Vísir - 29.04.1957, Blaðsíða 3

Mánudaginn 29. apríl 1957
VÍSIR
Dauðinit á
vcgum:
Á Italíu valda 2 millj. mót'
orhjóla flestum slysum.
Þar í lancEi &ru blóðsýnisborn
ekki tekin.
Auliið lögreglueftirlit með
íumferðinni og endurbætur á
vegakerfinu eru pær ráðstaf-
anii^ seni ítalir telja að séu
mcst aðkáiiarsdi til að draga úr
slysahættumii.
Eins. og í öðrum löndum er
slysahættan mest um helgar.
í Ítalíu eru um 4 milljónir
ökutækja en þar af éru um
helmingur rnótorréiðhjól
(,,vespur“) og valda þaer flest-
um slysunum. Talið er, að á-
stæðan fyrir því, að reiðhjól
þessi reynast svo hættuleg sé,
að þeim er flestum stjórnað af
unglingum.
í ítölskum skýrslum er slys-
unum skipt í fimm aðalflokka
eftir orsökum. Flokkarnir eru
þessir:
1. Brot gegn umferðarlögun-
um.
2. Aðgæzluleysi ökumanna og
vegfarenda.
3. Líkamlegt eða sálrænt á-
stahd ökumanns.
4. Bilun ökutækisins.
5. Aðrar ástæður.
Þessir flokkar skiptast síðan
niðúr' í undirflokka. Undir fyrst
nefnda flokkinn ‘fellur undir-
flokkurinn: brot á umferðar-
réftinum á vegamótum og telj-
aat 18.848 slys til þessa flokks
í skýrslum ársins 1955 sem er
síðasta árið, sem heildarskýrsl-
ur hafa verið bi.rtár um.
Of hraður akstur, sem telst
til 2. flokks er talinn orsök
11.124 slysa árið 1955. Van-
gæzla að hemla í tæka tíð olli
22.350 slysum á sama tímabili.
Blóðprufur eru
óþekktar á Ítalíu.
,,Súklegt ástand ökumanns
vegna ölvunar“, eins og það er
nefnt í skýrslum ítölsku lög-
reglunnar, er talið hafa valdið
5515 slysum 1955, en 952 slys
eru talin hafa stafað af því að
ökumaður veiktist skyndilega
við aksturinn. Þá er 371 slys
talin eiga rót sína að rekja til
þefes að ökumaðurinn sofnaði
við stýrið.
Við verðum að taka það með
í reikninginn, að í ítölskum
urhferðarlögum er alls ekki rætt
um það fyrirbrigði, sem við
nefnum ,ölvun við akstur'.
Blóðprufur þekkjast ekki á ít-
alíu. Lögregluþjónninn sker úr
því á slysastaðnum hvort hann
telur að aðalorsök slýssins sé
ölvun ökumannsins eða ekki.
Eriþví sennilega lítið á skýrsí-
nnum að græða í þessu efni. Þó
er 'fullyrt að ölvun við akstur
jiafi ekki aukizt svo að þessu
sé íverulegur gaumur gefinn.
ÍSins og áður er sagt er talið
að fumbætur á vegakerfinu og
aukið umferðaeftirlit séu þær
ráðfetafanir, sem helzt mundu
draga úr slysahættunni á veg-
untím.
Áð sumrinu farast 600—700
manns á Ítalíu á mánuði hverj-
ima og 11.000 til 12.000 slasast
meira eða minna. Þessar tölur
hækka ár frá ári.
saka slyssins. Éftir því sem
skýrslurnar eru nákvæmari og
ótvíræðari að þessu leyti er
auðveldara að draga ályktanir
um það, hvað sé mest ábótavant
og hvernig megi helzt úr bæta.
Mjög áríðandi er_ að fram komi
hvort vegakerfið sjálft, lagn-
ing vegarins, ásigkomulag hans
eða annað, sem hið opinbera
ber ábyrgð á, sé orsök slyss og
ætti að taka meii'a tillit til
Þegar skýrslur hinna ýmsu þess í dómum. En það er eins og
landa eru bornar saman, sézt1 oftar, að hið opinbera vill breiða
að erfitt er að samræma þær í yfir vanrækslur sínar eða sinna
einstökum atriðum. Þær eru og lokar um leið augunum fyr-
misjafnar að stmdurliðun og ir því sem gera þarf og mundi
samanburður því ekki einhlýt- þá stórum minnka slysahættan.
