Vísir - 01.11.1957, Blaðsíða 7

Föstudaginn 1. nóvember 1957
VÍSIR
Sigur- '
bfamar prófessors.
1 Noregi skrifar ungur maður Einhvei-n veginn er það þó svo,
bðk. Á íslandi fær virtur og vel að í þessum efnum hef ég meiri
látinn guðfræðiprófessor í því til- samúð með Mykle þessum, en
efni taugaáfall. Taugaáfallið próf, Sigurbirni. Þegar „dóna-
birtist i „Vísi“ 23. okt. s.l. Við, skapurinn" er þannig fram sett-
sem stöndum álengdar, reynum' ur, að Harald Grieg, einn fremsti
að taka þetta eins. og við erum menningarfrömuður á Norður-
taugaáföll, af völdum allra } Það á að eflast og vaxa með góð-
þessra andans mikilmenna.
Ef til vill kannast próf. Sigur-
björn við það, að fyrir aldamótin
siðustu varð einn af löndum
vild og skilningi annarra. Ekki
vegna Guðrúnar sjálfrar, heldur
vegna verkefnisins, sem hún
vinnur að. Guðrún hefur engar
Mykies af skáldastyrk, sem hann ; kröfur til Islendinga um sérstak-
munaði mikið um. Og ef til viil ’ an stuðning. Hún hefur valið
man hann ástæðuna, er ég minni
hann á, að maðurinn var Knut
Hamsun.
okkur góð og holl skemmtiefni,
og óskar þess að sjálfsögðu, að
landar hennar og frændur sæki
Eg efast ekki um, sr. Sigur-1 skemmtanir þær, er hún boðar,
menn til, og sitt mun sýnast
hverjum, eins og gengur. — En
það var Vísis-greinin.
Prófessor Sigurbjörn Einars-
son. fer úr hempunni, — eða fer
hann i hana? —. Hann tekur sér
löndum, gefur bókina út í sam-
ráði við bókmenntaráðunaut sinn
Sigurd Hoel, þegar Frances Bull,
einn mesti bókmenntafræðingur,
sem nú er uppi, leggur sig allan
fram til að verja bókina á opin-
penna i hrönd, og svo hefst hans berum vettvangi, þegar formað-
björn, að hjartað er á réttum
stað, heilinn iika, en því þessar
framhieypnu taugar? Það væri
óskandi, að þær yrðu nú ekki til
• þess, að sonur Þorsteins heitins
Gíslasonar leggi blátt bann á góð-
ar bókmenntirí landi voru.
Stefán Þorsteinsson.
mikia taugastríð, þvi svo sannar-
lega reynir greinin fyrst og
fremst á taugar prófessorsins.
Hjartað og heilinn virðast um
það bil i hvildarstöðu. Undir
greinina ritar hann fullt nafn —
að mínum dómi það bezta við
hana.
Áðúr en langt er haldið, verð
ég að gera þá játningu, að ég
hef ekki lesiö umrædda bók, en
ýmislegt um hana lesið í ísl. ,og
einkum norskum blöðum. Mér
finnst þetta ekki skipta svo
mikltt máli, þótt ýmsir séu sjálf-
sagt á annarri skoðun.
í grein sr. Sigurbjarnar virðist
Mykle þessi annars vera í all-
ur norska rithöíundafélagsins
segir, að verði bókin bönnuð, þá
sé komið að því að banna biblí-
una sem hættulegar bókmenntir,
þegar sjálfur dómarinn tárfeliir
í hrifningu undir lestri Mykles,
ja, þá ;er sannarlega ekki gaman
Heyr
Ritstjóri Vísis var svö vin-
samlegur að lofa mér að líta á
þennan vanheilsupistil áður en
hann fór i þrykkið. Hef- ég ekk-
og gerir sitt til að verk hennar
og verkefni megi blómgast. Þetta
ætti líka að vera tiltölulega auð-
velt mitt í öllu smákrónuflóði
okkar. Guðrún Brunborg ætti að
vera kærkomin gestur á hverj-
um stað, stolt okkar og prýði.
