Vísir - 27.04.1957, Blaðsíða 4

VÍSIR
Laugai’daginrx 27. apríl 1957
VSBIK.
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga .á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður,
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinri Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8.00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Ferð á rauða torgið.
Þjóðviljinn hefur skýrt frá því,
að tveir hópar manna —
menningarsendinefndir heit-
ir það vist á máli kommún-
) ista — hafi fýrir skemmstu
lagt af stað austur til Sovét-
ríkjanna í boði Voks, út-
breiðslufyrirtækis stjórn-
arinnar þar eystra. Þess var
J einnig getað I fregn þeirri,
' sem Þjóðviljinn birti um
ferðir nefndanna, að þær
muni væntanlega verða
j komnar austur til Moskvu
! þann 1. maí, og er þess því
að vænta, aðalmenningur hér
fái í fyllingu timans að sjá
myndir af nefndarmönnum,
þar sem þeir standa með
reiddan hnefa á rauða torg-
inu svonefnda, meðan tákn
friðarvilja og mannúðar
kommúnismans, múgmorðs-
' tæki af því tagi, sem notuð
1 voru til að frelsa Ungverja
frá sjálfum sér, bruna þar
fram hjá.
Það er annars næsta einkenni-
legt fólk, sem lætur hafa sig
| til slíkra ferðalaga. Það er
j nær undantekningarlaust úr
þeim hópi manna, sem fjálg-
legast predikar, að sjálf-
stæðisbarátta íslendinga
megi aldrei niður falla, og
að landsmenn verði að bægja
á brott öllum erlendum á-
hrifum, þjóðin verði að vera
tiirhgn of/ trúmúlz
Barnadagur.
Kannastu við Rizþu Ajas-
dóttur? Sennilega ekki. Þó er
til af henni saga, sem er efnis-
mikil og minnileg, þótt hún sé
stutt. Sú saga er skráð í
Bibliunni. (2. Sam. 21). Rizpa
átti tvo sonu og þeir voru tekn-
ir af lífi báðir á grimmdar- og
róstutímum og varnað greftrun-
ar, líkum þeirra var kastað á
víðavang. Og Rizpa tók hæru-
sekk og gekk út þangað, sem
líkunum hafði verið varpað,
breiddi hærusekkinn á klett-
inn þar hjá og settist þar og
sat síðan yfir líkum sona sinna
„frá byrjun uppskerunnar og
þar til haustregnið kom“, þ. e.
frá því fyrir sumarmál og fram
getur það ekki beitt á fgrð-
um sínum, svo að það er
raunar í sömu sporurn, þeg-
ar kemur heim aftur. í
Vesalmennska I.S.I.
Það er i rauninni ekki að furða,
þótt kommúnistar sé reiðu-
búnir til Rússlandsferða,
' hvenær sem færi gefst. Þeir
láta það ekki hafa á sig nein
áhrif, þótt Staiin hafi verið
vitskertur múgmorðingi, og
núverandi valdhafar feti
dyggilega í fótspor hans með
þjóðarmorðinu í Ungverja-
landi. En það er eitthvað
bogið við forráðamenn í-
j þróttahreyfingarinnar hér,
þegar hún leggur blessun
sína yfir það, að íslenzkir
íþróttamenn gangi til leiks
við verkfæri hinnar sömu
ógnarsljórnar, er hefur í
þokkabót hótað að tortíma
islenzkum þjóðinni. — Ef
það er ekki að kyssa á
vöndinn, þá hefur það víst
aldrei verið gert áður.
Er það þó sannarlega fjarri
íslenzku þjóðareðli, en auk
þess eru mök við menn í há-
á verði fyrir ásælni útlend
inga og þar fram eftir göt
unum. En þegar kallið kem- 'undir veturnætur, og varði lík-
ur að austan, getur þetta Úuir hiæfuglum urn daga og
sama fólk ekki á sér setið. fyrir rándýrum næturinnar.
