Vísir - 05.09.1957, Blaðsíða 5

Fimmtudaginn 5. september 1957
V í S I R
För til Mackinac II:
Fyrsti dagur mótsins.
Hugsa skaB ttm hEria ffóra
„absóióta66.
Arla morguns hinn íyrsta
dag á eynni vaknaði eg og leit
í glaða sólskini út um glugg-
ann, þar sem laufrík og mikil
tré vögguðu blöðum sínum í
tærum svala frá vatninu. Stór
og skrautleg fiðrildi flugu öðru
hverju fyrir.
Norska frúin klæddist um
sjöleytið. Hún ljómaði af tign
og hugsjón. Hún sagði mér, að
við skyldum halda hina kyrru
stund.
Það er fyrsta atriði reglunn-
ar. að hugsa uni hina fjóra
absólúta: Alger einlægni, alger
hreinleiki, alger sjálfsafneitun,
alger kærleiki. Svo veljum við
ritningarorð til að hugleiða
frammi fyrir þessum fjórum
absólútum og skoðum okkur
sjálfar frammi fyrir þeim.
Leiðbeining.
Við skrifum það, sem hug-
leiðslan kemur með, eða það,
sem Guð birtir okkur, því að
hver og einn reynir á hinni
hljóðu stund að hlústa eftir
handleiðslu Guðs, eftir rödd
Guðs eða rödd samvizkunnar
eða rödd síns innra manns. Það,
að fá leiðbeiningu, sem menn
eru vissir um að þekkja frá
sinni eigin hugsun, er kallað að
hafa fengið „guidance“. En fái
menn ekki ,,guidance“, skrifa
þeir niður sínar eigin hugsanir,
jafnvel hvað sem í hugann
kemur.
Ekki þurfa jnenn að hafa
Biblíuna til þessarar morgun-
hugleiðingar. Má eins vera ein-
hver bók önnur.
Kl. 8.30 leiddi förunautur
minn mig til morgunverðar-
borðs. Þá komum við inn í hinn
stóra forsal frá kvöldinu áður.
Frá honum lágu dyr í hring-
myndaðan ræðusal. Þá lágu dyr
ínn í borðstofuna skáhalt á móti
útidyrum. Á vegg hægra meg-
in við þær, þegar inn var geng-
ið, hékk stór spegill. Við hann
var vasi með rauðum, háum
blómum. Þetta var mjög fögur
og einföld skreyting. Til hægri
við þann vegg voru aðrar dyr,
sem lágu inn á útisvalir, er voru
fyrir utan boi'ðsalsgluggana.
Við veggina voru mjúkir bekkir
til að sitja á.
Allir litir og lýðir.
Við morgunverðinn var sæg-
ur fólks. Það fólk var af ýmsu
þjóðerni, kynkvíslum og lýð-
um. Það var frá hvítu í svart,
frá gulu í brúnt. Þar geislaði
Ijóst hár og blá augu Norður-
álfunnar, þar glansaði svart
hár og ljómuðu brún augu frá
sólarlöndum. Þar lá rökkur
Afríku og Indlanda yfir vanga
og hvanni og augum þeirra.
Hár þeirra var dimmt eins og
miðbaugsnóttin. Sól þessa
fyrsta morguns á Mackinac-
eyju Ijómaði á alla þessa liti í
lífi ^borðstofunnar.
Hér bjó vinsemd meðal gest-
anna, hver sem liturinn var eða
í Ijós, hverja þýðingu það hefur
að velja réttar tegundir og gróð-
ursetja þær á réttum stað á
réttan hátt“.
þjóðernið, eins og sólin vermdi
þá alla jafnt og lýsti þeim öll-
um. Hér voru margir menn frá
ýmsuin fjarlægðum saman
komnir á einum stað.
Hugleiðingar mínar um
þessar marglitu mannverur
jarðarinnar voru sífeldlega
rofnar af spurningum um er-
indi mitt til eyjarinnar. Öðru
hvoru talað við mig sem einn af
M.R.A.-mönnum eða a. m. k.
sem verðandi einn þeirra. Mér
var sagt, hvað eg ætti að finna.
