Vísir - 24.09.1957, Blaðsíða 7
in-iðjudaginn 24. september 1957
VÍSIE
7
j^GATHA ||hRIST1E
tftlat' tetíif
'iaaia til...
28
það eitt sameiginlegt, að þeir voru framgjarnir og mefnaðar-
gjarnir. Það er grunur okkar, að þeir hafi allir lagt leið sína til
einhvers afskekts staðar inni í miðri Asíu, þar sem ferðamenn
koma aldrei nú orðið, og' hægt er að hafa nákvæmar gætur á
öllum samgöngum, svo að ekkert fréttist þaðan af því, sem þar
er að gerast. Þangað eru sendir menn og allskonar vélar, sem
að sögn eiga að fara allt annað.
Jæja, til að forðast frekari málalengingar, þá flaug manni
einum í hug að athuga orðróm, sem honum hafði borizt til eyrna,
rekja slóð, sem hann hafði orðið var við. Þetta var einkennilegur
maður, og hann átti vini og kunningja hingað og þangað urn
Austurlönd. Hann fæddist í Kashgar, og hann kunni tvo tugi
ýmissa þjóðtungna og mállýzkna. Hann varð tortrygginn, svo
að hann rakti slóðina. Það, sem hann varð áskynja um, var svo
ótrúlegt, að enginn vildi trúa honum, þegar hann sneri aftur
til hins mennt-aða heims, og skýrði frá þvi, sem á daga hans
hafði drifið. Hann kannaðist við það, að hann hefði verið veikur,
svo að komið var fram við liann eins og manfi, sem hefur verið
með óráði.... Aðeins tveir menn voru fáanlegir til þess að
leggja trúriað á sögu hans. Annar þeirra manna var eg, því að
eg er aldrei ófáanlegur til þess að leggja trúnað á það, sem er
ótrúlegt — það reynist svo oft satt. Hinn maðurinn-----------“
Uakin hikaði og þagnaði.
„Já,“ sagði Viktoria. „Hver var hinn maðurinn?"
„Hinn maðurinn var Sir Rupert Croíton Lee, frægur ferða-
langur, er haföi sjálfur ferðast um þau afskekktu héruð, sem
uin var að ræða, svo að hann vissi mætavel, hvað þar mátti
aðhafast, án þess að það yrði á allra virtorði. Niðurstaðan varð
sú, að Carmichael, maðurinn, sem hér kemur við sögu, afréð að
leggja land undir fót og ganga úr skugga um þetta af eigin
rammleik. Þetta var erfið og stórhættuleg ferð, en liann var
flestum öðrum betur til þess fallinn að takast hana á hendur.'
Hann tók ákvörðun sína fyrir níu mánuðum. Lengi heyrðum við
ekkert frá honum, svo að við fórum að óttast, að hann mundij
ekki eiga afturkvæmt, en fyrir nokkrum vikum barst okkur þó j
orðsending frá honum. Hann var á lífi, og hann hafði aflað
þess, sem hann hafði ætlað sér, þegar hann lagði upp í ferðina.
Harin 'hafði óyggjaridi sannanir í höndum. En andstæðingarnir
höfðu frétt um ferðir hans. Þeirn var það lífsnauðsyn, að honum
tækist ekki að snúa aftur og afhenda sönnunargögn sín. Og
því miður höfmn viö fengið margvíslegar og miklar sannanir
fyrir því upp á síðkastið, að fjandmennirriir virðast hafa komið
flugumönnum sínum inri í stofnanir okkar, svo áð manni er
hvergi óliætt fyrir þeim. Þeir eru hvarvetna á gægjum og hleri.
Það kvisazt meira að segja, sem gerist í þeirri deild, sem eg hefi’
undir minni stjórn, og ætti það þó sizt að spyrjast. Og eg hefi
komizt að þeirri niðurstöðu, að andstæðingarnir hljóti að hafa
ýmsa mjög háttsetta menn i þjónustu sinni, því að svo furðu-1
legir hlutir hafa frétzt frá okkur.
