Alþýðublaðið - 10.01.1958, Blaðsíða 11

Föstudagur 10. janúar 1958.
AlþýSublaðiS
11

í DAG er föstudagurinn, 10.
janúar 1958 .
Slysavarðstoía fteyrcjavíftur er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R. Jd. 18—8. Sírni
15030.
Eftirtalin apótek eru opin kl.
9—20 alla daga, nema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—-10: Apótek Austurbæjar
(sími 19270), Garðsapótek (sími
34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vesturbæjar apótek
(sínri 22290).
Bæjarbókasafn R~ykjavíkur,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, lapgardaga 1—4. Les-
stofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
arrr.ánuðina. Útibú: Hólmgarði
. 34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
, vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
FLCGFCKÐIK
Loftleiðir h.f.
Edda er væntanleg til Reykja-
’ víkúr kl. 07.00 í fyrramálið frá
Nevv York. Fer til Oslo, Kaup-
mannahafnar og Hamborgar kl.
8.30. Einnig er væntanleg Hekla
kl. 18.30 á morgun frá Kaupm,-
höfn, Gautaborg og Stafangri.
Fer til New York kl. 20.00.
SKIPAFRÉTTIR
Eimskipafélag íslands h.f.
eDttifoss fer frá Akureyri í
kvöld 9.1. til Dalvikur, Húsa-
víkur, og Austfjarðahafna og
þaðan til Hamborgar, Rostock
og Gdynia. Fjallfoss fór frá Ant-
werpen í gær 8.1. til HulL og
Reykjavíkur. Goðafoss fór frá
New York 2.1. til Reykjávíkur.
Gullfos er í Leith fer þaðan á
morgun 10.1. til Thorshavn í
Færeyjum. og Reykjavíkur. —
Lagarfoss fer frá Reykjavík 10.
L til Vestmannaeyja, ísafjarðar,
Siglufjarðar, Akureyrar og
llúsavíkur. Reykjafoss heíur
væntanlega farið frá Hamborg 8.
1. til Reykjavíkur. Tröllafoss íóv
frá Reykjavik 8.1. til New York.
Tungufoss hefur væntanlega far-
ið frá Hamborg 8.1. til Reykja-
víkur.
Skipadeild S.Í.S.
Hvassafell fór i'rá Kiel 8. þ. m.
til Ri^a. Arnarfell er í Ábo. Jök-
ulfell er væntanlegt til Reyðar-
fjarðar 12. þ. m. Dísarfell fór i
gær frá Gufunesi til Austfjarða
hafna. Litiafell er í olíuflutning
um á Faxaílóa. Helgafell fór frá
Keflavík 5. þ. m. áleiðis til New
York. HamráfeÍÍ fór 4. þ. m. frá
Batum óleíðis til Reykjavíkur.
Ríkisskip.
Ilekla fór frá Reykjavík í gær
austur um land í hringferð. Esja
er væntanleg til Reykjavíkuv ár
degis í dag frá Austíjöröurn.
H.erðubreið er á Austfjörðum.
Skjaldbreið er á Vestfjörðum á
leið-tii Rej,’kjavikur. Þyrill er
v.æntanlegur til Akureyrar í
dag frá Reykjavík. Skaftfeliing-
ur fer frá Reykjavík í dag til
' Vestmannaeyja.
F U N D I R
Frá Guospekifélaginu.
Dögun heldur fund i kvöld kl.
8.30 í Guðspekifélagshúsinu. Sig
valcli Hjálmarsson flytur érindi:
„Karma landsíns". Enn fremur
■ verður hljómlist. Kaffiveitingar
verða í fundarlok. Fundurinn er
aðeins fyrir guðsþekifélaga,
Prentarar! Félagsvistin liefst
að nýju í kvöld í félagsheimil-
inu.
