Vísir - 09.10.1957, Blaðsíða 9

Miðvikudaginn 9. október 1957
V! n
9
ir
Frh. af 4. s. ' og Þórcar Þórðarson
saman
er þó ;
þá sorgarfregn, að eiginmenn,
unnustar og synir kæmu ékki
aítur.
Frh. af 4. síðu.
björguhartilraunir flugvéla, og
(anharra togara, reyndust þær
tilaunir gersamlega árangurs- .
lausar - og skylduliði þessara óver-jandi. Það vakti-athygh, að upp, Þorður skaut, pg
fjörutíu manna varð að ílytja Ríkaiður tók ekki vítaspyrn- var.a hægt að kalla það skot,
una, en hann hefur sinnt því því hann hitti boltann illa, en
hlutverki í liðinu, svo lengi, ur því varð sámt mark. 5:0.
sem menn muna. Mistökin frá; nú blés síður en svo byrlega
landsleiknum fyrir nokkru fyrir Rvk-liðinu jafnvel þó þeir
(Menn munu mmnast hirinar vaida því kannske. Það er á- fengju aðra vítaspyrnu sér til
átakanlegu lýsingar áf þessu nægjulegt að sjá, þegar menn aðstcðar á ca. 40 mín. Nú var
slysi eftir Alan Villiers, er hafa skilning á að draga sig í það Guðmundur Óskarsson
fc.i iist í \ ísi seirit á síðasi,a ári). hlé fyrir öðrum, og það nýliða. sem skaut fyrir Rvk, en sama
Fui ðulegai og oft katbros- Þetta hefðu ekki allir gert. sagan endurtók sig og fyrr. Það
legar eru þær sögur, sem Annars er það a:5 segja af er sárgrætilegt að sjá meim
skipstjórar togaranna segja Gísla, að hann átti skínandi góð- sparka beint í fangið á mark-
hver cðrum gegnum talstöðv- an leik. Hefur nýliði í Akranes- nianni úr vítaspynu og verður
arnar. á öllum tungum sigl- liðinu vart sýnt betri leik en að segja, að þai'na voru tvö
ingaþjóða á þessum slóðum Gísli gerði. Það er gleðiefni að töpuð mörk fyrir-Rvk, sem bæði
frönsku, belgisku, rússnesku, hlúð skuli vera að yngri flokk- fóru fyrir lítið.
íslenzku, norsku, færeysku, unum hjá þeim, engu að síður Leiknum lauk skömmu síðar
þýzku, hollenzku og ensku. Ef en meisturunum, enda hefur an þess að flciri mörk væru
til vill heyrist gremjuleg jafnan verið hægt að fá nýjan ger3.
kvörtun eins ög um að hann mann í liðið hafi skarð mynd- ,
sé búinn að brenna upp öllum ast. Þetta er r.eyndar ekkeit
kolum sínum og hafi ekki feng- einsdæmi með Akurnesinga.
ið nema skítna áttatíu kassa, Hér í Reykjavík eru í uppsigl
greint. Hann var ekki spar á
i vítaspyrnurnar og hafi þær all-
j ar verð réttmætar, sem stund-
;urn er erfitt að sjá af áhorf-
| endasvæðinu, þá var leiku.r
þessi vel dæmdur.
Liðin.
' Eg
hefi þegar minnst á
Að lokum.
Þó hér hafi raunverulega
ekki verið um mjög merkilegan
leik að ræða þá hefur teygst
úr greininni, en það sýnir sig,
að langt mál má að jafnaði
skrifa um hvern leik, ef fara á
út í öll smáatriði. Til þess að
það sé hægt verður þó tími
og þá sérstaklega rúm blaðs-
ins að leyfa það. En það
rú mhefur ekki nærri alltaf
verið fyrir hsndi, er ég hefi
skifað um leiki í sumar. Hefur
þess vegna margt verið ósagt
og' karinske arináð farið í flýt-
irnum, sém ástæðulaust hefti
verið að ségja.
Eg tók að mér að skrifa um
íþróttir fýrir bláðið á miðju
sumri nökkru eftir að vinut'
minn Kormákr hætti, —-
gerði það í lijáverkum, og
lesið grein Lárusar, fannst mér
hinir prúðu leikmenn Akranes-
liðsins eiga við lélegan kost að
búa, að vera í samá skipi- og
Lárus þessi. Heyrst hefur að
Gunnl. Lárusson ætli ekki að
gefa kost á sér í landsliðsnefnd
næst er gengið verður til kosn-
inga þar. En vart trúi -eg, að
Lárus þessi liafi sömu gáfur til
að bera og dragi sig líka í hlé.
En tíminn sker úr því. :f
Ég þakká lesendum knatt-
spyrnuþáttanna fyrir ánægju-
legt samstarf, kanhske verð'.tr
framhald að sumri — kárinske
ekki. essg.
NÆRFÁTNASliR
kitrlrnnnn*
fPy’H, *c drengjit
i /.( !■•: f; 4 fytirliggjandí.
