Vísir - 30.05.1958, Page 4

Ví SIR
Föstudaginn 30. maí 1953
Þegar ég kom að hallarhliðinu
komu 4 risavaxnir, vopnaðir
verðir i áttina til min og fylgdu
mér í viðtal mitt við hans há-
tign, höfðingjann yfir Ku'wait.
Þetta var kurteisisheimsókn, ég
átti að vinna i ríki hans í eitt ár
og venjur heimtuðu að ég heils-
aði honum.
1 Dasman höll, sem er hvít
fveggjá hæða bygging með stórri
verönd, er snýr út að Persa-
flóanum, ér sumarbústaður höfð
Ingjans. Móttökusalurinn er 30x
40 fet og haganlega prýddur á
veggjum með speglum og mál-
verkum, þar sem ekki voru raf-
magnsblævængir fyrir. Þegar ég
kom in var þarna sægur af gest
um og vel vöxnum vörðum í alls
konar fallegum einkennisbúning-
um, sem sátu eða stóðu með
fram hliðum saiarins. Sumir
varðmanna voru með hanzka og
báru stóra, tamda hauka, sem
notaðir eru til veiða. Hver hauk-
ur hefur sitt eigið nafn og hlýð-
ir skipunum þjálfara sins um að
stökkva hingað eða þangað,
fljúga á vissan blett, eða halda
kyrru fyrir.
Allir hrópuðu sama orðið.
Hans hátign sat við endann á
salnum. Iíann bar venjulegan
arabiskan búning nema að þvi
leyti að okat hans, snúra sú sem
vafin er um vefjarhöttinn) var
gullin, ekki svört. Þogar óg nálg-
aðist hann stóð hann upp og all-
Ir aðrir stóðu upp líka. Eg var
dálítið ruglaður af viðhöfninni
og vörðunum með tömdu hauk-
ana og tók mér sæti á stól sem
stóð við hliðina á stól höfðingj-
ans. Skyndilega kvað við hávært
hróp: Allir æptu sama orðið
samtimis. Svo varð kyrrt aftur.
ana frá öllum umhverfis mig og
kom svo aftur til mín til þess að
hella í bollann minn. Hann
hellti níu sinnum í bollann
minn og það lá við að ég flyti
af svörtu kaffi. Ég mintist á
þessi óþægindi mín við mennta-
málaráðherra. I-Iann hló og end
urtók hárri röddu það, sem ég
hafði sagt, við hans hátign.
Mér brá í brún þegar hans há-
tign hló líka. Eg var hræddur
um að ég heíði aðhafst eitthvað
rangt. En hans hátign leit á mig
og sagði: „Eg var í rauninni
hissa á því að yður þætti kaffi
báðum löndunum, fannst olía að senda nokkrar stúlkur á há-
1953. American Independent oliu
félagið og Pacific og Western
oliufélagið hafa leyfi hlutlausa
svæðisins til að vinna olíu þar,
og þar. voru framleidar 11,7
milljónir tunna af oliu árið 1956
Þó að Kuwait sé þekkt fyrir
hið fljótandi gull sitt, er ríkið
eitt af hinum litauðgustu svæð-
um á Austurlöndum. Lífsskil-
yrði eru betri en i nálægum
löndum en fólkið heldiu’ enn
fast við fornar, arabiskar venjur
og lifið er fremur frumstætt.
Húsin eru ein hæð — eða i
fulla menn, hafna hugmyndum
þeirra og reyna að losna við þá.
losna við þá.
Fundir og „þing“.
Þegar ég í fyrstu ræddi áætl-
un mina við fólk, varð ég fyrir
megnri. mótstöðu frá trúarleið-
togunum. Þeir kvörtuðu undan
því að „þessar skemmtanalifs-
hugmyndir gerðu það að verk-
um að piltarnir vanræktu trúar-
skyldur sínar.“ Þá tók ég upp þá
venju að heimsækja fólk á kvöld
Kawal Salek Abdou:
Heimsókn í Kuwait
kaffi, olía og ástir í ríkasta
„sheikdæmi46 heims.
svona gott. Eg hélt að þér vær-
uð sólginn í kaffi. Þó þér neituð
uð að þiggja kaffi er það engin
móðgun, en eftir okkar venju er
það siður að hrista kaffibollann
fyrir framan drenginn, þegar
menn hafa fengið nóg, annars
heldur hann áfram að hella
kaffi í hann meðan þér eruð á
lífi.“ Eg tók þegar að hrista
kaffibolla minn eftirminnilega.
Rósavatn og ilmreyknr.
Skömmu síðar komu fjórir
þjónar inn í salinn. Þeir skiftu
sér í tvær raðir og nálguðust
fólkið við veggina. Annar bar
Þetta gerðist allt með svo skjót- silfurkönnu með rósavatni og
um hætti að ég gat ekki skilið heM nokkrum dropum j hend.
hvaða orð var verið að hrópa,
eða áttað mig á því hvað var að
urnar á hverjum gesti. Félagi
hans fylgdi honum eftir og hélt
gerast.