Hún er fágæt kona að dugnaði
og skapgerð, viðkvæm og mild,
en lætur hvei-gi bifast, þótt and-
stætt gangi um sinn. Trúir á
sigur þess góða og háa, eins og
allar sannar konur. Þess vegna
óskum við Guðrúnu til hamingju
með starfið og uppskeruna. Hún
áð veifa höfundur Visis-greinar- ert um hann að segja annað en 1 Jai okkui jSÍll8ingum | dag;
hanr.es úr Kötlum, sem að sögn
snýr biók þessari á islenzku.
Maður er annars orðinn hálf-
leiður á því að heyra þetta sí-
fellda þjófur, þjófur, eða er það
annars ekki það, sem kallað er?
góðúm félagsskap. Herostratos, j Hvernig var það með Þórberg og
Magnús gamli sálarháski, sr.
Matthías og Jónas. En einkum á
víst Mykle samleið með Magnúsi
-----þegar hahn sló brókarlaus
og ræpandi framan i rakstrar-
konunni", eins og sr. Sigurbirni
þóknast að orða það. Hér skal
annars ekki vitnað í greinina, að
öðru leyti en því, að á einum
stað stendur: „Svo er fyrir að
þakka, að við getum ennþá lesið
norsku og aðrar slíkar útnesja-
íungur, til dæmis dönsku, ef tii
vill meir að segja sænsku, ef í
hai'ðbakka slær og mikið liggur
við í menningartilliti." Eg held
það hafi yerið mikið áfall fyrir
grein prófessorsins að fá þessa
setningu í mittisstað. Það þarf
ekki að fara mörgum orðum um
það, að á þeim „útnesjatungum“
Jiefur verið talað og ritað af mik-
illi snilld.
Annars er það dálítið „slá-
andi", að líklega eru vinnubrögð
þeirra Mykles, þegar hann sem-
ur bókin um roðasteíninn, og
próf. Sigurbjarnar, er hann sem-1
ur grein sína um bókina, að einu
leyti mjög svipuð. Líklega
hneykslar Mykle lesendur að
nokkru leyti til að ná áhriíum.
Óafvitandi, eða vitandi vits, ger-
ir próf. Sigurbjörn slíkt liið
innar | „LiFI LISTIN", írá 23. áð óska höfundi til hamingju
október s.l. Og það má heldur með málefpi og málsstað með
ekki gleyma þvi í þessu sam- innileggið. Og auövitað að lýsa
bandi, að það er prúðmennið Jó- lotningu minni fyrir þeirri tígu-
legu fylkingu, sem snilldina st.yð-
i ui', sér í lagi fyrir tárum hrifn-
' ingarinnar, sem glitra þar á
hvörmum. „Þeir eru svo margir,
sem ginu við flugunni", segir
Steinn okkar Steinarr. En ófyrir-
synju var það að prýða svo fall-
ega skrá norskra nafna með þþvi
að blanda tilnefndum öndvegis-
■ höfundum íslenzkum í þetta mál.
Vitaskuld er þó þeirra vegur að
meiri eftir þessa uppáskrift, Já,
það má nú segja, að Mykle ev í
góðum íélagsskap með Stéfáni
mínum og ekki oí góðum samt,
því að maklegt er. Til gagn-
kvæmrar hamingju! Lifi snilld-
in!
Með taugasterkri kveðju
Sigurbjöm Einarsson.
bréf hans til Láru? Hvernig
ekki með nóbels-skáldið okkar,
lúsina, Bjart og Öla fígúru?
Hvernig ekki með Stein Stein-
arr, þennan snældu-bandbrjálaða
umkomuleysingja, vestan úr
Dölum, sem setti blett á heilan
landsfjórðung með skáldskapar-
rugli sínu, en er í dag viður-
kenndur eitt mesta „gení“, sem
gengur á tveim skóm á landi
voru? Ef til vill hefur próf. Sig-
urbjörn fengið vel úti látin
Frcttir að veséan:
Allt starf þarf hlýhug að
baki sér.