B L Ö Ð OG TISIA III T
Jóiablað Alþýouuiánnsins og
nýrri, blöð, Alþýðublað Hafnar-
fjarðar (t. d. Jólablaðið) og önn
ur blöð Alþýðuflokksins, sem áð
ur fengust í Söluturninum ýið
Arnarhól, fást nú í Hreyfilsbúð
inni, þangað sem verziunin er
flutt:
HJÓNAEFNI
Nýlega hafa opinberað trúloÍT
un sína ungfrú Ilrafnhildur Guð
mundsdóttir, Hafnarfirði og
Andrés Bjarnason, húsasmíða-
nemi fró Súgandafirði.
—°—
Fermingaibörn.
Séra Emil Björnsson biður
börn, sem ætla að fermast hjá
honum í vor eða næsta haust, að
koma til viðtals kl. 2 á morgun,
laugardag, í félagsheimilinu
Kirkjubæ við Háteigsveg (á
móti Sjómannaskólanum).
Happdrætti Háskóla íslands.
í dag er síðasti endurnýjun-
ardagur, þ. e. síðasti dagur, sem
viðskiplamenn liafa forgangs-
rétt að númerum þeim, sem þeir
höfðu á síðasta ári. Á morgun
geta menn átt á hættu að missa
af þeim. Dregið verður 15. jan.
J. Magnús Bjarrsason:
Nr. 4
EIRIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
Framhald af 12.síðu.
Samkvæmt súntali við Isa-
fjörð í gær var líðan Páls
bónda frá Reykjáfirði talin
góð eftir atvikum.
HJÁLPARBEIÐNI
FRÁ SEYÐISFIRÐI
í gærmorgun barst Flugféiag
inu beiðni frá Seyðisfirði þess
efnis, að send aþangað fiugbát
eftir tveim fárveikum konum,
sem urðu að komast á sjúkra-
hús tafarlaust. Laust eftir kl.
10 árdegis lagði Henning
Bjarnason af stað í Skýfaxa, en
varð að snúa við eftir þriggja
stundarfjórðunga flug' vegna
binlunar. Þegar viðgerð var lok
ið í gærdag, var orðið of dimmt
til að fljúga austur á Seyðis-
fjörð.
FÍL46SL!
Sunddeiid lí.R.
Sundæfingar eru hafnar aft-
ur í Sundhöllinni og eru á
kvöldin sem hér segir:
Börn: Þriðjudaga og fimmtu-
daga kl. 7.00—7.40.
Fullorðnir; Þriðudaga og
. fimmtudaga. kl. 7,30—8,30.
Föstudaga kl. 7.45—8.30.
Sundknattleikur: Mánudaga
og miðvikudaga kl. 9:50—
10.40.
Nýir félagar komi og tali við
þjálfarana, Helgu Haraldsdótt
ur í sundi og Einar Sæmunds-
son í sundknattleik.
Stjórnin.
vaffla og kleinur og hrísgrjóna
vellingur með kanel og hvíta-
sykri út á, og — margt og
margt. Ég var svo kátur, að ég
réði mér varla, og hló og söng
og hló aftur, og gekk til allra
á bænum til að sýna þeim föt-
in mín og kertið minn. Ég ma'n,
að fátæk hión voru komin þang
að þetta jólakvöld, og með
þeim var dálítil stúika á mínu
reki, sem þau áttu. Ég man það
svo glöggt, eins og það hefði
skeð í gær, að litla stúlkan fór
að gráta, þegar ég var að sýna
fólkinu fötin mm og kertið.
Hún grét af því, að henni var
ekki gefið kerti og hún ekki
fáerð í falleg, ný föt. Vesaling-
ur! Hún átti engin falleg föt,
því að foreldrar hennar voru
svo fátækir. Hún grét og grét
e'ns og aumingja litla brjóstið
hennar ætlaði að springja. Ég
horfði um stund á litlu stúlk-
una og fór svo líka að gráta.