Það rýkur upp til handa og 1 ,Stutt. saSa en storkostteg og
fóta, getur hvorki vatni Þ° ekki nema ein af mörgum
haldið né öðru, og er aldrei hetjusögum móðurástarinnar.
sælla en þegar það hefur getur hún ekki lagt á sig?
látið tevma sig fram hjá ^va® getur hún ekki tekið til
Potemkin-tjöldunum i braSðs 1 örvæntingu og ör-
þrifum? Þá kemur það bezt
Garðaríki eins og sauði, og fram, hvað i henni býr af vilja,
heldur að allt hafi verið 0rku, hugkvæmni, takmarka-
raunveruleiki, sem fyrir jausri fórnfýsi.
augu og eyru hefur borið. j
rauninni verður oftast engin | Það er orðtnn siður að verja
breyting á þessu fólki, þótt fyrsta sumardegi sérstaklega til
það hafi forframazt með bess að minnast barnanna og
sovétferð. Það er flest stein- 'styðja holla og nytsama starf-
blint, þegar það leggur upp semi í Þeiria ÞágU' Brum-
í ferðalögin, og gagnx-ýni bnappar og ungsprotar á þjóð-
armeiðnum þurfa skjól og
varnia, vaxtarskilyrði góðrar
vortíðar til þess þau nái að
dafna og þau fyrirheit, sem
mesta lagi er hægt að segja sPegiast í hverju bernzkuauga
um það, sem einu sinni var rætist sem bezt- Þessi hugsun
kveðið — fór heiman kálf- er a bak við bað’ að sumardag-
ur, kom heim naut. Þetta er ur fýrsti er gel’ður að barnadegi.
einmitt það, sem gestgjaf- Fermingar standa einnig yfh’
arnir óska eftir, svo að þeir °S ber Það að sama brunni um
eru vitanlega harðánægðir bað að hughr margra snýst um
og telja sig hafa góða vexti böinin og fiamtíð þeirra þes.-.a
af útgjöldum sínum. En öaga og vikur.
jafnframt hlæja þeir að aul- j Engin þjóð á meira ; húfi um
unum. Það er svona fólk, farnað barna sinna ta sú, sem
sem þeir þurfa á að halda,'einna fámennust er allra. Það
og það er til um allar jarðir. er hvarvetna óbætanlegt tjón
ef misferst um þroska og heil-
næma mótun barns, því að hvert
einstaklingslíf er takmark í
ekki annað en að benda á’sjálfu sér. En engin þjóð má
einkunnarorð Olymþíuleik- ( betur skilja þann sannleik en
anna því til sönnunar. Sam- ver íslendingar, því að hér er
tök íþróttamanna i mörgum hvert rúm hlutfallslega því
löndurn hafa talið rétt og nieira og mikilvægara sem vér
sjálfsagt að mótmæla athæfi ernm færri. Sumardagur fyrsti
kommúnista í Ungverjalandi á að glæða þá hugsjón, að vér
með því að neita að hafa reynum það, íslendingar, af
nokkurt samneyti við í- 'fremsta megni að koma öllum
þróttamenn þar í landi. — til nokkurs þroska. sem hér
Rússnesk stjórnarvöld gengu fæðast. Þá fyrst getur gleði vor
lengra í ódrengskap og flátt- jyfb' gróskumerkjum vaxandi
skap en dæmi eru til í af- þjóðar verið heil og óblandin,
ef henni fvlgir sú meðvitund,
að islenzkt mannfélag hlynni
svo að hinum viðkvæma ung-
þeinr frá fyrsta gróanda, eins
og Rizpa vakti yfir likum sona
sinna, þótt jafnan vilji á það
skorta, að vér mennirnir séum
í hamingju vorri og gæfu eins
árvakrir og staðfastir og hún
var í örvilnan sinni. En dæmi
hennar er vísbending um það
skjól, sem hvert barn af móð-
urskauti fætt, á að eðlilegum
liætti eða er ætlað að eiga. Eða
hver myndi sú móðir vera eða
faðir, sem liafa horft á smáan
jarðargest, líf af þeirra lífi, án
þess að finna einhverja aðkenn-
ingu þeirrar tilfinningar, í auð-
mýkt og helgu stolti, að hér var
þeim undursamleg ábyrgð á
herðar lögð, ábyi’gð, sem þau
voru raunar ekki einfær um að
gegna? Ætli þær séu, þrátt fyr-
ir allt, ekki færri vöggurnar,
sem ekki hafi vakið þá hugsun,
sem alltjent nálgíst það að vera
bæn? Bæn um æðri styrk til
þess að vaka yfir og varðveita
þennan undursamlega helgi-
dóm, barnið, líf þess og sál?
