Vísir - 27.11.1957, Qupperneq 6

&
VlSIB
Miðvikudaginn 27. nóvember 1957
wism
DAGBLAB
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritýtjórnarskrifstofur blaðsins em opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frð ki 9.00—18.00
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 0,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan hJ!.
Víð kaupum skip — fyrir
útiendinga.
Margt gengur öfugt hér á landi
Athyglisverð bók.
en fátt er jafn napurt og það,
a þjóð sem lifir á fiskveið-
urn, verður að skipa útlend-
ing í annað 'hvort rúm f
veiðiíiota sínum.
rekstur flestra annara at-
vinnugreina. Samt er ekki
unnt að fá nægilegan mann-
afla til þess að hægt sé að
lialda úti fiskiflotanum,
nema með því að fá sjómenn
frá útlöndum. Af þessu
verður aðeins dregin sú á-
i lyktun, að aðrar atvinnu-
greinar, sem þjóðfélagið
hefir minni þörf fyrir, draga
til sín vinnuaflið. Af því
j mætti einnig leiða, að vinna
og fjármunir beinast inn á
þær brautir, sem skaðlegar
geta reynst fyrir hagkerfi
' og atvinnulíf þjóðafinnar.
Litill val'i er á að svo er. Er
fyrst og fremst um að kenna
1 hinu sjúka fjármálakerfi
Jandsins og falska peninga-
' gengi. Ótti almennings við
hina opinberu fjármála-
stjórn, hefir tekið að sér
skráningu gengisins á svört-
um markaði og ráðstöfun
spaiáfjár til fjárfestingar,
meiri en nokkru sinni hefir
áður þekkst. Margir telja
að hver vinnustund, sem
breytt er í fasteign, sé aldrei
ofborguð. Meðan þetta ger-
umræðu á Alþingi, hafa
Sjálfstæðismenn bent á, að
meðan sjávarútveginum hef-
ir ekki verið komið á heil-
brigðan grundvöll, er nauð-
synlegt að reyna að bæta
svo kjör íslenzkra sjómanna
á einhvern hátt, að innlendir
menn vilji stunda sjó-
mensku frekar en nú er.
Hafa þeir borið fram tillögur
um, að sjómenn fái meiri
skattfríðindi en aðrir enda
sé það eðlilegt, vegna þess
að starf þeirra er hættulegra
og erfiðara en annara stétta,
, Stjórnarflokkarnir felldu til-
A lögur Sjálfstæðismanna, en
ist blæöir út aðalatvinnuvegi
landsins — í höndunum á
Aðrar þjóðir eiga þá forleggj-
ara að nafn þeirra á titilblaði
bókar er óbrigðul trygging fyrir
þvi, að hún sé góð. Þannig er
það, að ef við sjáum neðst á
titilblaði enskrar bókar Cam-
bridge Universlty Press, Long-
mans, Marray, eða Oxford Uni-
versity Press, þá þarf ekki fram-
ar vitnanna við; bókin er góð.
Svo er fyrir að þakka, að enda
þótt of margir íslenzkir forleggj-
arar séu óvandaðir að bókvali
sinu, ýmist fyrir það, að þeir
eru ekki nógu vandaðir menn,
eða að þá skortir menntun eða
dómgreind til þess að dæma um
bækurnar, þá liafa samt hinir
verið tíl, sem ekki létu frá sér
fai’a alls-ómerka bók. Og svo er
þetta enn. Þannig mundi ég
segja, að úr Illaðbúð hafi enn
aldrei komið sú bók, sem ekki
væri athyglisverð, og um sumar
þeirra hefir mátt miklu sterkar
að orði kveða.
Nú liefir þetta forlag sent á
markaðinn rit Ólafíu Jóhannes-
merkileg kona, og að kynnast
þeirri kwm, sem það verður um
sagt, er ávaUt ómaksins vert.
Héi' kynnumst við henni, því
hér eru saman komin höfuðrit
hennar, ævisaga hennar frá eigin
hendi og hin átakanlega og má-
ske ódauðlega bók hennar,
„Aumastar allra". Hana hafði ég
ekki lesið á íslenzku fyrr en ég
sá hana í þessari útgáfu.