Eg sneri mér
að menntamálaráðherra, sem sat maður bandaði til hendinni svo
á litaðri koparkönpu, sem gaf
áhýggjufullur ,írá sér ilmándi reyk og hver
hæsta lagi tvær — o
gluggar snúa að viðum húsa-
garði, sem hefur saltvatnsbrunn
í miðju.
við hliðina á mér og spurði:
„Iívað kom fyrir? Fór eitthvað
aflaga?“
„Hans hátign," svaraði ráð-
herra rólega, „skipaði, að bera
skyldi yður kaffi. Og allir endur-
tóku sama orðið, galiaw, þetta
er venjan."
Eftir dálitla stund komu ga-
haw sveinarnir inn. Einn þeirra,
að reykinn lagði á hann sjálfan.
Þetta var mér sagt að væri önn-
ur venja, sem var merki þess að
menn ætti að kveðja og fara á
burt úr salnum.
KuWait er nyrst af höfðingja-
ríkum Persaflóa og takmarkast
það að norðan og vestan af Irak
Til suðurs er hið svokailaða hlut-
lausa svæði, sem skilur það frá
hár piltur, í rauðum klæðum Saudi-Arabíu en á austurhlið
með gullnum téikningum, hélt á Þess ®r Persaflói. Það nær yfir
stafla af litlum hankalausum 5800 íermilur og er mest af því
bollum úr kínversku postulíni, sendin eyðimörk. Ríki þetta
sem hann henti hátt í loft upp hefur 200.000 íbúa. Tveir þriðju
og greip aftur svo auðveldlega, hlutar íbúanna búa í höfuðborg-
að merkilegt var. Að baki hon- inni, sem einnig heitir KuWait
um voru tveir minni drengir í
hvítum klæðum og báru þeir
Áður en olían fannst voru þess
ir brunnar áríðandi, þvi að ferskt
vatn, sem sótt var til Iraks eða
Irans vikulega á skipum, var
dýrt. Nú er vatn unnið úr sjó
með rafmagni, sem fæst með
ja.rðgasi og fást þannig 2 millj-
ónir gallona af vatni daglega.
Hinn skyndilegi auður Kuwa-
its hefur haft í för með sér aðr
ar framfarir, sem ættarhöfðing-
inn Sabah Abdullah hefði aldrei
areymt um, en hann stofnaði
ríkið- 1756. Nýtízku skólar hafa
verið byggðir með görðum og
leikvöllum, hressingarldúbbar
hafa og verið reistir og sund-
laugar og öll nýjustu kennslu-
tæki eru í skólastofunum.
Aðgangur bannaður!
skólann í Kairó, og þegar þær
koma aftur verða þær sennilega
í fylkingarbrjósti fyrir jafnrétti
karla og kvenna.
í kringum borgina Kuwait er
30 feta hár steinveggur og er
hann í beinni andstöðu við allar
þær framfarir, sem þar hafa orð-
ið. Sannleikurinn er sá, að þegar
ég kom að þessum steinvegg
varð ég hræddur. Alls konar
hugsanir brutust um í höfði mér.
„Er mönnum leyft að fara út
fyrir hlið borgarinnar? Ef mér ifundum þess og ræða við það
geðjast ekki að verki mínu og ! um starf mitt og mótbárur
þeirra. Og áður en langt um leið
var ég búinn að fá það á mitt
band.
Þessir kvöldfundir eru bráð-
nauðsynlegir og sérstæðir þættir,
í lífinu í Kúwait. Þeir eru í raun-
inni eins og „smá“ .þing, þar
sem ýmislegt viðvíkjandi staðn-
um ber á góma og er rætt, menn
viðra hugmyndir sínar og bolla-
■leggja út af þeim, fréttir úr bæn-
um eru sagðar og alþjóða at-
burðir — eins og útvarpið segir
frá þeim — eru ræddir pg ráðið
úr þeim. Þeir eru líka aðal-
skemmtanirnar í landinu og að-
alfélagslegt samband.
Það má sjá hversu áríðandi
þessir látlausu kvöldfundir eru,
þar sem karlar einvörðungu
koma saman, á því, að þeir eru
haldnir í sérstökum setustofum,
sem eru alveg aðgreindar frá
húsunum og hafa sér-inngang.
Meðal setustofa er venjulega
miklu stærri en önnur herbergi
í húsinu (hér um bil 25x35 fet.)
Þær eru vel skreyttar og búnar
hinum frægu persnssku gólfá-
breiðum og fallegir svæflar eru
látnir um allt. Þar eru éngir
hann, „og þér megið reiða yður stólar eða borð> nema lítlð borð
fyrir útvarp og ef til vill ein-
! hver arabísk tímarit. Flestar
fjölskyldur hafa svona setustofu.
allir (langar til að fara heim, get ég
’það þó?“
Gestimi er vel teldð.