Það var nýtt líf, nýtt andlegt
líf og handleiðsla Guðs, og eg
átti að heyra í hinni hljóðu
stund.
Eg svaraði þessu þannig, að
eg reyndi að samríma einlægni
og gætni í svörum. En vinir
mínir virtust ekki ánægðir, og
eg varð fegin, þegar máltiðinni
var .lokið og eg losnaði um
stund við þessi samtöl.
Sem í mosku
Múhameðsmanna.
Eg hitti nú nokkra af íslend-
ingunum. En síðan byrjaði mót-
ið kl. 11 í stóra salnum.
Eins og eg hef áður sagt,
lágu nokkrar tröppur upp í
salinn. En frá þeim tröppum
lækkuðu sætaraðirnar eins og í
bíósal niður að þeim stað, sem
hljómsveit og hljóðfæri var á
og pallurinn, sem stjórnendur
mótsins hverju sinni sátu á.
Samkomuhúsið er byggt úr
fallegum, ómáluðum viði.
Sléttar fjalir mynda þil, en
sperrur úr miklum rekaviðar-
trjám halda þiljum. Húsið
myndar topp efst. Þar mætast
stoðirnar. Þar er mjótt á milli
þeirra, en bilið breikkar eftir
því sem neðar dregur, því að
byggingin er hringmynduð og
minnir á mosku Múhameðs-
manna.
Tvær stoðir miklar eru sín
hvors vegar við pall þeirra er
leiða mótið. Á annarri stoðinni
er mynd af Gandhi hinum ind-
verska, sem allir kannast við.
Mér var sagt hún væri gjöf frá
ættingjum hans.
,,Ó, Guð vors lands . . .
Á þessum fyrsta fundi voru
íslendingar leiddir til sætis sem
fremst í salnum, næst ræðu-
mannapalli. Þeir voru kynntir
og klappað fyrir þeim. Þjóð-
söngur vor var sunginn á ís-
lenzku af söngflokki M.R.A,
konum og körlum. Þau sungu
hann svo vel, bæði orðin og
lagið, að unun var á að hlýða.
Þá hljómaði um leið lofsöngur
til Guðs yfir þjóðirnar, frá þjóð-
unum. Enn af nýju dáði eg hinn
mikla þjóðlofsöng hinnar litlu
þjóðar, bæði lag og texta.
Heyrði eg marga minnast á,
hve fallegur hann væri.
Nokkrar ræður höfðu verið
haldnar áður en sungið var.
Margar ræður voru fluttar eftir
það. Upphaf þeirra og endir var
að jafnaði ,,in Moral re-arma-
ment“. Frelsaður frá óteljandi
löstum eða böli „in Moral re-
armament“.
Það var klappað á eftir hverri
ræðu, og stöðugt hljómuðu
þessi orð fyrir eyrum mínum:
In Moral re-armament. Now
the four absolute Moral Stand-
ards. Absolute honesty, absolute
purity, absolute unselfishness,
absolute love.
Hvernig menn frelsast.
Þetta fóru allir ræðumenn-
irnir allajafna með í byrjun eða
endi ræðu sinnar hver á sínu
tungumáli, og ræðurnar héldu
áfram til kl. nær því eitt. —
Sungið var stundum á milli.
Við miðdegismáltíðina var
setið svo sem tvo tíma. Þá byrj-
uðu nú spurningar um persónu-
lega afstöðu til hreyfingarinnar
og vitnisburðir um ,,de fire
absoluter" og Moral re-arma-
ment.
Kl. 5 var aftur hafin sam-
Á morgun verður Breið-
firðingabúð opnuð að nýju,
en hún hefur verið lokuð í
allt sumar.