Óiafía Jóhannesdóttir verður
okkur vist ávallt óráðanleg gáta,
og fyrir það heiilar hún enn
meir. Eimii skólasystur hennar
úr kvennaskólanum var ég vel
kunnugur, góðri konu, gáfaðri
og merkri. Það sagði hún, að á
þeim árum mundi fáa liafa órað
fyrir þvi, að Ölafia yrði slík al-
vörukona sem raun varð á. Þá
virtist hún fátt taka alvarlega,
þar á meðal ekki lærdóminn,
enda þurfti hún ekki mikið fyrir
Árshátíð Stúdentaféð.
Reykjaváknr.
Stúdentafélag Reykjavikiu’
gengst fyrir fullveldisfagnaði
30. nóVember í Sjálfstæðishúsinu
og hefst kl. 18:30 með saineigin-
legu borðiialdi.
Hátíðina setur formaður Stúd-
entafélgs Reykjavikur, Sverrir
Hermannsson, viðskiptafræðing-
ur.
Scra Bjarni Jónsson, vígslu-
biskup heldur hátíðarræðuna..
Óperusöngvararnir Guðmundur |
Jónsson og Kristinn Hallsson
skemmta með einsöng og glunta-;
söng, og fleira verðúr til skemmt
unar. Að lokum verður stiginn
dans.
Að kvöldi 1. dcsemher mir.nist
Stúdentafélagið fullveldís ís-
lands í Ríkisútvarpinu. Forrnað-
ur félagsins flytur ávarp. Sigurð-
ur Bjömsson, alþingismaður flyt-
ur ræðu, en að því loknu verður
útvarpað frá hátíöinni í Sjálf-
stæðishúsinu.
Miðasala á fullveldisfagnaðinn
fer fram í Sjálfstæðishúsinu á
fimmtudag og föstudag milli kl.
5 og 7.
honum að liafa. En hvernig mátti
það vera að svo mannúðarrik
kona, svo auðug að fyrirgefning-
armætti og svo óendanlega fórn-
fús, skyldi í trú sinni verða svo
ofstækisfull og svo trúuð á það
sem sum okkar geta naumast
skoðað öðruvísi en óguðlegt, þó
að verk hennar og líferni allt
afneitaði þessari óhugnanlegu
trú? Því að iifei’ni hennar af-
neitaði öllu því, sern ófagurt var
í trú hennar, urn það verður
aldrei u.nnt að deila. Kærieiks-
faðmur hennar, móðurfaðmur
barnlausu konunnar, var ávallt
útbreiddur á móti þeinr, sem
mest þörfnuðumst kærleikans,
en fundu minnst af honum lijá
miskunnarlítilli veröldinnL
Einn af kennimönnum okkar
komst við eftirminnilegt tæki-
færi svo að orði, að þegar for-
sjónin smíðaði sér verkfæri,
veldi hún ekki ávalt í þau kvista-
lausasta efnið. Hann var að tala
um Hallgrim Pétursson, en ekki
hefði hann síður mátt komast
þannig að orði ef hann hefði ver-
ið að ræða um Ólafíu Jóhanns-
dóttur.
Auðvelt á ég með að skilja
það, að Ólafía gerðist íráhverf
lútherskri trú, því að lútherskan
ætla ég að muni rétt kennd í
Helgakveri, sem ég var látinn
þylja upp úr mér tvisvar á vetri
i sex ár, en aldrei var skýrt
fyrir mér. Ég get lika skilið and-
úð hennar á kaþólskri trú, sem
ég ætla þó að sé um sumt fremri,
og ekki sé með öllu unnt að
horfa fram hjá þeirri staðreynd,
að í skjóli kaþólskrar kirkju
befir að lokum mörg göfug sál,
þreytt af langri leit. að lokum
fundið hvíld. En að geta svo
heldur fundið sálarró í kalvin-
skri trú, það yfirstígur minn
skilning. Þetta ber ekki svo að
skilja, að ég fordæmi þá trú.