Svo nákvæmar gætur eru hafðar á öllum laridamærum, þar
sem búast mætti við honum, að það er eins og her manns hafi
verið settur þar til eftirlits. Saklausir menn hafa verið vegnir,
af því að haldið var, að hann væri þar á ferð, þvi að þeir menn,
er við eigum i höggi við, bera ekki mikla virðingu fyrir manns-1
lífinu. En þrátt fyrir alla aðgæziu þeirra og árvekni, komst hann
samt fram hjá öllum toríærum, slapp ævinlega ómeiddur — þar
til í kvöld."
„Þér eigið þá við, að maðúrinn, sem hingað kom, hafi verið
hann?“ sagði Viktoria.
„Já, góða mín, það var hann og enginn annar,“ svaraði Dakin.
„Hann var mjög hugrakkur maður'og kunni ekki að hræðast.“ j
„En hvaö þá um sannanirnar, sem hann lagði svo mikið á
sig við að afla?“ spurði' Viktoria enn, og var mikið niðri fyrir.!
„Komust andstæðingarnir yfir þær, svo að allt erfiði hans hafi'
verið unnið fyrir gýg.“
Dakin var orðinn mjög þreytulegur á svip, enda hafði hann j
notið lítillar hvíldar síðustu dagana, þegar hann átti von á ‘
Carmichael á hverri stundu, en nú færðist bros urn varir hans. j
,,Eg held, að þeim hafi ekki tekizt að ná þeim af honum eða
eyðileggja þær,“ svaraði hann. „Nei, eg hefi þekkt Carmichael
svo vel og lengi, veit, hversu úrræðagóður hann er, hvað sem á
dynur, að eg er næstum sannfærður um, að þeim hefur ekki
tekizt að ná þeim. En hann gaf upp andann, án þess að geta
sagt okkur, hvar sannanirnar væiú að finna, og hvernig við ætt-
um að nálgast þær, til þess að geta notað þær á hinu rétta
augnabliki. Eg held, að hann hafi ef til vill verið að reyna að
tilkynna okkur eitthvað, þegar hann var að dauða kominn, svo
Sigrar Fram í haustmötinu ?
S^eikiriBÍr
riiii iidi|ina.
S.l. sunnudag' kepptu Fram og ingar skínandi fallegu upphlaupi
KR í haustmóti meistaraíiokks. og Þórólfur Skorar óverjandi.
Leikur þessi gat liaft álifif á úr- j Nú færist nokkuð fjör í leik-
slit mótsiiis, sem og- lcom í Ijós inn, en það nægði KR-ingum
að leiknum lókntim, þvi með því ekki til að jafna hvað þá heldur
að sigl-'a hann hafa Framarar til að ná markayfirhöndinni og
sénniiega unnið mótið, þó þcir 1 ekki bætti úr skák, að Framarar
eigi ólokið leik við Þrött. j gerðu.þriðja mark sitt er þeir ná
Strax í upphafi leiks hófu einu af þessum snöggu upphlaup
Framarar sókn og voru þrjár 1 um sínum, skilja bókstaílega
mínútur liðnar að leik, er Guöm. KR vörnina eftir og Dágbjartur
Óskarsson fékk góðan bolta utan kemst inn íyrir og skorar. Leikn
frá hægri kanti og skallaði hann um lauk skömmu síðar 3:1.
í mark. Þessar fyrstu mínútur j Reynir Karlsson var einn bezti
leiksins geta oft verið happa- maðurinn í Fram liðinu. Hann
drjúgai’ því liði er nær að hef ja hefur sérstaklega næmt auga fyr j
sókn eins og reyndar sýndi sig. jr góðri uppbyggingu. Þá yar-j
því Framarar gerðu ekki fleiri Dagbjartur og hættulegur viö
mörk í þess.um hálfleik og náðú 1 mark að vanda,, Karl Bergmánn j
aldrei í hálfleiknum verulega \ar ekki alveg með framan af, i
góðu spili. | Gúðmundur Guðmundsson bak-
Hins vegar voru það KR-ingar, ' vörður stóð sig með mikilli,
sem strax að markinu loknu, prýði, nafni hans, Guðmundur.
tóku yfirhöndina i leiknum og
lá nú látlaust á Fram-markinu,
var sóknin svo stíf á tima að
Hreiðar bakvörður var kominn
langt fram fyrir miðteig. Hins
vegar nýttist þetta alit illa, úr
hornspyrnu náði Þórólfur að
skjóta af örstuttu færi en mark-
maður varði. Framarar náðu að
sjálfsögðu nokkrum upphlaup-
um, en þau nýttust ekki til að
skora.
