Alþýðublaðið - 13.02.1958, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 13. febrúar 1958
Alþý8tí!>lj|3i8
11
í JJ AG er J'iromtuflagurimi, 13.
febrúar 1958,
Slysavarffstpla itcy*javntiir er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir 1j.R. JJ, 18-4J. Sími
15030.
Eftirtalin apótek eru opin fcl.
9—20 alia daga, nenia laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—16: Apótek Aiisturbæjar
(Vimi 1P270), Garðsapótek (símt
34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vestnrbæjar apótek
(simi 22290).
Bmjarfcófcasafn R^ykjaviknr,
PinglioHsstrœti 29. A, sími
1 23 08. Útlón opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Les-
stofa opin kl, 10—Á 2 og l-r-10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6 —7; Efsts
’ sundi 36 opið mánudaga, mið-
• vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
FLUGFERÐIE
Loftieiöir h.f.:
Edda er vse.ntanleg t-il Reykja
víkur kl. 18.30 i kvpld frá Ham
borg, kaupmannahöín og Oslo.
- Pei' t'il Mew york'ki. 20.00.
S KIPAFRÉTTIIt
Eiinskipafélag íslands h.f.:
Déttifoss fór frá Kaupmanna-
höfn 10.2. til RFeykjavíkur. —
Fjallfoss kpm til Hull 11.2. fer
þaðan til Iteykiavíkur. Goða-
foss fpr frá New York um 21.2.
til Pmykjavíkur. Gulifoss kom til
Hamborgar 11.2. fer þaðan í dag
1,2.2. til Gautabor.gar og Kaup-
■ mannahafnar. Lagai-foss fór frá
Hamborg 7.2. tii Gautaborgar,
Kaupmannahafnar, Ventspils og
Turku. Reykjafoss fór frá Ham-
borg 7.2. væntanlegur til Reykja
víkur á ytri Jiöfnina um kl. 18.
í dag 12.2. Skipið kemur að
bryggju um kl. 19.30. Tröllafoss
kom til Reykjavíkur 11.2. frá
Nevv York. Tungufoss fer vænt-
anlega irá Hamborg 13.2. ti'i
Reykjavíkur.
Skipaútgcrð jikisins:
Hckia er væntanleg til Reykja
víkur í kvöld aö vestan úr hring
ferð. Esja er yæntanleg til Siglu
fjarðar údag á austurleið. Herðu
• brcið fer frá Reykjavík á morg-
un austur um land til Vopna-
fjarðar. Skjaldbreið er á Húna-
. flóa á leið til Reykjavíkur. —
Þvrill ef á Vestfjörðum. Skaft-
fellingur fer frá Reykjavík á
morgun til Vestmannaeyja.
. Skipatieild S.Í.S.:
Hvassafell er í Ivaupmanna-
LEIGUBÍLAR
BifreiSasíöðm Bæjarleiði)
Sími 33-500
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Keykjavíkut
Slroi 1-17-20
SENDIBÍLAR
Sendibílastöðin Þröstur
Sími 2-21-75
mm

höfn. Arnarfell cr í Borgarnesi.
Jökulfell er væntanlegt til Boud
ogne í dag. Dísarfell fór í gær
frá Vestmannaeyjum áleiðis til
Stettin. Litlafell er í Rendsburg
Helgafell fór í gaer frá Reyðar-
firði áleiðis til Sas van Ghent.
Hamrafell fór frá Batum 10. þ.
m. áleiðis til Reykjavíkur. Pinn
lith lestar salt í Gapo de Gala. ‘
Starfsmannaféiag vegage: tfar-
mansa. Árshátið íélagsins v.erð-
ur haldin n. k. föstudag, 14. þ.
in. kl. '8,30 í Tjarnarcafé.
Peningjagjafir, sem bárust til
Rr.uða Krossins til fjölskyldunn
ai' í ÍUúIakamp 1B: ■
AB kr. 50.00. — ÍA 100.00.
— BÓ 500.00. -— BJ 100.00. —
B 100.00. — Vigfús og kona 100.
00. -— GD 100.00. — Runólfur
ög Þorgeir 200.00. — Bvyndís
og Sigurbjörg 100.00 — Sigrún
100.00 — Jórunn 100.00 — OH
100.00 — JH 150.00 — JJ 500.
00 -4- PJG 3 00.00 — PG 50.00
— EB 100,00 ■—, N 100.00 — N
50.00 -- ÁJ 100.00 — MS 100.