£ H 1 L.H. Muller
en risest kemur sigrihrósandi ingu margir bráðefriilegir knatt nokkra liðsmenn beggja liða. af lítilii þekkingu hvað
rödd annars, er skýrir í hrifn- spyrnumenn í yngri flokkun- A°inr. sem nefna mætti voru khátíspynunhi viðkemur. Þó
ingu frá að hann hafi fengið um, sumir þeirra hafa meira að krreiðar bakvörður Rvk, sem tel ég rétt að geta þess, að ég
fjögur þúsund kassa af fyrsta segja leikið með meistaraflokki ®tot' si° séistaklega vel, vai ^ hefi horf’t á flestalla meistara-
flokks ýsu, nærri tuttugu þús- í sumar og staðið sig með mikl- sennilega jafnbezti maður liðs- flokks- og aðra stærri leiki í
und punda virði í heimáhöfn. um ágætum. j ins. Þá var hinn ungi leikmað-, fjöldá ára, og með hliðsjón af
Þegar togveiðimenn virða . Á 37. mínútu bjargar Iiréiðar ,Ur Hinrik ákaflega duglegur og því réynt ao skrifa um þessi
fyrii sér hina ógurlegu hlaða enn á línu o’g nokkru síðar er t>ar Sott efni a ferð- Björg- 1 mál þannig, að þeir sem heima
af fis'kúrgangi og fiskhöfðum skallar Þórður Þórðarson að vin hefur oft verið 'betri. Líðið, hrifá setið hafi’orðið eirihvers
sem eitra hínn tæra sjó, getur marki Rvk en í stöng. Fyrri sem heild náði satt að segja vísari um gang hvers leiks að
lóknum lestri hverrarf greinar.
Hinsvegar hefi ég reynt að
þi im naumast dulizt, að fiskur- hálfleik lauk því 3:0 fyrir Ak- aktrei saman, jafnve] hefði ver-
inn er dauðadæmdur. Ár frá urnesingum. Mörkin hefði getað ið hetra að láta eitt lið á móti
ári mimikar aflinn, þrátt fyrir ýefið 'fléiri, því’a. m. k. tvisvar Akarnesi t. d. Fram með einumv forðá'st að fara út í gagnrýni á
stærri óg betur útbúin skip. var bjargað á elleftu stund og ,eða tveimur styrktarmönnum. menn eða léikaðferðir, til þess
Það er ekki auðvelt að upp- Ieikinn áttu þeir allan, að und-
hugra eridurbætur á skipi eins anteknum nokkrum árangurs-
Akurnesingar áttu góðan skortir mig þekkingu, og verið
Ieik, þó ekki svö að sérstaklega alveg óhræddur að láta það
og ,,Fáirtry“, einu stærsta og litlum upphlaupum Rvk-liðs- beri að minnast þess. Hið fréttast. Reyndar oft lagt spurn-
fullkomnasta skipi Bretlands á ins.
þessu sviði, sem er hvorttveggja ,
í senn togari og fiskiðnaðar-
verksmíðja. Skiþið er búið
fullkomnustu fisksjá og raf-
magnsáhöldum til þess að
hindra ferðir fisksins og reka
han-n í vörpuna.
fallega spil, sem svo oft hefur, ingar fyrir þá, er telja sig
einkennt þá, sást vart núna. „kunnáttumenn“, og hafa sumar
Þeir unnu á dugnaði og svo því, spurninganna verið „barnaleg-
Síðari háiflcikur. ag þejr jjUnlja ag notfæra sér ar“ að þeim hefur fundizt, en
Menn vonuðu hálft í hvcru p,ver augnablik við mark and- allir hafa verið fúsir aðleiðbeina
að Rvk-liðið mundi jafna metin stseðingsins, smáveila í vörn mér éftir því, sem þurft hefur.
í síðari hálfleÍK. með vindinn md>therjans fæirir Akranes-lið- Kann ég þeim öl'lum þakkir {
Vöriibífstjérarí í
Verjist slysum af vöjdum |
bílapallanna.
" * Sjá(/í</ódnd.i V'
inu of+ mark.
Þórður Þórðarson átti skíri-
með-sér, en það fór á annan veg.
Er nokkurt ráð til við þessum Þeir hófu re>rndar al]s.narPa,
fiskþurrðarvanda? Ef til vill,soknarlotu- °g var Þorbjorn a- ar,di léik eins og fyrr er greirit, þá, er um knattspyrnu hafa
ftefur ítalinn Signor Bruno sfmt DaSbíartl virkastur í fram Nelgi og prýðilega óg skrifað í sumar og ég férigið
Valati fiskifræðingur, fundið lmunnl' Arni Níalsson hafðl hafa víst ekki margir varið minn skammt af því. Sérstak-
, fyrir.
