjja og frúmál:
KROSSINIM.
Hugvitssemi manna varðandi Þeir, sem eru píslarvottar í dag,
píningár og píslartól hefur ver- geta verið orðnir böðlar á morg
ið furðulega frjó. Það er hrylli- un. Undirokaðir málsvarar rétt-
lega fróðlegt að koma á þær inda og sanninda dagsins í
deildir erlendra minjasafna, er gær, kunna að vei'a orðnir
varðveita kvalatæki, þessa kvalarar saklausra í dag. Mele-
skuggalegu vitnisburði um tos ákærði Sókrates í þó nokk-
myrkviðu mannlegs kennda- f uð góðri meiningu og Kaifas
lífs. Nietzsche, postuli lífsdýrk þóttist vinna hið þarfasta verk,
unar og lausnar undan oki þegar hann fékk Krist dæmd-
kristinna siðahugmynda, segir: an. Og í nafni hins krossfesta
Það er unun að horfa upp á hafa verið framin mörg níð-
kvalir en meiri þó að kvelja. —J ingsverk. Játendur sömu trúar
Lærisveinar hans, beinir og ó- ( á hann geta jafnvel verið ótrú-
beinir, hafa veitt sér þennan legir níðingar hverir á öðrum.
unað í rikum mæli á vorumj Hvað segii krossinn um þetta
kommúnista i ríkisstjórn
inni. Frá þeim búast menn'tímum’ 1 fangabúðum nazista allt?
við öllu því versta. Enginn 0g, víðar’ Nútímamenn þurfa] Hann
getur verið óhultur með at-
vinnu sína eða fjármuni j
afhjúpar það, sýnir
því miður ekki að fara á minja- ]wag vér erum. Jesiis gekk út
söfn til þess að sjá vitnisburði í pínu sjna meg þessi org a
um djöfullegt hugvit kvala-] vörum: „Nú gengur dómur yf-
meðan þeir eru við völd í
landinu. Sama má að vísu !lostans' Loftið- sem vér ondum
segja um luna stjórnar- að oss, er mettað stunum og óp-
flokkana þótt ýmsir telji þá
heldur skárri.
Þessi ótti við framtíðina er,
hættulegt fyrirbrigði. því að i
afleiðingarnar eru ' oftast inum "fram! 'ÍÉnginn'"dauðdagi bjóðslegt- hvort sem ver sveip-
samdráttur í [vamkvæmdum var miskunnarlausari en aðum *>að helgihjúpi Kaifasar,
og atvinnuskortur. Bölsýni'vera krossfestur. Og enginn re>mum PílatusarÞvott eða ann
og vantrú á framtíðina, sem ærulausari, forsmánarlegri, að klokt velsæmi- Ver^jaum í
nú breiðist mjög út og ' hvort sem var i augum Gyðinga ljósi krossins að skuggar sög-
I
ir þennan heim“. Krossinn er
dómur. Hann birtir í einum
um manna, sem á lífsdögum vor kjarna allt, sem felst að bak
um hafa verið pyndaðir af út- sögunnar um píslarvætti, kvala
smoginni grinund. tól, afhjúpar allt þetta í fari
En ekkert kalatól tekur kross voru- sem er íyrirlitlegt> við-
stendur í nánú sambandi við ,ega heiðingja.
stefnu og aðgerðir núverandi
stjórnar, getur orðið þjóð-
inni dýr reynsla.
skoðun sýnist nú vera orðin Ríkisstjórnin þekkir ekki sinn
vitjunartíma, ef hún gerir
sér ekki ljóst, að ýmsar yf-
irlýsingar heimar og að-
gerðir eru þegar farnar að
hafa óheillavænleg áhrif á
atvinnulífið í landinu. Þegar
Og þetta píslartól varð helg-
almenn meðal þeirra, sem
standa í framkvæmdum og'
atvinnurekstri, að ekkert
pólitískt öryggi sé lengur í
þessu landi fyrir þá, sem
ekki eru bændur eða kom-
múnistar. Stefna núverandi
stjórnar gengur næst því að
vera ofsókn á hendur þeim,
sem eitthvað eiga eða reka
atvinnu, svo sem verzlun og
iðnað. Með verðlagsákvæð-
um og sköttunl er kippt fót-
unum undan eðlilegum og
heilbrigðum rekstri, svo að
hann getur ekki borið sig.