Ég, sjálfur trúlítill, fordæmi
enga trú, því ég hygg að ein
henti Pétri og önnur Páli. Dæmi
Öiafíu virðist mér styðja þá skoð
un. En það er leiðsögn Matthias-
ar sem ég kýs mér.
Framan við bókina er löng rit
gerð eftir Bjarna Benediktsson,
þar sem hann lítur yfir æfiferil
þessarar undraverðu konu og leit
ast vdð að hjálpa til skilnings á
henni. Ég mundi segja að heppi-
legt væri að lesa þá ritgerð á
undan og eftir. Ekki skiftir það
máli, að þar er stagast á „babt-
istum“. Mér kemur ekki tii hug-
ar að Biarni íelji það lán að hafa
í latinuskólanum sloppið við
grísku, en ennþá eru þeir menn
ofanjarðar sem Geir Zoega
þvældi i henni. Mikið má það
vera ef enginn þeirra brosir að
bessu nýja orði.
Sn. J.
----♦-----
Afenglsvestingar í
spinberum vefzfajm,
.4 almennum borgarafuiuli sem
Stórstúka íslands og þingstúka
Eeykjavíkur efndu t:I s.l. mánii-
dagskvöíd, v:vr eftirfarandi til-
laga samþykkt:
Borgarafundur i Reykjavík
haldinn í Gótemplarahúsinu 25.
nóvember 1957, að tilhlutan Stór-
stúku íslands og þingstúku
Reykjavíkur beinir þeirri áskor-
un til háttvirts alþingis, að það
samþykki þingsályktunartillögu
þá er alþingismennirnir Alfreð
Blóðflokka-i’annsóknir.
1 írsku tímariti er sagt frá
skýrslu, sem lögð var fram á
fundi Brezka vísindafélagsins
„The British Association for the
Advancement of Science", sem
haldinn var í Dyflinni á þessu
ári, en þar er greint frá blóð-
flokkarannsóknum á Irlandi, er
þeir unnu að dr. Earle Hackett,
Folan prófessor við University
College í Galway og George Daw
son við Trinity College i Dyfl-
inni.
Hér er um stutta yfirlitsgrein
að ræða eða útdrátt úr fyrr-
nefndri skýrslu. Gilcli slíkra
rannsókna oghér um ræðir er,
að á grundvelli blóðflokkunar er
unnt að gera sérgrein fyrir þjóð-
ílutningum og hvernig samruna
kynflokka er varið, m. ö. o., ljós-
ara liggur fyrir hvaða blóð
ýmissa kynflokka í heiminum
inniheldur blóðflokka, sem eru
sérkennandi fyrir þá.
1000 ár aftur
i tímaim.
Telja visindamennirnir, að
þannig sé unnt að afla hinna
mikilvægustu upplýsinga a. m. k.
1000 ár aftur í tímann, en lík-
lega breytist blóðflokkahlutföll-
in hægt, á lengra tímabili en
þúsund árum, og ekki unnt að
gera sér nákvæma grein fyrir
þeim breytingum, en þó hafi það
sannast, að nútima ungverskt
flökkufólk af indverskum stoíni,
hafi sömu blóðflokkahlutföll og
Indverjar nú á tímum (Hindú-
ar), Þótt margar aldir séu liðnar
síðan flökkufólkið fyrst fluttist
frá Indlandi til Ungverjalands.
Raunsóknir í írska
lýðveldinu
benda til, samkvæmt þeim blóð
flokka-greimngum, sem þar hafa
verið gerðar, að flest írskt fólk á
rætur að rekja til eins eða fleiri
hinna gömlu þjóða Evrópu, sem
fyrir óra löngu voru knúðar til
að leita æ lengra vestur á bóg-
inn, eftir því sem fólkinu fjölg-
aði noi’ðan og austan tU á meg-
inlandinu.
írskum blóðflokkimi svipar
mjög’ til blóðflokka fólksins á ís-
landi, Skotlandi og í liálendinu í
Wales, og ef til vill einangraðra
kynflokka við áliðjarðariuif, seg-
ir í fyrrnefndi’i skýrslu.