00 — JK 100.00 — NB 500.00
•— Systkiniin í Ási 300.00 —
GH 100.00 — BOG 100.00 —
Kona 500.00 — KGH 1000.00 —
ÞG 100.00 — ST 100.00 — JV
50.00 — EB 500.00 — O 100.00
— P Finnbogason 200.00 — G
100.00 —- KK 200.00 — B 100.00.
r jr *s~».
i s
s
\
s
6
KIPAUTGCRB RIKISINS
Hekla
austur um land í hrlngferð
hinn 18. þ. m.
Teklð á móti flutningi til Fá
skrúðsfjarðar, Reyðarfjarðar,
Eskifjarðar, Norðfjarðar, Seyð-
isfjarðar, Þórshafnar, Raufar-
haínar, Kópaskers,. og' Húsa-
víkur í dag og árdegis á rnorg-
un.
Farseðlar seldir árdegis á
laugardag.
FÉLAGSLÍF
,M. oa K
Samkoma í kvöld kl. 8,30. —
Gunnar Sigurðsscn cand,
theol. og Bjarni Ó’afsson
kennari tala. — Allir vel-
komnir.
J. fVlagnús BjarnastDii: Nr. 31.
EIRiKUR HANSSON
Skúldsuga im Nýja Skotlandi.
S
s
s
- s
s
s
s
s
s
s

—■ Prestar eru hép ekki í
hempu, sagði nafni núnn.
Geir klóraði sér ákaflega bak
við eyrar og horfði upp i loft-
ið eins og hanp vildi segja:
hver fjandinn hóar í fjailinu.
Aunar þáttur.
lí li A T T j\ N ,
K-.Ienfé.lag'inu „Preyja“ í
Geysi§-byggð í Manitoba,
tileinka ég þennan þátt ineð
ejnlægi'i virðingu og þakk-
læti.
Höfupdurinn.
Langt út j heim’ á ég höfuð-
bpl,
i hillingum sá ég' það blána,
á allspaegta-landinu austan
við Só3,
í áttina vestur af Mána.
St. G. St.
Nú steypast þeir á, eims og
stórhveli um haí,
og störðu á hvorn annan um
skeið.
Þ. E.
I.
Eg var nú oröínn þettán ára
gamall. Eg var hvorki hár né
þrekinn eftir aldri, en ég vissi,
hvað lííið og heimurinn í raun
og veru er, fullt eins vel og
aðrir urtg ingar á því reki. Eg
hafði séð meira af heimimim en
fl.est börn, íslenzk að minnsta
kosti, Marga sólskinsdaga
höfðu þessi þrettán ár fært
mér, og oft hafði ég verið
frískur og kátur, en þessi
þrettán ár höfðu líka stundum
verið mér myrk og köld. Eg
hafði oft veriö einmana, hrygg-
UV Pg kvíðinn, og sú þekking,
sem ég hafði á mannlífinu og
heiminum í kringum mig, var
mér þegar orðin dýrkeypt. En
aftur á hinn bóginn var sú
þekking rnér mjög mikils virði
og lífsreynsla mín fjölbreytt.
Eg hafði lært að treysta meira
á sjálfan mdg og hamingjuna
en mennina í kringum mig, en
hafði jafnframt komizt að
aun um, að það er ekki auð-
velt að komast áfram í lífinu,
án þess að eiga að minnsta
kosti einn vin, —- einn trú-
fastan vin, sem maður þorir
að opna hjarta sitt fyrir, —
trúfastan vin, sem fúslega og
af einlægum huga tekur þátt
í gleði manns og sorg, — fals-
íausan, staðfastan vin.
'Eg haíði hvað eftir annað
verið svo lánsarnyr að eignast
trúfasta vin„ — vipi, sem
iðulega lögðu allt í sölurnar
fyrir mig • og báru hita og
þunga dagsins, sumir með
veikum burðum, til þess að
mér liðj vel og gæti sem bezt
■notið drauma æskunnar, gæti
sem allra íengst baðað í rós-
unum, sern spruttu á hinurn
fvrstu vordögum æfi minnar.
En þvx var einhveimveginn svo
farið, að aliir þessir góðu,
jarðnesku verndarenglar mín-
ir voru allt í einu kallaðir
burtu frá mér, yfir til lands-
ins tfyrir handan, einmitt
þegar mér reið svo mikið á
hjálp þeirra og vináttu. Eg
hafði því oftar en einu sinni
staðið eftir einmana í veröld-
innj, en aðeins stutta stund í
senn, því að alltaf varð einhver
til að taka í hönd mína og
leiða mig áfram, þegar hinir
fyrr-i voru hnignir niður við
veginn.
