Alþýðublaðið - 15.01.1958, Qupperneq 4

4
AlþýCublaðið
Miðvikudag'ur 15. janúar 1958
t/ETTMAfSUR VAOS/A/S
SJÁLFSTÆÐISFLOKKUR-
INN liefur í langan tíma verið í
xninnihluta meðal kjósenda í
Reykjavík. Samt sem áður hef-
ur hann stjórnað borginni aleinn
og næstum því eins og hún væri
flokksfyrirtæki hans, jafnvcl
verkamcnn hafa ekki fengið
vinnu hjá bænum nema með því
skilyrði að þeir gengu á mála
hjá flokknum. Þetta er óþolandí
ástand. Sjálfstæðisflokkurinn
þarf að missa meirihluta sinn
svo að flokkarnir geti sín á milii
samið um stjórn bæjarins, Með
því mundi skapazt meira og
betra aöhald um fjárreiður og
framkvæmdir og bæjarfélagiö
hætti að vera flokksfyrirtæki.
STJÓIíN REYKJAYÍKUfi-
.tSÆJAR er mikið starf og
vandasamt. Það er skaðlegt aö
einn flokkur ráði þar öllu í
marga áratugi. Við athugun hlýt
ur að verða Ijóst, að meiri líkur
eru á því að stjórn og rekstur
bæjarins fari sómasamlega úr
hendi ef flokkseinræðinu er rutt
úr vegi. Um stjórn bæjarins eftir
að enginn einn flokkur heíur
hreinan meirililuta í bæjarstjórn
er Sjálfstæðisflokkurinn að sjálf
sögðu hlutgengur eins og aðrii
flokkar. Meirihluti bæjarbúa á
að stjórna bænum. Minnihluta-
stjórn á honum, eins og vérið
iiefur undanfarið, er óhæfa.
KLÓTHILDUR er orðin öldr-
uð. Hún er ekkja, maður hen.i-
ar vann árum saman á togara.
Klóthildur skrifar mér bréf við
Hverjir eru í meirihluta í
Reykjavík.
Minnihlutinn má ekki
stjórna borginni
lengur.
■-*“**✓
Gömul kona talar um liðna
tíð og nútímann.
^•«S
Tillögur um nafna-
breytingar.
og við — og hún er skapmikil.
Engan þekki ég eins harðan í
skapi í pólitíkinni og.hana. Hun
segir í bréfi nýlega, ao nú sé af
sem áður var, nú kvarti og
kveini togaraúxg .röaruienn og
heimti styrki. Áður fyrr pískuðu
þeir sjómennina, þrælkuðu þá
fyrir 190 krónur á rnánuði. „Það
gleður mig meira en ég get moð
orðum lýst,“ segir hún, „að sjó-
mennirnir skuli liættir því að
liggja á hnjánum fyrir þessum
lýð.“
HÚN GLEYiVIIR EKKI iið-
inni tíð og ég get ekki sakaö
hana um skaphörku. Hún cskar
Alþýðublaðinu gleðilegs nýárs
og þakkar því og þeim samtök-
um, sem að því standa, það
mikla starf, sem það og þau
hafa leyst af hendi fyrir alþýðu
landsins. „Alþýðan hefur risið
Lipp fyrir atbeina blaðsins og
samtakanna,“ segir hún. „Alþýð
an hefur kastað af sér okinu..“
EN HÚN SKRIFAR mér ekki
aðeins um stjórnmál og verka-
lýðsmál. Hún rís upp og er reið
yfir öllum ónöfnunum, sem við
höfum tekið í arf frá stríðsárur.-
um: Kamp Knox, Herskála-
kampur og þar fram eftir göt,-
unum. „Við höfum nóg af ágæi-
is íslenzkum nöfnum. Hvers
vegna ekki að taka upp nafnið
Hangikjötshverfi, Lundabagga-
torg og Lifrarpylsustræti?
