Vísir - 26.03.1958, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 26. marz 1958
VÍSIR
1/iijJ ÍJ
S fc r. j uj
kvennasíðunni
um áhugamál
yðar.
GuEIsnyrtitæki Danadrotninga.
Þau eru meira en 2ja alda gömul
og upp runnin í Frakklandi.
atur.
Lamb i brúnu karrýi með lirís-
grjónum.
114 kg brjóst og bógur.
2 laukar.
1 matsk. smjörliki.
1 matsk. hveiti.
-tesk. af karrýdufti er blaridað
I hveitið.
2 matsk. mjplk. V2 1. soð.
Kjötið er þvegið og þerrað.
Skorið í heldur lítil stykki og eru
þau brúnuð í smjörlíki. Kjötið er
tekið upp og laukurinn, sem
hefir verið skofinn i sneiðar,
brúnaður í sama smjörlíkinu.
Kjöt og laukur er lagt í pott og
sjóðandi soðinu hellt yfir. Dálít-
ið salt látið í. Þetta er látið sjóða
hægt þangað til það er meyrt.
Vætan látin haldast við. Hveiti
og karrý er hrært út í mjólk og
látið út i. Sósan er látin sjóða í
10 mín. er lituð með soju og
settur smekkur á hana.
Kjötið er lagt á fat. Hris-
grjónatoppar látnir í kring og
sósunni helt yfir.
Kaffifrauð (nægir handa sex).
5 eggjarauður.
150 gr. strásykur. (Sex mat-
Skeiðar)
8 útbleytt matarlímsblöð.
2 dl. mjög sterkt kaffi.
Ví 1. þeytirjómi. (vöflur.)
Eggjarauðurnar eru hrærðar
með sykrinum þangað til þær
eru léttar. Matarlímið er bleytt
upp og síðan leyst upp i heitu
kaffinu. Kaffið er nú kælt á ís og
síðan hrært i rauðurnar. Rjóm-
inn er stífþeyttur. Það má taka af
rjómanum svo sem tvær mat-
skeiðar til þess að skreyta með
brauðið. Hitt er hrært í léttilega
svo að brauðið verði eins og
röndótt að sjá.
Nýlega er komin út í Khöfn.
mjög falleg bók, sem ber höf-
undiim sínum loflegt vitni, bæði
að innihaldi og frágangi.
j I»að er lýsing í orðum og mynd-
um á gullsnyrtitækjum dönsku
drottningarinnar.
| Safnverðirnir Gudmund Boe-
sen og Erik Lassen hafa samið
tekstann og láta í ljós í formála,
að Ingiríður Danadrottning hafi
nú aftur tekið fram gullsnyrti-
tækin og hafi mikinn áhuga fyr-
ir þvi að láta lýsa þeim og stað-
setja þau sögulega og hefir hún
verið höfundum hjálpleg. Má
gera ráð fyrir að drottningin
gleðjist yfir hinum góða árangri
og allir sem lesa bókina munu
sanna það, að hér er menningar-
söguleg perla tekin fram og lát->
Þetta er það nýjasta, sem
Italinn Fuseau býður upp á,
livað vortízkuna snertir.
Framborið iskalt i glerskál.
Frauð er bezt sama daginn,
sem það er búið til.
iéttist um 40 pund
o// sttíöi é ntttssss.
Hún léttist imi 40 pund og náði
Sér í mann. Þetta er alveg eins
og upphaf á sögu, en það er
raunveruleiki. Keyndar er þessi
raunveruleiki frá Ameríku, en
Iiann gæti alveg eins gerst hérna
Iieima.
Það er stundum. þegar kalt er
og vont veður að menn borða
Sér til huggunar. Og þá verður
maður of þungur.