Nokkuð hefun verið deilt á
um
með uppá
rétta svarið
stungu sinni
skap“. Eftir margra ára vís
indalegar rannsóknir á hafs
mikla yfirferð, var stundum
___ . vítaspyrnu tvisvar í sama leik. léga sendi mér þó tóninn einn
um „Sjávarbú-,hætíulegur’ en hað nýttist ekkl j Aðdr liðsmenn voru og góðir, af forystumönnum íþróttamála
narcrra ára vís-!sem skyldi. Páll Aronsson greip Jlelzt er þaðj að vörnin opnast á Akranesi, Lárus Árnáson
stundum óþarflega og hefur landsliðsnefndarmaður með
oft vel inn í með sóknarlínunni
botninum, er hann kominn að ha gaf Halldor Lúðvikssori þgg löngUnl viljað brenna við fleiru, Því var svarað á sínum
þéirri 'niðui'stöðu, að unnt sé:agæla hólta fram’ en ekkert hjá liðiriu. Magnús Péturssön tima á réttan máta. En þó vil
að rækta hafsbotninn eins og úugöi mörkin köimi ekki, Þ° . ,jæmdi leikinn eins og fyrr er ég bæta því við, að eftir að hafa
SÖLiíTiiRnuffi
VIÐ ARNARHÓL
BÍMI 14175
þurrlendið og framleiða „græn-
; hættulc.
augnablik væru
stundum við mark Akurnes-
meti“ hafsins fyrir fiskana og
að hægt sé að haga ræktun og lrit=,a'
vernd fiskanna líkt og- hús- |
•dýranna á þurrlendinU. IFjórða markið.
Þessi víðsýni ítalski vísinda- i Er tæpar 10 mín. voru af
maður, sem álítur að fiskarnir þessum h'álfíeik voru Akurnes-
séu vitíbornar sképnur og hafi inSar í sókn og Þórðúr Jónsson
saneiginlegt „mál“, hefur látið fær böltann, ýtir honum laus-
í ljós það álit, að svæði á sfærð leSa að markinu, BjÖrvin al-
við Sikiley væri, með viðeig- gjörléga rángt staðsettur, og
andi ,,ræktun“, nægilega stói't Þa5 liggur við að segja megi að
til að framleiffa nægilega boltinn hafi „læðst“ í mark.
eggjahvítu fyrir alia íbúa jarð- 4:0- • f
arinnar j Leikurinn fór nú meirá fram
Við skulum vona, að draum- a niiðjum vellinum, því Rvk
ur Signor Valati verði að veru- ; tókst að halda uppi pokkuni
leika einn góðan veðurdag, áð- vörn, að viffbættum þó nokkrum
ur en hafið er orffið eins lífvana sóknartilraunum. Á 17. mín. er
og Saharaeyðimörkin. | dæmd vítaspyrna á Akurnes-^
Ef þessi draumur rætist inga- Þörbjörn skaut beint á^
ekki og engin önnur lausn Helga, sem varði vel, en missti
SANNAR SÖGUR eftir Verus.
finnst, lítur út fyrir að maður-
inn missi af borðum sínum vin-
sælan og hollan hluta af fæðu
sinni. Og með stöðugt fjölgandi
munnum, er sjá þarf fyrir nær-
ingu, getur farið svo, að það
viðfangsefni verði mannkyn-
inu ofviða.
þó boltann fýrir fætur sér og
aítur spyrnti Þorbjörn og ennj
varði Helgi. Var þetta vel af,
sér vilíið af Helga og fögnuðu
áhorfendur honum ríkulega. ■
Fimmta markic*.
Á 30. mín. leika Ríkarður
WALT DISNEY — Snemma
á þriðja áratugi aldarinnar
handsamaði ungur teiknari i
Kánsasborg í Missouri, Banda
ríkjunum, mús í bréfakörfu.
Það atvik vakti hjá honum
hugmyndina um Mickey Mo-
use, sem síðar átti eftir að
verða heimsfræg söguhetja í
myndasögum Disneys og
skipa skapara sínum heiðurs
söss í skemmtanaheiminum.
---------- Walter Elias Disn-
ey, brautryðjándi á sviði dýra
skopmynda, fæddist i Chica-
go, Illinois, árið 1901 . Ást
hans á skepnúnum vaknaði
þegar fjölskylda hans flutti á
bóndabæinn Marcelir.e í Miss-
ouri 1906. Þar gérði hann
fyxstu teikningar sínar, sem
urðu upphafið að meiri frægð
arferli, en hann hafði nokkru
sinni dreymt um. -----------
Disney-fjölskyldan _fluttl tlf
Kansasborgar þegar Walt var
9 ára. Nokkrum árum siðar
tók hánn að sækja kennslu-
stundir í teiknihgu, en þvá
varð hann að liætta, þegar
íaðir hans fór rrieö fjöiskyldu
síria til Chicögo. Fimmtán ára
gamall gerðist hann blaðsölu-
drengur í Sante Fe járnbraut*
unum, en hætti því fljótlega.
Þjóð hans var í styrjöld. Frh,