Svo vildi ég gefa henni kertið
mitt, en pabbi hennar vildi
ekki leyfa henni að taka við
því. Hann fór allt í einu úr vest
inu sínu, sneri því um og
klæddi dóttur sína í það. Hann
sagði henni, að það færi henni
svo vel og væri undur fallegt.
Fallegt! Já, það var svo sem
fallegt, hélt hann. Aumingja
maðurinn! Hann gerði sitt ýtr
asta til að fegra það í augum
dóttur sinnar. Og blessað barn-
ið hætti að gráta og fór, með
tárin í augunum, að yfirvega
þetta makalausa vesti, sem
var svo fallegt, þegar búið var
að snúa því um. En allt í einu
kom amma mín inn í baðstof-
una og gaf litlu stúlkurmi bæði
kerti og kjól ,sem ég man, að
var henni clálítið of stór, en
fór að öðru leyi vel. Ó, hvað
litla stúlkan varð g-löð, þegar
hún var kominn í kjólinn og
búin að kveikja á kertinu! Það
var eins og hún vissi ekki,
hvernig hún ætti að bera sig
til 'í þessum skrúða. Hún reyndi
til að sjá, hvernig kjólinn færi
sér á bakið, hún horfði á hand-
leggina á sér og á fæturna og
barminn og’ síðurnar. Hún
skoðaði kertið hátt og lágt,
starði í Ijósið og brosti og and
litið hennar varð allt uppljóm-
að af innilegri, barnslegri gleði.
Móðir heilnar kyssti ömmu
mína aftur og aftur og sagði,
að guð mundi launa henni
fyrir þetta. Faðir litlu stúlkunn
ar fór aftur í vestið og gekk til
ömmu minnar, kyssti hana,
sagði fáein orð í lágum hljóð
um og settist svo aftur niður,
og þá tók ég eftir því, sem mér
þótti þá í svipinn nokkuð kyn-
legt ,og sem ég aldrei mun
leyma: — ég sá, að nokkur stór
tár hrundu niður kinnar hans.
Ég sá, að hann grét! Ég horfði
á hann alveg agndofa og gat
ekkert í því skilið, að maður-
inn skyldi fara að gráta, þó að
hún amma mín gæfi litlu
stúlkunni hans dálítið kerti og
kjól. Mér hefði þótt það langt-
um eðlilegra þá, að hann hefð:
hlegið, hoppað og dansað. —
En ég va.r þá-barn og áleit sjálf
sagt, að annarra tilfinningar
væru alvveg eins og mínar.
Svo komu páskarnir. Ég man
eftir þeim, einungis vegna
þess, að á annan í páskum var
koldimmt fram á hádegi. Ég
heyrði dunur og dynki, og úr
loftinu kom aska. Ég man, að
afi minn las húslesturinn um
morguninn við ljós. Allir voru
dapurlegir og hljóðir. Ég heyrði
madömu Jórunni minnast eitt
hvað á dómsdag, og ég fékk ein
hverja hugmynd um það, að
eitthvað skelfilegra en ösku-
fall og dynkir væri í nánd.
Allt í einu varð ég þess var,
að afi minn og amma voru að
búa sig út í langferð. Og ég' átti
að fara með þeim. Ferðinni
var heitið til einhvers undra-
lands, þar sem aldrei kom ösku
fall, og aldrei kom frost eða
snjór, þar sem alltaf var sum-
ar og fuglasöngur og tré, og
rúsínur og fíkjur og kaffi og
sykur, þa'r sem nóg vr^r af
gulli og gersemum, og þar sem
mjólk og hunang draup af
hverju strái, og þar sem manni
leið ævinlega vel og hafði allt,
sem mann langaði til að hafa.
til daganna enda. Það var sæl-
unnar land og hét Ameríka.