Og það er miklu erfiðara að
losna við pundin en að bæta
þeim á sig. En nú skuluð þið
heyra söguna um Connie Cala-
bro. Um hana var skrifað í
Ladies Home Journal og þar
Voru myndir af henni á undan og
eftir að hún léttist. Connie segir
að hún hafi alla tið verið digur
og klunnaleg stúlka, sem fólk
hafi gamnast að, af því hvað
hún var digur. Þegar skólanum
var lokið fékk hún sér skrif-
stofupláss. Og þá sagði skrif-
stofustjórinn:
„Eg held okkur veiti ekki af að
Stækka skrifstofuna dálítið,
Conni! til þess að þér hafið nægi-
legt svigrúm."
Þetta var ekki skemmtilega
sagt. Að minnsta kosti þótti
hinni ungu stúlku það ekki.
Hana sveið undan þvi. Hún á-
kvað að hora sig — á morgun.
En það var nú svo, að ekkert
verður af þessu ,,á morgun".
„Mér var það vel ljóst, að
ástæðan til þess, að ég var svona
feit, var að ég borðaði of mikið.
En ef ég ætti að borða minna,
þá var sleppt þeirri einu ánægju,
sem ég hafði og þessvegna hugs-
að ég ,,á morgun". Jafnvel for-
eldrarnir voru óánægðir með
dóttur sina.
Það, sem hjálpaði henni var
það, að hún sá mynd sina i blaði.
Fjölskylda hennar var með í
myndum sem lýstu þvi hvernig
fólk í Ameriku hegðaði lífi sínu.
Og þegaj- hún sá myndirnar af
sér í blaðinu hugsaði hún. „Nú
eða aldrei."
Hún hóf megrunina á matar-
Framh. á 10. síðu.
in blika og skina fyrir augum
vorum.
Gullsnyrtitæki Danadrottninga,
sern oru í forsjá hirðarinnar sem
stendur, eru frá árinu 1731-32
þegar Kristján konungur VI. lét
gera þau og gaf drotningu sinni
Sophiu Magdalenu. En mynd af
henni er á fyrstu blöðum bókar-
innar og sýnir hversu fögur og
tíguleg hún hefir verið. Kon-
ungshjónin voru þýzklunduð og
drógu sig alveg i hlé frá almenn-
ingi og lifðu við slikt skraut og
munað að annað eins hefir ekki
þekkst síðan. Mikill hlti af gim-
steinum og skrautgripum krún-
unnar eru frá þessum dögum
svo og mataráöldin úr gulli og
kostuðu þau (sem svarar til
danskra króna nú á dögum) 3
milljónir.
Hin skrautlegu snyrtitæki
voru upprunnin í Frakklandi og
æðsta furstatizka var þá að láta
gera þau úr gulli. Þau voru í
mörgum hlutum af allskonar
gerðum og var hvert um sig
gjört sem listaverk og var þeim
síðan raðað í kassa sem var
furðlega gerður og einkennileg-
ur. Ekki voru þeirra tima snyrti-
tæki þó að dýr væru og dýrmæt
neitt vottorð um hollustuhætti
og þrifnað. Þvert á móti földu
þau sóðaskapinn sem var eins-
dæmi í sögunni. Hvorki háir né
lágir þvoðu sér, en konurnar
smurðu sig og helltu yfir sig
„vellyktandi", sem hefir þó gefið
af sér blandaðan ilm.
Svolítið af algenri menningar-
sögu hefir læðst inn í þessa lýs-
ingu, sem er þó alveg sérstök og
mjög læsileg fyrir alla. Sögu
snyrtitækjanna er greinilega
lýst, en þar eru þó göt, sem ekki
er hægt að fylla, sem stendur.
Reikningar frá Frederik Fab-
ritius handverksmeistara fylgja
þarna með, sem heimildir.
