Morgunblaðið - 05.09.1915, Blaðsíða 3

5’ sepr. 302. tbl.
MORGUNBLAÐIÐ
3
Bréf
frá Snður-Þýzkalandi.
(Þetta er kafli úr bréfum, sem
kona nokkur í Suður-Þýzkalaudi,
Othiiia Heiberg Hartmann, hefir
htað »Bergens Tidende«).
»Muss ich denn, muss ich denn
zur Stadte hinaus und du mein
Schatz bleibst hier*------söng
tnnusti Evu glaðlega þegar hann
yfirgaf okkur til þess að fara aft-
hr til vígvallarins. Hann hafði
íengið heimfararleyfi og dvalið
fijá okkur í hálfan mánuð. Her-
áiannahúfan fór vel á hrokkin-
fiferðu höfðinu hans. Sólargeisl-
arnir tindruðu á fagurgljáum ein-
kennishnöppunum og hinum spán-
áýju járnkrossböndum. Vinstra
áiegin á einkenniskápunni — rétt
Við hjartastað — var rós, sem
^va hafði gefið honum, fest með
vígðri mynd af Maríu mey. —
ösegri hendinni veifaði hann til
°kkar Evu, sem sátum á vegg-
^völunum. Þann,ig var unnusti
Wu, hraustur og lifsglaður, þegar
eg sá hann í síðasta sinn. Þannig
*áun eg ætíð minnast hans.
— Svona — nú koma tárin,
^ugsaði eg með sjálfri mér, þegar
hann hvarf fyrir næsta götuhorn
og eg bjó mig undir það að
hugga Evu. En hún er ekki lík
iiðrum stúlkum. Hún stökk upp
a borðið á svölunum, breiddi út
iaðminn eins og hún vildi faðma
að sér hið yndisfagra land, og
eÖng fullum hálsi á þýzku bland-
’áni dönsku:
Dengang jeg zog afsted,
Min Pige vilde med.
Min P-i-gee wollte mit!
Svo stökk hún eins 0g elding
Mður af borðinu aftur, faðmaði
^ig að sér og kysti mig ákaft á
^áðar kinnar. Og svo burt í einu
^endingskasti, út úr húsinu og
§arðinum. Litla kvistherbergið
ajá baróninum hefir sennilega Béð
*árin......
Eva, danska Eva, eða Eva die
^ánen, eins og hún er venjulega
aefnd hér, er dóttír Þjóðverja, en
l^óðir hennar var dönsk, og er
aá löngu dáin.
Þegar ófriðurinn hófst, var
aðir hennar sendur til eystri
^igstöðvanna, unnusti hennar til
Stri vígstöðvanna og Eva sett-
, i að hjá baróninum hér i næsta
ási. Við vorum beðin fyrir hana
& viðkynningin varð okkur öll-
^ til gleði. Hún var fögur eins
^ aýútsprungin rós, saklaus eins
^ barn, en gædd þeim gáfum,
j.0:1 eru ómetanlegar á þessum
áiuna: óbilandi hugrekki, og trú,
hefði getað flutt fjöl^ úr stað.
^,‘ílvað gerir þú, Eva, þegar
frúin er reið?«, mælti eg
íK ainni-
^. ^áðug frúin er sem sé mjög
^ðUg<).
’1^~~~það er da-i-ligU mælti
Hvað er Danolit-málningP
Það er nýjasta, bezta en samt ódýrasta milningin til allrar útimálningar#
Jafogóð á stein, tré og járn.
Dauolit er biiinn til af
Sadolin & Holmblad & Co’s Eftf., Kaupmannahöfn.
Aðalumooðsmenn: Nathan & Olsen.
Laura Finsen
kennir söng.
Hittist venjulega kl. 4—5 virka daga
i Tjarnargötu 11.
Opinber bólusetning
fer fram í leikfimishási barnaskólans:
Mánud. 6. sept. kl. 4. e. h., mæta þá börn úr Austurbænum.
Þriðjud. 7. sept. kl. 4. e. h., mæta þá böm úr Mið-og Vesturbænum.
Héraðslæknirinn.
hún. »Þá verð eg svo »schreck-
lich« reið. Og þá gleymi eg því
svo »da-i-lig dass es ist Krieg*...
Eva keppist við að sauma. —
Eftir kl. 10 á hverju kveldi útsaum-
ar hún eitt »E« 0g á hverjum
morgni »W«, áður en kl. er 6!
Því — í haust er ófriðnum lokið.
Og undir eins og honum er lokið,
giftum við okkur — segir Eva.
Henni hefir aldrei komið það til
hugar að unnusti sinn mundi ekki
koma aftur. Eg mintist einu sinni
á það i hugsunarleysi, og þá leit
Eva alveg forviða á mig með
barnslegu augunum sínum, og
mælti: »Það er ómögulegt. Guð
getur ekki leyft það! Hann hefir
þrjá verndargripi. Og okkur þyk-
ir svo vænt hvoru um annað. Og
eg bið svo oft fyrir honum*. Síð-
an hefir enginn — ekki einu sinni
náðug frúin — haft skap til þess
að minna hana á það hvað guð
hefir getað leyft.