Ótti manna við framtíðina,
byggist ekki sízt á þátttöku
unnr og' mann,Iegs eðlis eru
dimmir. Svart er svart og
(hvorki flekkótt né grátt. Kross
asta tákn heimsins. Þetta verk inn er eins og röntgenmynd, er
færi líknarlausrar grimmdar j sýnir hulda meinsemd. Og úr-
varð ímynd mildi og miskunn- skurður er sjálfgefinn: Dómur,
ar. Þetta tákn útskúfunar, bölv' dauðamein.
unar, skelfilegs dauðdaga, varð
ímynd guðdómlegrar , ’ náðar,
blessunar,: sigrandi lífs. Þetta
! tæki tortímandi haturs, varð
bjartsýni og starfslöngun jimynd Þelrrar elslcu, sem þjarg
skortir í þjóðfélaginu er ó- j31’ tlelsar-
hætt að ganga út frá því sem j Þessi bylting varð
vlsu, að þjóðin gengur ekki Kristur var festur á krossins tré
heil til skógar. Þegar slíkt . siíkur var hann.
hættu-ástand gerir vart við | Mundi þetta ekki vera vís-
sig, þarf þegar í stað að beding um það, að eitthvað búi
gera ráðstafanir til að gefa hér undir meira en blasir við
En krossinn sýnir annað: Guð
er í þessari sögu. Hann gengst
undir dómiim. Hann ei' ekki
aðeins með í píslarvætti allra
þeirra, sem um sakleysi liðu.
Hann tekur á sig það, sem
þegar Barrabas átti að hreppa, það,
sem Kaifas verðskuldar. Hann
„Borgari" skrifar:
„Að undanförnu hefur talsvert
verið gert að því, að bera hraun-
kenndan mulning ofan í ýmsar
götur hér í bænum, og var ekkí
vanþörf, eins og þær voru út-
lítandi eftir að snjóinn tók upp.
Elíki veit ég hvert hraunmuln-
ingur þessi hefur verið sóttur.
en líklega er þetta betri ofaní-
burður en sá, sem sóttur var í
Rauðhólana, og margir kvörtuðu
yfir, einkum garðeigendur, þar
sem hann varð að fínu dufti,
sem i þurkunum bar inn yfir
garða og spillti þar gróðri. Þætti
mér trúlegt, að betra bindiefni
væri í þeim, sem nú er notaður.
þótt -ef til vill sé ekki fulí
reynsla fengin. Röggsamlegar
en oft áður virðist mér og. hafa
verið að unnið að heflun á
þessu vori, enda vélakostur til
þessara hluta sennilega meiri og
batnandi með ári hverju.
iMikilIa endiu-bóta
þörf.
En mikilla endurbóta er þörf
á götunum yfirleitt. Skiljanlega
tekur það tíma að koma götun-
um yfirleitt i sæmilegt horf, eins
og bærinn hefur þanist út, en
væntanlega dregst það nú ekki
mikiö lengur, að gangskör verði
gerð að því, að ganga svo frá
yfirborði ýmissa aðalgatna, að
viðunandi verði, en eins og allir
vita hefur sú viðgerð sgm þær
margar hafa fengið, aðeins verið
bráðabirgðaviðgerð, fyllt 1 hol-
ur og lagfærðir verztu kaflar.
Er ekki svo komið, að unt sé að
taka til gagngerðrar viðgerðar
helztu göturnar, sem mest þörf
er að lagfæra?
Göturnar i úthverfunum.
Allt af þenst bærinn út, ný
hverfi þjóta upp, göturnar í
þessum hverfum- og jafnvel
gömlum úthverfum lika, mega
illfærar heita i bleytum, en i
þurkum þyrlast af þeim rykið
j inn í hús og garða. Ég vildi nú
I mega spyrja í einfeldni minni.
hvort þeir tímar séu ekki ;
þjóðinni á ný starfslöngun
sína og trú á framtíðina, ef
kreppa og at.vinnuleysi á
ekki að setjast að völdum.
Erum við á réttri Eeið
Við umræðurnar á Alþingi urn
stóreignaskattinn sagði
Björn Ólafsscn, að hann
vissi ekki til þess, að nokkur
þjóð, sem lagt hafi á slíkan
á yfirborði?
Þeir eru óteljandi, serri dæmd
ir hafa vejrið saklausir og rétt-
aðir, já, píndir til dauða. Mörg
slik minníng er helg haldin í
huga maiinkyns, að verðleik-
um. Fleirj týndust, var aldrei
| gaumur ^efinn eða geymd-
Hann snertir alla, sem verða ust. En hver slík saga er harm-
að þola þau óþægindi, er af f saga. Þó að maðurinn birtist í
honum leiða i atvinnulífinu ' æðstri tign, þegar hann fórn-
og þær afleiðingar geta verið
margyislegar.
skatt eftir stríðið, hafi farið Ríkisstjórnin virðist þeirrar.
j út á þá braut að endurnýja
þá skattlagningu — aðrir en
íslendingar.