Vilja ekki allir verja barnið
sitt, bægja frá því öllu skað-
vænlegu, sem umhverfis svífur
í breiskju dagsins og húmi
næturinnar, stugga á brott öll-
um nágömmum og andfúlum
hræsnoppum? Vill ekki hver
móðir og faðir væða barnið fyr-
ir áhrifum, sem fölskva eða
slökkva blikið í augunum,
bletta skuggsjá samvizkunnar,
veikla heilbrigð viðbrögð hjart-
'ans? Rizpa er einmana móðir í
|örvona baráttu við grimmd og
’dauða. En engin barátta er sælli
og engin á meiri fyrirheit en að
vaka yfir vexti og heill barns-
sálar. Þó er því ekki að neita,
að þar er við ramman reip að
^draga, eins og háttar um bæjar-
og þjóðlíf. Það er uppvænlegra
! að senda barn frá sér út í heim-
inn en að fæða það í heiminn.
Vitur maður hefur sagt: Ég hef
tekið eftir því, að það er að
■minnsta kosti tvennt, sem eng-
jinn ræður við án þess að leita
Guðs hjálpar. Annað er að bera
Jþjáningar og raunir. Hitt að ala
upp barn.
skiptum sínum af málefnum
Ungverja, og' hin sömu yfir-
völd, sem gáfu fyrirskipanir
urn þjóðarmoiðið í Ung- Jgróðri, — andlega eigi síður en
verjalandi, segja einnig likamlega — sem bezt má verða
íþróttahreyfingu landsins
fyrir verkum. Þess. vegna
hafa samtök iþróttamanna í
mörgum vestrænum löndum
séð sóma simi i því að hafna
samneyti við rússneska
kommúnista á sviði íþrótt-
anna.
borg kommúnismans í mót- j?n ígjenzkum aðilum á þessum
sögn við eðli íþróttahreyf- vettvangi þykir engin ástæða
;. ingarinnár, til þess. Annarsvégar er
íþróftirnar íeggjamesta áherzlu stjórn Vals, sem vill umfram
^T-é dmi'gskap i leik, og' þarf allt hneigja sig fyrir ofbeld-
og framast eru föng til.
Sjálfsagt vildu allir, sem
eiga lifandi börn, vaká yfir
inu með því að senda flokk
austur til keppni, en hins-
vegar stjórn Í.S.Í., sem er
svo gersneydd inanndómi, að
hún treystir sér ekki til að
hafa vit fyrir Val. Vesal-
dómur þessai’a íorvígis-
manna mun lengi í minnum
hafður.
Pestalozzi, hinn mikli uppeld-
isfrömuður og mannvinur, bað
á þessa leið: „Drottinn, sjá, hér
er ég og börnin, sem þú hefur
jgefið mér. Hjálpa mér til þess
að ala þau upp. .Gef mér til þess
þinn heilaga anda. Láttu mig,
Guð minn, með ugg og ótta1
vinna að sáluhjálp barnanna
minna og að minni eigin sálu-
hjálp“.
: Ef andi þessarar bænar væi'i
vakandi á hverju heimili, í
hverri skólastofu, í öllu uppeld-
isstarfi, þá væri vel stefnt. En
það máttu vita, móðir og faðir,
að ást þín á barninu þinuerekki
annað en dauft endurskin frá
ljósuppsprettu alkærleikans.
Bæn þin er hluttaka elsku
þinnai' og umhyggju í baráttu
Guðs kærleika um sálu barns-
ins þins. Lát eigi bæn þína
bresta.
