Alþýðublaðið - 01.05.1958, Síða 4

Alþýðublaðið
Fimmtudagur 1. maí 1958.
I VERKAME'NT'I um Leim allan!
j;
Alþjóðasamband frjálsra verkalýðsfélaga sendir ykkur öllum innilegustu bróðurkveðj-
I ur í tilefni fyrsta maí.
Fyrir níu árum voru Jfessi orð rituð á skj aldarmerki Alþjóðasambandsins:
BRAUÐ — FRIÐUR
FRELSI
Síðan hacfa frjáls verkalýðsfélög fengið
miklu áorkað, bæði hvað sn'ertir efnahags-
legar umbætur og auknar atvinnutrjrgging-
ar. Kaup verkamanna hefur hækkað, vinnu-
skilyrði bætt, vimmstundum fækkað, ekki
aðeins í hinum sterkari iðnaðarlöndum,
, heldur og þar sem efnahagsaðstæður er-u
! síðri, enda þótt þar sé margt enn ógjört. —
Fólk hefur kynnzt hóflegri velmegun, eink-
um í hinum sterkari iðnaðarlöndum. En þó
hefur óvætt víðtæks atvinnuleysis og efna-
hagslegrar kyrrstöðu enn einu sinni skotið
upp kollinum. Það er aldrei hægt að líta á
velmegun sem sjálfsagðan hlut. Hún fæst
ekki nema með vinnu, baráttu og skipulagn-
ingu.
Allt frá upphafi hefur Alþjóðasambandið
stuðlað að því, að komið verði á aiþjóðlegri
efnahagssamvinnu á æ víðtækara svæði. —•
Stofnun alþjóðlegra efnahagsstofnana eða
annarra, sem bundnar eru við ákveðin lönd
eða svæði, er skref í rétta átt, en samtök
frjálsra verkalýðsfélaga verða ávallt að vera
áhrifamikil innan þeirra, ef þau eiga að
geta lagt fram sem ríkastan skerf til velferð
ar mannkynsins.
Alþjóðasamhandið ber einnig þungar á-
^yggjur vegna þeirrar óvissu, sem ríkir á
sumum vörumörkuðum, eins og t. d. niörk-
uðum fyrir plantekruuppskeru og helzíu
máímtegundir. Það er nauðsyhlegt, að kom-
ast að alþjóðlegum samningum, sem miða
ekki aðeins að því að skapa öryggi á vöru-
mörkuðum, heldur tryggja verkamönnum
einnig sanngjörn og örugg laun.
VERKAMENN!
Á. þessum d,egi viljum við einnig láta í
Ijós þá von, að menn í hinum æðstu á'byrgð-
arstöðum muni halda áfram að beita sér- af
öllum mætti fyrir því að dregið verði úr
ósamlyndi í alþj óðamálum og reyni að leysa
mest aðkallandi vandamál okkar daga: að
stöðva vágbúnaðarkapphlaupið og forða
heiminum frá hættunni af kjarnorkustyrj-
öld, sem gæti ekki leitt til annars en enda-
loka mannkynsins sjálfs.
Þetta er öld stórstígra vísindalegra og
tæknilegra framfara á svo að segja öllum
sviðum mannlegrar viðleitni. Áhrifa sjálf-
virkni er þegar farið að gæta aSls staðar og
skapar það vandamál, sem varða mjög all-
an vérkalýð. Tilhúnir gervihnettir svífa um-
hVerfis hnöttinn. Það er meistaralegt afrek
mannsandans, þýðingarmikið tii að auka
þekkingu mannsins, en viðbjóðslegt, ef þeim
er ætíað að slá ótta og óhug í hjörtu mann-
anna. Um leið og geysimikil viðleitni er
gerð til þess að rannsaka hinn ytra geim,
skulum við minnast þess, að langtum meira
þarf að gera til þess að afmá hungur. og
kvilla, sem enn ógna miklum hluta mann-
kynsins, af yfirborði jarðar.
Á tíu ára afmæli yfirlýsingarinnar á
mannréttindastofnskrá Sameinuðu þjóðanna
í október 1958 fylkjum við liði með þeim,
sem' eru reiðúbúnir að berjast fyrir fram-
kvæmd hennar um allan heim. Og við mun-
um jafnframt halda áfram baráttu okkar
fyrir því, að Sameinuðu þjóðirnar verði sí-
fellt áhrifameira verkfæri í þjónustu mann-
kynsins.