Sjö árum eftir áð hér fór fram
allsherjar eignakönnun og
lagður var á þungur stór-
eignaskattur, er nú á ný lagt
til að samskonar skattur
verði greiddur af sömu eign-
um og áður. Flestir skatt-
greiðendur eiga enn ógreitt
skoðunar að þetta snerti að-
eins „hina ríku“ og að það
sé góður pólitískur áróður að
láta þá borga. En hún athug-
ar ekki, að þetta snertir
þjóðfélagið í heild, því að
mikið fé, sem tekið er á
ar lífinu fyrir göfugan málstað
og þótt slíkar fórnir séu aldrei
til einskis, heldur beri að jafn-
hefur ekki aðeins tekið að sér komnir, að taka beri til alyar-
málstað Sókratesar og aunarra legra íhugunar, að skipuleggja
göfugra spekinga, Hann íórriar þetta allt frá rótum? Ráðast i
sér fyrir ræningja, hórkonur,
hann líður með og fyrir mig og
þig.
situr ekki á himneskum frið-
stóli. Hann er baráttunnar Guð.
Og kærleikur hans sigraði á
Golgata. Þar sneri hann allri
vorri syndafallssögu við. Sú
umbreyting, sem krossinn tók
við það að Guðs sonur lét lífið
á honum ;er bending um það,
hvernig tilveran stefnir síðan:
Frá dauða til lífs, frá bölvun
tíl blessunar. Það er kristin trú
að vita þetta, tileinka sér það,
minna og á færri stöðum, en
ganga frá hverju hverfi til fúlln-
Guð og faðir Jesú Krist7 ustu’ aður en i pað er flutt?
Husm íullgerð ínnan og utan og
máluð, og gengið frá öllu sem
sriyrtilegast utanhúss, svo og
gatnakerfinu? Þetta er gert viða
erlendis, gefst vel og þykir sjálf-
sagt. Er þetta ekki hægt hér?
aði góða ávexti, þá breytir það snúar við, — sjá krossinn í ljósi
ekki þeirri staðreynd, að píslar- 'páskanna.
vætti sakleysis, sannleiks, rétt I
lætis
Spyr sá, sem ekki veit. Borgari."
Leiðréttiiig.
Sl. laugardag kom sú villa í
blaðinu, að lyf, sem Catalína-
flugvél F. í. hefði flutt vestur
á ísafjörð, hefði verið úr Ing-
ólfs apóteki. Hið rétta er, að þau
voru úr Laugavegs apóteki.
er harmsefni og að sá
þáttur mannlegrar sögu, sem er
spunninn úr slíkum atburðum,
‘ er ægileg raunasaga. Og það
skömmum tíma, aðallega úr sem er raunalegast er það, að í
atvinnurekstri og sparisjóð- j öllu því, sem gerist af slíku tagi,
nm, orsakar erfiðleika og gerist aldrei neitt, sem veldur
/3
af eldri skattinum.
Menn hljóta að spyrja hvort
við séum á réttri leið i þessu
efni og hvort við getum leyft
okkur skattlagningu, sem
aðrar þjóðir álíta að ekki sé
fært að gera nema einu sinni
áöld, án þess að af því hljót-
ist miklir erfiðleikar í efna-
hagslifinu. Stóreignaskattm'-
inn snertir ekki að éiris þá,
sem eiga að greiða hann. —
samdrátt í atvinnurekstri.
Þessi mikla skattlagning mun
einnig auka mjög þá böl-
úrslitum. Það er alltaf gamla
sagan upp aftur og aftur í nýj-
um útgáfum, breyttum nokk-
sýni í efnahagsmálum, semjuð en lítt bættum, sama sagan
nú breiðist hér út, og raskajum skilningsleysi, skammsýni,
trú manna á það, að til^blindni, rökkurhyggju, öfug-
nokkurs sé að spara fé og(hneigðir. Nýjar kynslóðir,
reyna að verða sjálfbjarga í. breyttar aðferðir, aðrir píslar-
þjóðfélaginu. Eyðslan verð- vottar, sama gamla ságan. Sag-
ur þá bæði talin hagsýni og an um átök ills og góðs í óend-
dyggð og verður hver sá tal- anlega fjölbreyttum tilbrigðum,
inn farisælastur sem cftir þvi en aldrei neitt nýtt, aldrei nein
boðorði lifir. ! úrslit, Og alvarlegast af öllu: ^
Hugmyndasamkeppni um
á Kíambratúni
Bæjarráð Reykjavikur hefur ákveðið að bjóða til hug-
myndasamkeppni um skipulag á Klambratúni, og er öllum
Islendingum heimil þátttaka í keppninni.
Uppdrættir og keppnisskilmálar eru afhcntir af Sveini
Ásgeirssyni, skrifstofu borgarstjóra, Austurstræti 16, gegn
200 króna skilatryggingu, og ber að skila hor.um nppdrátt-
um fyrir kl. 15 27. maí 1957.
Veilt verða þrenn
5000,00 krónur.
verðlaun: 12.000,00, og 8000,00 og
Borgáfstjdri.