Gröf móðúi- minnar var mú
orðin vallgróin í einum
kirkjugapðinum í Fljófsdals-
héraði norður á íslandi, — var
vallgróin og gleymd. Grafir
þeirra afa míns og ömmu voru
á MoQselands-hálsuoúm. Blóm
in höfðu þegar þroskast á þeim
gröfum, og fölnað, cftar en
einu sinni, Og gröf föður míns
yar, — já, hún gat ef til vill
verið vallgróin suður í Brazi-
líu eða þá í Ástalíu. Ilver gat
sagt, hvar hún var? Hinir nán
ustu ættingjar mínir voru þá
dánir, og flest allt skyldufólk
vitt, sem enn var á lífi, var
á víð og draif um Norður-
Ameríku, en þó langt burt frá
mér.
Hinn eini maður í heimin-
um, sem nú lét sér vera annt
ym að sjá um mig, var Eirík-
ur Gísli Helgi. Hann gekk
mér í föður stað, þó að hann
væri mér ekki skyldur. Hann
hafði séð um mig eingö.ngu
frá því að amma mín dó, og
hafði gert allt, sem í hans
valdi stóð til þess að ég ’næði
þeirri menntun sem alþýðu-
skólarnir í Nýja Skotlandi
gátu veitt mér.
En þó að Eiríkur Gísli Helgi
væri mér alltaf góður og lét:
sér vera mjög annt um mig, þá
sýndi hann mér ekki það við-
mót, sem fjörugir unglingar
þi’á svo miög, og sem þeim er
eins nauðsynlegt og sólskinið
og hlýjan blómunum, nei'ni-
lega hið frjálslega, glaða við-
mót. Hann átti ekki neitt slíkt
til. Hann var að sönnu við-
kvæmur og góður maður, en
hann var jafnframt þunglypd-
ur og fátalaður, ©g hafði það
til að vera ósveigjaplegur og
strangur, þegar hann vildi
koma því fram, sem hann á-
leit vera rétf.
Hann var alltaf að veröa
þunglyndari og fátalaðri eftir
því sem lengur lei'ð og hapn
var alltaf að láta það meira og
meira í ljós, að sig langaði
heim til íslands aftur, Mér
þótti vænt um og bar einlæga
virðingu fyrir honum, en þó
fann ég, að ég gat aldrei vpr-
áð kátur og fjörugur, .þegar
hann var nærstaddur, ©g eftir
því sem ég var honum lengur
samtíða, því meira þráði ég að
komast út í f jörið og glauminn.
Sérstaklega langaði mig til að
komast til Halifax, emkum
vegna þess, að Halja Sand-
ford áttj þar heima. Hún skrif-
aði mér iðulega og sagði mér
fi-á öllu hinu bjarta og
skemmtilega, sem bar fyrir
augu hennar í borginni. Eg gai
ekki annað skilið, en að ég
hlyti að komast vel áfram í
Halifax, ef ég bara áræddi að
fara þangað, ekki sízt vegna
þess að ég átti þar annan eins
vin og Löllu, sem fljótt mundi
geta útvegað niér eitthvað
skemmtilegt að starfa. Eg
minntist oft á það við nafna
niinn, að hyggilegt mundi
fyrir mig að leita gæfunnar í
þeim stóra stað. En harai af-
tók það alveg.
— Farðu ekki til Halifax.
sagði nafni minn.
— Ilvert þá? sagði ég.
Heldur til Tangiers.
— í gullnámu í Tangier?
sagði ég. Er það beti’a?
—- Mikið skárra. Ekki eins
mikill glaumur.
— Eins og þú vilt,. sagði ég.
— Eg veit betur hvernig
þér líður, ef þú ert í Tangier,
heldur en ef þú værir í Hali-
fax, sagði nafni minn.
— Jæja þá, sagði ég, og var
ekki sem bezt ánægður, þó að
ég reyodi til að láta ekki neitt
slíkt í ljós.
Það var svo afráðið, að -ég
færi til Tangiers, og væri þar
sem vikadrengur við gullnám-
una, að minnsta kost hálft
árið. Húsbóndi nafna míns
átti kunningja í Tangier, og'
7ar hann verkstjóri hjá einu
námufélaginu þar, og átti að
fela mig honum á hendur. Eu
áður en ég færi til þessa
„Kaptsinn . , . Inka vóþn því burtu“, grátbað Ucayba.
hafa töframátt, en þau snúast Jón hikaði augn.áblik. Hann
geng þeirn einn góðan veður- I hatfði fundið til hrifningar af
dag, sem ber þau . . . kastaðu' valdj vopnsins er hann sló
krókódílinn. Nei, þetta var að- ; sagði hann. Síðan ytfirgáfu þeir
eins bjánaleg hjátrú. Hann hló. i bátinn. og héldu áfraru fótgang
,Þú máitt vera viss «m það, að
ég kasta því ekki, Ucayba“,
andi.