Forvitin rauð - 01.12.1980, Blaðsíða 5

5
Jþfuvtín
mmT- Jntr~
hekurajcta^
•iq
Porvitin rauð.
Ég varð nú aðeins að
láta í irér heyra. ifer
finnst blöðin ykkar
al\«g helvíti góð. Sér-
staklega- það siðasta um
alkohoiisna og lyfjaát. •
En það var nú ekki það
sem ég ætlaði að fjalla
um.
Þessi kvennakúgun er
dálítið skrítin. lyrir
stuttu hélt ég því fram,
eins og nargar aðrar að
ég væri bara ekkert
kúguð. Ég gæti gert
akkúrat það sem mér
sýndist. En svo fór ég
að hugsa dálltið um
þetta og hvílík sprengja
Eg heyrði kvenfyrirlitn-
ingu alls staðar í
kringum mig, sá hana,
heyrði hana, fann sjálf
fyrir henni. Og nú er
ég orðin svo reið.....
Þið hafið sjálfsagt
nargoft heyrt sögu eins
og mína, en það er svo
annað mál. Ég ætla að
ganga £ hreyfinguna
ykkar og gera eitthvaó
sem komið getur að
gagni.Það er kominn
tími til. Áfram stelpur
Kæra Fbrvitin rauðT
Stuhdum er ég svo rónan-
tísk. Stundum langar
mig svo að einhver verði
góður við mig. Stundum
langar mig svo I blíðu
og snertingu. Ég hlýt
aó wra eins og allir
aðrir að þessu leyti.
Eða er ég kannski eitt-
hvað undarleg?
En þá man ég eftir þv£
sem gerðist einu sinni.
Þá var ég rómantisk og
langaði svo að hann
væri góður við mig.
En hann var það ekki.
Var það kannski mér aó
kenna? Ég reyndi að
vera eins góð og ég gat,
ég reyndi að vera eins
bl£ð og ég gat, en hann
hrinti mér bara frá sér.
Sársaukinn var nistandi.
Mig langar ekki að rpp-
lifa þetta aftur. Er
ég eitthvað undarleg?
Ágæta Forvitin rauð.
Lengi hefur þyngt huga
minn það óréttlætu og
þeir erfiðleikar sem við
konur eigum við að etja
á hinum ýmsu sviðum,
t.d. þetta tvöfalda
vinnuálag, mimi mögu-
leikar okkar til memt-
unar o.f1.
Það sem nú ýtir á mig
aó pára niður nokkrar
l£nur til ykkar er óhug-
ur mim varóandi þá
andlegu og lfkamlegu
valdbeitingu sem konur
verða fyrir af eigin-
mennum sinum. Það er
til fjöldinn allur af
konum, jafnvel vimu-
félagar okkar eða ná-
grannar, sem eru iðulega
beitta líkamlegu ofbeldi
af mökum sinum, svo ekki
sé mimst á þá andlegu
kúgm sem þær eru beitt-
ar nær daglega. Flestar
þessar konur skammast
s£n svo fyrir þá meðferð
sem þær fá hjá sinum
"hjartahlýju" mömum
að þær velja að þegja
yfir þv£ og rrargar
þeirra burðast með
alls konar sjálfsásakan-
ir, telja að það sé eitt-
hvað að þeim sjálfum, að
þær séu ekki nógu góðar
eiginkonur og annað £
þeim dúr. Ég hef sjálf
margoft hitt konur sem
eru bæði bláar og itarðar,
kjálkabrotnar og jafnvel
handleggsbrotnar eftir
hrottalega útreið af
völdum eiginmanna þeirr-
a. En þær segjast bara
hafa dottið eða rekið
s.ig á.
Mér hefur svona dottið
£ hug hvort þið rauósokk-
ar gætuiS ekki látið
þetta mál til ykkar taka
V£ða erlendis eru til
s.k. kvemahús þar sem
þessar konur eiga v£san
samastað. Ég geri irér
þó grein fyrir aó sl£k
hús byggir maður ekki á
einum degi á Islandi þó
það væri vissulega þarft
hér á landi. lil að
rnæta þessu vandamáli nú
£ dag legg ég til að
þið reynið að koma á
simaþjónustu fyrir þess-
ar og aðrar konur, sem
þurfa áð léttá á hjarta.
s£nu eóa biója um ráö-
leggingar á einu eða
aSrutagi. Það er oft
mikill fengur aó geta
talað við einhvem,
verið nafnlaus £ sirranum
og mæta skilningi og
samstöðu frá öðrum.

ÞEGAR HON
ER AÐ TAFLI
PRJÓNAR HANN
HJARTAGARNI
SAGÐI KERLINGIN OG
FÉKK SÉR í a
Halló Forvitin rauðt
Löngum hefur það
verið svo að papplrar
og skjöl Rauðsokkahreyf
ingarinnar hafa verið
á rúi og stúi niður i
Sokkholti. Ekkert
skipulag á neinu. Erf-
itt að finna hluti og
margt hefur hreinlega
farið forgörðum vegna
þess arna. Nú er einn-
ig svo komið að Hreyf-
ingin er nánast á
kúpunni.
I haust reyndi Hreyf-
ingin að hafa starfs-
mann. En lítil reynsla
komst á hvernig það
væri. Það er gjarnan
talað um að Hreyfingin
hafi ekki efni á að
hafa launaðan starfs-
mann á sínum snærum.
En er það bara ekki dýr
ara að hafa engan
starfsmann? Spyr sá
sem ekki veit. Gæti
góður starfsmaður ekki
einmitt komið fjármálum
Og skipulagi á réttan
kjöl.
Lóa
Á blaösiðu 315 £ s£ma-
skránni, þeirri ágætu
bók, er kafli sem hefur
fyrirsögnina: Hvemig
stafa skal orð í sima.
Um daginn þegar Sigrún
vinkona okkar þurfti að
stafa nafhið sitt £ s£m-
ann, tck hún eftir þv£
að hún stafaöi: Sigurður,
Ingi-Gunnar-Ragnar- og
hún hætti £ miðju kafi.
Ha, er þetta nafnið mitt,
hugsaði hún með sér...
eintóm karlmannsnöfn.
Sigrún ákvað aö breyta
þessu (hún stafaði nú
nafnið sitt sairkvœmt
gamla kerfinu þama £
þetta sinn.\.) . Hún
náði £ blað og penna og
sairdi listann hér að
neðan.
Hvað finnst ykkur? Þótt
við þurfum ekki oft á
þv£ að halda að stafa
£ s£ma, þá er aldrei að
vita hvenær til þess
þarf að gripa. Þá væri
ekki úr vegi að nota
listann hennar Sigrúnar
eða semja sinn eigin,
bara.
Anna
Ása
Björg
Oscilia
D£sa
Elin
Frióa
Gerða
Hanna
Inga
Iris
Jóna
Kolbrún
Lára
Maria
Nanna
Olga
ölöf
Pálfna
Fósa
Stina
Tóta
Unnur
Olla
Vala
Xantippa
Yrsa
Þóra
Æsa
Ögn
ISZS 13Q0W