VERKAMENN HINS FRJALSA MEIMS’
I dag helgum við okkur á ný baráttunni
fyrir frelsi: mannanna og lausn úr efnahags-
legum, þjóðfélagslegum og stj órnmálalegum
þi'ældómi.
Ef menn hafa nokkum tíma gert sér von-
ír uni, að kommúnistískt einræði gæti orðið
frjálslynt, þá hafa þær vonir brostið fyrir
fuMt og allt. Reyndin hefur verið sú, að allt
frá því að hin djarfa uppreisn ungv.ersku
þjóðarinnar og barátta fyrir frelsi var bæld
niður á svo svívirðilegan hátt, höfum við
borft á það, að ails staðar hefur verið hert
á ólinni. Jafnframt er haldið áfram þeirri
heimsveldisstefnu að binda frjálsar þjóðir
í þrældóm.
Það getur verið, að hópur einræðisherra
og hexnaðareinvalda hafi minnkað, en það
er langt frá því, að fasistahættan sé enn úr
sögunni, og hin' illræmda Frankóstjórn er
enn við líði.
Og ekki geta stjórnmálalegar breyting-
ar leynt hinni sáru fátækt almúgans í Mið-
Austurlöndum.
Enda þótt nýlendustefnan sé á undan-
haldi, megum við aldrei linna baráttu okkar
fyrir rétti allra þjóða til þess að ráða sjálfar
örlögum sínum, né heldu'r hverfa af verðin-
um, þegar um er að ræða brot á réttindum
þeirra, sem.nýlega hafa hlotið frelsi. Styrk-
ur hins frjálsa heims er-kominn undir því,
að hann sé fullfcomlega frjáls..
VERKAMENN HINS FRJALSA HEIMS!
Á þessu stutta tímabili, aðeins níu árum,
hefur vegur Allþjóðasambands frjálsra verka
lýðsfélaga vaxið ört, og nú nær það til 137
verkalýðsfélaga í 95 löndum, og meðLima-
fjöldinn ej- samtals 55 milljónir. Það talar
alls staðar máli verkalýðsins, hinna frjálsu
og þeirra, sern enn eru undirokaðir, og það
ep enginn sá afkimi til á jörðinni, þar sem
rödd þess heyrist ekki.
Aldrei hefur nauðsyn á samheldni meðai
verkamanna allra þjóða verið méiri en nú.
Tilmæli okkar um stuðn'ing við sjóð þann,
sem stofnaður hefur verið til þess að efla
alþjóðlegt samstarf, hafa þegar fengið góð-
ar undirtektir. Sjóðnum er vel varið í hinni
miklu baháttu til þess að styrkja raðjr ofck-
ar og skiþuleggja hina óskipulögðu,
Fylkið ykkur um Alþjóðasamband
frjóilsra verkalýðsfélaga í baríáttunni .fyrir
þjóðfélag'slegu og efnahagslegu réttlæti ; og
fyrir varanlegum friði! ... .
Sækið fram iundir merki frelsisins með
Alþjóðasambandi frjálsra verkalýðsfélaga!
• • • • •
Biðjið um
Brussel. — Zoya Skourdina,
sem sá umþjálfun Spútnik-tík-
arinnar Loiku, lýst því yfir í
Brussel á fimmtudaginn að eitt
af því erfiðasta í starfi hennar
væri að verða ekki of hænd
að hundunum.
■ „Við þekkjum þessa geim-
hunda allt frá þvx þeir koma
í þennan heim. Það er erfitt
að komast hjá því að finna til
með þeim, en við verðum að
þvinga okkur til að takasömu
afstöðu til þeirra og bóndinn
til húsdýra sinna og gera þá
ekki að kjölturökkum. Laika
var sérlega efnilegur hundur.
Hún var fljót að læra og var.
mátulega stór. Ég hugsaði oft
til hennar, þar sem hún geyst-
ist umhverfis hnöttinn alein,
en hún var þjálfuð til þess og
henni leið að vísu bærilega.
dó samstundis, þegar kallið var
komið“, sagði Zoya Skourdina,
sem dvelst um þessar mundir
í höfuðborg Belgíu í sambandi
við Heimssýninguna.