GuBrún Brunborg heimsækir VestfirBi.
fjTSta vetrardag, og verður a
morgun, fyrsta sunnudag í vetri,
hjá Bolvíkingum. Eg vona að
viðtökur okkar Vestfirðinga nú,
eins og áður, sanni Guðrúnu
Brunborg að hún er okkur kær
gestur, sem við viljum* sjá sem
oftast. Koma hennar til okkar
eru yndisstundir ungum og göml
um. Starf hennar flytur boðskap
fórnar og trúar. Það er ijós á
vegum þeirra, sem trúa þvi aö
hugsjónir, bundnar samtíð og
framtíð, eigi fullí lifsgildi, ef ein-!
hver góðui’ andi lætur þær dáfna *
méð fórnarlund og trú, þvi án *
þeirra hyrningarsteina gerist
ekkert, sem niarkar spor í ver-
öldjnni.
Þökk sé þér Guðrún fyrir
starfið. Blessist Ólafsminning
þíh og gefi sem ríkulégastá á-
Véxti um nánara menningarsam-
starf Islendinga og Norðmanna.
Þessara náskyldu þjóða, sem að
mörgu leyti í lífsskoðun og skap-
gerð éru fremur ein þjóð en tvær
þjóðir. Að visu erum við Isíend-
ingar litli bróðirinn, en gerum
þó kröfu til jafnréttis óg bróður-
Jegra skipta í samstárfihú, sem

fyrir skóladrengi:
Kuldaúlpur
Kuldaliúfur
Ullarpeysur
Nærföt
Sokkar
Buxur
Sportskyrtur
Hosur
Gúmmískór
Strigaskór,
uppreimaðir
Bomsur
Gúmmístígvél
Sokkahlifar
Geysir hi.
Fatadeildin.
!
miðar að o;g getur verið jafn
heilladrjúgt fjTir þ.essa norraenu
bræður.
Það er stundum gert'-að vega
og meta hverja fórn. Segjá, þéssi
var’Stó.r, hin var lítil. I stahfi fyr-
ir hugsjónir og trú verður alltaf
sem betur fer. aðalatriðið órnetið.
Fyrir. það er enginn mælikvaúði
til. Þao er sjálf íórnarlundin.
Þökk sé þér, Guðrún Brunborg
fyrir óbilandi fórnarlund og þiít
ágæta starf. Allar stundir áétf
þér yndissturtdir. ,

Amgr. Fr. Bjarnason. 1
henni er dýrmætast og liáleitast.
Vrinna fyrir samtíð og framtío
með þeirri fórnarlund, sem einsk
is krefst fyrir sjálfa sig, en vinn-
ur fyrir ákveðna hugsjón, allt.
sem kraftarnir leyfa.
Verkefnið sem Guðrún valdi
var aukið menningarsamstarf fs-
len.dinga og Norðmanna. Verk-
efnið helgaoi hún minningu Ól-
afs sonar síns. Svo tók hún ti1
starfa. Og starfið iiefur orðið svr
ísafirði, 26. okt. 1957.
Yndisleg vetrarkoma. Starf-
semi Guorúnar Brunborg.
I»að er fvrsti vetrardagux. Veðr
ið er fremur vetrarlegt. Aust-
norðan snjókoma með hvössum
vindi í byggð og vetrarbylur til
fjalla.
Svo talar þú um yndislega
vétrarkomu. Það geri ég vegna
þess, áð hún Guðrún Brunborg
sáina, í sannieika sagt er gréin ; fagnar vetri hjá okkur ísfirðing-
hans ein „general" hneykslunar-1 úm. Leggur ekki ljós og yl írá
hella, frá upphafi lil enda, eða verkum þessarar fágætu konu, árangursríkt, að ævintýri er lík
hvað íinnst lesendum? Og ein-' sem sífellt vinnur með huga og ast. Guðrún ér þegar búin a<*
hvern veginn hefur maður það á höndum, að nánara menningar- ' gera verkcfni sínu þau skil, að
tilfinningunni ef til vill, vegna samstarfi Islendinga og Norð- því eru tryggð skilyrði til þess
maður að verki, að hann ýki svo manna. að lifa áfram, þótt Guðrúnar og ,
þess áð hér er góður og gegn eldmóðar hennar nrissi við. Sjóð-
í þessum efnum, að hann komist Sá, sem fómar vinnur
mest.