S. ÞORMAR
Kaupi ísl.
frímerki.
Súni 81761.
/-; / , ft | ,.p,| -
Að liðnum vetri.
1 „umhleypingalandi" eins og
íslandi ber veðráttuna sennilega
oftar á góma en flest, ef ekki
allt annað. Þetta Segja líka þær
þjóðir, sem byggja Bretlandseyj-
ar, enda búa þær við óstöðugt
tíðai’far. En óvíða mun margt
eins undir veðri komið og héi-
á okkar landi. Hér er afkoma
heillar þjóðar frekar en á
nokkru öðru landi und-
ir þvi komið, að sæmilega viðri.
jaínt á vetrum sem á sumrin.
En nú, þegar veturinn hefur
kvatt, og sumar er gengið í
garð, finnst okkur flestum, þótt:
veðráttan hafi verið „mislynd“
tíðum á nýliðnum vetri, að þeg-
ar á allt er litið, sé ekki yfir svo
miklu að kvarta, og menn óska
gleðilegs sumars af góð-
um hug og ala bjartar vonir um
fagurt sumar.
Aúðlindir — velmegun —
atorka.
Ekki verður um það deilt, aö
lífsbaráttan hlýtur ávallt að
vera allhörð í jafn norðlægu
landi eins og Islandi, þótt auð-
lindir séu góðar, svo sem fiski-
mið og íossar írjór jarðvegur
funheitt vatn í jörðu, en úr
engum þessara auðlinda verður
gulli ausið, án þekkingar, fyrir-
hyggju og iðni. Hörð lífsbarátta
margra alda liefur stælt þjóðina
og að því býr sú kynslóð, sem nú
er að vaxa upp, þróttmikil og
lifsglöð, og engin hætta á, að
hún láti merkið niður falla. Þrátt
fyrir allt þetta er ekki úr Vegi,
að minna á, að jafnvel í auð-
ugri löndum, þar sem loftslag
er hlýrra, geta menn óviða stát-
að af almennt betri aíkomu
fólks en hér, sem sannar, að
dúgandi menn geta komist hér
eins vel af og tryggt eins vel
framtíð sína og sinna hér og i
flestum öðrum löndum.
Álvörumál.
Hér hefur ekki verið atvinnu-
leysi um alllangt árabil. Á síð-
ari árum vantar hér vinnandi
hendur, og er það alkunna, að
flytja hefur orðið inn fólk til
starfa, til sjósóknar og sveita-
starfa. Samtimis gerist það, að
talsvert margt íólk flytur úr
landi. Slikt gerist að vísu í
öllum löndum og á öllum tímum.
vegna offjölgunar og atvinnu-
leysis, og slangur af fólki flyzt
burt af ævintýraþrá, vill kanna
nýja stigu —- eða heldur, að það
geti tryggt betur framtíð sína
annarsstaðar. Héðan mun nú
eiga sér stað allmikill útflutn-
ingur fólks og hefur verið und-
arlega hljótt um, þar sem það
hlýtur þó að vera alvarlegl
ihugunarefni, ef rétt er, sem
ekki mun ástæða til að efast,
að tugir fjölskyldna hafi flutt
liéðan eða hafið undirbúning að
því.
„Vort lán býr í oss
sjálfum —
Ekki skal fullyrt neitt um það
hér, hvað valda muni. Orsakirn-
ar geta verið margvíslegar, og
i þvi, sem hér hefur verið ságt,
felst ekki ásökun til neins eða
neinna, scm héðan hafa fluzt
alfarnir eða ætla að flytja, en
á það er rétt að benda, hve al-
varlegt það er fyrir landið og
þjóðina, ef landinu og þjóðinni
glatast þannig starfsorka.
margra ágætra sóna og dætra.
Og jafnréttmætt er að benda á
sannleiksgildi þessara orða
skáldsins, sem hugði „þarf-
laust“, að
„leita lenffst í álfuni,
vort lán býr í oss sjSlfum,