Þar verður jafnframt nýr
gestgjafi til húsa, en það er
Friðsteinn Jónsson, einn af
kunnustu og vinsælustu veit-
ingamönnum landsins. Hann
hefur um margra ára skeið rek-
ið veitingastoíuna Vega á
Skólavörðustíg, auk tveggja
annarra matsölustaða hér í bæn
um. Loks hefur hann starfrækt
sumarhótelið að Búðum á Snæ-
koma, sem stóð til kl. 7. „Nu fellsnesi undanfarin sumur og
BreiSfirðíngabúð opnuð á ný
í breyttum húsakynnum.
Freiðsteimi J»ns«on íekui* vift
re ksti riiium <»!» íivtiir V<*i»a |i<ui»aeV
skal vi tænke pá de fire abso-
luter“. Svo komumst við að
raun um, hvernig hver og einn
verður frelsaður ,,in Moi-al re-
armament".
Við kvöldmatarborð fékk eg
nýja sessunauta að einhverju
leyti. Og hinir nýju menn
spurðu hinna sömu spurninga
og áður, og sögðu: Nu skal vi
tænke pá disse fire absolúter.
Kl. hálf níu um kvöldið lék
starfsfólk M.R.A. sjónleikinn:
Vér erum framtíðin. — Þar er
lögð áherzla á frelsun mannsins,
sem „tænker pá de fire abso-
luter“ og verðu einn í hópi
þeirra, sem láta leiðast af Moral
re-armament.
Þegar hér var komið sögu,
voru allir Islendingarnir orðnir
hugsandi, og brá fyrir áhyggju-
svip. Var það sýnileg breyting
á sumum þeirra.
Eg hugleiddi með sjálfri mér
ræður þessar og sálma, sem
ekki voru sálmar í venjulegri
merkingu, heldur slagarar um
hina hljóðu stund og eyjuna
Mackinac. Hugur minn var
þreyttur á öllu þessu. Eg fann
ekki kristna trú í vitnisburð-
unum, þótt því brygði fyrir.
Hugleiðingar
í kvöldkyrrðinni.
Trúarbrögðin ásamt kristn-
inni eiga að sameinast á þeim
siðgæðisgrundvelli, sem lagður
er með kröfunni um hina al-
gjöru einlægni, hinn algjöra
hreinleika, hina algjöru sjálfs-
afneitun og hinn algjöra kær-
leika.
Eg gekk ein úti í kyrrð
kvöldsins og hugleiddi. Þetta
er aðbúnaður allur og veiting-
ar mjög rómað.
Breiðfirðingabúð verður
hvort tveggja í senn greiða-
sölustaður og skemmtistaður.
Skýrði Friðsteinn blaðamönn-
um frá því í gær að um n.k.
mánaðamót flytti hann veit-
Orion kvintettinn, en Elly Vil-
hjálms syngur með. Eru þetta
ágætir hljómlistarkraftar og
kvaðst Friðsteinn gera sér góða
von um aðsókn. Aðallega verð-
ur dansað seinni hluta viku. en
að öðiu leyti fer það eftir að-
sókn hversu mörg kvöld. vik-
unnar verður dansað.
Þá gat Friðsteinn þess að
lokum að hann hefði helzt kos-
ið að helga stöi'f sín matsölu,
svo sem hann hafi gert hingað
til, og kvaðst hafa talið það til
þjóðnytjastarfa að selja fólki
góðan beina á sanngjörnu verði,
Nú væru hins vegar aðgerðir
ríkisvaldsins þannig orðnar að
þetta væri ekki kleift. Veit-
ingamennirnir væru lagðir í
einelti með álögum og sköttum,
og það væri því engin furða
þótt hér risu ekki upp ný hótel
eða veitingastaðir. Kvaðst Frið-
ingastofuna Vega yfir í Breið- steinn ekki sjá annað en hann
firðingabúð og þar gætu við- yrði að leggja sitt gamla starf
skiptavinir sinir notið fyrir- a hilluna og fara að selja inn
greiðslu sem áður. j a danssamkomur í staðinn til
Salarkynni Breiðfirðingabúð- j Seta lifað.
ar hafa verið máluð í sumar og. ------
gerð vistlegri og hlýlegri en!
