Morgunblaðið - 24.05.1914, Side 6

938
MORGUNBLAÐIÐ
TILBOÐ.
Þeir sem vilja selja Heilsuhælinu c. 200 tonn ai beztu
gufuskipakolum og c. 140 tonn af Kokes, sendi ráðsmann-
inum á Vífilsstöðum tilboð um lægsta verð fyrir 31. þ. m. Tilboðið sé
Beztu Cigarettur
heimsins
eru
Special Sunripe
trá
R & J. Hill Ltd, London.
þannig: Lægsta verð þar á staðnum og lægsta verð á fluttu í hús
hælisins.
Liverpool-kaffið.
j-pj Stendur ætíð íremst
Það drekka allir kaffivinir
Það er bragðbezt og ódýrast ^
Kaupið því ætíð i—<
Liverpool-k affið.
Aðalum-
boðsmaður
fyrir Island
Arent
Claessen.
Er bezta uppspretta fyrir alls konar góðar og ódýrar
nýlenduvörur.
Umboðsmenn:
Sæmunðsen, Líibbers & Go.
Albertstrasse 19—21. Hamburg 15.
LUX
Öllum ber saman um, að LUX-sápuspænir séu beztir til að
þvo úr ullarfatnað; fatnaðurinn hleypur aldrei ef LUX-sápuspænir
eru notaðir. Fylgið leiðarvísinum.
Gætið þess, að LUX standi á hverjum pakka.
Fæst hjá öllum kaupmönnum.
Niðursuðuvörur
frá Á.S De danske Vin & Conserves Fabr. Kaupmannahöfn
I. D. Beauvais & M. Rasmussen
em viðnrkendar að vera beztar í heimi.
Nýtt líf.
26 Saga eftir
Hugh Conway.
Framh.
Eg hafði vænst það, að mér
mundi veitast það létt verk að finna
hann, en það var öðru nær. Annað-
hvort hafði eg því misskilið hann
eða þá að hann hafði með vilja
slegið ryki í augu mér. Eg leitaði
hans i marga daga og spurði hvern
mann eftir honum, en enginn kann-
aðist við hann. Eg fór til allra
læknanna í borginni, en þeir þektu
hann ekki heldur. Og þá þóttist eg
þess sannfærður að annaðhvort héti
hann ekki þessu nafni, eða hann
ætti ekki heima í borginni. Þvi
enginn læknir lifir svo kyrlátu lífi
að einhver stéttarbróðir hans þekki
hann ekki. Eg hafði því ákveðið
að fara til Turin og freista þess
hvort eg hitti hann ekki þar.
Það var seinasta kvöldið sem eg bjóst
við að dvelja íGenua. Egráfaði umgöt-
urnar og var í daufu skapi, þótt eg
reyndi að telja sjálfum sér trú um
að eg mundi hitta Ceneri í Turin,
Alt i einu kom eg auga á mann
nokkurn, sem gekk fram og aftur
um gangstéttina hinu megin göt-
unnar. Mér virtist eg þekkja mann-
inn og gekk því yfir götuna til þess
að sjá hann betur, Hann var í
ferðafötum og líktist mest Englend-
ingi, svo eg hélt að mér hefði ef til
vill skjátlast. En svo var þó eigi.
Eg þekti hann þegar í stað, er eg
kom nær honum, þrátt fyrir klæðn-
að hans. Það var sami maðurinn,
sem Kenyon hafði átt orðastað við
hjá San Giovanni kirkjunni — mað-
ur sá, er hafði reynt að móðga
okkur fyrir það, að við höfðum
horft með aðdáun á Pauline og síð-
an gengið brottu með Ceneri.
Þetta var alt of gott tækifæri til
þess að eg léti það ónotað. Hann
hlaut að vita hvar eg gæti fund-
ið læknirinn. Eg vonaði og að
hann mundi ekki eins mannglöggur
og eg og mundi þvi ekki taka upp
forna þykkju. Eg gekk því til hans,
tók ofan fyrir honum og beiddist
þess að mega tala við hann nokkur
orð.
Eg ávarpaði hann á ensku. Hann
leit óvingjarnlega við mér, tók þó
kveðja minni og svaraði á ensku að
sér væri ánægja að því ef hann
gæti gert mér greiða.
— Mig langaði til þess að fá að
vita um bústað manns nokkurs, sem
eg álít að dvelji hér i borginni. Og
eg imynda mér að þér getið frætt
mig um það.
Hann hló.
— Eg skal gera það með ánægju
— ef eg get það. En af því að eg
er Englendingur, eins og þér og
þekki hér mjög fáa, þá er eg
mjög hræddur um að eg geti ekki
orðið yður að liði.
— Mér er það mjög nauðsynlegt
að hitta Ceneri lækni.
Honum varð hverft við, er eg
nefndi nafnið. Og það var auðséð
á svip hans að hann kannaðist við
það. En hann áttaði sig þó skjótt.
— Eg kannast ekki við það nafn.
Mér þykir það leitt að geta ekki
orðið yður að liði.
— En, mælti eg á ítölsku, eg
hefi séð yður með þeim mauni.
Hann leit þrjózkulega til mín.
— Eg þekki engan mann, er heit-
ix því nafni. Verið þér sælir!
Hann lyfti hattinum og fór.
En eg var ekki á því að sleppa
honum þannig og gekk því á eftir
honum.
— Eg skora á yður að segja mér
hvar eg get fundið manninn. Eg
hefi áríðandi erindi við hann. Það
er þýðingarlaust fyrir yður að neita
því að þér þekkið hann.
Hann varð hugsi við. Svo nam
hann staðar.
•— Þér eruð nokkuð nærgöngull,
ef eg mætti svo að orði komast.
Þér gætuð ef til vill sagt mér hvaða rétt
þér hafið til þess að standa á því
fastara en fótunum að eg þekki
mann þann, er þér leitið að.
— Eg hefi séð ykkur ganga sam-
an og leiðast.
— Hvar, ef eg má spyrja?
—- í Turin — í vor. Framan
við San Giovanno kirkjuna.
Hann horfði á mig nokkra hríð.
— }á, nú kannast eg við andlit
yðar. Þér eruð annar hinna ungu
manna, sem sýnduð ungri stúlku
ókurteisi og eg hét að refsa fyrir
það.
— Okkur kom það ekki til hug-
ar að móðga nokkurn mann. En