Eg var staðráðinn í að fá svör
við þessum spurningum, áður en
ég i’éðist í það að fara inn. Eg
lagði bilnum mínum fyrir utan
hliðið og kallaði á einn af vörð-
unum. Hann bauð mér að tala
við foringjann fyrir innan hlið-
ið. Eftir að hafa fengið loíorð
um að ég gæti komist út aftur
þáði ég það. Foringinn var mjög
svo kurteis. „Þér eruð velkom-
inn i okkar litla land,“ sagði
á að þér kunnið vel við yður hjá (
pkkur. Við elskum bræður okk-
ar, Arabana. Enginn mun hindra
yður i því að yfirgefa borgina ef
þér viljið fara.“ Eg var ánægð-
ur'og mér létti mikið. Eg sneri
aftur til bílsins rníns og ók hon-
um gegnum hliðið.
Eg kom til Kuwait til þess að
1956 voru stúlkur, sem gera- áætlun um skemmtanalifið.
skóla orðna-r 6.800. 290 Þetta færði mér náin kynni af! álítið er að þær hafi önnur á-
Karlmenn sækja kaffihús.
Á meðan karlar eru uppteknir
af þessu, safnast konurnar sam-
an í sínum eigin seíustofum inni
í húsinu. Engir fullorðnir karl-
menn fá að koma þar og jafnvel
ógiftar stúlkur sitja sér, því að
Árið
gengu
konur kenna þeim og hefur eg-Tólkinu og kenndi mér heilmik- ’ hugamál en giftar konur.
ipzka kennslumálaráðuneytið séð ^ið um lífvenjur þeiri’a. Eg komst j Um klukkan 10 fara gestirnir
um að útvega þær flestar. Karl- að því að aldur og reynsla er.u í' að fara. Konur og stúlkur halda
mönnum >er ennþá bannað að miklu meiri metum en auður. heim en karlmenn fara i kaffi-
koma inn í nokkurn kvenna- Persónuleg kynni eru beztu húsin, sitja, í sandinum fyi’ir ut-
skóla. Á meðal þeirra er for- lexðirnar til að í’áða fram úr an húsið, eða safnast saman é.
iið segja
eða leika
koparkaffikönnur. Þegar þeir
komu að höfðingjanum, lók
fyrsti piltui’inn aðra kaffikönn-
una, helti fáeinum dropum i
fyrsta bollann og rétti honum.
Hans hátign benti á mig og
sagði: „Gesturinn okkar á að
vera fyrstur."
Gat ekki neituð sopanum.
Um þetta leyti drakk ég ekki
kaffi. En ég gat ekki neitað kaff-
ínu. Mér hafði verið sagt að það
yrði skoðað sem móðgun. Þó
var öllu verra að kaffið var
svart og sykurlaust.
Hans tátign tók annan bollann
og hitt fólkið fékk sína bolla.
Höfðinginn drakk aðeins einu
sinni, en pilturinn rauðklæddi
kom aftur til min og hellti í
bollann minn. Þá tók hann boll-
1 og hefur l'öfn fyrir lítil seglskip.
Þeir hafa atvinnu af því að
verzla við menn við Persafló-
ann, við Indland og við Aust-
ur-Afríku. Margir unnu ao þvi
fyrrmeir að veiða perlur, en
þessu hefur verið hætt á síðari
tímum.
Lífskilyrði cru þar góð.
Aðallega er KuWait frægt fyr-
ir hinar miklu olíubirgðir sínar.
Olíuvinnslan hófst fyrst árið
1946 og framleiðslan náði yfir
400 milljónum tunna 1956. Fram-
leiðslan er í höndum Kuwait
olíufélagsins og er það sam-
eiginleg eign Brezka olíufélags-
ins og Gulf-olíufélagsins sem er
amerískt. Helmingur af ágóða
KuWait olíufélagsins rennur til
þjóðhöfðingjans.
Á hinu hlutlausa svæði ICuwait
og Saudi-Arabiu, sem tilhéyrir
stjóri menntamála, sem getur vandamálum. Kuwaitbúar reyna aðaltorginu til þess
aðeins haldið fundi með kennur- að hjálpa vingjarnlegum manni hver öðrum skrítlur
um stúlknanna, til þess að ræða eins mikið og þeir geta, þeir fall- einhver skemmtilegan leik. Mis-
áætlun um kennsluna og þess ast á sjónarmið hans ef þeir litar perur lýsa upp kaffihúsin
háttar vandamál. En fyrir tveim treysta honum og trúa á getu í Kuwait, þar eru langir tré-
árum féllst stjórnin í Kuwaist á hans. Jafnframt hata þeir hroka! Frh. á 9. s.
Síærsti stál-
bjálki, sem
nokkiu'n tíma
hefur verið
framleidcltii’ í
Evropu var
nýlega smíð-
aður í Uni-
versal Bearn
stálsmxðjimni
í Mitldles-
brough, Bret-
landi, en það
er ný stál-
smiðja, reist
fyrir 18 millj.
stpd. Hún er
talin hin full-
komnasta í
h e i m i t i 1
margskonar
stórsmíði úr
stáli, nókvremlega
,eftir máli“ verk- cg vélfræðmga.