Morgunblaðið - 16.10.1914, Blaðsíða 4

morgunblaðið
1596
G æ r u r
þurrar og hreinar,
pr. V2 kilo 47 anra,
Haustull, hvíta,
pr. Va kilo 60 aura, kaupir
verzlunin VON, Laugaveg 55.
E.s. Skáíljolf
fer frá Jiaupmantiafjöfti fil Reijkjavíkur tim 20. okf.
C. Zimsen.
Leiðarvísir
um hirðingu og treðferð á mótorum, oiðursetning véla, bátasmiði og fleira.
Samið hafa
Ó. T. Sveinsson og Bjarni Porkeísson
vélfríeðingur. bátasmiður.
Gefinn út af
Fiskiféíagi Ísíands
1914.
Bók þessi er nýkomin út, er 82 bls. að stærð með mörgum ágætum
myndum.
Nauðsynleg bók fyrir útgerðarmenn, mótormenn, hvort heldur þeir
vinna við sjó- eða landmótora, bifreiðarstjóra og fl.
Bókin kostar að eins 0,75 og er til sölu á skrifstofu Fiskifélagsins
i Þingholtsstræti 25. (Skrifstofan er opin hvern virkan dag frá n—3).
Eitis og vaní er
sel eg margar tegundir af fiðri og dún, sængurdúk, fiðurhelt
léreft, lakaléreft, einnig allskonar tilbúinn rúmfatnað.
Lægsta verð í bænum.
Jónafan Porsfeinsson,
Laugavegi 31.
cflíifíið af Jaíaofnum} yfirfraRfia* qcj
Buxnaqfnum o. JF.
Bíá jafaefni mjkomin
©FW qfgreiáó meó íiííum Jyrirvara
hjá
Ludvig TJndersen,
Jiirkjusfrsefi 10.
Kondorinn.
Saga útlagans,
3 ... eftir
Övre Richter Frich.
Framh.
Skipstjórinn bað mig um að hjálpa
til við hleðsluna, mælti maðurinn.
Er það rétt?
— Þú verður að gera það, sem
skipstjórinn segir þér. Pearson læt-
ur ekki að sér hæða. Flýttu þér,
annars flær hann þig lifandi. En
eftir þrjár klukkustundir verður þú
að koma hingað aftur.------
Vélastjórinn horfði á eftir honum.
— Einkennilegur náungi, tautaði
hann. Eg held að það komi aldrei
fyrir að eg sparki honum niður stig-
ann eins og fyrirrennurum hans.
Hann virðist helzt vera mentamaður.
— Stendurðu þá ekki þarna og
borar upp nefið, grenjaði hann alt
i einu framan í kyndarann. —
Þú sköllótti grasasni, þú fúla hræ-
dýr — þú, þú------------------
Tiu klukkustundum síðar sigldi
gufuskipið «Rosandc út á hafið og
dró á eftir sér langan og þykkan
reykjarmökk, sem skygði alveg á
Vinga vitann.
Hálfnakinn maður stóð i stig-
anum, sem lá niður í vélarúmið og
horfði til norðurs, þar sem grindur
Paternoster-vitans sáust bera við
morgunloftið. Einkennileg hrygð
stóð skráð á andliti mannsins.
Guðirnir voru öfundsjúkir. Þeir
höfðu hrakið hann á brott frá konu
þeirri, er hann elskaði. Þeir höfðu
hrundið honum niður í helvíti út-
legðarinnar, inn í hreinsunareld ein-
stæðisins.
Öllu hafði hann tapað. Konu
sinni, vinum og heiðri. Hann hafði
leitað dauðans, en dauðinn vildi
hann ekki.
Jónas Fjeld, ungi læknirinn, var
nú dauður öllum ástvinum sinum,
en nafn hans stóð skráð rauðum
stöfum i bækur lögreglunnar, —
nafn hans, bankaþjófsins og morð-
ingjans.
Hafið hafði spúð honum úr gini
sinu. Og nú leið flóttamaðurinn
niður i þann æfintýrasvelg, þar sem
þúsundir mannssálna hafa druknað
— án þess heyrst hafi til þeirra
stunur eða hósti.
II.
lil framtíðarlandsins.
— Jæja, Jenkins, mælti Pearson
skipstjóri einn góðan veðurdag er
hann sat að morgunverði, hvernig
gengur ? Getið þér haft nokkur not
af piltinum, sem eg sendi yður i
Gautaborg ?
Feiti vélstjórinn lét sér ekki óðs-
lega að svara. Hann tugði steikina
í ákafa, skolaði henni niður með
vænum teig af »Genever«, þurkaði
sér um munninn og dæsti við.
— Hvort eg hefði nokkur not at
Johnny Stone? Eg skal segja yður
það, skipstjóri, að eg skil ekkert í
manninum. Hann er alveg gerólík-
ur öllum hinum.
— Er hann stórbokki?
Vélstjórin klóraði sér bak við
eyraði.
— Ekki get eg sagt það. En mér
geðjast ekki almennilega að honum.
Yfirleitt geðjast mér ekki að þeim
mönnum sem látast vera annað en
þeir eru. Við vélamennimir erum
ekki svo gjarnir til þess að skjalla
menn eða velja þeim orð. Það hef-
ir enga þýðingu. Maður verður að
bjarga sér eins og bezt gengur með
hnefahöggum og sparki. Þér skiljið
— til þess að vekja hlýðni.-------
Kapteinninn glotti.
— En þessi sláni, sem þér senduð
mér í Gautaborg, er ekki þannig að
það dugi að sparka i hann. Eg reyndi
það einu sinni; vitið þér hvað hann
gerði þá? Hann hló að mér. Og
það er i fyrsta skifti sem eg hefi
séð piltin brosa.---------Nei, eg
hefi aldrei haft annan eins verka-
mannl
— Gerir hann skyldu sína? —'
— — Hann hamast og vinnur ein$
og Florida-negri. Hann hreinsar og
olíuvætir alveg eins og hann hefðl
aldrei gert annað en það að vinna I
vélarúmi. Hann kann alt og skiluf
alt. Eg þarf ekki annað en bend*
honum.------------
— En taka i lurginn á honuo1
— Nei, það þori eg ekki. Ei
segi það eins og það er. Hann eí
miklu fremur líklegri til þess að
vera þvi vanur að taka f lurginn ^
öðrum. Eg er hræddur við manU'
inn, þegar hann horfir á mig b^
augunum sínum. Hnefarnir han
eru eins og sleggjur og líkami han