Stundum notuðu drottningarn-
ar snyrtitækin en stundum voru
þau geymd i Rósinborgarhöll og
þar voru þau 1794 og komust
þannig hjá brunanum á Kristi-
ansborg. Þegar Ríkisbankinn
varð gjaldþrota árið 1813 voru
þau látin af hendi og átti þá að
| bræða þau upp, en þeim var
bjargað frá þvi af fjársöfnunar-
nefnd og eru gjafalistarnir frá
^ nefndarmönnunum prentaðir í
bókinni. Gullsnyrtitækin hafa
j verið í höndum hirðarinnar frá
því árið 1908, stundum hafa þau
, verið notuð en stundum í
geymslu. En Ingiríður drottning
hefir látið setja gullsnyrtitækin
upp ýmist á Amalienborg eða
Fredensborg og hefir þannig
skapað nýtt líf kringum þessa
fögru og skrautlegu muni.
I öðrum hluta bókarinnar er
lýst stil og skarti á öllum 46 hlut-
um gullsnyrtitækjanna svo og
gerð kassans. Auk þess er þarna
ensk lýsing, sem bætt hefir ver-
ið við. ög alkstaðar er tekstinn
studdur af ágætum myndum í
teikningum, ljósmyndum og lit-
uðum myndum. Margar hendur
hafa hér unnið saman að ágætis
verki.
Þetta er virðulegur vorkjóll, sem nýlega var sýndur í London.
Hann er tciknaður af Norraan Hartnell, sem er „skapari“ kjóla
þeirrá, er Elísabet drottning klæðist. Þessi kjóll er úr svörtu
Jersey-prjónaefni.
Terylene ryður sér
óðum tii rúms.
Það er notað í fatnað og jafnvel veiðarfæri.
Fyrir aðeins 4 áriun var tery-
lene alveg- óþekkt, en nú hefir
það gjörbreytt fatnaði karla í
Englandi, þar sem það er upp-
runnið.
Englendingar eru fastheldnir
við forna siði en þarna hafa þeir
þó breytt til. Margir Englending-
ar ganga nú í terylene fötum,
sokkar þeirra eru úr samskonar
efni og slipsin líka. Og séu þeir
ekki altof fastheldnir við gamla
siði þvo þeir þetta slipsi sjálfir
þegar það verður óhreint, því að
ekki þarf að strjúka það með
járni.
Terylene er gerfiefni, en það
er nylon líka. Og menn geta sér
til að nægilegt rúm sé á mark-
aðinum fyrir bæði efnin. Eng-
lendingurinn Crouch segir frá
því, hvernig terylene liafi rutt
Þannig á vorhatturinn að
vera, segir franskur kvenliatt-
ari. Hann er fisléttur, og þannig
eiga vorhattar að vera.
sér- til rúms á markaðinum i
herrafatnaði. Árið 1956 hafi selst
9 þúsund buxur úr terylene í
Englandi, en sl. ár meira en
milljón buxur. Svo hratt hefir
þetta farið.
Þó er til terylene með ull í. —
Það er efni sem líkist fínasta
kambgarni, það er mjög sterkt
og hefur þann eiginleika að það
„heldur sér“, líka eftir þvott.
Meira að segja í Ástraliu, þar
sem fjárhagur landsins er að
mestu byggður á ullinni, er mik-
il eftirspurn eftir terylene. Það
gjörir ullina betri, ssgja þeir.
Það þýðir líklega, að hún verði
þá sterkari.
Kvensokkar úr terylene eru
líka á l-eiðinni, eins og getið var
í Vísi. En þessir nýju þræðir eru
notaðir til margs annars en til
fatnaðar. Nefnil. i línur og í net
til fiskveiða. Og áður en langt
um liður vænta menn þess að fá
nýjung á markaðinn og það er
bómull blönduð með terylene.
Það er kappkostað í Englandi að
framleiða terylene þráð sem
megi spinna líkt og bómull og
gert er ráð fyrir að hann verði
tilbúinu í ár.
Kona ein sem hefir saumað
klæðnað úr hreinu terylene segir
að það sé erfitt að sauma úr þvi,
en þegar búið sé fari flíkin vel.
Þessar flíkur eru mjög hagnýtar.
Þær halda sér vel og hrinda frá
sér óhreinindum. Efnið er þó
mýkra þegar ull er í því. Tery-
lene er ekki aðeins framleitt i
Englandi, það er framleitt i sex
löndum öðrum.