RÆXTNEFNI VÆRI LlKA að
kalla Njálsgötu eða Grettisgötu
til dæmis SlysabraLit. Þá bæru
þessar götur nafn með rentu í
snjó og háiku þegar ruðnings-
menn bæjar-ins ryðja öllum snjó
og klaka i:np á gangstéttirnar
svo a3 ekki' er fært’fyrir aðra en
fúglinn fljúgr.ndi.- Segjá má að
rnargar götu'r séu alveg ófærar
þegar srijór er, þvi að skaíiarn-
ir eru settir upp á gangstéttirn-
ar svo að ekki er hægt að ganga
þaer og eftir sjálfum götunum
æða bifreiðirnar og stórslasa
alla, sem fyrir verða.“
I'ETT.V SEGIR KLÖTHILD
UR rnín í dag. Og ég þakka
henni fyrir bréfið. Mér þætti
vænt um ef hún vildi senda mér
heimilisfang sitt, því að ég er
búinn að týna því.
Hannes á horninu.
Viðtal við 100 ára gamla konu
}J. !
. ! , I §
í DAG er hundrað ára göm-
ul Sigríður Steinunn Helga-
dóttir, ekkja Hallgríms Níels-
sonar, bónda á Grímsstöðum á
Mýrum. Ég sat hjá henni dá-
litla stund í gær á heimili dótt-
ur hennar Sigríðar og manns
hennar Lúðvígs Guðmundsson-
ar skólastjóra.
Sigríður Steínunn er tágrönn,
bein í baki, háleit og mild á
svipinn. Hún rétti mér litla og
mjúka æðabera hönd sír.a og
bauð mig velkominn:
„Ég get svo lítið sagt, sem
gagn er að,“ sagði hún og
brosti, ,,en þeir hafa komið
fleiri til að spyrja mig. Það er
erfitt að lifa. svona tímamót,
það er erfitt að verða svona
gömul, samt þakka ég fyrir þá
heiisu sem ég' hef haft. Margir
<en er nú miklu betri . . . Ég
iæddist og ólst upp að Vogi. Ég
man allt bezt frá æskuárum
mínum þar. Þar var sérstak-
iega fallegt til sjóarins. Þaðan
sást út í allar eyjar. Ég átti
inargar yndisstundir með fugl-
unum, því að þar var mikið
fuglalíf og æðarvarp. Fuglinn
var svo spakur, að hann tók við
Jifur úr lófa mínum. En fugla-
lífiö er þar minna nú, ekki svip
ur hjá sjón. Það fór að minnka
þegar fiskveiðar minnkuðu.
S.vo má segja að mennirnir hafi
hætt að rækta fuglalífið. Eftir
að fóJkseklan kom t.il sþgunnar,
it’rn allt hefur sligað í sveitun-
um, var eliki hægt að sinna
fuglunum . . . Annars man ég
alla ævi mína, mundi geta sagt
yður margt ef við sætum lengi
saman. Faðír minn var' Helgi
Helgason, alþingismanns Helga
sonar, en forfeður mínir höfðu
búið að Vogi mann fram af
manni, en móðir mín var Soffía
Vernharðsdóttir, prests Þorkels
Sigríður Steinunn Iíelgadóttir,
frá Grímsstöðum.
sonar, er síðast þjónaði Reyk-
holtsprestakalli í Borgarfirði.
Heimili okkar var mjög rótgró-
ið. Margt var í heimili, allt að
tuttugu manns, margir vinnu-
menn og vinnukonur — og þvi
sá bragur á sem setti svip á
stórheimili til sveita fvrriim.
Það var rólegt líf og öruggt,
þó að umstang væri og marg-
vísleg störf. Þar ríktu siðir og
venju og talin synd ef brugðið
var út af. Það er góður heimilis-
bragur . . . Ég átti mjög góða
æsku . . .“
— Og svo kallaði lífið og þér
fóruð úr foreldrahúsum.