ur. Sérstaklega á þetta við um! Hve mörg slys af hverju
ölvun ökumanna og þann þátt, hundraði hér á landi eru lé-
sem ölvunin á í slysunum. í legri vegalagningu að kériná
sumum löndum er ölvun við eða slælegum frágangi og van-
akstur ekki umferðarlagabrot í rækslu af hálfu hins opinbcra í
sjálfu sér og henni ekki kennt einu og öðru? Og hvenær er
um slysið nema i alveg ótvíræð- hægt að koma fram ábyrgðinni
um tilfellum. Hvert land þarf á hendur hinum seku embætt-
að sundurliða skýrslur sínar ismönnum?
sem allra mest með tilliti til or-
Alkunna er það hve algrengt
það er enn í dag, að allskonar
braskarar vefji auðtrúa fólki um
fingrur sér, til þess að hafa út úr
þi'í peninga, og: hér er eiri
nýjasta frásögn af því tagj, og
verður ekki véféng'd. Höfuðper-
sóniuTiar eru auðtrúa kona og
„svindlari“, margdæmdur, sferrí
leynilögi'egla Bandankjanna
handtók.
Hann heitir Ilarold Jesse
Berney og það var fyrir 6 ár-
um sem hann komst í kynni við
Pauline nokkra Goebel í Was-
hington og kvaðst vera framleið-
andi sjónvarpstækja, og vera í
þann veginn að hefja fram-
leiðslu á tæki, sem hann kallaði
„Modulator“, en tækið kvað
hann til þess ætlað, að safna
orku úr loftinu, orku sem væri
glaðlyndi", sem lagði til 20 þús.
dollara. Og Paule vélritaði fyrir
Harold handrit að bók, sem hann
hafði skrifað, og átti bókin að
heita „Hálfsmánaðar dvöl á
Venus“.
Dauðsfall á Venusi.
í október s.l. taldi Plarold sér
nauðsynlegt að hverfa aftur til
Venusar í viðskiptaerindum.
Mánuði síðar fékk Pauline, nú
frú Berney, bréf frá Eagle Pass
í Texas, og hafði það slæmar
fréttir að færa. Bréfið var frá
„Mr. IJcellusi" á Venusi, þess
ofnis að Harold væri látinn. Með
fylgdi böggull með nokkrum
munum, sem Harold hafði látið
eftir sig, og 300 dollarar. Paul-
irie fór nú að hafa áhyggjur út
af „ModuIator“-áformunum og
skrifaði Eisenhower forseta, þvi
að hún ályktaði, að einhverjir
hátt settir bandarískir embættis-
menn kynnu að vita um félagið
og áforriiin. — Ike svaraði aldrei.
Harold lifnar við.
Og nú gerist það furðulega,
að Pauline fær bréf frá Harold.
Þeir á Venus höfðu sem sé end-
urlífgað hann. Og Harold kvaðst
skrifa bráðum aftur. En nú var
Pauline farin að vitkast — og
iíka McCarthy hinn glaðlyndi. —
Leynilögreglan (FIB) heyrði um
þetta og hugsaði-sitt.
FIB flimiu' Vemis-
farann.
Skammt frá Mobile i Alabama
finnur FIB Harold, sem rak þar
vinnustofu, þar sem máluð voru
„auglýsingaskilti". Hann var
handtekinn fj-rir aö flýja með
hlutafé „Moduiator”, er ýfir-
heyrður og játar, og öll gögn
lögð fram í rétti, og lauk þar
löngum svikaferli hins hug-
myndaríka svindlara, en þess
ber þó að geta öll hans fyrri
svikabrögð voru „jarðbundin."
Þetta með Venusferðina, sagði
hann, var hræðilegur misskiln-
ingur, hann hafði aldrei nærri
ná i fleiri hluthafa, þeirra meðal | þeirri plánetu komið og þekkti
McCarthy nokkurn, i Delaware ekki einu sinni neinn „Mr.
auknefndur „McCarthy hinn! Ucellus".
.n
„HálfsmánaÍar dvöl á Venus'.
Hvernig bandaríski „vellygni Bjarni“
nældi í fé auðtrúa fólks.
miklu kröftugri en sjálf kjarn-
orkan.
Harold kvaðst vera í terigslum
við menn á æðstu stöðum (á
plánetunni Venusi, en þangað
hefði hann farið i heimsókn á
„fljúgandi diski", og bar heim-
sóknin þann árangur, að hann
varð þess heiðurs aðnjótandi að
vera sendur til jarðarinnar til
þess að hafa með höndum yfir-
umsjón á framleiðslu hins nýja
furðutækis.