‘ Þetta spakmæli, sem ckki er
aðfengið né lánað, heldur heima-
tilbúið, hefur sannast aðdáan-
lega í lifi og starfi Guðrúnar.
Hún verður xyrir þungum sorg-
um. Siðari heimsstyrjöldin sVipti
brott ungum syni hennar, Ólafi,
yndislegum piiti. Sorgin yfir son-
armissinurn skapa Guði*únu ný
ferð, i ræðu og riti, að ná áhrif- verkefni, nýtt lif. Hún rís upp,. og fjölbreyttari
um með þvi að hnevksla með-
biæður sína og íheð miftltim ar-
aagri. Hve margir téíja hann
Síðastiiöinn sunnudag opnaði Á sýningu hennar hér eru 25
hreint og beint ekki að þvi, sem
hann vill segja.
Hvorugan áfellist ég fyiir . að
taka tæknina i þjónustu sina í
þessu tilliti. Þetta er gamalt og
viðurkennt húsráð. Pi*óf. Sigur-
taimi ætti t. d. að vera það manna
kunnugast, að gamall kollega
hans, próf. Ole Hallésbj', hefur
einmitt tim áratúgi notað þá að-
ur sá, er hún stofnaði, minning-
arsjóður Ólaís Brunborgs, er þeg
ar tekinn til starfa styrkari en
Guðrúnu datt íyrst í hug. Nú
þegar njóta nokkrir íslendingar
og Norðmenn góðs af sjóðnum i
nárni og starfi. Og enn nýtúr
Guðrúnax* við til þess að éfja
sjóðinn ög gera hann færah til
að leggja enn rneira af mörkurn.
Bat-Yosef málverkasýningu í myndir og málverk.
Sýningarsalnum v.ið. Ingólfs- er bpin daglega kl- 2
stræti. Aðsókn hefur verið góð til 7, nóv.
og nokkrar myndir selst.
Frú Bat-Yosef er fædd í
Ísrael. Hóf hún myndlistarnám
tíu ára að aldri, lauk prófi sem
kénnari og téiknikennari og
gggndi síðan herþjónustu. I 2
ár.
Síðan hélt hún til Parísai*.
Var hún þar í þrjú ár og fór
Sýriingia
—10 e. h.
Illæ« frekar
- w .A’, r‘ •. ‘ %• £ ■ '
Seinustu frcgnir frá Parí*
ekki einhvern mesta kennimann,
eem uppi ér-á Norðurlöndum?
Gegna hlutverki sinu með meiri; þaðan til ítalíu. Þar kynntist herma, að frekar bíási nu bjr*
svo hún eiginmanni sínum Guð-ilega fyíir Gail'avd.
gömul kóna að* árum en Ung í1 markmið hans verði sem öflug- mundí Ferró. | Hann hefur nú rætt við leið-
anda og eldmóði i hjarta, ekki til | ast á hverjum tima. Frúin hefur haldið sýningar toga jafna?armai?na og hægri*
að hefna sonarins, heldur til að ) Allt starf, líka fórhárstárfið, rá' verkum sínum í París, Róm rnanna.—■. Sjái hanp ser íært ’að
bæta liann með þvi að koma i iþárf hiýhug að baki sér. Svo er dg Mílanó. Hún mun halda tíl mvnda stjórn flytur háira
framkvæmd þvi, sem. honurri og með storf Guðrúnar • Brunborg. ísrael í næsta mánuði. ( stefnuræðu á þriðjudag. . .