Og þegar vorið var komið —
vorið eftir öskufallið, og sól
eyjarnar og fíflarnir voru að
gægjast upp úr túninu, og ló-
urnar voru farnar að syngja og
litlu lömbin að jarma, og vatna
niðurinn heyrðist, og smalinn
var farinn að hóa uppi í hlíð-
unum, þá var í óða önn verið
að selia allt, sem afi minn átti,
íyrir spesíur og ríkisdali og
skildinga, svo að hann gæti
komist með mig og ömmu niína
til hins fjarlæga undralands.
Mér voru saumuð spánný
'.föt með allveg nýju sniði, og
ömmu minni voru saumuð ný
pils og nýjar peysur, og afi
rninn. fékk nýiar buxur og
frakka úr klæði. Svo voru
srníðuð koffort með nýjum
skrám, og nafn afa míns var
málað með stórum, svörtum
stöfum á öll koffortin. En sjálf
voru koffortin græn á lit. Svo
var farið að raða niður í þessi
koffort ýmsu dóti. Föt og gaml-
ar guðsorðabækur og ryðguð
sporjárn og sagir og hnífar pg
borar og heflar var látið þar
niður, ásamt smáílátum af
ýmsu tagi, því að afi minn og
amma ætluðu að reis bú, undir
eins og þau kæmu til Ameríku.
Svo gengu nokkrar vikur í
það fyrir ömmu minni að
kveðja v;ni. og vandamenn. ■
Hún þurfti að koma á marg'a
bæi. Og alltaf var ég' með
henni. Við vorum marga daga
um kyrrt á sumum bæjuniim,
en höföum aftur mjög stutta
viðdvöl á öðrurn. Ég lærði
mörg bæianöfn á þessu ferða-
lagi, og fékk að vita nöfni.n á
ýmsum fellum og ásum og
nesjum og vötnmn og ám. Og
enn man ég glöggt eftir nokkr-
um þessum nöfnum, svo sem:
Binufelli, Hafrafelli, Staffelli,
Ekkjufelli og Kálfafelli. Með-
alnesi, Miðnesi, Dagverðamesi
og Mjóanesi, Rangá, Eyvindará,
Jökulsá og Gilsá og Eiðum,
Halifreðarstöðum, Hnefilsdal
Sleðbrjót og Steinsvaði. Alls
staðar átti amma mín þar vini
og vandamenn, sem allir voru
að teiia hana á að fara ekki til
einhvers villimannalands. En
ég gat ekki skilið, að þetta
villimannaland og undralandið
Ameríka væri eitt og hið sama
land. Þegar við fórum frá
hverjum bæ, þá gekk æfiniega
kona með okkur á leið og faðm
aði ömmu mína að skilnaði og
kyssti hana lengi, lengi, og
lengi, og grét. Amma mín grét,
þá líka, og svo náttúrlega grét
ég með þeim. Svo sneri konan'
heim að bænum aftur, eftir að
hún hafði hiá-ipaö ömmu minni
upp í söðulinn og lvft mér upp
í kjöltu herihar. Og þannig
gekk það, unz við vorum búin
að koma á alia þá bæi, sem
amma mín vildi koma á, áður
en hún fær.i alfarin frá æsku-
'stöðvum sínum.
Svo var það einn dag, seint
um sumarið, að við lögoum af
stað upp úr Fljótsdaishéraðinu
alfarin áleiðis til Ameríku. Ég
man það, að tveir hestar báru
koffortin, að afi minn reiddi
mig fyrir aftan sig, að amma
mín reið á gráum hesti, sem
alltaf var að frísa, og að maður
var með okkur, sem ætlaði áð
fylgja okkur til Seyðisfjarðar.
því að bar iá skipið, sem við
ætluðum að fara með. Við fór-
um vfir heiði, sem afi minn
sagði að héti Vestdalsheiði. Ég
man eftir löngum dal, sem við
fórum eftir, og mögum ám.
sem við fórum yfir, og ótal
bröttum brekkum, sem við fór
o

f / f J 1 f f i [
Þeir virtu undrandi fyrir sér allt, sem þarna var að sjá
, j . ; t . í . -J t 1. < : > 'i»- i t •