Pauline, skrifari i lögfræðinga-
skrifstofu, nú 53. ára, var svo
hrifiri, að hún lagði allt sem
huri átti, 38.000 dollara, í hið
nýja félag sem Harold veitti for-
stöðu, og hjálpaði honum til að
Vélin „les sund-
ur bréf“.
Líklegt er að þess muni
skannnt að I>íða að brátt vcrði
cingöngu notaðar vélar til þess
að ,Iesa sundur“ brcf í brezk-
um pósthúsum.
Er verið að gera tilraunir
með rafeinda-vélar, sem
fundnar hafa verið upp í þessu
skyni, í rannsóknarstofnun
póstmálastjórnarinnar í DoUis
PIill, skammt fyrir norðan Lon-
don.
Vélin var sýnd á radíó-sýn-
ingunni í fyrra og verður aftur
sýnd á rafeindatækja-sýning-
unni (Electronic Exhibition),
sem haldin verður í Olympia í
vor. — Vélin vegur lun 2 smál.,
en hana má flytja úr stað og
eftir 3 klst. setja hana í gang
annars staðar. — Póstmála-
stjórnin hefir samið um smiði á
20 slíkum vélum.
Hún notsði
r&fmagnið!
í bænum Invcrbondie í
Skotlandi varð að leggja í
talsvcrðan kostnað við
framlengingu raftaugar, til
þess að 84 ára gömul kona,
sem bjó ein, gæti fengið raf-
magn scm aðrir bæjarbúar.
Fyrsti rafmagnsreikningur
konunnar nam tæplega 1
krónu. Kom í ljós, að hún
notaði ckki rafmagnið nema
þegar hún var að kveikja á
olíulampanum sinum.
Frímerki frá Mauritius var
. nýlega selt á uppboði í Lon-
don fyrir 4500 stpd. og er
það hæsta verð, sem fcngist
hefur fyrir eitt frímerki þar
í landi. — í fríinerkjaverð-
slcrá er það metið á 5000
stpd.
anstu eftir þessu...?
illlllf
John J. Pershing, yfirhcrsliöfðingi
bandaríska hersins í Evrópu í fyrri
heimsstyrjöldinni, heimsótti gröf hetj-
unnar Lafayettes í París þ. 4. júlí 1917,
þjóðhátíðárdag Bandaríkjanna. Lafay-
ette var af aðalsættum, og hafði hann
farið vestur uin haf, þegar nýlendubúar
hófu uppreist sína gegn Bretum. Átti
hann drjúgan bátt í því, að nýlendu-
búum tókst að sigra í frelsisbaráttunni,
og þegar Pershing minntist Lafayettes,
komst hann svo að orði, að Bandaríkja-
menn vildu nú gjalda að nokkru þá
skuld, sem þeir slæðu í við frönsku
þjóðina vegna aðstoðar hans á sínum
tfma.
Snemma morguns þann 28. júlí 1945
kom tíu smálesta þung sprengjuflugvél
fljúgandi inn yfir New York með 400
km. hraða í mikilli þoku. Þegar minnst
varði rakst flugvélin á Empire-Síatc-
bygginguna, hæstu byggingu heims, er
gnæfir 102 hæðir yfir Manhattan-eyju.
Flugvélin Ienti á norðurvegg bygging-
arinnar milli 78. og 79. hæðar og ientu
sunt brotin úr hcnni niðrí á götu, en
önnur skáru á lyftustrengi, og Iogandi
henzín kveikli tttörg bál. Fjórtán maitris
biðu bana af völduni árekstraring og
25 meiddust nteira og minna. Rannsókn
leiddi í ljós, að stálgrind byggingar-
innar lét varla á sjó.
Ilaustið 1950 gerðu 30,000 kínverskir
kommúnistahermenn innrás í Tíbet, og
var tilgangurinn að „frelsa“ landið með
valdi. í maí-mánuði árið eftir var þess-
um landvinningi friðarvinanna í Pek-
ing að kalla lokið, svo að efnt var til
mikillar hersýningar í höfuðborginni,
Lhasa, rctt hjá seíri Dalai Lamas,
Potala. Allar bjóðir lveims — að undan-
teknum Rússum og leppxíkjum 'þeirra
— fordæmdu hina tilefnislausu árás
kínversku konjmúnistanna, en þeir
sögðu vitanlega áð arásin liefði verið
gerð til þess að bjarga landinu frá
„árás heimsveldissinna.“ Nú liggja
greiðir hervegir frá Kína til Tíbets.