Á austanverðu
írlandi
benda rannsóknirnar til, að 26 af
hundraði fólks sé af norrænum
og enskum uppruna, en 18 af
hundraði í lýðveldinu öllu að
Dyflinni undanskilinni (mest 70
í Wexford og 50 í Dyflinni).
Þá hafa rannsóknirnar leitt í
Ijós, að á Araneyjum, þar sem
geliska er töluð enn í dag, er
stofninn mjög blandaður ensku
blóði, enda höfðu Englendingar
þar setulið í meira en öld (frá
því á 17. öld), og engin skiiríki
fyrir, að seinasla setuliðið hafi
j farið þaðan. Eyjarskeggjar
munu hafa verið fámennir, upp-
haflega, og talsverð írsk-ensk
blóðblöndun átt sér stað á eyjun-
um.
Þá hafa rannsóknirnar ekkert
leitt i Ijós um það, áð á vestur-
og suðurströndinni sé fclk bláiid -
að spænsku blóði. frá þeim tima,
er spænsk herskip úr flotanum
ósigrandi strönduðu þar 1588.
Gíslason, Pétur Ottesen og Sig-
urvin Einarsson, hafa borið fram
á Aiþingi um afnám áíengisveit-
inga í veizlum rikisins og stofn-
ana þess.
Hóílega drukkið vin gleður
mannsins hjarta.
Fisku:- cr um 95% af útflutn-
útlendingum, vegna þess að
þeir sætta sig við lægra !dóttur’ enda var l3að sannarlega
kaup en íslendingurinn, sem !
tímabært að svo væri gert. Hún
enn gengur með ririðsgróða- jer nú.búin að 3i^'a aldarfjórð-
gerilinn í blóðinu.
ung í gi’öf s'nn:, og að svo
| miklu leyti so:n hún er elcki
ingi landsmanna. Mætti því Þrátt fyrir allt þetta vantar gleymd. er hún orðin að þjóð-
ætla, að öflun hans varðaði okkur skip. Við eru nú að . sögu. Qlafía var með afburðum
meira afkomu landsins en
járn og tré.
Skattar sjómæana.
Þegar þessi mál hafa verið til
gera samninga um byggingu
á skipum fyrir yfir 200
milljónir króna. Þó vantar
okkur íslenzka sjómenn á
helming núverandi fiski-
flota. Það þykir svo sjálfsagt
'að lcaupa þessi skip fyrir
200 millj. kr. og reka þau
með útlendum sjómönnum á
áhættu ríkissjóðs, að þeir
menn eru kallaðir fífl, sem
dirfast að benda á þessa
staðreynd.
Það er ljóst hvað við erum að
gera. Við erum að kaupa
skip fyrir útlendinga og rík-
issjóður verður látinn standa
í ábyrgð fyrir rekstri allra
skipanna. Þetta er óhaggan-
leg staðreynd og á þessu
verður ekki breyting rrieðan
allt fjármálalíf þjóðarinnar
er byggt á kviksandi og
meðan sjávarútvegurinn fær
ekki sannvirði framleiðslu
sinnar. Því meðan svo stend-
ur getur liann ekki keppt í
kaupgreiðslum við þær at-
vinnúgreinar, sem hjálpa
fólkinu til að forða aurun-
um sínum úr eldi verðbólg-
unnar og breyta þeim í stein,
vegna þess að þeir sáu sér
ekki fært a‘ð synja alveg um
nokkra ívilnun í sköttum,
samþykklu þeir nokkrar
breytingar sem voru kák
eitt, enda hefir enginn ár-
angur sézt af þeirri breyt-
ingu.
Ef skattalækkun til sjómanna
á að hafa tilætluð áhrif,
verður liún að vera svo
rausnarleg að um muni. Slík
hækkun er líka fyllilega
sanngjörn og ætti rétt á sér
þótt ekki stæði eins á og nú,
að lífsnauðsyn er að vekja
huga ungra manna fyrir
aukinni þátttöku í aðalav-
vinnuvegi þjóðarinnar.