áður. Fyrir dansinum leikur
Arsrit Skógræktarfé-
lagsins komið út.
er lögmál trúar vorrar, hin
mikla hugsjón Guðs, hið háa
takmark, sem hann hefur sett_
mönnunum. Allir hljóta að við-j
urkenna, að uppfylling þessai'ar. um skógl.æktarmáI.
kröfu, gjörð af öllum mönnum,'
myndi frelsa heiminn. En eg
hugleiddi, að sá múgur manns,
er hér var saman kominn innan
Arsrit Skógræktarfélags ís-
fánds 1957 er nýkomið út með
mörgum og ítarlegum greinimi
Ein lengsta og merkasta
greinin er lýsing trjátegunda,
sem nú eru ræktaðar á íslandi.
. , Höfundur greinarinnar er
þessarar hreyfmgar tignaðr Baldur Þorsteinsson
marga guði, meintu sumir
Israels Guð, en sumir aðra guði.
Þá fannst mér sem allt það, er
hér fór fram tilheyrði e. t. v.
annarlegum guðum, fannst sem
hér stæðu letruð ósýnilegum
stöðum orðin frá Aþenuborg:
Ókunnum guði.
Mér stóð ekki á sama um
þetta sterka hugboð. Mér þótti
andar ókunnra guða reika um
rökkvaða ti’jálundi eyjarinnar.
En þegar eg kom aftur inn í
fagnandi hóp M.R.A.-manna,
heyrði eg að nýju grundvöllinn:
Nu skal vi tænke pá de fire
absoluter ......
Framh.).
Rósa B. Blöndals.
Börn næturinnar heitir mjög vel gerð sænsk kvikmynd, sem
Stjörnubíó hefur sýnt undanfarið við góða aðsókn. Myndin
fjallar um ungan mann, sem fellur fyrir freistingum stór-
borgarlífsins, og er byggð á sönnum atburðum. Myndin að
ofan er úr einu atriði kvikmyndarinnar.
og segir
hann að þessar lýsingar sén
ætlaðar til þess að hjálpa þeim,
sem ekki hafa aðgang að hand-
bókum um tré og trjárækt, til
að kynnast helztu einkennum
þeirra trjátegunda, sem vaxa á
íslandi. Lýsingarnar eru bundn-
ar við blöð, blóm, fræ og börk
og fylgja greininni fjölmargar
teikningar og uppdrættir af út-
breiðslusvæðum eða löndum
þar sem hinar ýmsu trjáteg-
undir vaxa.
Aðrar greinar í ritinu er
ferðasaga íslenzkra skógrækt-
armanna til Vestur-Noregs
sumarið 1956, eítir Siguið
Blöndal, um innflutning
plantna eftir Hákon Bjarnason,
Skógarsaga eftir D. V. Baxter
og R. Zusi, Tvö frjó-línurit út
íslenzkum mómýrum eftir Þor-
leif Gunnarsson, Mæhngar á
lerki í Hallormsstað 1956 eítir
Sigurð Blöndal, Upphafsmaður
að trjárækt í Reykholtsdal,
Jakob Blom Þorsteinsson eftir
|Einar Kristleifsson, Ferð lil
Rússlands vorið 1956 eftir Há-
kon Bjarnason, Noregsför á
vegum Skógræktarfélags ís-
lands eftir Ármann Dalmanns-
son, Starf Skógræktar ríkisins
árið 1956, Rekstrar- og efna-
hagsreikningur fyrir Skógrækt-
arfélag íslands 1955, Ríkis-
styrkur til skógræktarfélaga
árig 1956, Ríkisstyrkur til
skógræktarfélaga árið 1957.
Kolaframleiðsla Tékka ci
mjög á eftir áætlun, því að
námamenn svíkjast mjög að
' koma til vinnu, \