Siðari hálfleikur var þófkennd-
ur framan af, KR-ingar áttu nú
minna í lelknum og stóð hann
lengi vel talsvert jafn. Sóknar-
lotur Framara voru allar miklu
sneggri, í einni slíkri sóknarloíu
eru KR-ingar að hreinsa, en
Reyni Karlssyni tekst að krækja
í boltann og gefur til Guðmund-
ar Óskarssonar, sem skorar ann-
að mark sitt. Þetta hefði mark-
vörður KR jafnvel átt að verja.
Nokkru síðar, eða þegar tæp-
ur hálftiini var af leik ná KR-
Óskarsson gerði tvö markanna,
eins og fyrr greinir. Hann er ein-
staklega lipur leikmaður, snögg-
ur og vinnur mikið, hefur hann
sótt sig i hverjum leik og .stóð
sig hvað bezt í þessum leik.
Hann mun áreiðanlega verða
markadrjúgur á næsta sumri.
Af KR-ingum var Hörður Fel-
ixsson traustur i vörri, Gunnar
Guðmannsson var góður, sérstak
ega í fyrri hálfleik, Þórólfur
Beck var duglegur og harður
sóknarmaður.
Daginn áður léku Þróttur og
Vikingur og lauk leik þeim með
verðskulduðum sigri Þróttar-
manna 8:1. Þeir áttu leikinn svo
til allan og gerðu márgt ágætt.
BaWur, sem leikiö hefur bak-
vörð vai’ nú á kahtinum og fór
betur um hann þar, hanri gerði
að minnsta kosti tvö márkanna.
Víkingarnir vöru algjörlega
kraftlaúsir. — esstr.
E. R. Burroughs
TAKZ4W
2454»
óskast til afgreiðslu strax.
Uppl. í verzluninni til kl.
7 í kvöld.
(isuseitshúð
kjötdeild.
’ t '‘14
Stúlka
óskast til hjálpar í eldhúsi
strax. Uppl í verzluninni
til kl. 7 í kvöld.
CLAUSENSBÚÐ
kjötdeild.
Borðstofuhúsgdgrs
eik, nokkuð útskorin til
sölu. LjósvallágÖtú 14 efri
hæð.
Frá Kaítfornii£,
Sunkist appelsínur
Grape fruit
Sítróntir
Mélónur
Döólúr í pokkum
og Iausri vigl[
“ Indriðabúð á
Þingholtsstræt i 15,
Sími 17-283.
Daglega nýir
Bananarkr. 16.00
Tómatar kr. 12,50.
Ind riða húð
Þingholtsstræti 15,
Sími 17-283.
f/ s ^SIIÍCð I
austur um lan’d til Ba.kka-
fjarðar hinn 27. þ.ni. Tekið i
móti fluíningi til Horr.ai.jaj’ðar
Djúpavogs, Breiðcalsviljur
Stöðvarfjarðar, Fáskrúösíjarð-
ar, Borgarfjarðar, Vopr.afjarð-
ar og Bakkaíjarðar í dag. —
Farreðlar seldir ú fimmtudag
Óvinírnir steyptusí iriður
af. klettinuni' cg húrfu r.iíur ’
í djúpið. Jira Cross greip ]
um kvarkar Tánzans og
gerði æðisgengnar tilrauuir
til þess að kyrkja hann. Eh
hann var ekki sá eini, sem í
reiður var, Kraki, ógn
djúpsins, mjakaði sér í átt-
ina að hinum stríðandi
mönnurri.
, U:
jfer til Vesthiannaeyja: í'kvöld.,
Vörúmóttaká. í dalg.;
r’'--~v-iir . i.