„Já, þegar ég var tuttugu og
átta ára gömul giítist ég Hall-
grími Níelssyni á Grímsstöð-
um í Álftaneshreppi. Þá bar
Hallgrímur af öðrum ungum
mönnum vestur þar. Hann var
| gáfaður f jörmaður, opinn fyrir
I ollu því fagra og skemmtilega,
| sem lííið hefur upp á bióða.
jForeldrar hans voru Níels
!bóndi Eyjólfsson á Grímsstöð,
j um, en móðir hans var Sigríður
| Sveinsdóttir, prófasts á Staða-
stað, Níelssonar. Þar var og
mikið mvndarheimili. Séra
Haraldur prófessor og Hallgrím
ur minn voru braeður og svip-
aðir um margt . . »
Við Hallgímur tókum við búi
á Grhnsstöðum árið, sem við
! giftum okkur, eða 1886. Allt
gekk vel fyrir okkur. Búið var
stórt, eitt fjárríkasta búið á
Mýrum. Hallgrímur var ný-
tízku maðvr. Það var alltaf
gleði og birta þar sem hann
fór. Hann og við bæði höfðúm
unun af góðum bókum, söng og
hljóðfæraslætti og voru um
tíma hjá okkur bæði orgel og
píanó, en það var ekki algengt
til sveita á þeirri tíð. Hallgrím
ur var forustumaður í sveit
sinni um langan aldur, t.d. var
hann hreppstjóri í næstum bví
hálfa öld. Heimili okkar var
nokkuð stórt, stundum allt að
þrjátíu manns. Við eignuðumst
Framhald á 8. síðu,
Fasíeignaskaífar.
Brunatryggingariðgjöid.
H.inn 2. janúar féllu f gjalddaga FASTE.IGNA-
SKATTAR til bæjarsjóðs Reykjavíkur ÁRIÐ 1.958 :
ENNFREMUR BRUNATRYGGINGARIÐGJÖLD
ÁRIÐ 1958.
Húsaskattor
Lóðarskattyr
Vatnsskattur
Lóðarleiga (íbýöarhúsalóða)
Tunnuieiga
Öll þessi gjöld eru á einurn og sama gjaldséSli fyrir
hvsrja eign, og bafa gjaldseðíarnir verið bornir út um >
bæinn, að jafnaði í viðkomandi hús.
Framangreind gjöld hvíla með lögveði á fasteign- j>
unum og eru kræf með lögtaki.
FASTEIGNAEIGENDUM er því bent á, að hafa í
huga, !að GJALDDAGINN VAR 2. JANÚAR og að )
skattana ber að greiða, enda þótt gjaldseðill hafi ekki |
borizt réttum viðtakanda.
Reykjavík, 13. janúar 1958.
Borgarritarinn.
- i
l
Auglýsing.
Athygli söiuskattskyldra aðila í Reykjavík skal vakin
á því, að frestur til að skila framtali til skattstofuxsnar
um söluskatt og útflutningssjóðsgjald, svo og farmiða-
gjald og iðgjalclaskatt samkv_ 20.—22. gr. laga nr. 86
frá 1956, fyrir 4. ársfjórðung 1957 rennur út 15. þ. m.
Fyrir þann tínxa ber gjalclendum að skila skattinum
fyrir ársfjórðunginn til tollstjóraskrifstofunnar og af-
henda afrit af framtali.
Reykjavík, 11. ianúar 1958.
SKATTSTJÓRINN í REYKJAVÍK.
TOLLSTJÓRINN í REYKJAVÍK.
FRÍMERKJASÝNING í REYKJAVÍK
— FRÍMEX 1958 —
Félag frímerkjasafnara hefur ákveðið að gangast fyrir
frímerkjasýningu í Rcykjavík á næstkomandi hausti. —
Sýningunni liefur verið valið nafnið „FRÍMEX 1958.“
Til sýningar verða tekin einstök frímerki, frímerkja-
söfn (þar á meðal sérsöfn, s.s. Motiv o. s. frv.) umslög
og anxiaö, sem talizt getur til frímcrkjasöfnunar_
Einungis íslenzkum söfnurum er Heimil þátttaka.
Tilkynna skal þátttöku fyrir 1. ap.ríi næstk., en
sýningarefni þarf að hafa borizt forxnanni sýningar-
nefndar Jónasi Hallgrímssyni, Pósthólf 1116, Reykja-
vík (sínxi li-4488) fyrir .l. ágúst 1958.
SÝNINGARNEFNDIN.