Eg stóð hérna um daginn í
laufskálanum og raðaði þar rósum,
sem eg hafði fundið á göngu
minni. Þá bar alt í einu svartan
skugga á gluggann og við heyrð-
um einhvern dynk úti fyrir. Við
opnuðum hurðina í skyndi — og
þar lá Eva meðvitunarlaus með
höfuðið á þröskuldinum. Við hlið
hennar lágu tvö bréf. Annað
þeirra var óopnað — frá Evu til
föður hennar, endursent, og á það
ritað »gefallen« (fallinn). Hittvar
til Evu frá ókunnugum manni og
var svolátandi:
Þegar þér fáið þetta bréf hafið
þér sennilega þegar fengið fregn-
ina um það að unnusti yðar er
fallinn. Hann var skotinn í hægra
lungað og dó hér um bil sam-
stundis. Eftir að kúlan hitti hann
og þangað til hann gaf upp önd-
ina í fangi mínu, mælti hann að
eins eitt einasta orð: »Eva«. Alt
það sem hann áttí, bréf, myndir,
verndargripi 0. s. frv. geymir
liðsforinginn og það mun yður
sent við fyrsta tækifæri. — Þetta
skrifa eg í mesta flýti, því við
búumst við því á hverri stundu
að okkur verði skipað að sækja
fram. Meira næst. Unnusti yðar
var bezti vinur minn. Nú er eg
líka einstæðingur.
Með sorg og bróðurlegri sam-
brygð. Yðar.
Margar viðkvæmar hugsanir
þutu um heila minn meðan eg sat
hjá veika barninu þangað til
læjknirinn kom: Að verða ^yrir
kúlu á vigvelli — er það ekki
gæfa í samanburði við það að
verða fyrir því, sem uú hafði hitt
Evu í hjartastað?
Faðirinn — það var æskuheim-
ilið! Unnustinn — það var fram-
tíðarvonin! Það líf, sem Evu bíð-
ur þegar hún vaknar — er það
ekki líkt skuggabraut? Og þó
hafði Eva trú, sem hefði getað
fiutt fjöll úr stað. Og hún er að
eins átján ára að aldri.
Það eru mörg þúsund Evur í
Evrópu. Og á hverjum degi
Líkkistur
fást vanalega tilbúnar á
Hverfisgötu 40. Sími 93.
Helgi Heigason.
fjölgar þeim — eins og ekkjun-
um, munaðarleysingjunum, lim-
lestum mönnum, blindum, — og
þeim, sem ófriðurinn hefir gert
vitstola.
Bréf úr Suðor-Múlasýslfl.
Fréttir héðan þær helztar að vor-
tiðin var fremur köld og óhagstæð.
Fénaðarhöld í lakara lagi, þó eigi
beint vegna fóðurskorts, en illkynjuð
og — óvanaleq hir — skitupest og
lungnadrep gjörði talsverðan usla á
fénaði bænda.
Grasspretta varð loks í meðallagi,
en þurkadeyfur lengi framan af slætti,
en með miðjum þessum mánuði
raknaði þó taisvert úr, svo menn
hafa nú alment náð sér upp. — Sá
viðburður varð hér í hreppi — og
þótti góður — að eftir c. xo ára
biðlund fengum við nú loks brú á
Hatnarsá, og var það búningsbót hin
bezta — enda brúin hin prýðilegasta
og verkið ágætlega af hendi leyst
hjá brúarsmiðnum, hr. Einari Einars-
syni. Brúin var opnuð (vígð) þann
15. þ. m. Hreppstjórinn var notaður
til þessa starfs, þó auðvitað eigi væri
sýnt um. Fyrsti maður lögsagnar-
umdæmisins fjarverandi (á alþingi),
en hinn setti lögreglustjóri gat vist
ekki komið því við að vera við-
staddur, þvi siður nokkur »Represen-
tant« landstjórnatinnar, sem þó mun
oftast venjan, þegar ný mannvirki,
sem nokkuð kveður að, eru opnuð
til almennings nota. — En hvað
um það. Brúin er fengin, og það
var höfuðatriðið. — n.
Islenzk síld til Noregs.
í Bergens Tidende* er þ. 18. f.
mán. skrá yfir sildarafla Norðmanna
í sumar, fram til þess tíma. Segir
blaðið að þá séu komnar til Noregs
8218 tunnur af íslenzkri síld. Um
sama leyti f fyrra voru komnar
6820 tunnur af íslenzkri sild til
Noregs, 10928 tunnur árið 1913
og 12888 tunnur árið 1912. —
Blaðið lætur vel yfir afla norsku skip-
anna hér við land í sumar, segir að sum
skipin hafi þá þegar fengið 2—3000
tunnur.
Til samanburðar má geta þess, að
um sama leyti höfðu norsk skip
aflað og flutt til Noregs 1320 tunn-
ur af síld úr Norðursjó. Um sama
leyti í fyrra höfðu flutzt þangað 3012
tunnur, 6744 tunnur árið 1913 og
18255 tunnur árið 1912.